Alþýðublaðið - 30.12.1971, Síða 8

Útg. Alþýðuflokkurinn
Bitstjóri: _
Sighvatur BjSrgvinsson
Áramót
!' Ariö 1971 sætti ýmsum tíðindum fyrir
;oMtur íslendinga. Farsælasti atburður
Srsins er án efa endanleg lausn hand-
aritamálsins og heimkoma tveggja dýr-
gripa, sem einna merkastir þykja af ís-
lenzkum handritum, — Konungsbókar
Eddu-kvæða og Flateyjarbókar. Með
Ímmkomu sinni í handritamálinu hafa
Danir sýnt íslendingum vinsemd, sem er
algert einsdæmi í samskiptum þjóða.
Það þakkar íslenzka þjóðin af hjarta.
Ýmis önnur markverð atvik gerðust
einnig á árinu 1971. í kjölfar harðra
feosninga urðu stjórnarskipti og að völd-
um settust flokkar, sem áður höfðu ver-
ið í stjórnarandstöðu samfleytt í meira
m áratug. Nú er hveitibrauðsdögum
ríkisstjórnar þeirra lokið og alvara lífs-
ins að taka við.
Um síðustu áramót spáði Alþýðublað-
ið þvi, að íslendingar gætu horft von-
góðir fram á veginn eftir mikil erfið-
leikaár. Sá spádómur hefur rætzt. Árið
1971 reyndist ár mikilla framfara. At-
vinnulífið blómstraði, gífurleg verð-
'hækkun varð á flestum útflutningsvör-
um landsmanna og peningarnir
streymdu inn í þjóðarbúið. Launastétt-
lcnar fengu að njóta þess bætta árferð-
'is- að nokkru leyti, jafnvel þótt kjara-
barátta þeirra kostaði mikið erfiði og
um tíma liti út fyrir alvarleg átök á
vinnumarkaðinum. En vinnudeilur allra
stétta eru ekki enn leystar.
Þótt árið hafi verið eindæma gjöfullt
stendur samt ekki mikið eftir í ríkiskass-
anum. Á hveitibrauðsdögunum lifði rík-
isstjórn Ólafs Jóhannessonar hátt og
eyddi miklu meira fé, en aflaðist. í kjöl-
far þess komu svo f járlög, þar sem bog-
Inn er spenntur eins og mest verða má
Þrátt fyrir eindæma gott árferði eru
þvi margir kvíðnir fyrir nýju ári. Al-
jnenningur horfir fram á stórhækkaða
skatta. Launþegar búast við að ríkis-
stjómin ræni þá að fullu umsam-
inni kauphækkun. Óðaverðbólga er á
aæsta leiti.
En þó er ekki of seint enn, að veitt
sé viðnám. Ráðherrar og stjórnarliðar
njóta nú hvíldar frá þingstörfum. Þann
tíma verða þeir að nota til að læra af
eigin mistökum og snúast við vandanum
sem við blasir og þeir hafa sjálfir marg-
faldað.
Þjóðin skilur þennan vanda og hún
áttast hann. í þeirri von, að ráðamenn
þjóðarinnar beri gæfu til þess að sjá
hann líka og getu til þess að fá við hann
ráðið árnar Alþýðublaðið landsmönnum
öllum árs og friðar.

Gvlfi Þ. Gísla-
son, formaður
Ajþýðuflokksins
Stjórn og stjórmu’andstaða
□ Misgin'einkenni lýðræðiis-
atjórnaríars er, að þar ríkir
frelsi, stjórumálaiireLi, and-
legt frelsi. Þjóðin velur sér
stjórnsndur í írjábum kosn-
ingum. Andspænis ríkisstjórn.
er stj órnara'ndstaða, siem nýt-
ur málfrelsis og h!efur ekki
aðeins rétt, heldur einnig
skyldu til þess að skýra mál
og gagnrýna.Þessi réttur er lög
vternldiaðiur í lýðræðisrí'kjum'.
Si'.jórnarandlýtað'a. er' jál{n.\.4»tl|
studd af ríkisvaldi í æ fl.eipj
frjákum ríkjum. Mönnum hef-
ur orðið ljóst, að lýðræðis-
stjórnarfari er ekki aðeins
nauðsynieg lýðræðieleg ríkis-
stjórin', heldur einnig lýðræðis-
leg stjórnarandstaða.
