Alþýðublaðið - 05.08.1971, Page 6

ALRYCUU

Útg. Alþýðuflohknrinn
Ritstjóri:
Sighvatur Björgvinsson
Fólksfjölgun og
mafvælaskortur
Flytja tunglfarar
Stórkostlegar framfarir hafa orðið á síð
ustu áratugum í baráttu mannsins við
sjúkdóma.
En framfarirnar á sviði læknavísinda
hafa einnig skapað torkennileg vanda-
mál. Samfara árangursríkari heilsu-
gæzlu hefur fólki á jörðinni fjölgað
mjög ört og fyrirsjáanlegt er, að sú
fjölgun muni verða enn örari.
Nýtt orð, offjölgunarvandamál,
hefur því á síðari árum orðið vísinda-
mönnum og almenningi tungutamt og
þegar er vitað, að eftir viss mörg ár
mun sá hluti matarforðabúrs okkar,
sem við nú neytum af, vera fullnýttur.
Við fslendingar höfum ekkert haft
af fæðuskorti að segja, a. m k. ekki eftir
að við komumst á lag með að nýta okk-
ur fæðuöflunarmöguleika þá, sem um-
hverfi okkar leggur okkur til. Og við
munum ekki þurfa að kvíða því, a. m. k.
ekki 1 náinni framtíð, að fæðuskortur
herji á okkur eða afkomendur okkar.
En við erum ekki einir í heiminum. Við
deilum honum með öðru mannfólki og
sameig'inlega berum við ábyrgð á fram
tíð mannlífsins, á framtíð hvers annars.
Þess vegna er fæðuskorturinn í heim
inum jafnt okkar vandamál, sem ann-
arra, þótt við þurfum ekki sjálf að líða
hungur. Hann leggur okkur jafnvel
meiri skyldur á herðar, en þeim, sem
sveltfi, vegna þess, að það eru fyrst og
fremst við og okkar líkar, sem hinar
h«ngruðu þjóðir verða að treysta á að
geti greitt úr þessum sameiginlega
randamáli alls mannkyns.
Á iiverju ári spillum við og fleygjum
miklu magni af matvælum, fiskafurð-
«m og öðru, sem nægt gæti til þess að
Éorð'! hundruðum frá hungurdauða. Við
teljurn ekki borga sig að nýta þessí mat
yæli vegna þess, að við og okkar líkar
höfum þeirra ekki þörf og það fólk,
•etn þeirra þarfnast, getur ekki greitt
dkkui; það verð fyrir, sem við viljum
M
Sá hugsunarháttur, sem fram kemur
í elíkum athöfnum, þótt þær séu unnar
ovitandi og án umhugsunar, er meira
en varhugaverður. Hann getur reynzt
só stóridómur yfir örlögum mannkyns, !
*em við öll viljum forðast. Sú skylda
hvílir á okkur eins og öðrum, að nýta til j
fulls alla matvælaöflunarmöguleika, |
sem umhverfi okkar býður upp á. Með
tiltölulega' litlum kostnaði en góðum
viiia getum við gert ágæta matvöru úr
öilum okkar miklu matvælahráefnum
og einmitt tæknin á að geta gert okkur
fært að framleiða góða vöru úr a. m. k.
hluta þessa hráefnis, á verði sem hinir
hungruðu geta greitt.
Slíka möguleika höfum við og það er
skylda okkar bæði við okkur sjálf og
til tunglsins?
□ Þegar maruiaferðir til
timglsins hófust fyrir tveimur
árum voru margir logandi
hræddir urn að tunglfararnir
REYKEYÐIR
| | Þetta tæki, sem maðuriun
a myndinni er að sýna, er nýj-
asta, vopnið gegn mengun í
stórborgusm. Það sendir frá sér
öflugan strólk of heitu og röku
lofti, sem hretour í tourtu reyk-
mettað loft, sem hvflir gjama
eins og sllæða ytfir stórborgum.
