Alþýðublaðið - 09.10.1973, Blaðsíða 6

Alþýðublaðið - 09.10.1973, Blaðsíða 6
Sjöwall og Wahlöö: DAUÐINN TEKUR SÉR FAR 17 svo máginn kveikja i hjá sér meö kveikjara. MartinBeck sá aö hún var töluvert ölvuö. — Ójá, sagöi hún, — hann var á fundi. Viö snæddum kvöldverö klukkan sex, svo haföi hann fataskipti og um sjöleytiö fór hann. Gunvald Larsson tók upp blaö og kúlupenna úr brjóstvasanum á jakkanum sinum og sagöi á meöan hann klóraöi sér I eyranu meö pennanum: — Fundi? Hvar var sá fundur og meö hverjum var hann? Assarsson leit á mág- konu sina og þegar hún svaraöi ekki, sagöi hann: Þetta var vinaklúbbur. Þeir kalla sig Hrútana. Niu kunningjar, sem hafa haldiö saman frá þvi þeir voru i sjóliösforingja- skólanum. Þeir voru vanir aö hittast hjá einhverjum Sjöberg forstjóra á Narva- vagen. — Hrútarnir, umlaöi Gunvald Larsson, eins og hann tryöi ekki vel sinum eigin eyrum. —Já sagöi Assarsson— Þegar þeir heilsuöust, voru þeir vanir aö segja: Sæll vertu, gamli hrútur. Og það varð til þess aö þeir köiluöu sig Hrútana. Ekkjan leit van- þóknunaraugum á mág sinn. — Þetta er velmetinn kiúbbur, sagði hún. — Þeir láta margt gott af sér leiða. — Jæja, sagöi Gunvald Larsson. — Eins og hvaö til dæmis? — Nei, þaö er leynilegt, sagöi frú Assarsson. — Viö eiginkonurnar fengum ekki einu sinni aö vita þaö. Þaö eru mörg félög, sem fara þannig aö. Gera mörg góö- verk án þess aö hátt sé haft um þaö. Martin Beck fann starandi augnaráö Gun- valds Larsson hvila á sér og spuröi: — Frú Assars son, vitiö þér hvenær maö- ur yöar fór frá Narva- vágen? — Já, ég gat ekki sofiö um nóttina og fór framúr um tvöleytiö til aö fá mér vínglas til aö vera syfjuð af, og þegar ég uppgötvaði aö Gösta var ekki kominn heim hringdi ég til „Skrúfunnar” — já, það er viöurnefni sem Sjöberg forstjóri hefur — og „Skrúfan,, sagði að Gösta hefði farið frá sér um hálf—ellefuley tiö.... Hún slökkti i sigarettunni og Martin Beck spurði slöan: —Hvert haldiö þér að maöurinn yöar hafi ætlað þegar hann tók þennan strætisvagn á leið 47? Assarsson leit til hans kviöinn á svip. — Hann hefur vitanlega þurft aö hitta einhvern viö- skiptavin. Maðurinn minn var vinnu- hestur og þrælaöi seint og nemma viö fy rirtækiö — já, Ture er auövitað meö- eigandi — og þaö var alls ekki óvanalegt aö þeir ættu viöræöur langt fram á nætur. Til dæmis viö menn utan af landi, sem höföu aöeins tima til aö dvelja i Stokkhólmi næturlangt og... Hún virtist missa þráöinn, þvi hún greip tómt glas sitt og sat og sneri þvi milli fingranna. Gunvald Larsson skrifaöi I óöa önn á blaö sitt. Martin Beck rétti úr vinstra hné og neri þaö. — Eigiö þér börn, frú Assarsson? spuröi hann. Frú Assarsson ýtti glasinu til mágs sins, til þess aðhann fyllti þaö á ný, en hann tók þaö aöeins og lét þaö inn I vínskápinn án þess aö gefa henni gaum. Hún leit gremjulega á hann, reis á fætur með tölu- veröum erfisöismunum og burstaöi af sér sigarettu- ösku, sem hún haföi misst niöur á kjólinn. — Nei, herra Berg.... Beck ég á engin börn. Maöurinn minn var þvi miöur ófær um aö geta born. Hún staröi tómlega á eitthvaö vinstra megin viö Martin Beck. Hann sá aö hún var oröin allmikiö drukkin. Hún deplaði augunum hægt tvisvar, þrisvar sinnum og festi aö lokum augun á honum. — Herra Peck....eigiö þér ameriska foreldra? drafaði hún. —Nei, sagöi Martin Beck. Gunvald Larsson sat enn og