Alþýðublaðið - 03.11.1970, Blaðsíða 2

Götu
Gvendur
* Dagskráin um ástina.
•k Hinn mannlegi þáttur sem
aldrei fer eftir regliun.
* Nóg liefur sá er sér nægja
Iætur,
* Ýmislegt sem ekki er liægt
að bæta með peningum.
□ ÖLLUM SEM ég hef talað
•við ber saman um að mennta-
málaráðherra sé úrvals góður
dagskrárstjóri. Sú klukkustund-
■ardagskrá sem hann tók saman
um ástina og útvarpað var á
laugardagskvöldið var allt í
senn einstaklega skemmtileg
fusgljúf og það sem maður get-
•ur kallað há-kúltiveruð. Ég
segi þetta ekki til að skjalla
hann né heldur af Jjví að hann
er formaður þess stjórnmála-
flokbs sem ég tilheyri. — Ég
tief leyft mér að vera honum
ósammála um ýmislegt og mun
lialda áfram að vera það ef svo
l>er undir — heldur vegna hins
að getið skal þess sem gerl er.
'Ég tek mér stundum það vald
að rexa í fólki, og þá vil ég
líka hafa leyfi til að klappa
fyrir því.
★
FYRHí NOKKRU gat ég þess
eð flo<kksþing Alþýðuflokksins
hefði beint atliygli ma-nna að
þedrri ■'staðreynd að efnisllegar
fi'amfarir einar duga skammt
til þess að gera mannlífið betna,
það þarf líka að rækja mann-
göfgi og fegurð. Sem sagt; það
íná e'kki gteyma hinum mann-
lega þætti. Hinn manniegi þátt-
ur er auðvitað fyrirferðar !
rnesti hluti mannlífsins, þetta I
hvernig manni finnst það sem
fyrir kemur og það sam er. Og
um það eru ekki til nein'ar regl-
ur, það byggist á því hvernig
við erum, þessi undaiiiega dýra-
tegund sem tekið hefur uppá
því að ganga á tveimur fótum
og snúa ásjónunni mót heiðríkj
unni.
I
DÆMIN UM ÞETTA em
deginum Ijósari ef við gefum
ofckur tíma til að athuga þau
frá útreikningum og reglugerð
urn. Við getum t.d. aðeins keypt
maí fyrir peninga, ekki matar-
iyst, og matur er einskis virði
ef lystina vantar. Sá maður er
ekki auðugur sem á máfcla p’en-
inga ef hann langar til að eiga
meira. Hinn er aftur á móti
auðugur sem er ánægour ineö’
það sem hann hefur, eins þótt
hsnn geti kaliazt standa mleð
tvær hendur tómar. Anður ei'
því. alls ekki peningar heldur
sálarástand. Þar með er ég ekki
iao segja að fjármunir séu þýð-
í'figarlausir, en þeir hafa ekki
gildi sitt í sjálfum sér. Þessi
dæim verða að nægja í stuttum
þættj um rnikilvægi hins mann-
iega þáttar.
I
OG VI® GETUM heimfært
þetta uppá það sem ,er að gerast
hjá okkur í dag. Við erum að
ifinvæða þetta land (iðnvæð'a:
vont orð). Þess vegna þurfum
við að virkja fallvötn, og það
kostar, segja hinir vísu, að sum
lönd leggjast undi vatn. Ein
stór verksmiðja er komín á fót,
hið myndarlegasta vei’ suður
við Straumsvík. En hún spýr
eitri útí andrúmsioftið. Mér er
ekki ljóst hve skaðvænleg sú
citrun er né hversu mikil brögð
eru að henni. Ei'tt er þó víst:
garður við sumarbústað er svið-
inn og verður kannski aldrei
samur. Foi’stjóri Álveriksmiðj-
unnar hefur lýst ýfir að sjálif-
sagt sé að bæta þetta tjón: En
hvernig á að bæta það? Með
peniingum auðvitaö. En þótt
ie;gandi sumiai^bústaðarins tfái |
morð fjár i hendur, er þá snot-,,
ur skrúðgarður í kringum sum-
arbústað bættur? Senniléga
ekki! LíkTega hefur eigandiinn
■aJdi’ei metið hann til fjár. Garð-
uiinn var ánægja, en ekki fjáar-
munir. Skemmdir á garðinum
verða þvi ekki bættir með pen-
ingwn, og kannski efcki með
neinu.
