Alþýðublaðið - 01.02.1971, Síða 11

Aðalfuwdur Kveníélags Laugar-
nessóknar verður haldim;. mánu
daginn 1. febrúar kl. 8.30 í fund-
arsal kirkjunnar. — Stjórnin
Kvenfélag Háteigssóknar.
ÁðalfuindrLr verður haldinn í
Sjómannaskólanum, þ-riðjudag-
inn, 2. febr. kl. 8.30. — Stjórnin.
NáUúrulækningafélag Reykja-
vikur heldur fund í matstofu fé-
lagsius Kirkj ustræti 8 mánudag-
inn 1. febr. M. 21. Fundai'etfni:
1. Venjuteg fundarstöKf; 2. Ef-
indi. Ævar Kvaran leikai'i. Veit-
ingar, aliir velkomnir. — Stjórn
NLFR.
Minningarkort Styrktarfélaga
vangefinna fást á eftirtöldum
etöðum- Bókiabúð æskurmar, —
BókabúS Snæbjamar, Verzlun-
inni Hlín, SkóiavörðuStig 18, —
Minningateúðinni Laugavegi 56,
Árbæjarblóminu, Rofabæ 7 og á
skrifsitofu félagsins Laugavegi 11
eírni 15941.
Flugbjörgunarsveitin: Tilkynn-
ir. Minningarkortin fást á eftir-
töldum stöðum:: Hjá Sigurði Þor-
steinssyni sírni 32060. Sigurð)
Waage sími 34527. Magnúsi í>ór-
nrinssyni sími 37407. Stefáni
Bja-rnasyni sími 37392. Minning-
arbúðinni Laugaveg 24.
Kvcnfélag Fríkirkjusafnaðarir.s
í Reykjavík hteídiuir skenantifund
í Tjarnarbúð miðTvikudaginn 27.
jan. kl. 8 s.d. Spiiluð verður fé-
iagsvist. — Sýndar ínyndir úr
Reykjavík, Gunnar llannesso i syn
ir.
SflMGÖNGUR
Skipaútgerð ríkisins:
Hekta er á Hoi'nafirði á norð-
urleið. Herjólfur fer frá Reykja-
vík kl. 21 á mánudagskvöld til
Vestnoiaxmaeyja. Herðubreið er á
Austfjarffahöífnum á suðuirleið.
Minningarspjöld Sjálfsbjargar
fást á eftirtöldum stöðum:
Bókabúðin'.ii, Hrísateigi 19. sími
24
„Ég er hræddur um aö þér munið neyðast til að venjast
okkur, frú“. %7 -
Hún ypptir öxlum. -Hún horfir í gegnum hann eins og
hann sé ekki þess virdí að horfa á hann.
„Ef þið óskið einhvel's að drekka, þá er það velkomið“,
segir hún að lokum. ”
„Hafið þér frétt nokkuð frá Þýzkalandi?“ spyr Karsten.
„Já, meira en nóg , .. Hér er dálítið koníak“.
Síðan gengur hún löngum, ákveðnum skrefum út úr
skálanum. Undii'foringinn fylgir henni eftir með augunum.
Hann hristir höfuðið, glottir, hlammar sér niður í hæginda-
stól, þrífur koníaksflöskuna af Paschen og hellir tveim
glösum í sig. Siðan snýr hann sér að Schöller.
„Þessa á ég einhvern tímann eftir að kyssa. Eigum.við
að veðja?“
Hann veit ekki að hann hefur einmitt nú mætt forlögum
sínum ...
Karsten liðsforingi fann að hendur hans titruðu meðan
hann fylgdist með atburðunum í sjónaukanum. Hann sá að
árásarsveitin komst að tígulgerðarhúsinu og með hjálp
handsprengja og eldsprengja bjuggust þeir til að gera á-
hlaup á húsið. Svo beindi hann sjónaukanum hærra... og
aftur átti hann bágt með að hafa stjórn á höndunum. Hann
sá fallhlífarhermennina kramda undir skriðdrekunum eða
skotna niður með vélbyssunum. Hann sá hvernig þessar
hryllilegu, svörtu kistur þurrkuðu allt líf út.