skrifaði. Martin Beck teygöi sig til aö sjá á blaöiö hjá honum. Það var alsett figúrum, sem gátu minnt á hrúta. — Herra Peck og herra Larsson.... þiö afsakið kannski þó ég fari inn til min, sagöi frú Assarsson og sigldi til dyra reikul I spori. — Já, veriö þér sælir og þakka yöur fyrir skemmti- lega heimsókn, sagöi hún hálfgáttuö og aö þvl virtist viö sjálfa sig. Gunvald Larsson stakk kúlupennanum og blaöinu meö hrútunum I brjóstvasa sinn og hlykkjaðist á fætur. — Hver var þaö, sem hann hélt viö? sagði hann án þess að llta á Assarsson. Ture Au Assarsson leit á dyrnar, sem höföu veriö aö lokast og sagöi: — Eivor Olsson. Það er ung stúlka á skrifstofunni hjá okkur. Þessi óláns miövikudag- ur átti ekki aö veröa neinum lögreglumanni til ánægju. Eins og vænta mátti höföu dagblööin fengiö veöur af sögunni um Schwerin og blásiö hana vel út, kryddað hana meö ýmsum bragömiklum smá- atriöum og framreitt hana meö hinum og þessum háösglósum um lög- regluna. Rannsóknin hjakkaöi i sama farinu, var sagt. Lögreglan laumaði undan eina vitninu, sem máli skipti. Lögreglan haföi logiö blygöunarlaust aö blöðunum og almenningi. Hvernig gat lögreglan vænst aöstoöar, þegar Pressan — svo ekki væri minnst á sjálfan Meistara- spæjarann Almenning ( einnig meö stórum stöfum) — fékk ekki réttar upp- lýsingar? Þaö eina, sem blööin minntust reyndar ekki á var aö Schwerin væri látinn, en þab stafaöi senni- lega af þvi hve snemma þau fóru I prentun. Einhvern veginn haföi einnig komist aö einskonar sannleikur um þaö hvernig umhorfs heföi veriö á moröstaönum þegar tæknimenn lögreglunnar komu þangað. Dýrmætur timi haföi fariö til spillis. Ofan á allt saman höföu fjöldamorðin veriö framin samtimis þvf aö húsrann- sókn — sem áformuö heföi veriö mörgum vikum áöur — átti sér stað vegna sölu klámrita og ósiölegra bóka i blaösöluturnum og tóbaksbúöum. Eitt kvöldblaöanna gerði sér meira aö segja þaö ó- mak aö skrifa I leiöara, aö vitfirrtur fjöldamoröingi gengi berserksgang i Stokkhólmi og að ibúar borgarinnar væru lamaöir af skelfingu. Og á meöan fennti I sporin, var enn- fremur sagt, þrammaöi her lögreglumanna — sem haföi átt aö sinna einhverju nytsamara — um og skoðaöi klámmyndir, klóraöi sér i höföinu og rey ndi að túlka lobin fyrirmæli dómsmálaráöurneytisins um hvaö telja mætti siö- leysi Þegar Kollberg kom til Kungsholmsgatan um fjögurleytið siðdegis var hann meö hélu i hárinu og á augnabrúnunum. Hann var reiður á svip er hann kom inn meö kvöldblöðin undir handleggnum. — Ef viö heföum jafn- marga til aö blaðra i okkur og blöðin hafa, þá þyrftum við ekki mikiö aö gera, sagöi hann. — Þetta er aðeins peningaspursmál, sagöi Melander. — Auðvitað veit ég þaö, en finnst þér það bæta úr skák? — Nei, sagöi Melander, — en svona einfalt er þaö. Hann baröi öskuna úr plpunni og hélt áfram aö blaöa i skjölum sinum. — Þú hefur liklega lokiö viö aö tala viö sál- fræöingana, sagöi Kollberg önugur. — Já, svaraði Melander án þess að lita upp, — stúlkurnar eru aö vél- rita yfirlitiö. Nú mátti sjá nýtt andlit á aðalstöðinni. Þriöjungurinn af hinum væntalega liðsauka var kominn. Mánsson frá Malmö. Mánsson var allt aö þvi jafnmikill vexti og Gunvald Larson en miklu gæfari i viðmóti. Hann haföi komiö i eigin bil frá Malmö nóttina áöur. Astæðan var ekki sú aö hann heföi svo mikinn hug 'á aö hiröa bíla- styrkinn, sem var