Alþýðublaðið - 08.06.1972, Blaðsíða 11

Kross-
gátu-
kríliö
Æo.VJ II/ '/U£S FU&L. //V/V Flj'oT/R. 'OFÚS/ t.
V
GrERfi FuótfR
V£/T/M T/6N dr'fíTUR I r/f)R.

L IÆT!
ETfitfÞI HENM ÓK sr Kt'/nST aflftDfl /<LfíKfí LtHGD fifí/t). E/N.
i LjT/r S/nfi TuftrtU

BfiND HNQPU 5a<fi£V C,Y£UR
Peyjfí
7 ELV FJfiLL! RflUSfiR
■
t ■ ■ -MP ' 1 C- CP
r-aí • s>'nii‘-ir>u'o'<-r"
^ ■ i^'-os '3)31:1
■ r- aí ‘t' 3> 3 3ö'
ÍHl ?n • -A -:p -Ui' ■ 3>
tsröndin kringum vatnið var ekki árennileg, og
virtist ófær.
,,Hvað gerum við nú, Mike?”
,,Vöðum yfir það.... vona ég”.
,,En, ef það er of djúpt?”
,,Ekki getum við staðið hér og spekúlerað. Það
eru holurnar, sem ég er smeykastur við. Jökul-
sprungurnar”.
„Heimskulegt”. Megnið af kreminu var nú bráð-
nað og horfið. Andlit hennar, ljósrautt af brennandi
sólargeislunum var ein og skuggaleg grima vegna
viðarkolastrikanna. ,,Ef það eru jökulsprungur hér,
þá er þetta ekki neitt smávatn”.
Tvisvar sinnum hafði hún reynst hyggnari en
hann, og það við kringumstæður, sem voru henni
bráðókunnugar. „Allt i lagi, við skulum ekki vera
að rifast þetta, ekki hjálpar það okkur yfir”, sagði
hann stuttur i spuna.
Þetta var einkennileg ferð yfir, á sama hátt og
þetta vatn var einkennilegt. Áþreifanlegar hyll-
ingar. Sólin brenndi ómiskunsamlega höfuð þeirra
og bak. Með vatnið upp að hnjám og nokkru siðar
upp að mitti, ruddu þau sér leið i gegnum fljótandi
ishrúgald. Þegar þau loksins stigu upp úr vatninu, á
bakkann hinum megin, voru fætur hennar tilfinn-
ingarlausir af kulda og tennurnar glömruðu i munni
hennar. Mike var ekki betur á sig kominn og
vitneskjan um það, færði henni einkennilega
ánæg jutilf inningu.
Húðin var nú farin að skrælna upp og flagna af.
Þau þornuðu ótrúlega fljótt. Himinhvolfið var enn
hljótt, ekki svo mikið, sem einn einasti fálki til að
raska ró þess. í suðvestri var þokan að þéttast.
„Gangið á undan, Linny”.
Rödd hans vakti hana af frekari hugsunum.
„Hvers vegna?”
„Aðeins öryggisins vegna. Snjórinn kann að hafa
skafið saman hér i dalnum og hulið nokkrar af
jökulsprungunum.
Hún var ekki sammála honum. Jörðin var sléttari
hér en hún hafði nokkurn timann verið siðan að þau
lögðu af stað frá tjöldunum. En hún var sátt við
sjálfa sig, um að Mike Clendon sé að verða allt að
þvi of varkár. En hún viðurkenndi, að það var hann
sem var fyrirliðinn, þvi tók hún stafinn þétt undir
hendina og lagði rólega af stað með handtöskuna
dinglandi frá bakpokanum.
Hún hafði forystuna og fann léttustu viðunanlegu
leiðina i hinum ökladjúpa snjó.
Engin kraftaverk. Fjarlægðir þýddu ekkert i
þessum heimi. Börnin hennar, og kannski hún sjálf,
myndu upplifa sigurvinning tima og rúms. Hér i
Maxada-auðninni mátti búast við fjarlægðum og
varð maður þvi neyddur til að nota hina úreltu að-
ferð, með þvi stöðugt að setja einn þreyttan fót fyrir
framan annan.