1,
ÞETTA ER glöggt dæmi fyriir
hinn mannlega þátt — sem
®.ldrei fer eftir Heglum, heldur
einvörðungu furðulega óút-
Framh. á bls. 10
Alþjóðamót sérfræðinga í slavneskri tornleifafræði va r haldið fyrir stuttn á eynrri Rugen í Eystrasalti. S.l.
fjögur ár hafa fundizt þar nokkrir slavneskir bátar, sem munu vera yfir þúsund ára gamlir. Á myndinni
eru fornleifafræðingar að skoða einn bátanna.
LEIKAFMÆLI
□ Þessi góðlátlega gráhærða
kona á myndinni er Ethel Grdf-
fies, elzta starfandi leikkona
heimsins, níutíu og tveggja og
hálfs árs að aldri. Að öllu for-
fallalausu mun hún geta haldið
upp á 90 ára leikafmæli sitt
eftir fjóra mánuði, Iþví að hún
kom í fyrsta sinn fram í sviðs-
hlutverki tveggja ára og tíu
mánaða gömul.
Hún er enn að leika og virð-
ist sízt vera í afturför. „Gaman
'leikur hennár er svo hárfínn og
meitlaður“, skrifaði kunnur leik
gagnrýnandi nýlega um hana,
„að mann grunar, að hún hefði'
orðið aíburðagóður' demants-
sltpari ef hún hefði lagt þá at-
vinnu fyrir sig í stað leiklistar-
innar“.
Ethel Griffies fæddist í Shef-
field i Englandi 26. apríl 1878.
Leiklistin var ihenni í blóð bor-
in, því að afinn og amman vp^’u j
bæði atvánnuleikarar,. faðirinn
leikhússtjóri og leikari og móð-
irin leikkona. Og Ebhel fékk i
snlemma sína fyrstu leiksviðs- !
reynslu. Foreldrar hehnár voru
á sýningarferð rrieð leikritið .
„East . Lýnne“ þar sem ein at ;
persónunum er-' smábarnið'
„Willíie litli“. Vegna ágreinings
í Jeikflokknum rauk móðir
barnsins skyndilega burt í fússi
og tók litla leikarann með sér.
Óg Etheí lék hlutverkið strax á
næstu sýningu.
Síðan hefur leikferill liennar
verið að mestu óslitinn í tæp 90
ár. Hún lék hvert barnahlutverk
ið af öðru með prýði og sóma,
stó.ð sj.g síðan leinS vel í ung-
lingahlutverkum og vhr orðin
þekkt leikkona rúmlega fvítug.
Hún lé^k jöfhúm höndufn gam-
anhiutvbrk óg alvarlegs eðlis,
og um tíma starfaði hún við
Shakespeare-leikhúsið. Hún
starfaði lengi með einni fræg-
uslu leikkonu þeirra ára, Ellen
Terry, sem er eiit hinna ódauð-
iegu nafna í brezkri leiklistar-
sögu.
í fyrri heimsstyrjöldinni ferð-
aðist Et.hel Griffies um til að
skemmta hermönnum, og_ eftir
stríðið var 'hún í hópi traustustu
sviðsleikkvenna Bretlands. Hún.
kenndj um nokkurra ára skejð
við Konunglega ieiklistarskól-
ann í London (RADA), en hún
hafði takmarkaða trú á, að hægt
væri að kenna leiklist. „Þegar
ég var ung, voru engir leik!;st-
arskólar til“, sagði hún, „en v;ð
lærðum á að vinna aneð revnd-
um leikurum og prófa okkur á-
fram. Það kom fljótt í ljós hvort
hæfilíeikarnir voru fyrir hendi
eða ekki“.
•Seinna flultist hún til Ame-
ríku og léli á Broadway og í
mörgurn kvikmyndum. Sjötug,
að aldri „stal hún senunni og
stoppaði sýninguna“ þegar hún
lék hlutverk greifynjunnar í
spngleik Irvings- Berlin, „Má.ss
Liberty“, og gerði allt brjálað
í híátr-i þegar hún dansaði Can-
ean af lífi-og sál,
Framh. á bls. 10'
% ÞRIDJUOAGUR 3. NÓVEM6ER 1970