skitnir fjörutiu og sex aurar á kiló- metrann, en hann taldi aö þaö myndi geta komiö sér vel aö aka um I Stokkhólmi meö M—númer undir nú- verandi kringunstæöum — og þaö var ekki svo vitlaust reiknaö. Nú stóö hann viö gluggann og horföi út en japlaöi á meðan á tann- stöngli. — Get ég byrjaö á ein- hverju spuröi hann. — Já. Viö eigum eftir aö yfirheyra nokkur stykki ennþá. Til dæmis Ester Kállström, maður hennar var einn þeirra sem myrtir voru. — Johan Kállström verkstjóri, var þaö ekki? - Jú, einmitt. Karlbergs- vagen 89. — Karikbergsvágen — hvar er hann ? — Þaö hangir upp- dráttur þarna á veggnum, sagði Kallberg þreyttur. Mánsson lét sundurtugginn tannstöngulinn I öskubakka Melanders, dró nýjan upp úr vasa sinum og horföi á hann án sýnilegrar hrifn- ingar. Hann stóð nokkra stund fyrir framan vega- kortiö og fór siöan i frakkann. A þröskuldinum sneri hann sér við og leit á Kollberg. — Heyröu, eh.... — Já, var það nokkuð? - — Veistu um nokkurn staö þar sem ég get fengið keypta tannstöngla meö bragði? — Nei, fari það kolaö. — Nei, auövitaö ekki, sagði Mansson vonsvikinn. Aöur en hann fór alfarinn sagöi hann svo sem til út- skýringar: — Ég veit aö þeir eru til. Ég er hættur aö reykja... Þegar dyrnar höföu lokast aö baki hans, leit Kollberg á Melander og sagði: — Nú man ég þaö, ég hef hitt þennan fugl áöur. Þaö var I Malmö i fyrra- sumarog þá sagöi hann ná- kvæmlega það sama — Um tannstöngla? — Já. — Það var skrýtiö. - Hvaö þá? — Aö hann skuli ekki hafa leitt slikt til lykta á meira en heilu ári. — Nei, tölum heldur um eitthvaö annaö, sagöi Koll- berg. —Melander var farinn aö troða I pipu sina og sagði, enn án þess að lita upp: — Þú ert vist i illu skapi? — Já, það geturöu bölvaö þér uppá, sagöi Kollberg. — En þaö er ekki til neins aö ergja sig, þá verður allt bara miklu verra. — Það getur þú sagt — sem ekki hefur neitt skap, sagði Kollberg. Melander svaraöi þessu engu og samtalið fjaraöi út. Hvaö sem sagt haföi veriö i gagnstæöa átt, var sjálfur Meistaraspæjarinn, Al- Útvarpsráð ásakar yfirmenn útvarps og sjónvarps FEKK UTVARPSRAD I HENDUR AHNAN TEXTA EN LESINN VAR I SIÚNVARP? A fundi slnum 24. sept. s.l. samþykkti útvarpsráö tillögu þar sem lýst var óánægju meö fréttaskýringar Rikisútvarpsins vegna valdaráns herforingja I Chile. Var þar varaö viö aö teknar væru hlutsamar fullyrö- ingar upp I fréttaskýringum án þess aö geta heimilda og gagn- rýnt aö stjórnmálasaga Chile undanfarin ár heföi ekki veriö rakin á viðhlltandi hátt. Þessi tillaga hlaut venjulega af- greiöslu I útvarpsráöi og var samþykkt meö 5 atkv. gegn einu. Þennan fund sátu útvarps- stjóri og framkvæmdastjóri sjónvarpsdeildar (fréttastjóri sjónvarps einnig að holuta) og virtist hvorugur þeirra hafa nokkuð viö afgreiðslu þessa aö athuga. Hins vegar hefur þessi samþykkt verið notuö til aö þyrla upp miklu moldviröri I sumum dagblöðum, og viöbrögö allmargra starfsmanna Rlkis- útvarpsins hafa verið næsta óvenjuleg. Viröist nú sem mál þetta hafi þróast nokkuö út fyrir takmörk skynseminnar, og eru eftirköst málsins i litlu sam- ræmi viö upphaf þess, Viö und- irritaöir sem aö þessari sam- þykkt stóöum höfum ekki fyrr tekiö til máls til aö svara opin- berlega ásökunum útvarps- stjóra, framkvæmdastjóra og fréttamanna. Meginatriðin I ásökunum fréttamannanna voru aö gagnrýni ráösins væri ekki byggö á könnun