Alþýðublaðið - 18.06.1972, Qupperneq 6

HVAD GERIST ÞEGAR MADURINN
SOFNAR IÍT FRÁ KONUNNI SINNI?
Heima er bezt,
anno T972. Er það
þessi mynd, sem þar
blasir við?
En litum fyrst á kon-
una. Og i sannleika sagt,
er það öllu fremur erfitt að
hafa augun af henni en
hitt. Þetta hlýtur að vera
hin kynrika nútimakona,
sem alls staðar er svo
mikið skrifað um i dag.
En það hrærir ekki
minnstu tilfinningar eigin-
mannsins, sem hefur ein-
faldlega sofnað. En hver
er hin raunverulega
ástæða?
Þegar hann vaknar
verður hann ekkert nema
afsakanir. Hann fjarg-
viðrast út af sjónvarps-
dagskránni, og hann reyn-
ir jafnvel að telja frúr.ni
(og sjálfum sér) trú um að
hann hafi i rauninni alls
ekki verið sofandi, bara
verið að hvila augun svo-
litla stund.
En svona til að verja sig,
þá æsist hann svolitið upp.
Segist auðvitað vera orð-
inn þreyttur, þurfa að
vinna allan liðlangan dag-
inn til að sjá heimilinu far-
borða. Hver borgi af þess-
um rándýru húsgögnum
og hver borgi vinið ef ekki
hann. 1 það fari einmitt
aukavinnan.
En konan gerir sig ekki
ánægða með þessar skýr-
ingar. Hún hefur nefnilega
fengið það á tilfinninguna
að maðurinn hennar sé að
draga sig inn i einhvern
lokaðan einkaheim,
hugarheim eða raunveru-
legan, þar sem hún sé úti-
lokuð.
Og þetta kannast sál -
fræðingar mætavel við.
Þetta er vandamál sem
fjöldi nútimamanna og
kvenna á við að striða, og
á þvi hafa verið gerðar
rannsóknir.
t skýrslu sem geðlæknar
við sjúkrahús i London
gerðu nýverið, er greint
frá eiginkonu, sem varð
svo óstjórnlega reið út i
mann sinn. þegar hann
sofnaði út frá henni, að
hún réðist á hann sofandi
og limlesti hann.
Annar geðlæknir hefur
gert sérstaka grein fyrir
þvi fyrirbæri, sem á leik-
mannamáli nefnist
„svefn-ótti”. Hann segir,
að þegar maðurinn sofni
inni i sama herbergi og
konan hverfi hann að
marki úr heimi hennar.
Hann sé þar að visu likam-
lega, en sé þó fjarlægur.
Hún sér hann, en nær eng-
um tengslum við hann. t
rauninni sé hann kominn i
annan heim. og það
gremst konunni.
A vissan hátt er mað-
urinn að flýja umhverfið,
og þá um leið konu sina.
Og samkvæmt kenningu
þessa læknis fer það einna
mest i taugarnar á frúnni,
að þegar maðurinn dottar,
getur hún á engan hátt
komið honum til og vilji
hún að hann elski sig, þá
verður það að biða.
Jafnvel þótt hún vekji
hann, þá er hann ekki
reiðubúinn til samlifs, svo
hún verður að æsa hann
upp kynferðislega.
Annað stórt atriði, sem
gremur margar konur, er
að þær geta fundið hvenær
menn þeirra dreymir.
Það sem kemur upp um
það eru snöggar og titr-
andi augnahreyfingar.
Þetta setja konurnar
gjarnan i samband við
aðrar konur, finnst menn
þeirra vera að dreyma
einhverja aðra.
En hvað veldur þessu?
Þreyta og/ eða eitthvað
annað? Það kemur margt
til greina. En i skýrslum
fyrrgreindra geðlækna
kemur mjög fram að hætt-
an á þvi að eiginmaðurinn
dotti eftir að hann kemur
heim á kvöldin er mest
þegar sjónvarpið er i
gangi. Þvi þótt ótrúlegt
megi virðast, þá hefur
sjónvarp yfirleitt mis-
munandi áhrif á karlmenn
og konur. Karlmenn verða
syfjaðir, en konur verða
oft fyrir æsandi áhrifum af
sjónvarpsþáttum eða
kvikmyndum i sjónvarpi.
Og þess vegna breikkar
bilið milli hjónanna eftir
þvi sem liður á dagskrána.