Hún tók skrefin varlega og hélt áfram sinum
heimspekilegu hugleiðingum. En skyndilega sökk
hún. Jörðin hvarf undan fótum hennar i skyndilegri
hræringu, en hún stanzaði, þegar hún fann, að eins
og kippt hefði verið i sig. Snjóhrannir féllu á hana og
framan i hana. Á meðan hún hékk þarna dinglandi i
reipinu, gat hún heyrt veika smelli þegar isköggl-
arnir, brotnuðu i sundur langt undir fótum hennar.
En þá heyrði hún hærri dynk.
Handtaskan min.... Var það eina sem henni kom i
hug, á meðan hún hékk dinglandi i sveigjanlegum
stafnum, aðeins aðskilin frá tösku sinni niður á
botni jökulsins, með aðstoð frá reipi, sem ekki var
þykkra en fingur. Ég hef tapað handtösku
minni....
Volkswageneigendur
Höfum fyrirliggjandi: Bretti — Hurðir —
Vélarlok — Geymslulok á Volkswagen i
allflestum litum. Skiptum á einum degi
með dagsfyrirvara fyrir ákveðið verð.
Reynið viðskiptin.
Bilasprautun Garðars Sigmundssonar
Skpholti 25. Simar 19099 og 20988.
Yeo-Thomas
óþarfa áhættu - Gestapo
hafði lýsingu á þeim og
Abwehr gagnn jósnakerfið
var á slóð þeirra. Aðrir njósnar-
ar voru handteknir allt i kring-
um þá innan klukkustundar frá
þvi þeir höfðu talað við þá. Til
að tryggja sér lágmarksöryggi,
ók Yeo-Thomas til fundar við
suma samstarfsmenn sina á
sjúkrahúsum, en það bragð
hafði hann lært af Joseph. Þar
sem tvær götur skárust fóru
hann og meðnjósnari hans hvor
framhjá öðrum án þess að sýna
á sér neinn kunnugleik, siðan
sneri Yeo-Thomas við og fór i
humátt á eftir hinum til sjúkra-
hússins, inn um gestahliðið, en
þeir ræddust siðan við á sjúkra-
hússlóðinni. A slikum stefnu-
mótum var stundvisi að sjálf-
sögðu höfuðnauðsyn, en það
atriði hélt áfram að vefjast fyrir
,,Z”, sem sifellt var að hlaupa á
sig og efndi til stefnumóta á
hættulegum stöðum eins og
Gare St. Lazare.
Af þeim se'm hann kynntist,
varð Yeo-Thomas þess visari
að andinn i mótspyrnuhreyf-
ingunni var bágborinn vegna
aðstæðna, sem hann réði ekki
við að svo stöddu. Enda þótt
flugaðgerðaforingjarnir hefðu
nú byggt upp net 600 lendingar-
svæða og 150 móttökusveitir
biðu reiðubúnar mánuð eftir
mánuð, voru ef til vill aðeins
fimm aðgerðir reyndar á tungl-
timabilinu. Þessar fátækl. fall-
hlifarsendingar urðu til þess að
leyniherinn var ekki vopnbú-
inn og vegna skorts á sprengi-
efnum urðu mikilvæg skotmörk
ekki eyðilögð.
Astæðan fyrir þvi hve dræmar
flugaðgerðirnar voru, var auð-
vitað sú að R.A.F. taldi sig ekki
geta séð af flugvélunum til
þeirra. Yeo-Thomas sakar yfir-
menn sina um lélegt imyndun-
arafl. Farmur einnar Halifax-
sprengjuflugvélar, fluttur til
einnar móttökusveitar og hand-
fjatlaður af réttum mönnum,
hefði, að hann telur, getað vald-
ið meiri skemmdum á þýzku
striðsvélinni en sprengjufarmur
250 flugvéla i loftárás. í endur-
teknum árásum hafði hrapal-
lega mistekizt að hindra fram-
leiðslu kúlulegu verksmiðju
einnar i Annecy, þrir
skemmdarverkamenn með
sprengiefni gátu með aðstoð
eins eða tveggja starfsmanna
verksmiðjunnar að eyðileggja
svo vélarnar, að þar voru ekki
framleiddar fleiri kúlulegur öll
hernámsárin.
