Alþýðublaðið - 08.04.1973, Blaðsíða 7

BÍLAR OG UMFERÐ
ÍTALSK-AMERISKUR
BASTARÐUR
! Nú hefur Fordhringurinn yfir-
! tekið yfirbyggingaverksmiðjuna
! Giha i Totino á ltaliu, og hér á
! myndinni sést fyrsta afsprengið,
i Ekki er beinlinis hægt að segja,
i að þessi bill sé itölsku hönnunar-
i snillingunum til hróss, — en
i skyldleikinn við Lincoln
i Continental leynir sér ekki, og
| reyndar má sjá skyldleika við
i fleiri bfla i sama veröflokki. Grill-
! ið minnir t.d. óneitanlega á Benz,
og framhlutinn i heild er ekki
ósvipaður framhluta á Rover, —
og sé hliðarlinan könnuð ná-
kvæmlega má sjá Benzlinuna.
Billinn er um þessar mundir á
bilasýningunni i Genf, sem sagt
var frá hér i þættinum fyrir viku,
en ekki mun ákveðið endanlega
hvort hann verður settur i fjölda-
framleiðslu i þessari mynd — eða
ennþá likari Lincold Coldinental,
Benz og Rover.
rv-rwarTT”-'*n-m%*m**»'i—lif't,1 V' •■■"JvywiTT- f' |
W) tDÆDIR 1-4 LIF
• •
A Q RY Gl Gl ISI B El LTUN IUM
l'OG VERÐUR FYRIRMYND ANNARRA
'.L j* '

SEM NOTAIl OG IIUGMYNDA-
ÖRYGGISBELT! FLUG — ÖRYGGIS-
SÝNIR VOTT UM BELTIN ERU NÝTT
GAFUR, MENNTUN STÖDUTAKN.
MORRIS MARINA:
NYR BILL AN,
BARNASIÚKDOMA?
Þegar leyndarmálið um nýjan
Morris frá British Leyland fór
að leka út tóku menn að geta sér
til um, hvernig bill það yrði.
Helzt var hallazt að þeirri
skoðun, að þetta yrði annað-
hvort stór bill með „rassvél”
eða pinulitill „Mini” með
tveggja strokka íoftkælda vél.
Þegar hulunni var siðan svipt af
Morris Marina lá við, að menn
yrðu fyrir vonbrigðum. Hann
reyndistvera afskaplega venju-
legur fjölskyldubill, og að þvi er
virtist ekki búinn neinum
nýjungum.
En þegar menn fóru að hugsa
málið betur komust þeir að raun
úm, að liklega hafi fram-
leiðendurnir tekið skynsamlega
ákvörðun með þvi að setja
þennan „venjulega” bil á
markaðinn. Bæði eru slikir bilar
ódýrari i framleiðslu, og einnig
verður þá komizt að mestu hjá
„barnasjúkdómum”, sem iðu-
lega fylgja nýjungum.
Fyrstu bilarnir eru komnir
hingað til lands, og það er P.
Stefánsson sem hefur umboðið.
Marinan skiptist i tvær grunn
gerðir þ.e. 1300 og 1800. Af þess-
um gerðum eru svo til tvö af-
brigði. Estate (station) og Copé.
Við fengum tækifæri til að
prufukeyra 1800 gerðina fyrir
stuttu, og það er ekki um að
villast, þetta er að flestu leyti
venjulegur bill: Vélin að
framan, drifið að aftan, stifur
afturöxull. Krafturinn nógur
(82.5 hö) og vélin háþrýst
(hámarksafl við 5000 snúninga á
min. og þjöppuhlutfall 1:9).
Marinan er afskaplega lipur bill
i innanbæjarakstri og auk þess
eru þeir bilar, sem hingað koma
á styrktum fjöðrum, með yfir-
stærö af startara, 55
amperstunda geymi og hlifðar-
pönnu undir vél. Auk þess ættu
þeir sem hyggja mikið á utan-
bæjarakstur að setja plötu undir
benzingeyminn, en hann er
Það virðist vera sama, hvað
mikill áróöur er rekinn fyrir
notkun öryggisbelta, meirihluti
ökumanna hiröir ekki um að
nota þau þótt þeir viti undir
niðri, að þau eru einfaldasta og
öruggasta ráðið til að koma i
veg fyrir meiriháttar meiðsli
við árekstur — um það er vist
ekki hægt að deila.
Alltaf koma nýjar og nýjar
sannanir fyrir þessari stað-
reynd, og það nýjasta, sem
þættinum hefur borizt i þeim
efnum er sænsk rannsókn, sem
náði yfir 28 þúsund umferðar-
slys. Þar kom i ljós, að i þeim
tilfellum þar sem ökumaður og
farþegi höfðu öryggisbelti varð
ekki eitt einasta dauðaslys
þegar hraðinn var undir 100 km.
á klst., en þar sem öryggisbelti
voru ekki notuð urðu dauðaslys
á hraða allt niður i 20 km. á klst.
öryggisbeltin reyndust fækka
slösuðum um 40-50% og dauðs-
föllum um 80%, og jafnvel var-
færnustu sérfræðingar nefna
tölu eins og helmings minnkun.