Aðeins þriggja ára - en þó
kominn á giftingaraldurinn!
Drengurinn aðeins 11
ára þegar hann dó, en þá
orðinn ellihrumt gamal-
menni, þetta var hin
furðulega saga sem fólk
heyrðist hvislast á um, i
höfuðborginni Vitoria i
rikinu Espirito Santo i
Braziliu fyrir nokkru. En
það er fyrst núna sem
hægt er að fá nánari skýr-
ingar á lifi litla drengsins
Jomars Henrique Silva og
hinni „innri klukku”, sem
svo mjög flýtti lifi hans.
Jomar, sonur Januzir
Silva og konu hans Lezi,
var fæddur 1. desember
1959 i þorpinu Barra de
Itapemerim. I fyrstu virt-
ist hann vera algjörlega
heilbrigt og liflegt barn
sem foreldrarnir höfðu
óskað sér svo heitt (þrjú
börn þeirra höfðu dáið i
fæðingu).
En dag nokkurn er móð-
ir hans var að vagga hon-
um i svefn i anddyri kof-
ans sem þau bjuggu i, tók
hún eftir breytingum sem
gerðu hana skelfda. Hin
fáu hár sem höfðu verið á
höfði barnsins höfðu
breytztá einni nóttu i þykkt
lokkaflóð eins og á fimm
ára dreng. Og þegar hún
athugaði hann nánar sá
hún að hann leit út eins og
fimm ára drengur. Januz-
ir og Lezi sögðu nágrönn-
unum ekkert frá þessu. í
stað þess héldu þau Jomar
litla leyndum fyrir öllum
nema nánustu ættingjum.
1 örvilnun sinni leituðu þau
aðstoðar hjá fimm lækn-
um en enginn þeirra gat
gert neitt.
Næstu fimm ár voru eins
og martröð. Jomar eltist
um 7 til 10 ár hvert ár sem
hann lifði. Lifsskeið hans
var að renna á enda fyrir
framan augun á hinum
hjálparvana og sorg-
mæddu foreldrum.
Meðan aðrir foreldrar
héldu venjuleg fjölskyldu-
albúm, héldu læknar Silva
skýrslu sem hljóðar á
þennan hátt:
• Árið 1961. Tveggja ára:
Með kynferðisþroska full-
orðins manns. Matarlist
og þyngdaraukning eins
og hjá ungum iþrótta-
manni.
• Árið 1962. Þriggja ára:
Nálgast þritugsaldur.
Mikil löngun til ást-
arreynslu.
• Árið 1963. Fjögra ára:
Litur út sem miðaldra
maður, meltingartregða
(Dyspepsia).
• Árið 1964. Fimm ára:
Merki um sár i skeifugörn.
• Árið 1965. Sex ára: Hár
gránar i vöngum, þynnist
ört.
• Árið 1966. Sjö ára: Sjón
að daprast.
• Árið 1967. Átta ára: Orð-
inn sköllóttur, likami sex-
tugs manns.
• Árið 1968. Niu ára:
Missir tennur, merki um
æðakölkun. Augljóslega að
deyja úr elli.
Þegar hér var komið i
þessum harmleik tóku for-
eldrar drengsins hann til
prófessors Joao Carlos de
Sousa, frægs sérfræðings i
barnalækningum við
Barnaspitalann Gloria
nálægt Vitoria.
Sjúkdomsgreining hans
hljóðað; eitthvað á þessa
leið: Progeria, sjaldgæfur
og litt rannsakaður sjúk-
dómur, sem veldur hrað-
fara hrörnun á likaman-
um. Prófessorinn taldi að
Jomar litli ætti aðeins eftir
að lifa þrjú ár i viðbót.
Jomar varð aldrei hærri
en tæpir 100 sm, en á allan
annan hátt hljóp hann
fram úr jafnöldrum sin-
um.
Hann var andlitsfriður
og vel gefinn, hann gat
hegðað sér og talað við sjö
ára dreng eins og hann
væri sjö ára sjálfur, en
hann gat einnig talað sem
jafningi við skólastjórann
sinn. Hann varð yfir sig
ástfanginn, vitandi það að
hann var likamlega full-
fær um að giftast og eign-
ast fjölskyldu, og hafði
Frh. á bls. 6

Sunnudagur T8. júní T972