Á ríkisstjórn hvílir sú á-
byrgð að reyna að halda Þann
ig á málum, að hagur blómg-
ii£t og farsæld aukist. En stjórn
arandstaða hefir einmig ríkum
Skyldum að gegna. Þær eru að
stuðla að' sem réttustum skiln-
ingi á því, hvort ríkisstjóm
gerir rétt eða rangt, og veita
'henni slífet aðhald, að húm
vamdi til verka sinna. Það er
hlutyerfe stjórnarandstöðu að
stuðla að því, að kjósendur
geti í kosnimgum kveðið upp
sem rökstuddastan dóm.
Alþýðuflokkurinn hefur
starfað í' meira en, fimmtíu ár.
Um það bil háifa ævi sína
hefur hann átt aðild að ríkis-
stjórnum. Hinn helmingirm.
hefur hann verið í stjórnai'-
andstöðu. Þegar saga þeirrar
aldar, sem nú er að líða, verð-
ur sferáð, mum Alþýðúflokks-
ins verð'a Þar að miklu og
góðu getið. Þótt óeðliieg kjör-
dæmaskipun og atvinnuskipt-
ing landsmanna fyrir fimmtíu
árum hafi valdið því að aðrir
flokkar etni Alþýðuflokkurinm
náðu hér á landi fótfeetu sem.
aðalflokkar landsins, 'og Al-
þýðuflokkurinn hafi orðið fyr
ir þeirri ógæfu að klofna þrí-
vegis, íslenzkri stjórnmálaþró-
un til óbætanlegrar röskun-
ar, þá hefur Alþýðuflokknum
samt tekizt að marka þau spor
í £lögu þe.ssarar aldar að þeirra
verður-ávallt mimnzt. En stjóm
arandstaða hans í áratugi hef-
ur jafnan verið heiðarlleg. Eft-
ir fimmtán ára aðild að ríkis-
stjóm er hlutvlerk Alþýðu-
fiokksins nú enn ox-ðið að
veita ríkisstjórn andstöðu og
aðhald. Flokkurinn telur sig
hafa verið ábyrgain. í stjórn-
arstörfum sínum og hafa kom
ið mörgu góðu, máli fram. -—
Hann mun einnig reynast á- gerir flokkurinn ráð fyrir, að
byrgur í andstöðu. sinni. Hann veigamikil atriði þessara mála
mun efeki vega að andistæðjng muni skýrast á komandi ári.
u.m sínum úr nieinu launsátri. Vilji hans í þessu efni er eim-
Eh hann mun leitaist við að lægur. Ef allir starfa að þessu
tryggja þjóðinni sem sannast- máli með með slíku hugar-
ar og réttastar upplýsingar fari, þá er von um áramgur og
um allt það, aem gerist í þjóð- aðeins þá. /
málum. Hann mun boða skoð-
uin sína af hreinskilni. Hann Stefnan í
mun láta andstæðinga sína efnahagsmálum.
njóta sannmælis í hvívtetna, en
hanini mun jafnframt segja Arið, sem er að líða, var
þeim skýrt til þeirra synda, ®ott ár °g gjöfult. Verðmæti
sem hann telur þá drýgja. vergrar þjóðarframleiðshi á
I markaðsveirðí mun líklliega
Úrslit kosninganna og verða rúmir 50 niilljarðar
sameining jafnaðarmanna.. krórua, og er það meira ein
nokkru sinni fyrr. Um 9%
Kosningaúrslitin á síðast aukningu er að ræða miðað
liðnu sumri ollu víðtækum við síðaista ár, reiknað í raun-
breytingum í íglenzkum, stjórn- verulegum verðmætum. Við-
málum. Það er raumasaga, að skiptakjör bötnuðu og, svo að
stjórnmálamienn, sem kváðust aukning þjóðartefcna varð
h.afa ftengið sig fullsadda af 12%. Sumpart er hér góðum
samstarfi við leiðtoga Alþýðu- aflabrögðum og þó einkum
handalagsins, þar eð sá flokk- hagstæðum viðskiptakjörum
ur lyti kommúnistískri for- fyrir að þakka, og sumpart
yistu, skyldu hafa stofnað til hinu, að á liðnum áratug var
nýrrar sumdrungar meðál lagður grundvöllur að heil-
þedrra, sem telja sig aðhyllast brigðu efnahagskerfi, en horf-
lýðræðislega jafnaðárstefnu. ið frá þeim haftahúsikap, sem
Það er að vísu ekki eins dæmi verið hafði megineinlkeinni ís-
