Alþýðublaðið - 29.03.1971, Page 5

Lord ftisyor af London, Sir Peíer
Studd, hefur stórhorgina svo sann
aríega við fætur sér þar sem
hann stendur nó, og ef ekkert
vcrðirr að gert, mun St. Pauls
dómkirl;:a brá'tt liggja fyrir fót-
um hans ííka í bókstaflegri merk
ingu. t»cíta meistaraverk Sir
Christophsrs Wrens er nefnilega
taíið í jjann veginn að hrynja og
hefur borgarstjóiinn varað við
jiví. Hann segir að tveir tnrnar
hallist nú þegar, veggir séu
sprungnir og að steinlímið sé að
missa eiginleika sína vegna leka
á þakinu. Hann er þó ekki af
baki dottinn, og segir að nú verði
hið bráðasta að snara út þrem
milljónum punda til viðgerðar.
*
□ Það er mjög í ta'zku að tala
um náttúruvernd, en ekki er;u
menn á eitt Tsáttir um, fhvernig
henni skuli Waigað, jaínvel ekki
um iþað, !hvað er náltúruvernd.
Hér verður aðeins ta'lað um nátt
úruvernd í afmönk'uðum Skiliv-
-íngi, gróðurvörnina, sem miig
uggir, að við höfum sýnt allto-í
miikið tómlæti. Stundum er að
vísu sagt, að landið sé bókstalf-
lega a\ð fjúka undan fótum okk-
ar á haf út, og 'er þ'á á'tt við upp-
blásturinn, sem herjar Ih'álendi
- landsins og eás-tu byggðir, en svo
gerura við næsta lftið til varnar
þessum vágesti. Fé til Land-
græðslunnar er skorið við nögl
miðað víð hin þrotlausu verk-
efni,- og þótt ýmis ágæt föags-
samtök styðji af veikurn mætti
við bak ihenni með sjálfboða
vinnu, sér raun-ar eíkki högg á
vatni.
Svonefnd Laxárdeila ‘hefur
vsrið í 'brennidepli á Norðaust-
urlandi um sinn og ikomið ihug-
um margra í suðumark, jaiínvei
i höfuðborginni. Menn hafa ver-
íð logandi r<f iheilagri vandlæt;-
ingu yfir, að uppistöðu vatns
eigi að mynda neðst ó Laxárdal.
svo að. íbúar Norðurlandskjör-
clæmis geti öðlazt bagkvæma við
bótarvirkjun og Iþar með ihið ó-
dýrasta raímagrt, Sem þeir eiga
völ á. Meginhluti þess lands,
sem undir vat'n fer, er lyngi
vaxið hraunlendi, hverfandi
eng.'aland og engin ræktun.
VissuJega sjá aliir sannir íslend-
ingar eítir hverju gróðurlendd,
sem forgörðum fer, en íþegar ánn
að og meidai v-erðmæti fæst í stnð
inn, sem brýn þörf er fyrir,
verða m.enn að lofa ökynsamlegu
mati að komast að. Þetta hefur
þó ekíki tekizt fyrir sumum, og
blasa sarnt nærtæk og augljós
gróðurvandamál við all't í kring
um þennan brennidepil: upp-
blástur á Rieykja'heiði austur ai
Laxárdai, auðn Hólasands aust-
an brúna dalsáns, uppbl'ástur á
Austurfjölktm austam Mývatns-
sveitar, uppblástur sunnan Mý-
vatnsisveitar, senn kominn heim
að túnum Grænvetninga 'þar í
sveit, uppblnstur á Bávðdælaaf-
rétt, uppbiástur á Hólsfjöllam.
Fleka þarf ekki að ta'na til að
sinni.
Ef ö.Tl sú ouka, sem farið hefur
í það að berjast gegn -hagkvæmri
vinkjun í Laxá, öll sú orka, sem
farið iheifur í það aið revna að
hindra það, að íbúar Norður-
landskjöx-dæmiis eystra fái auk-
ið og ódýrt rafmagn frá lífæð
héraðs'ms í mörgum skilningi, eí
öil iþessii orka hefði beínat að iþví
r.ð skera upp herör -gegn upp-
blæsh’inum í Þingeyjailþingi, bá
hefði verið vel. Þar er semsé
Eftir
Braga
Sigurjónsson
svo sannarl-egá gróðurvarnar-
stárf að vinna, gróðurvarnarmái,
sem aliir íbúar Norðurló/ndskjör-
dæm.'s ej’stra þurfa að taka
höndum saman um og bera fram
til sigurs. Annars getur svo farið
inn-an ekki ýikja margra ára, að
hín stoita fjalladrotlning, Mý-
vatnssveit, verði ekki nema svip
ur hjá sjón, Hólsifjallabyggð
komin undir Hólssand að öllu,
Austurfjö'll, hið kjarhrfka sauð-
land Mývetninga, nöguð inn að
beini af sandtönnum örfoksins,
Þevstareykjaland týnt og g'rafið
undir sand: iHverjú bætti þessa
eyðíleggingu jhina • bardag'aglöðu
Framh. á bls 8.
