Alþýðublaðið - 06.04.1972, Page 6

- K ’/b^í
i|f|pSS
LEGGJALANGAR
MEÐ VORINU...
Aftur stutt, — og nú styttra en nokkru
sinni fyrr. En eins og myndin ber með
sér er þessi nýja tizka frá Paris fyrst og
fremst ætluð þeim sem hafa fagra og
langa leggi að sýna. Þetta heitir
SUPEH-SUPER-MINI, og engu líkara
en nota megi orð Svavars Gests um
þessa tizku, að pilsin séu þaö stutt orðin,
að þau nái varla niður fyrir nafla'.
Þessi tízka kemur þó ekki frá hinum
stóru tizkuhúsum, heidur
„bútikkunum” eða popfataverzlunum,
og fyrir vikið eru einmitt meiri likur á
að þessi langleggjastefna geti fest
rætur.
Þessi fatnaður er nú farin að sjást á
götum Parfsar, og það er eftirtektar-
vert, að hann er ekki i skærum litum
eins og tiðkaðist, heldur eru miidari
pastellitir og millitónar aftur orðnir rik-
jandi, en hins vegar er gjarnan blandaö
saman mun flciri iitum en áður
þekktist.
Og eins og til aö undirstrika hina
löngu leggi er viðeigandi að ganga i
óhemju háum skóm og þykkum. Þcssir,
sem sjást á myndinni eru með 12 senti-
metra háum hælum, og þá er litib sport
að ganga samsiða þessum dömum — þvi
þær gina eins og Eiffelturnar upp úr
mannhafinu hvar sem þær eru á ferð.
En festir þessi tizka rætur. Hún er
sögð hafa allt til þess að bera, a.m.k.
sem sumartizka. Og hún kemur fram
með nægilega stuttum fyrirvara fyrir
vorið til þess að stúlkur verði „skotnar”
i henni.
Kúrekamynd úr „villta vestr-
inu” er ekki eins og til er ætlast,
nema þar sé um að ræða mörg
atriði, þar sem hestar steypast
kollhnis, frisandi og veinandi og
drepast á óhuggnanlegasta hátt.
Þannig hefur það alltaf verið —
þannig er það enn.
Hvað kvikmyndaframleið-
endum viðkemur, þýðir hvert
atriði, þar sem hestur er sýndur
koma á harðaspretti og steypast
skyndilega kollhnis, aukna að-
sókn og aukinn ágóða. Hvað hest-
inum viðkemur, verður það oftast
nær hans bani.
Það getur verið óþægilegt fyrir
manneskju að fótbrotna. Hest-
inum er það dauðadómur. Brot-
inn hestfótur grær ekki saman, og
hesturinn er þvi tafarlaust
skotinn.
Bann.
Þau hrottalegu brögð, sem not-
uð voru i þvi skyni að hesturinn
steyptist á sprettinum við kvik-
myndatökuna, voru bönnuð i
Bandarikjunum árið 1940. Það
bann gildir þó eingöngu varðandi
þær kvikmyndir, sem teknar eru i
Bandarikjunum. En nú er mikið
af þessum kúreka-kvikmyndum
úr „villta vestrinu” tekið i
Evrópu, á Italiu og Spáni, og þar
er þessum dýramisþyrmingum
haldið áfram.
Bláa herdeildin.
Meöal þeirra kvikmynda, sem
bandarisk dýraverndunarsamtök
hafa mótmælt, er „Khartoum”,
sem tekin var i Egyptalandi, og
„Bláa herdeildin”.
Formaður „AHA” — „The
American Humane Society” —
Howard Melniker, kemst svo að
orði i viðtali, sem birzt hefur i
bandarisku hestamannablaði:
— Við erum sannfærðir um að
LANDINN HALLAR
SÉR AÐ STEIKINNI
Naust hefur öðrum mat-
sölustöðum fremur sérhæft sig i
framleiðslu sjávarrétta — en
hingað til hefur það aðallega
verið um sumartimann, sem
sjávarréttir hafa . verið mikið
eftirsóttir.
Þvi það eru fyrst og fremst
erlendir ferðamenn, sem kunna
að meta þá frábæru fiskrétti, sem
matsveinn hússins, Ib Weissman,
hefur upp á að bjóða.
Innlendir gestir hússins eru
hrifnari af steikum og
kjúklingum, enda kjöt lengi þótt
„finni” matur en fiskur meðan
viðmiðunin var ekki önnur en tros
og lambasteik.
En það er ekki af verri end
anum, sem boðið verður upp á i
sumar. Listi yfir 30 sérrétti sem
framreiddir voru á siðasta ári er
aðeins sýnishorn af þvi, sem
Naustið býður upp á — og á með-
fylgjandi mynd má sjá hluta af
hlaðborði með réttum sjávarins.
hestunum var misþyrmt i þessum
kvikmyndum, einkum i þvi
hræðilega atriði, þar sem her-
mennirnir ráðast á Indiána-
þorpið. Þar sér maður hestana
bókstaflega standa á höfði — og
þvi hefur aldrei verið komið svo
fyrir, að það hafi ekki farið illa
með þá, að ekki sé sterkara að
orði kveðið.
„Tripping".
I Bandarikjunum kallast það
„tripping” — mætti kannski kalla
það að leggja haft á islenzku —
fantabragðiðsem notað er til þess
að hestarnir steypast. Það er ein-
faldlega i þvi fólgið að stór járn-
hringur er settur um hvorn fram-
fót hestsins. 1 hvorn hring er svo
bundið stálvir, sem settur er i
sterka festingu alllangt fyrir
aftan hestinn og hafður á nægi-
legu slaki, miðað við sprettlengd-
ina. Síðan er hestinum hleypt, og
þegar slakinn er af virnum,
steypist hesturinn á höfuðið.