um ís'land, að slítot hafi glerzt. lenzkrar hagstjórnar í þrjá
Á öðrum Norðurlöndum' starfa áratugi. Vonandi verður ekki
flokkar, sem telja sig fylgja breytt þeirri grund.vallar-
lýðræðislegri jafnaðarstefnu stefnu, sem tekin var upp á
og Vera andvíga kommúinisma. sjöunda áratugnum, þótt völd
En þær þjóðir hafa ekki þá séu nú komin í hendur nýrra,
rteynslu af klofningi í röðúm manina. Stjórnarandstaðan
jafnaðarmanna og verfcatýðs- heitti sér að vísu allan áratug-
hreyfingar, sem við ísltemding- inn gegn svo að segja hverri
ar höfum og hefði átt að geta. nýrri ráðstöfun í efinahagsmál-
orðið víti til varnaðar gegn um. Hún gagjnrýndi því sem
nýrri sundrungu. En efeki tjáir næst í hvert skipti, þegar nýr
að sakast um orðinn hlut. Það steinn var lagðúr í þá bygg-
er framtíðih, sem máli skiptir, ingu, sem reist var og nú
þótt hollt sé að læra af fortíð- stendur, traust og vönduð. Eh
inni. í þ.essum efnum væri bað vonandi verður hún ekki rifin,
ætskilegt, að framtíðin bæri hvorki í heild, með því að
það í skauti sín.u, að íslenzkir hverfa á ný til haftaíbúskapar,
jafnaðarmenn sameinuðúst í né heldur að nokkru leyti. Enn
einum flokki. Alþýðúflökkur- er æviskeið hinnar nýju ríkis-
inn hefur átt frumkvæði að stjórnar of stutt til þiesisi að
því, að reynt verði að koma unnt sé að segja fyrir um,
þessu til leiðar. Hann, muh hvert hún sttefniir í raun og
vinna að þvi, að það verði veru í þessum efnum. Hún hóf
kannað til þrautar, hvort og feril sinn með því að hagnýta
þá mieð hvaða hætti það sé betri afkomu ríkis'sjóðs ien
únnt. Þetta er Alþýðuflokkn- hægt hafði verið að sjá fyrír
um alvörumál, því að ha.nn, á síðast liðnu vori og mjög
teiur, að ekki aðeinsi mundi hatna'ndi viðskiptakjör til þess
staða íslenzkra jafnaðarmanna að gera ýmsar ráðsta.fanir, al-
styrkjast og málstaður þeirra menningi til hagsbóta. En öll-
lefiast, heldur ísiL'enzk stjórn- um veizLum lýkur einhvern
mál verða við það heilbrigð- túna. Og allan veizlukostnað
iari. En Al/þýð'ufloklkinium. er veftðúr a® greiða, íjprr eðá
]jó;t, áð hér er vandaverk að síðar. Þótt fjárlög þeslsia árs
vinna og.um mörg viðkvæm hafi verið samþykfct með
aitriði að fjalla. Hann mun því . greiðsluafgangi,, var við nóv-
ekki hrapa. að n;einu. Ebgin emherlok orðinn mikill halli
gönuhlaup eru til góðs. Samt . á ríkisbúskapnum, oig árinu.
lýkur áreiðan’cga þaninig, að
greiðsilur verða meiri en
tekjur, þrátt fyrir einstakt
góðæri. Hrafcspár eru hvorki
viðeigandi né eðlilegar. Ein
mig uggir, að hin nýj.a ríkis-
stjóm hafi ekki verið gætin í
gleði sinni yfir unnumi kosn-
ingasigri og nýfengnum völd-
um. í fjárlagaafgrieiðslunni
köm efcki fra,m fyrirhyggju-
semi. Á næsta ári mun þjóðin
eflaust fá að kynnast afleið-
ingum þess, sem hefur verið
gert og virðist fyrirhugað.
Þótt góðæri haldi vomandi
áfram, óttast ég, að almenn-
ingur verði að bera auknar
álögur og að verðbólga muni
vaxa. Enginn vafi leikur á
því, að í kjötfar góðæris í ár
og fyrra mun nú sigla mikil
aufening eftirspurnar í þjóð-
íélaginu og þar með hætta á
halla í viðskiptum þjóðarinn-
ar út á við. En ekki er vitað
á þessari stundu, hvort ríkis-
stjórnin gerir isér þennain
vanda nógu ljósan eða hvexn-
ig húsi hyggst bregðast við
honum. Hún ætti að vita, að
nú hvílir mikil ábyrgð á hienn-
ar herðum í þessu efni.