Þetta þýðir, að ökumenn, sem
nota öryggisbelti hafa 2-5 lif —
að visu ekki niu lif eins og
kötturinn.
Með þessar staðreyndir i huga
er furðulegt, að öryggisbeltin
eru ekki notuð meira en raun
ber vitni, sérstaklega þegar
þess er gætt, að siðan 1969 hefur
verið skylt samkvæmt um-
ferðarlögunum að hafa öryggis-
belti i öllum nýjum bilum,
þannig að þau eru nú orðin i
mjög miklum hluta bilaflotans.
undir skottinu, og þótt billinn sé
nokkuð hár (19.10 sm. undir
lægsta punkt) er tankurinn i
hættu á þeim stað á islenzkum
vegum.
Innréttingin er ákaflega
smekkleg og ber keim af
„brezkum klassa”, en þó er sá
„klassi” orðinn hálf plast-
kenndur. Það má telja til kosta,
að i 1800 gerðinni er snúnings-
hraðamælir.
Hemlakerfið lofar góðu:
diskar að framan og hjálpar-
átak (aflhemlar), enda er
ástigið mjög létt. Auk þess er i
Super De Luxe gerðunum
upphituð afturrúða og framsæti
með stillanlegu baki.
Þá komum við að hinu for-
vitnilegasta i sambandi við bila
yfirleitt, en það er verðið.
Morris Marina má fá fyrir allt
niður i 407.500 krónur og er það
ekki hátt verö miðað við verölag
Samkvæmt athugun, sem ný-
lega var gerð i Danmörku nota
þeir ökumenn, sem hafa
öryggisbelti i bilum sinum, þau
að meöaltali ekki nema
fjórðung þeirrar vegalengdar
sem þeir aka. Þetta þýðir að
sumir nota beltin aldrei, en
aðrir alltaf, og enn aðrir öðru
hvoru. Skiptingin á milli
þessara hópa er, samkvæmt at-
huguninni, 30, 45 og 25%. Mjög
mikill hluti yngri ökumannanna
tilheyrir miðhópnum, þ.e. nota
öryggisbeltin stundum og
stundum ekki, og viðhorf þeirra
er, að þau séu eingöngu nauð-
synleg úti á þjóðvegum. Þetta
viðhorf er i fyrsta lagi andstætt
kenningunni um öryggisbelti, og
i öðru lagi er mikil hætta á, aö
slik notkun leiöi til þess, að öku-
maðurinn gleymir að spenna
beltið fyrir langferðirnar, ef
hann venur sig ekki á það i
innanbæjarakstri.
Þegar aldurinn færist yfir
ökumenn eykst ábyrgðartil-
finning þeirra, en um leið er
hætt við, að ýmsar venjur verði
rótgrónar — góðar eða slæmar.
Þegar menn eru komnir yfir 45
ára aldurinn er reyndin sú, að
annaðhvort nota þeir öryggis-
beltin aldrei eða þá þeir hreyfa
ekki bilinn án þess að spenna
þau á sig. Allt bendir til þess, að
hefðu þeir vanið sig á að nota
þau i byrjun hefði það mjög
mikla þýðingu fyrir notkunina
seinna.
Þá komum við að nýjum
punkti i áróðrinum fyrir notkun
á þeim apparötum nú til dags.
Siðan fer verðiðallt upp i 529.100
krónur, og er þá um að ræða
Estate Super De Luxe. Fjögurra
öryggisbelta. Hugvitssömum
Dana hefur dottið i hug að gera
þau að einskonar stöðutákni.
Hann segir: „Það er engin
ástæöa til að örvænta þótt þú
hafir ekki efni á að kaupa lita-
sjónvarp, eða billinn þinn sé
ódýrari en bill nágrannans.
Notaðu öryggisbeltin i staðinn”.
Hann bendir einnig á, að notkun
öryggisbelta standi i beinu sam-
bandi við menntun: „Þvi meiri
menntun, þvi meiri notkun á
öryggisbeltunum. Og sé málið
krufið til mergjar er það á
hreinu, að notkun á öryggisbelt-
um er spurning um gáfur og
hugmyndaflug — nægilega
mikið hugmyndaflug til að sjá,
að „það getur hent mig lika”.
Og hann bendir ennfremur á, að
þeir sem áttu skellinöðru áður
en þeir keyptu bil, og notuðu þá
öryggishjálm, séu liklegri en
aðrir að nota öryggisbelti.
Og að lokum áróðurinn aftur:
Vandamálið með ökumennina
er það, að þeir snúast oft önd-
veröir gegn áróöri um notkun
öryggisbelta, og mótrökin eru
iðulega þau sömu gömlu rök:
Hvað ef kviknar i bilnum og ég
er fastur i öryggisbelti? Það
ræður lika miklu, að þegar
menn sitja i bilum sinum,
öruggir meö sig og ánægðir,
hafa þeirengan áhuga á að láta
minna sig á slys og árekstra, og
þvi ýta þeir til hliðar þessum
ógnvekjandi hugsunum, sem
öryggisbeltin kunna að vekja
hjá þeim.
dyra fólksbillinn með 1800
vélinni kostar 472.500, en
fjögurra dyra 1300 bilinn kostar
451.800.
Sunnudagur 8. apríl 1973.
o