frumheim- ilda, aö leita hefði átt skýringa hjá viðkomandi fréttamönnum, aö birting samþykktarinnar I blööum hafi veriö óeölileg og aö fréttir og fréttaskýringar heyröu beint undir útvarps- stjóra. t ásökunum útvarps- stjóra fólst sú yfirlýsing aö samþykktin og birting hennar væri til þess fallin að skaöa Rík- isútvarpiö. Okku rer ekki ljúft aö standa i blaðadeilum viö starfsmenn Rikisútvarpsins, en þar sem ekkert daglbaö hefur skýrt málið frá báöum hliðum teljum við nauðsynlegt aö eftir- farandi atriöi komi fram: 1. Þaö er hlutverk og skylda út- varpsráðs aö gagnrýna það sem þvi þykir fara miöur I dagskrá. Tekur þaö jafnt til frétta og fréttaskýringa sem annars dag- skrárefnis. Það er misskilning- ur fréttamanna aö starfsemi fréttastofanna, fréttir og frétta- skýringar, heyri beint undir út- varpsstjóra meö öörum hætti en aörir dagskrárliöir. Ekkert ákvæöi þar aö lútandi er I gild- andilögum. Fréttamönnum ætti aö vera þaö kunnugt aö þaö var útvarpsráö sem fól fréttastofu hljóövarpsdeildar aö annast fréttaskýringar og aö þaö var sömuleiöis útvarpsráö sem ákvaö hvaöa fyrirkomulag skyldi vera á fréttaskýringa- þáttum sjónvarps i vetur. Ct- varpsstjóri hefur staöfest þenn- an skilning. FréUamenn hafa meira aö segja sjálfir staöfest hann, þvi aö stjórnendur frétta- skýringaþáttarins „sjónaukinn’ komu aö eigin ósk á fund út- varpsráös 15. janiiar s.l. og báöu ráöiö aö setja þættinum starfs- reglur af þvi þeir voru óánægöir meö úrskurö útvarpsstjóra I til- teknu máli (sbr. fundargerö). Réttmæti þess aö útvarpsráö geri samþykkt eins og þá sem nú hefur oröiö deiluefni verður þvl ekki dregiö I efa. Þaö er beinllnis gert ráö fyrir þvl I 6. gr. útvarpslaga aö útvarpsráö sé úrskuröaraöili um m.a. óhlutdrægnisskyldu. t sömu grein er tekiö skýrt fram að ákvaröanir útvarpsráös um út- varpsefni séu endanlegar. 2. Viö höldum fast viö efnislega gagnrýni okkar á fréttaskýring- ar um valdarániö I Chile. Kvart- . aö er undan þvl aö sú gagnrýni hafi ekki verið rökstudd I sam- þykktinni. Menn hljóta aö skilja að útvarpsráö getur ekki sent KRYDDHILLUR með úrvals hollensku kryddi s t æ r ð i r G j a i a P a k k n i n 8 a r 6 glös, 9 glös, 12 glös,18 glös,24 glös. Kr. 1160.- Kr. 1675.- Kr. 1895.- Kr. 2695.- Kr. 3450.- Sendum i póstkröfu um allt land. HAMBORG, Hafnarstræti 1, Klappastig, Bankastæti 11. frá sér ýtarlega greinargerð meö hverri samþykkt sinni. En rök komu vissulega fram viö umræður þar sem til staðar voru útvarpsstjóri, fram- kvæmdastjórar og a.m.k. i eitt skipti fréttastjóri sjónvarps. t þessu máli var ekki flanaö aö neinu, heldur bar það á góma I þrjá fundi I röö. Hafi fréttamenn ekki haft neinar spurnir af þess- um umræöum, þá veröum viö aö segja aö yfirmenn þeirra hafi brugöist þvl hlutverki slnu aö vera tengiliðir milli starfsfólks og útvarpsráös, ekki síst vegna þess aö um leiö og máli þessu var frestaö á fundi 20. sept. kom fram ósk um aö embættismenn- irnir kynntu viðkomandi frétta- mönnum málið. Starfsfólk Rlkisútvarpsins hlýtur aö geta boriö vitni um aö útvarpsráö hefur aldrei .neitaö því um aö koma á fundi og ræöa sln mál. Núverandi útvarpsráö hefur tekiö upp þá nýbreytni aö halda fundi meö starfsfólki Ríkisút- varpsins. Slikir fundir hafa ver- iö haldnir meö öllum dagskrár- deildum nema einni (og þá vegna þess aö yfirmaöur þeirr- ar deildar var þvl andvlgur). Hins