Landhelgísmál og
varnarmál.
Allir ísleindingar munu. vera
um það sammá'lia, að Landhelg-
ismiálið sé mikilvægasta við-
fangsefni, sem nú sé við aði
glíma í íslenzikum þjóðmálum.
Um nauðsyni á stækkun lahdu
heLginnar ©r enginn ágrein-
ingur með íslendingum. Hjá
öðrum þjóðum muni og skiln-
ingur á þeim rökum, sem ís-
lendinigar hafa nú um alllangt
skeið fært fram, miáli súniu til
stuðnings o'g gera einn. Að vísu
h'efur komið fram nokkur á-
greiningur um það, hvort frem
ur eigi að miða nýja lanidhelgi
við landgrunn eða 50 mílur.
í því efni hefur Alþýðuflokk-
urinn markað skýra. stefnu.
En það verður að segjalst, þvi
miður, að málflutningur stjórin1
arflokkanna í þtessu efni í
kosningaþaráttun'ni og stefiaa
sú, sem mörkuð var í málinu
í stjómarsáttmálanum, Wetfur
ekki styrkt stöðu. þjóðarinnar,
h'eldur veikt halna. Það var
ekki aðein's ástæðulaust, held-
ur óhyggilegt, að tiltafea dag-
inrni, þegar stækkun landhelg-
innar. skyldi koma til fram-
kvæ-mda, áður en nokkur við-
töl höfðu. farið fram við þær
rikisstjómir, sem augljóst var,
að myndu láta sig málið
skipta. Þannig h'egða hyggnir
menn sér ekki í isamskiptum
þjóða. Úrslitakostir eru aldrei
sfcynsamleg vinnuaðferð. Fyrst
viðræður áttu að eiga sér stað,
ein. þær eru þagar hafnar og
eiga að halda áfraim, á a.ð taka
ákvarðanir að þeim loknum,
en efcki áðúr en þær byrja.
Það hefur ekki heldur orðið
til þess að auka veg ísleúdinga
með vestrænum þjóðum, að
samtímis því, sem hatfin er
sökn í mikilvægasta hags-
múhiamáli þöóðlai’iínnlar!, .skúli
það boðað, að vamarE'amstarf
inu við Bandaríkjamenm á
Kteflavíkurflugvehi skuli lok-
ið á kjörfímabilinu og hið
fámenna herlið þar flutt á
brott. Slik vinnubrögð eru
ó'gætileg og hafa ekki orðjð
'til þess að auka samúð með
mál'stað þjóðarmnar í land-
helgismálinu. Það er ekki
óeðiiLegt, að menn hafi ólíkar
skoðanir á hernaðarbatr.daílög-
um og gildi þeirra, á þvi, hvort
þjóðir eigi að taka þátt í þeim
eða ástunda hlutleysi. Það er
kunnara en frá þurfi að segja,
að' frá upphafi hafa verið skipt
ar sikoðanir mteðal íslendinga,
um það, hvort rétt hafi Verið
að g'era varúarsamininginn við
Bandaríkin 'eða ekki, þótt deil
urnar um það efni séu mun
minni nú en þær voru áður
fyrr og enginín vafi sé á því,
að meiri hluti þjóðarinna1' er
fylgjandi varnarisamstarfi við
vestræn ríki, þótt sjálfsagt sé
og eðlilegt að . enduristooða tii-
högun þess mteð visisu milli-
bili og laga það að breyttum
aðstæðum og mögU'leitoum.
Hitt hlýtur að teljast einstak-
lega óhyggilegt, að ríkisstjórn
ákveði að viinna samtímis að
þessum tveim málum, stækk-
un landhelginnair og brott-
flutningi varnarliðsins. Um
fyrra málið er öll þjóðin sam-
mála. Um hið síðara er djúp
stæður ágreiiningur. Það er
jafnvel komin upp deila umi
. það málli ráðherra, hvernig'
skilja beri ákvæði sjálfs stjórn
. arsáttmálans um þetta efni.
Auk þess er komið í ljós, að
uppsögn varnarsamhingsins' og
brottför hersins á kjördæm'a-
bilinu virðist ekki eiga meiri
, hluta fylgi að fagna á Al-
þingi.