Andlit hans var afmyndað af bræði og hatri. Hatri á stríð-
inu, hatri á óvininum. Bræði vegna þess að hann stóð þarna
ráðalaus. Hann hafði engin vopn, sem gátu unnið á skrið-
drekunum. Ef hann reyndi árás, yrði hans eigin flokkur
einnig kraminn í sundur.
Hann lagði sjónaukann frá sér og starði niður í sandinn.
Síðan beindi hann honum aftur að tígulgerðarhúsinu. Dauði
og eyðilegging fylgdi í kjölfar eldrákarinnar sem spraut-
aðist úr eldsprengjunni. Mennirnir í árásarsveitinni spruttu
á fætur og köstuðu handsprengjum. Þakið á húsinu féll
saman. Og nú hlífði grár múrveggurinn návíginu sem geis-
aði inni í húsinu.
Boðberinn kom til baka frá stórsveitinni, stillti sér upp
til að heilsa. Karsten gaf honum bendingu.
„Kastið yður niður mannfjandi!“
Liðþjálfinn henti sér niður í glóandi sandinn, við hlið-
ina á liðsforingjanum.
ifSMin ffro^T n i ^ i
til helvítis
I
„IV^jorinn bað mig spyrja liðsforingjann hvort bardaginn
hafi einnig verið skæður hjá yður“.
„Heimskingi!“ tautaði Karsten. „Er það allt og súmt?“
„Néi, herra liðsforingi. Við eigum að hertaka tígulgerð^
arhúsið og bíða stórsveitarinnar þar“.
„Og hvers vegna kemur stórsveitin ekki strax?“
Liðþjálfinn hló.
„Stórsveitarforinginn tilkynnir að hann ætli fyrst að
eyða sjö stórskotaliðssveitum, fimm skriðdrekum og tveim
brezkum fótgönguliðssveitum.
Karsten liðsforingi gat ekki gert að sér að hlæja. Hann
þekkti hálfkæringinn í von Bodenheim stórsveitarforingja,
Herinh hefði sjálfsagt fúslega látið fallhlífaherdeildinni
gamla þardagameistarann eftir. Von Bodenheim major var
með glerauga, sem hann átti til, þegar sá var gállinn á hon-;
um, að taka úr sér og láta gangá á milli mannanna. Andlit
hans var alsett örum síðan í fyrri heimsstyrjöldinni,- en við
slík tækifæri sagði hann oft:
„Til þess að þið skuluð ekki vaða í þeirri villu að halda
að ég sé hetja, ætla ég að vekja athygli ykkar á, að ég
missti augað einu sinni þegar ég, ör af gleði, fleygði kampa-
vínsflösku í vegginn, vegna þess að mér hafði heppnazt að
vinna í kappreiðum á haltri bykkju“.
Og nú sat majorinn fastur í súpunni. Þannig fer fyrir
okkur öllum, hugsaði Fritz Karsten, hvort sem maður er
hershöfðingi eða liðsforingi, liðþjálfi eöa yfirliðþjálfi. Við
höngum neðan í fallhlífinni og dettum beint niður í helvíti.
Liðsforinginn setti sjónaukann fyrir augun aftur. Og nú
sá hann fánann blakta á veggnum hjá tígulgerðarhúsinu. I
miðju kolsvörtu reykhafinu, hékk blóðrauði fáninn. Fell-
ingarnar huldu hakakrossinn. Andlit liðsforingjans var
ekki lengur áhyggjufullt. Hrukkurnar voru horfnar. s; úl; .
Án þess að mæla orð, rétti hann manninum við hliðina
sjónaukann, undirforingjanum sem hafði stuttu áður káll-i-'/
að hann morðingja.
„Fyrirgefið, herra liðsforingi. . sagði undirforinginn.
„Haldið yður saman!“ svaraði Karsten.