Tækið á myndinni >tr aðeins
notað í tilraunaskyn.i, en í fuilri
Framh. á bls. 2.
kynnu að koma aftur til jarðar
með bakteríur eða önnur form
af örverialífi, sem aldrei hefði
þekkzt á jörðu niðri. Af þess-
um sökum hafa tunglfarar
hingað til verið einangraðir í
sóttkví um talsvert langt skeið
eftir endurkomuna til jarðar
og jafnvel gerð til raun til að
„geril!sneyðia“ þá með vissu
móti.
ítarlegar rannsóknir hafa
hins vegar ekki leitt í Ijós nein
m.erki um framandi líf, sem
tunglfarar hafi flutt með sér
frá tunglinu, og nú eru rnenn
'ekki lengur eins hræddir og
áður um að tunglbakteríur ber
ist til jarðar. Tunglið virðist
£!em sé vera svo lífvana hnött-
ur, að þar fyrirfinnst ekki einu
sinni gerlar eða veirur eða líf-
verur af því tagi.
ingunni við og spyrja; E
flytja tunglfararnir m
frá jörð til tunglsins? Þ
ur í hlutarins eðli að :
sjálfum og í líkömum
En það er hægt að snúa spurn
Framh. á
LITLA STÚLKAN
MEÐ SEÐLANA
□ Fáðír hennar var á leið
í bankainn mieð afratosturinni af
stórveirzlun sinni s.l. mánuð
og leýfði litliu telpunni að
halda á töstounni sinni, þar
sam telpan sat í ai'tursæti bif-
refðarininiar. Ufn rokkra hríð
halfðii faðilrinn yeitt því athygli
að vegfarendur góndu furðu
lostnlir á bílinn. Þegar honum
varð liti'ð við, sá hann, að litla
dóttirin hafði getað apnað tösk
una og war búitn að strá öl'lum
petningaseðlunum, sem í henni
voru út uim: bíl'glugganu. Að-
ei’nis 216 ponndsseðlum náði fað
irinn aiftiur.
ff
BLÓÐ OG SAN DUR“ í IVIEXICl
n ®"yrir aW-mörgum árum
var sýnd hér á dandi kívikmynd,
sem bar heitið „Blóð og sand-
ur“ og var g'erð eftár ævisögu
eins frægasta nautatoana í
heimi. Örlög hans urðu, eijis
og svo margra fleiri, sem við
starf þetta fást, að .bíða bana
á leitovangi, sundurtættur eftir
horn óðs og tryllts nauts.
Árlega slasast fjöldi nauta-
bana. meira og minna í frum-
stæðum léik sínum váð trýflt
dýr. Ofitast eru það þó byrj-
endurnir, sdm særast, en sfíkt
getur einnig hent þjálfuðustu
og frægustu nautabanana.
í Mexíkó er nautaat mjög vin
sælt, eins og raiunar í fleiri ríkj
um Suður- og ‘Mað-Ameríku.
Einn fræigasti nautatoani Miexí
kana, Repe Vazques, slasaðist
nær til dauðs á leflovangi í
Mexikótoorg íyrir stoömmu og
sýna myndirnar hér að neðan
iþann atburð. Nautið náði að
festa horn í jatotoalafi Pepes
svo hann féll og 'Umsvifalaust
réðist na.utið á hiinn li'ggjandi
mann. ÍÞegar félögum nauta-
banans tótost að ná honum und
an nautinu dagði tolóð niður anm
an fót hians og hann halfraði
út af leikvangmum. Örskömmu
siðar var 'hann þó kominn aft-
ur til leiks igíegn sama
og nær Ihafði náð að
'hann að velli og fel
eftir öllum kúnstarinin:
um. Fyllgdi Pepe iþav
gamla sið nautabana,
inn annar en sá, sem
viðureignima við nautii
ljúka henni, — nema
aðeins, ■ að sá Ihinn sa
endanlega verið að vel
ur af nautinu. —
S Fimmtudagur 5. ágúst 1971