Sagt er, að hestar, sem einu
sinni sæti þessari meðferð og lifi
hana ómeiddir af, fáist ekki til aö
fara nema fetið eftir það.
Kollhnís.
Einu gildir hverju kvikmynda-
framleiðendurnir halda fram —
sérhver maður, sem eitthvað
þekkir til hesta, sér það að slik
atriði, sem sjá má i mörgum
kvikmyndum, eru lifshættuleg.
„Hættuleikararnir”, þeir, sem
hlaupa þarna i skarðið fyrir
venjulega leikendur, fá háar
greiðslur fyrir byltuna, en enginn
Enginn spyr hestana hvort þeir vilji láta hleypa
sér á þverspennta víra,semverðatil þessaðþeir
steypast kollhnís og hálsbrotna margir hverjir
ERU ÞESSIR ÞRÍR FASISTAR
TILRÆÐISMENNIRNIR FRÁ 1969?
Stjórnmálaástandið á Italiu
er nú jafnvel enn flóknara en
nokkru sinni, og þarf þó talsvert
til. Málaferlin gegn anarkist-
anum og þingframbjóð-
andanum Valpreda, sem beitt
hefur verið miskunnarlaust sem
áróðursatriði af hálfu hægri-
flokkanna, jukust fyrir nokkru
að þvi leyti tii að höfðað var
mál á hendur þrem ný-fasistum
fyrir að vera valdir að sama
sprengjutilræðinu, sem Val-
preda var ákærður fyrir.
Þegar italski ný-fasistaleið-
toginn, Lamirante, talaði ekki
alls fyrir löngu yfir hrifnum
múg áheyranda að Piazza de
Popolo — gizkað var á að þeir
væru allt að 100.000 — minntist
hann hvað eftir annað á „okkar
kæra Pino Rauti”, Þessi sami
kæri Pino Rauti, ritstjóri dag-
blaðsins „II Tempo”, hægri
hönd Almirantes og einn af
stofnendum ný-fasistasamtak-
anna „Origini Novo” , var
nokkru siðar tekinn höndum
ásamt tveim fasistaforingjum
öðrum,. Franco Freda og
Giovanni Ventura, ákærður
fyrir að hafa verið valdur að
sprengjutilræðinu i Milano,
þann 12. desember, 1969, sem
varð 16 manns að bana. Þetta er
með öðrum orðum sami glæp-
urinn og þeir Pinelli, og siðan
Valpreda, eru ákærðir fyrir.
Ákæran gegn fasistunum þrem
er i sex atriðum, sem öll eru að
einhverju leyti tengd sprengju-
tilræðum og framleiðslu á
sprengjum.
Þegar áriö 1969
Rannsóknardómarinn Spiz i
héraðsborginni Trevisos, se, séð
hefur um rannsóknina, vakti
athygli lögreglunnar i Milanó á
þvi þegar árið 1969, fáeinum
dögum eftir að sprengjutilræðið
var framið, að nokkur ástæða
væri til að hafa grun um að
sprengjurnar, sem sprungu i
Milanó, hefðu verið gerðar i
Treviso. Ungur kennari i
Treviso, Guibo Lorenzo, hafði
tilkynnt lögreglunni að Ventura,
sem var góður kunningi hans,
hefði komið aftur frá Milanó
þann 13. desember, og að hann
hefði meðal annars komizt svo
að orði i samtali við menn i
bókaverzlun sinni: -— Mér er
óskiljanlegt að svo margir skuli
hafa beðið bana. Það hljóta ein-
hver mistök að hafa átt sér stað.
Aður hafði Ventura komizt
svo að orði við Lorenzon i sam-
bandi við sprengjutilræði sem
framin voru i járnbrautar-
lestum þann 8. og 9. ágúst: —
Þessar sprengingar hafa kostað
skildinginn 100.000 lirur hver
sprengja og svo ferðakostn-
aðurinn”.
Ekki tekið til greina
En i það skiptið svaraði lög-
reglan i Milanó þvi einu til að
upplýsingar Spiz rannsóknar-
dómara hefðu ekki neitt gildi.
Þeirra seku var leitað á meðal
anarkistanna, og þar varð
Valpreda fyrir valinu. Hin svo-
kölluðu „svartstakkaspor” i
sambandi við sprengjutilræðið i
Milanó eru enn látin lönd og
leið. En Spiz heldur áfram rann-
sóknum sinum, og þær heim-
ildir, sem hann hefur viðað að
sér undanfarin tvö ár, hafa nú
verið afhentar dómstólunum i
Milanó, sem einir hafa rétt til
málsmeðferðar, þar eð
sprengjutilræðin voru framin
þar i borg.
Samkvæmt kröfu saksókn-
arans voru réttarhöldin i máii
Valpreda einnig flutt til Milanó,
eftir að „Róm hafði stolið þeim i
einn dag”. Og nú, 28 mánuðum
eftir að sprengjutilræðið átti sér
stað, er svo komið, að tvennir
aðilar, Valpreda og nokkrir
fleiri annarsvegar, Raudi,
Freda og Ventura hins vegar,
sitja i fangelsi, ákærðir fyrir
einn og sama glæpinn. Er það i
fyrsta skipti, sem siikt gerist i
Þeir þrir, sem nú koma fyrir rétt.frá vinstri: útgefandinn Giovanni
Ventura, blaðamaðurinn Pino Rauti og lögfræðingurinn Franco Freda.
0
Fimmtudagur 6. apríl 1972
Fimmtudagur 6. april 1972