Alþýðublaðið - 08.04.1973, Blaðsíða 6

• ■ G s ■
5 l< Ö R. u N (lí fí N fí
T 'fí m ■ m fí L F fí £
- 5 K Ö r U 5 £ L U /? /£
5 V R K fí L £ 6 F £ / 6
ó £ F U F / N R fí ~k\
[r L fí K R R ■ fí m fí
5 N fí U £ R fí ■ R 'o . / U
ó /? 7 L fí <9 fí L R ±)
£ Z> fí U F u m - r /9 R
fí N N 'o ■ 'fí 77 fí ■ T fí
<3 w S 5 fí ' r R 'o rr> £ /
L 5 fí P? F fí ■ m fí K fí
'fí L K u /? /L R r fí L ] Z>
- L U N <S fí fí £ fí N
R fí L L /9 R / £ ■ 3
5 m 'fí 2> fí £ 0 8 3 i 77 N
/£ £ U fí ó K fí R £ £
T / /£ £ N fí K £ R F /
N N ■ fí fí L Z / T /
£ N fí fí r R / Ð /
KROSS-
GflTA
- og lausn
þeirrar
síðustu
aðeins augnablik...
V/KU LR6RR. DÝR ELT/S urft- m£RKlty FoRflR 1E/KS DJflS/V JF 'rftYNT TflLft / / kop/fl SKFBL ftr/
HLUTft rpfím /KOOOfí
T/T/LL-
. i ■■ M——> flNftCD + Ö
]
^ -/L- - - 1111 - -RT SKÓGl
N / LENáRfí UPP/ 5 KR/T ftft HNETK SLUN
Sfl GUL/ R/FtjN HflPP/
f GftmiiR muN'K HLUT DEILD 2EINS SftrnHL. T/TpftR
/LL ÓRES/ IDftDuB RETT '/ féSSU
FoR FftÐ/R f
ri STolD SL/Tu/t)
KRftSS ftÐ/ Jfí&U) KVÆÐ! BfíDRn
\ ’ /r>E/S 5TETt
mjú/< ftR VOLft
HftF 5/LFUR F/DUR FÉÐ s mft„
f rrö&iNi sengor uPP 06 Nii) up v/Sfl ÞYN6D
TftL TÆK/ T/'/r7/9 fl> JL- SftmHL spyjR 'OfúSftH
Fuúlfí/n HE/DUR /M/V
voru FTftNDl ETfjND!
HRE/F ÐJST um HvtRF/s
fH BlftUbiR RftrftR Ö//ERÐ >
f S TlLLft upp VERK RfBFU PR.
íi 'rs - / A/n GELT
5KRR 5viK 'FumuR
6RBIN IIZ
lun!> 'P LITINh OFNfl KflÐRL £
Lókft/V mftOUR
l ÚT FELR6
mjiu< ftR. æst- ftRft Tftifl
ftRKR /iftSIR > EJ/Vð um fl
Einmanaleikinn er með elztu vandamálum
mannkynsins. Hér getur þú lesið um, hvernig
þú getur vfsað honum á bug.
VflNTAR ÞIG VIN?
Margur telur sig auðugan ef
hann á marga vini. Ef vinafjöldi
er rikidæmi, þá eru þvi miöur
margir fátækir i þessum heimi.
Fjöldi fólks er einmana — getur
ekki eignast vini, hversu ákaft,
sem það reynir. Þetta fólk
verður viða á vegi manns. Ein-
manalegar verur — einar i bió,
einar við borð á veitingahúsum
eða horfandi á aðra skemmta
sér.
Sorgarsagan mesta er þó sú, að '
svona þarf þetta ekki aö vera.
Aðeins það eitt að gera sér grein
fyrir vandamálinu og viður-
kenna það fyrir sjálfum sér er
byrjun á lækningu. Engin er
dæmdur til að verða einmana.
Með þetta i huga hafa sál-
fræðingar búið til eftirfarandi
spurningar og svör en þau —
segja þeir — geta hjálpað fólki
til að vinna bug á einhverju
elzta félagslega vandamáli
mannkyns: að eignast vin.
Er erfiðara að eignast
vini eftir að fólk er komið
til fullorðinsáranna?
Nei. Gamalt fólk er oft sýnt
sem væri það einmana, en stað-
reyndin er sú, að þeir yngri eiga
sér oft færri vini.
Ungt fólk liður oft vitiskvalir
af feimni. Það á i erfiðleikum
með að blandast öðru fólki —
einkum og sér I lagi fólki af hinu
kyninu — á eðlilegan og náttúr-
legan hátt. Oft hugsar það
einungis um sjálft sig, en það er
viðhorf, sem fljótt myndi breyt-
ast ef þaö fengist til þátttöku i
félagsllfi og hópstarfi.
Gamalt fólk, sem hefur yfir
meiri þroska aö búa, meiri
reynslu og viðara áhugasvið á
miklu betur með að umgangast
hvort annað.
Athuganir hafa leitt í ljós, að
mun fleiri vináttubönd eru
bundin eftir þvi sem aldurinn
verður hærri, og vináttan
veröur stöðugri og traustari.
Hvernig á að eignasl
SANNAN vin?
Þar er um sama vandamál að
ræða, og hvernig finna eigi
réttan maka — það verður að
vera sá rétti einstaklingur fyrir
þig. Vináttan verður frekar en
að hægt sé að skapa hana.
Margt fólk virðist aldrei geta
uppgötvað þetta leyndarmál.
En vináttan sprettur af
kunningsskap. Fyrst veröa
kynnin að eiga sér stað áður en
til vináttunnar getur komið.
Er til fullkomin skil-
greining á vináttu?
Engin endanleg formúla er til
um vináttuna. En Sidney
Jourard, sálfræðingur við
háskólann I Florida telur, að
trausta vináttu megi skilgreina
þannig:
1. Hvor einstaklingurinn hefur '
vandlega metið hinn og hefur
gert sér rétta og samúðarfulla
hugmynd um persónuleikann.
2. Hvor um sig telur, að
hamingja og þroski hins varði
sig miklu.
3. Hvor um sig getur frjáls-
lega skipzt á skoðunum við hinn
aðilann. Hvorugur er f varnar-
aðstöðu.
Er til fólk, sem ófært er
um að þiggja eða veita
vináttu?
Já, fáeinir. Fólk sem hefur
„ofnæmi” fyrir vináttu, kemst i
uppnám, þegar aðrir ætla að
sýna þvi vinfengi. Slik afstaða á
oft rætur sinar að rekja til
slæmrar reynslu áður fyrri.
Hvers vegna þörfnumst
við vina?
Við höfum sálarlega þörf fyrir
að umgangast fólk, sem hefur
áhuga á okkur. Það hjálpar
okkur að finna hugsunum okkar
og skoðunum staði.
Það getur vel verið, að það sé
bara innantómt orðatiltæki en
samt sem áður x — getir þú
sagt: „Við erum bara góöir
vinir” — þá hefur þér tekizt það.
o
Sunnudagur 8. apríl 1973.