RABIAS eða hundaæði ;er
taliinn einhver hjnn banjvæn-
asti sjúkdómur, sem sýklalr geta
valdið mönnun. — það erj að
sisg'ja, þcgar hann kíimur fiiam
í sinni alvf; iegu-í mynd, —
Fæ.tir þeirna, sem tfckið ; Haf a
þann sjúkdóm, hafa lifað hann
af, en látizt af hans vöidu'm
oft og tíðum eftir mjög lang-
varandi þjáiningar.
í lok ársins 1-968 var til-
kynnt að hálfþrítug kona í
Brazilíu heíði lifað af hún'da-
æði, — og nú lítur út -fyirír að
bandstrískur drengur, isjö‘ ára
gannall, sem á heimia í Ohio,
mu-ni að Öllum liki.ndiuio. ómmT.
ig ná sér eftir sjúkdómitm,
Brenigurinn tók sjúkddminn
á þanin hátt aið leðurblaka bieit
hann í þumalfi'n'gurinn þai- síem
hlann lá og svaf. Þegái’ komizt
var að 'riaun um að leðurbfek-
an hefði sýkzt af hundaæði,
greip lækniri'hrn þegar til bólu-
aetningar með ónæmisl'yfi. Yf-
irleitt getu'i' slík bólusetning í
tíina komið í veg. fyrir að fólk
taki sjúkdóminn.
í. þetta skiptið í'eyndist það
um seinan, og þtegar léið á
nóviembermánuð vair dhamgur-
in,n oi’ðinn álvarlega varkur.
Hiánn fékk krampaköst, átti
erfitt með mál og iamiaðist að
mikl'u leyti á öðrum h’andlegg.
Var fyi’st haldið að hann .hfefði
ekki þolað ónæmislyfið, og
var hanin því senduir í sjúkra-
húis, þar sie-m lækn'arHÍr kom-
ust að þeirri niðuristö'ðu,. að
ham.’n væri þjáður af hundæ-
æði.
Ekki fyrirfinnast mehi lýf við
þessum sjfikdómi, eftir »ð (hanin
hefur gripið fólk. Eigi að síð-
ur tóku læknarnir drlengimn til
ineðfe'rðar. Sjúkdómurinn, var
þá lcominn á alvairlégt étig, en
nú er um nokkurn bata að
ræða, og þess því voij, að
drcmgurinn lifi og '«ái hiájjifú.
Framh á bls.( 4.
rs<ssita*iE3“<[S3mv!rii vS.ra,
WW—i———BWw—■flTIIT i——B—a—K—B—H—WWgaarg^Btai. ^
SNIÐUGUR PENINGAFALSAR'H
LÖGRFGLAN í LVsköping
í Svíbjóð hc.íur enn til varð-
veizlu 885 fiafeaða 100 fcrónu
sisðia, sem fram komu á ýms-
um stöðum þar í landi háust-
fff 1968. Síðain híefur stöðugt
Vcirið unnið að því að upp-
lýsa málið og hafa uppi á
falsairanum, og þó er lög-
reiglan enn engu nær. Hsitið
hefur verið háum lau-.am —
50 þús. sæns'kum krf-um
— fyrir upplý-ingar, sem leitt
geti til þess áð takast megi
að hafa henduir í hári brota-
maönisins.
Svo vc! c"u þo-'i.r föl u.'V.i
pcninga?eSiar géi'ðir, eð fær-
ustu fagmen.n dieila um það
livérhig .fvl arinn hafi í raun-
inni fai’ið að því að n’á svo
frábæru'm árctngi’i. Séhfræð-
M’gar 'Sænskia u i.T'i 't nfcrms
lvilda hvi fram að ufli „off-
eett“-pi intun sé að ræðá, en
rann óko.'irEtiofmvn lögregl-
n„„,.c f.'víT aíí ek'ki sé'úrn
bókaprentun að ræð'a. I>ýzk-
■ ir "’érCræðingar telja að sér-
fræðingar Ríkisbankans 'hatfi
iög ®S mæla, en finnskir að
i'",n ft'só'km nu’Sfeofirjunin hafi
rétt fyrir sér, Gi’afiiska
kennslustofn'Uinin áiítuv að
seðtarnvr séu „offset“-prent-
aðir.
Fkke'rt hefur enn fuindizt
sem brndir til þess að seði-
arnir séu prentaðir utan Sví-
þjóðar. Aðieins þrlír seðlar
hafá komið fi’am eiriléndis, en.
annars virðiat dreifingi'n hatfa
átt sér stað í stærri bórgum
og' bæjum í Svíþjóð. Hvergi
hafa tveir falskír séðlar vér-
ið látnir atf hendi .samtímis.
Smnitega hofur ’pgnihgatfais-
ari -þesiíi aldnsi ■ komizt I í
kact við lögreglu.ma. Bafm
hlýtu-r að vera mjög arijáll
fagmafför í prisntiðn, og vvvn
lieið ákaflega vairkár, því að
afllt bsindir til þess «'ð hai^n
hflfi ek'lci látiff fleiri falsaða
1
seðla. frá sér fara eftir ptö
þeir fyrstu íundust.
MÁNUDAGUR 29. MARZ 1971 5’