Sagan af „Barrage de Gigny”
skýrir enn betur þessa staðhæf-
ingu. Þegar Bandamenn gerðu
innrásina i ttaliu, notuðu Þjóð-
verjar ána Saóne til flutninga á
kafbátahlutum, tundurskeyta-
bátum, fallbyssum, skriðdrek-
um og skotfærabirgðum og gátu
þannig haft járnbrautirnar til
herliðsflutninga. Margar mikl-
ar og nákvæmar loftárásir hefði
þurft til að stemma stigu við
þessum flutningum, með flot-
duflum, sem látin voru falla nið-
ur i hylkjum og sett saman
eftirá, gat litill hópur mót-
spyrnumanna sprengt upp
skipastigann við Gigny og lokað
þessari siglingaleið um margra
mánaða skeið.
Skaðinn, sem þessi birgða-
skortur olli á andlegu þreki
mótspyrnumanna hefur ef til
vill verið meiri en sá, sem ekki
var hægt að valda Þjóðverjun-
um. Skemmdarverkamennirnir
vissu, að visindadeild S.O.E.
var farin að framleiða tfma-
sprengjur með seglum, sem
hengja mátti utani skipskrokka,
sprengikol, sem hægt var að
koma fyrir i birgðageymslum
Þjóðv. og lokur á hæðarmæla,
sem sprengdu stélið af flugvél-
unum, sem þær voru settar i, er
komið var upp i vissa hæð. Þeir
vissu einnig, að ástæðan fyrir
þvi, að þeir gátu ekki fengið
nægilegt magn af þessum tækj-
um var sú, að öllum tiltækum
brezkum sprengjuvélum var
beint i stórbrotnar og oft
árangurslausar loftárásir. Þau
vopn, sem send voru með fall-
hlifum einu sinni i mánuði
nægðu aðeins til útbúnaðar 100
manna i leynihernum. Það var
þvi ekki að undra þótt
Brossolette og Yeo-Thomas
veittist erfitt að sannfæra for-
ingja mótspyrnumannanna um
að viðleitni þeirra væri mikils
metin i London.
Vopnaskorturinn var alvarlegur
vegna þess að nýlega var enn
eitt komið til sögunnar sem jók
á möguleika leynihersins:
Maquis-samtökin, sem voru
eina úrræði þeirra er komast
vildu hjá nauðungarvinnu i
Þýzkalandi. Landshöfðingi
þessa nýja og mikla mannafla
var maður að nafni Brault, en
þekktur i mótspyrnuhreyfing-
unni undir dulnefninu
„Jeróme”. Hann sentist um
landið þvert og endilangt og
skinulagði allar Maquis sveitir,
sem ekki voru sérstaklega
kenndar við kommúnista.
Þeir Brossolette og Yeo-
Thomas hittu Jeróme i öruggu
húsi á Avenue Rapp. Það sem
hann sagði þeim sannfærði Yeo-
Thomas betur en nokkuð annað
um að hér væri efniviðurinn i
harðsnúna bardagasveit. En
enn einu sinni rak hann sig á, að
mennirnir voru illa búnir vopn-
um, tækjum, fötum og reiðufé.
Með það fyrir augum að safna
nákvæmum upplýsingum um
þarfir þeirra ákváðu þeir
Jeróme að hittast i Chaors 2.
nóvember og fylgjast að i könn-
unarferð til flokka á þvi svæði.
Én áður en Yeo-Thomas fór
frá Paris skall aftur hurð nærri
o
Fimmtudagur 8. júni 1972