í þessu isamhandi er ástæðu-
laust að dteila um giLdi vamar-
samstarfsins við Balndaríkin.
i Það, sem nú skiptir I máli, er,
■ að' vinnubrögðin eru óhyggi-
leg,: eins og á stendur. Hvaða
Bkoðun, sem menn kunna að
hafa á gerð varnarsaminings-
ins á sínum tíma og gildi hans
í framtíðinni, ættu allir skyn-
samir menn að vita, að rítoin
í austri og vestri hafa á und-
anförnum áratugum gert mcð
sér þegjandi samkomiulaig um
váldajafnvægi í Evrópu. ÖU-
um ætti einnig að vera ljóst,
að brottflutiningur herliðsins
frá Kefilavíkurflugvelli mundi
raBka þessu jafnvægi, og ein-
mitt þegar þjóðir við norðan-
vert Atlantshaf hafa áhyggj-
ur af brteyttum valdahlutföll-
uim á hafinu í þessum heims-
h'luta. "Er það hyggilegt af ÍSi-
lendingum, sem byggj'a fá-
mennasta fullvalda ríki í E.V-
rópu og eru vanmegnugir
þess, að hafa eigin landvarnir,
að stíga spor í þá átt og það
á þeim tíma, þegar ]ífs-
nauðsyn krefst, að íslendingar
geti unnið samúð annarra
þjóða í vandasömu stórmáli,
landhelgismálinu?
Því miður heldur ríkisstjórn
in ekki vel á málum í þess-
um eí'num. Hér er væ'gast sagt
um léttúð að ræða, þegar um
lífshagsmuni er að tetfla. Þess
ber að óska af heilum hug, að
r'íkis'stjóminni Verði smáml
sam'ian ljóst, að vilji hún gæta
sannra hagsmuna íslendinga,
á hún að breyta öðruivíisi en
'hún h'etfúr gert í þessum mikil-
vægu málum. Að því er snert-
ir markmið í landhieigismálinu
mún. ríkisstjórnin hljóta fullan
istuðning Alþýðútflokksins. —
Hann er reiðuhúinn til alils
þess samstarfs, ,em. stuðlað
ge-ti að því, að það markmið
náist.
Seinagangur
þiiigmála.
Ekki er emn orðið ljóst, hver
verða muni mieginatriði stetfnu
ríkisstj órnarihnar í eifnahags-
málum. Afgrieiðsla fjárlaga-
tfrumvarpsins gefur þó ekki
tilefni til bjartsýni í þeim
ef num. F j ár laigafrumvarpið,
£em lagt var fram í haust, var
þrem milljörðum hærra en
fjárlö'g þessa árs. Við 2. um-
ræðu hækkaði frumvarpið um
760 milljónir, en ewgin ný
tekjuáætlun var þó samin’. —
Mun það aldrei hafa toomið
fyrir áður, að ríkisstjóm og
meiri Muti hennar í fjárveit-
ingaúlefnd sýni þingheim enga
tekjuáætlun við - 2. umræðu
fjárlaga, og var þó ekki eltir
nema rúm vika af starfstíma
þingsins á árinu. Við 3. um-
ræðu hækkaði fjárlagafrum-
vaxpið enn um 1840 milljónir.
Þá loksins, örfáum dögum fyr-
ir þinghlé, var þingmönnum
sýn.d tekjuhlið fjárlL’agafrumj-
varpsins. Umræður leiddu í
ljós, að nauðsyn baeri til þess
að tryggja ríkiissjóði tekjur,
sero nema á fjórða milljarð
króna. Rétt fvrir þinghlé lagði
ríkisstjórnin fram mikla frum
varpshálka um nýsikipan á
tJekjuöflun ríkis- og sveitar-
félaga. Þeir hlutu auðvitað
ekki afgreiðslu á fáeinum dög-
um, enda ekki setlazt ti;l þecs.
En nú um þessi áramót er það
óveuijulega ástand í fjármál-
um ríkisins, að frumvarp þau,
sem tekjuliðir í fjárlögum eru
miðaðir við, ha'fa hvorki ver-
ið athuguð af Alþingi né sam-
þykkt. Er hér um einsdæmi
að ræða.