Undirforinginn var með kökk í hálsinum.
„Það er aðeins það, að fyrir skammri stundu ..
„Ég hef sagt yður að halda yður saman!“ Karsten sneri
sér að honum. „Ég hef alls ekkert heyrt“. Hann setti hend-
ina upp að munninum og kallaði: Gangið dreyfðir fram!
Áttin: Tígulgerðarhúsið!“
Hann stóð upp. Það sama gerðu sextíu—sjötíu menn.
37560.
Bóköbúð Stefáns Stefánssonai',
Laugavegi 8, sfmi 19850.
Skóverz’Ln Sigurbjöirns Þorgeirs-
sonar, Miðtoæ, Hiáaleitisbraut 58—
60, sími 33980.
Söliuturnin LangtooltBiViQgi 176,
sími 36899.
Reykjavíkur Apóbsk s. 11760.
Garðs Apóteki, Sogaveigi 108,
sími 34006.
Vesturbæjar Apóteki, Melhaga
20—22, sa'mi 22290.
Mihningatoúði'.mi, Lajuglavegi 56,
Isími 26725.
Skrifstofu Sjálifistojiargar, Lauga-
vegi 120, S. 25388.
Ha'fnanfirði:
Valtýr Sæmundsson, Öldugöliu 9,
sími 50816.
Kópavogi:
Sigurjón Björnsson, Pósthúsi
Kópavogs, s. 41141.
finn ihgarspjölcl
S.AÉS. \
IlUNOLFUIl
(1)
gjaldkeri félagsins áriff 1969>
sem er og var starfsmaðwr þessk
og er núverándi formaðwr, Run-j
ólfur' PétufsSon, géri okkur ’ogj
telögunum ,gre)\a fyríá iþossu.)
Þar sem formaður tjáði áj
félagsfundi 19. nóv.. sl. að
fjárdrátt hafi verið að ræða„
félaginu, viljum við að ský;
komi fram, að við höfum etekj
farið með fjármuni félagsinsjí
þar sem við tókum ekki sæt
i nefndinni fyrr en síðastliðii
sumar.
Virðingarfyllt.
Pálmi Steingrímsson
(sign), AH
Einar Eysteinsson
(sign).
TVEIR STABIR
þar inni, en húsið hefur leyfi
að hleypa inn 420 gestum.
húsið því ekki framlengingarle^,
á föstudag, og var ekki opið þai_
kvöld. Á laUgardagskvöldið um
sömu b.elgi var liins vegar talið út
úr Glaumbæ, og reyndust gestirn-
ir þar vcra rúmlega 600 hundruð,
en leyfi er fyrir 460 gesti. Fékk
Glaumbær sömu refsingu og Veit
ingahúsið að Lækjarteig.
Nokkuð algengt er að lögreglan
geri skyndikannanir hjá veitinga-
húsunum, og verður útkoman oft
ast sú, að farið sé eftir settum
reglum. Þó kemur það fyrir áð
reglurnar eru brotnar, og hefur
Glaumbær t. d. áður sætt refsing-
um fyrir slíkt.
Þess má geta, að sami aðilinn
rekur bæði veitingahúsin, en kona
hans er þó skrifuð fjrrir Glaum-
bao. —•
SKATTBORGARI
(I)
geymslur lögreglunnar.
Einn lögreglumannanna of-
reyndi sig í átökunum, og var
hahn fluttur á slysavaTðstofuna
ogj síðan á Landakot, en þar
liggur hann nú þungt haldinn,
og er talið að hann hafí fengið
hjartakast.
BÓLSTRUN-Síminn er 83513
Klæffi og geri viff bólstrnff -húsgöp. - Fljót og góff afgreiðsla.
Skoffa og geri verfftilboff. — Kvöldsíminn 3 33 84.
BÓLSTRUN JÓNS ÁRNASONAR
Hraunteigi 23
Sendisveínn óskast
Þarf að hafa hjól.
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Sími 14900
Vi
MANUDAGUR 1. FEBRÚAR1971 11