Alþýðublaðið - 06.08.1972, Blaðsíða 2

Maður og kona
hittast. Einstaka
sinnum er sem þá
vakni yndisleg tónlist
allt um kring. Á
stundum einungis
ósamræmdir tónar.
Eða ekki neitt gerist.
Hver er orsökin?
Hvað er það, sem
vekur manni kynræn
viðbrögð gagnvart
aðila af gagnstæða
kyninu?
— Við vitum harla litið
hvernig manneskjan
bregzt við kynæsandi at-
riðum segir breskur
visindamaður, John
Bancroft. — Ekki heldur
hvaða hlutir eru kyn-
æsandi, nema hvað viss
atriði af klámi snertir.
Aftur á móti höfum við svo
að segja ekki hugmynd um
hvað það er i fari eða útliti
annarrar manneskju af
gagnstæða kyninu, sem
vekur með okkur kyn-
ferðislegan áhuga á henni,
að öllu eðlilegu.
Næst-siöasti áfang-
inn.
John þessi Bancroft hef-
ur tekið sér fyrir hendur
að rannsaka hvaö það sé
sem gerist með viðkom-
andi, næst-siðasta áfang-
ann fyrir samræðið. bað er
að segja, á þeim andartök-
um, þegar kynfýsnin
magnast svo um allan
helming. að tii beinna
framkvæmda hlýtur að
draga. Bancorft kallar
þetta „tundurkveikjuna”,
og hefur rannsakað þá
hluti i félagi viö aðra vis-
indamenn.
Allmörgum karlmönn-
um var sýnd útlinumynd
af kvenlikama. Hún var
þannig gerða að auka
mátti stærð brjóstanna,
bakhlutans og gildleika
lenda og læra.
bað kom i ljós að þeir
karlmenn voru i meiri-
hluta sem töldu það gera
myndina glæsilegri að hún
hefði mikil brjóst og þrif-
legan bakhluta.
Aódráttarafl.
bá hafa kynlifsfræð-
ingar einnig brotið heilann
um hvort fyrirfinnist ein-
hver sérstök „gerð”
kvenna. sem vekur kyn-
r;enar fýsnir hjá okkur
karlmönnum yfirleitt.
Sjötiu og fimm karl-
menn — fimmtán sálfræð-
ingar. fimmtán geð-
læknar. fimmtán her-
menn. fimmtán sendibil-
stjórar, og loks fimmtán
kynvillingar — voru látnir
athuga fimmtiu
kvenmannsmyndir, sem
þeim var sagt að gefa
einkunnirnar upp að tiu i
samræmi við spurninguna
„Hversu aðlaðandi er
hún sem rekkjugaman i
eina nótt"?
Kynæsandi —
kyndeyfandi.
John Bancroft segir að
svörin hafi eindregið bent
til þess, aö það fyrirfinnist
i rauninni sérstök kven-
gerð, sem mikill meiri-
hluti karla telji öðrum
fremur kynfýsnaæsandi....
en þvi miður vill hann að
svo stöddu ekki láta upp-
skátt hver sérkenni
hennar séu.
En strax þegar röðin
kom aö þeirri, sem skipa
skyldi annað sætið sam-
kvæmt einkunnargjöfinni,
segir Bancroft, þá komu i
ljós skiptar skoðanir. bar
skiptust mennirnir i tvo
hópa að kalla — annað-
hvort aðlööuöust þeir alls-
nöktum altillegum full-
trúum veika kynsins, ell-
egar þær sem voru i full-
um skrúða og allt annað en
árennilegar ásýndum.
Hópurinn, sem ekki vildi
lita við þeim allsberu og
altillegu. var skipaður sál-
fræðingunum og kynvill-
ingunum.
bá voru og karlmenn
þessir látnir athuga a 11-
margar myndir af kyn-
mökum og öðrum kynlifs-
atriðum. Og það kom i
ljós, að það voru myndir
sem voru að öllu leyti eðli-
legar, er æstu kynkenndir
þeirra karla hvað mest, en
hinsvegar höfðu myndir af
kynfærum kvenna sizt
áhrif á þá i þá áttina.
Ekki nektin.
Sextiu konur — fimmtán
sálfræðingar, fimmtán
geðlæknar, 15 hjúkrunar-
konur og fimmtán að-
stoðarhjúkrunarkonur —
fengu margar og margvis-
legar myndir af karl-
mönnum til samskonar
mats. Einnig hjá þessum
konum fann Bancroft að
um sameiginlegan fýsna-
vekjara væri að ræða — og
það voru ekki nektar-
myndirnar af fulltrúum
sterka kynsins, sem kyn-
kenndir kvennanna espuð-
ust mest við.
bá kom einnig i ljós
greinileg hneigð i þá átt-
ina, aö hjúkrunarkon-
urnar og aðstoðar--
hjúkrunarkonurnar löðuð-
ust yfirleitt að þeim karl-
mönnum, sem eftir
klæðnaði og útliti og hár-
snyrtingu að dæma voru af
lægri og tekjuminni stétt-
um en þeir, sem kvensál-
fræðingarnir og kvengeð-
læknarnir löðuðust að.
Hliöstæð viðbrögö.
Meö þessum rannsókn-
um sinum telur Bancroft
sig loks hafa gengiö að
kenningu þeirri dauðri, að
konur hafi ekki áhuga á
klámi. Hann segir að
myndir, sem sýni kynlifs-
atriði og kynmök á raun-
hæfan hátt séu viðbrögðin
samskonar hjá körlum og
konum — en þegar um
beinlinis klámmyndir sé
að ræða, espi það kynfýsn
kvenna mun meira en
karla, að þvi er fyrr-
nefndar rannsóknir leiddu
i ljós.
2'
Sunnudagur 6. ágúst 1972