Eðlilegt er, að menn hafi
vtelt því fyrir sér, hvér sé
skýring á jafiníóvenjulegum
vinnubrögðum og áttu sér stað
síðustu vikur þings. Mörg stór
mál, sem ríkiisstjórnin óskaði
að fá afgreidd, svo sem frum-
varp um hækkun bóta al-
mannatrygginga, framttienging
verðstöðvuinar oil., voru ekki
'lö'gð fram fyrr en skömmu
fyrir þinghlé. Frum.varpið um
Pram'kvæmdastofhun rfkisins,
var ekiki afgreitt úr nefnd. í
fiíðari deild fyrr en á síðústu
staxfsdö'gum þingsijns. En sögu
leguet og óvenjulegust var þó
ei%rieiðl;la 'fjár!Laíg!a!ffiiiiííiV!arþisi-'l
Gylfi Þ. Gislason.
ins. Sú skýring á þessu, sem
algengust er og s.e'nnil:egu,st,
er, að samstarfið innan. rikis-
stjórnarinnar og milli stjórn-
arflokkanna sé ekki gott. Þar
ríki tortryggni, og skoðanir
séu skiptar. Ef það er rétt, er
það ills viti.
i
Á að skerða
kjör íaunþega?
Á síðustu starfsdögum þingis-
ins boðaði rítoi'sstjórnin bá
fyrirætlun sína, að feLla niður
ýmiJa nefskatta, svo sem al-
mannatryggingargjald og
sjúkrasamlagsgjald, en afla
tekna í staðinn með tekju-
skatti. Nú er svo mál með
vexti, að tekið er tillit til
breytinga á nefsköttu'm við
útreikning kaup'gj alidsvísitölu,
en ekki til breytinga á tekju-
'skatti. E.f nefskattar læk'ka
eða failla niður, 'lækikar kaup-
gjaldsvísitala og þar með
kaupigjald. Þótt tekjuskattur
hætoki, hækkar kaupgjalldsvísi-
talan ekki og kaupgjald helzt
óbreytt. Því var lýst yfir af
hálfu ríkisstjórnarinnar, að
vegna afináms fyrrgreindra
nci-katta, mundi kaupgjalds-
ví's&tala lækka um 3,7 stig. —
Etoki væri þó tilætlunin að láta
kaup lstekka sem þessu næmi,
hteldur ætti að' minnka niður-
grteiðslur á LalndbúnaðarvÖrum,
um 350 milj. kr., þannig að
verð þeirra hækkaði. Var upp-
lývt,- að vterð mjólkur mundi
hækk.a um þvi sem næist 3 kr.
lítrinn og verð kjöts um 17.40
kr. kílóið. Mundu þessar verð-
hækkanir og nokkrar aði’ar,
sem fyrirsjáalail'agar vaaru,
vega upp á móti þeirri
lækkun, sem hlytist af niður-
fellingu nefis'kattanna. Á næsta
ári er almenningi m.ö.o. ætl-
að að bera bótalaust mjög
v'eruilega hækkun á landbún-
aðarvörum. Lætur nærri, að
sú kjaraftoerð'.ng, se.m af þessui
hlýzt, sé evipuð og ,;ú kaup-
hækkun, sem launþsgar fengu
í nýgerðum samningum.
Það hefur komið í ljós í
haust, að ríkisstjórnin gleym-
ir ýmnu í athugunum sínum
og störfum. í þes®u sambandi
virðist hún hafa gí' ymit, að
hún á ekki síðasta orð í máli
eins og þecsu, — nema sér-
stök löggjöf komi til. Opinber
nefnd reiknar út kaupgjaLd-
vísitölu með aðstoð Hagstofu
íslands. í nefndinni eiga sæti
fulltrúar frá Alþýðusambandi
og Vinnuveitendasambandi og
aðili, skipaður af Hæstarétti.
Þessir aðilar hljóta að haga
útreikníirigi ikaupg'jal'dv'íisitöilu
þannig, að breytingar á henni
varðveiti kaupmátt launa,
nema þeim sé ætlað að starfa
eftir sérstökum lagafyrirmæl-
um. Það er augljós kjaraiHfesrð
ing, ef afnuminn er skattur,
sem rciknað er með í grund-
velli vísutöLunnar, en j.afnmik
illa tekna atflað msð öðrum
slcatti, sem ekki er tekið tillit
Framh. á ,bls. 4.
í
t Fimmtudagur 30. des. 1971
Fimmtudagur 30. des. 1971 9