vegar hefur þaö virst vera skoöun útvarpsstjóra og sumra deildarstjóra að framkvæmda- stjórar og dagskrárstjórar sem aö jafnaöi sitja útvarpsráös- fundi væru hinir eölilegu tengi- liöir milli útvarpsráös og ann- ars starfsfólks. Hvaö snertir efnislega gagn- 'rýni á téöar fréttaskýringar, þá er þaö ekkert launungarmál að okkur þóttu þær of einhliöa. Okkur fannst ekki koma nægi- lega fram hvaöa stuðning All- ende raunverulega haföi I þjóö- nhtingarmálum, þáttur fjölþjóölegra fyrirtækja I bar- áttunni gegn honum, efnahags- erfiöleikar vegna veröfalls á "kopar á alþjóðamarkaði, hvers eölis verkbann vörubilaeigenda var o.s.frv. I stuttu máli þótti okkur sem I teöum fréttaskýr- tngum væri stjórn Allendes fundiö flest til foráttu en gagn- stæö sjónarmið litt rakin né or- sakir þeirra erfiöleika sem All- ende átti viö aö gllma. Eitt atriði I þessu fréttaskýr- ingamáli er næsta einkennilegt. Texti sá sem útvarpsráö fékk I hendur var i einu veigamiklu at- riöi frábrugöinn þvl sem hlust- endur fengu að heyra. Orö sem aldrei voru lesin i útvarp standa á mijli lína i handritinu sem út- varpsráð fékk. Oröin sem hér um ræöir heföu dregið nokkuö úr einhæfni fréttaskyringarinn- ar. 3. Kvartaö hefur veriö undan þvi aö samþykkt útvarpsráös skyldi vera send fjölmiölum. Um þaö er ekki aö sakast viö útvarpsráö þar sem ráöiö tók enda ákvörö- un um slikt. Þaö var ákvöröun formanns ráösins. Þá ákvöröun tók hann þegar hann þóttist þess fullviss að samþykktin mundi hvort eö var berast tveimur dagblööum strax eftir fundinn. Hins vegar er þaö undarlegt, ef satt er, að fréttamenn hafi fyrst séö þessa samþykkt i dagblöö- um daginn eftir. Fréttastjóri sjónvarps fékk samþykktina I hendur á sjáfum fundinum, og hún var sömuleibis strax send fréttastofu hljópvarps. Hér veröur aö undirstrika aö allar samþykktir útvarpsráös eru opinberar og allir fjölmiölar geta fengiö þær til birtingar. Hvorki útvarpsráð né formaður þess geta ráöiö við slikt. Þennan skilning hafa fréttamenn út- varpsins einnig haft, þvi þeir hafa meira að segja einu sinni birt frétt af samþykkt útvarps- ráös áður en fundi þess var lok- iö, og spuröu engan aö þvi hvort óskaö væri eftir svo skjótum fréttaflutningi. Undarlegt er llka ef fréttamenn kvarta undan þvi aö f jölmiölar hafi aögang aö samþykktum opinberra ráöa. Fréttamenn og fréttaskýrendur vilja hafa frelsi til að flytja opinberlega gagnrýni á aöra. 4. Eins og áður er sagt fól út- varpsráö fréttastofunum að annast fréttaskýringaþætti. Þess vegna var gagnrýninni fyrst og fremst beint aö frétta- stofunum þar sem þær bera ábyrgö á fréttaskýringum þess- um gagnvart útvarpsráði. Af þeim sökum var eölilegt aö senda þeim samþykktina. Sam- þykkt ráösins beindist ekki að fréttamönnunum sjálfum persónulega. 5. Sagt hefur verið að útvarps- ráð hafi meö samþykkt sinni gert tilraun til aö binda hendur fréttamanna, tilraun til ritskoö- ■■•■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■ unar og jafnvel skoöanakúgun- ar. Einnig hefur veriö sagt aö útvarpsráö væri aö gera frétta- flutning Rikisútvarpsins tor- tryggilegan. Þetta eru stór orö og vonandi fremur mælt af geðshræringu en sannfæringu. Undirstrika veröur muninn á starfsgrundvelli fréttamanna Rikisútvarpsins og pólitiskra dagblaöa. Fréttamenn Rlkisút- varpsins eru bundnir af laga- setningu um óhlutdrægni. Samþykkt útvarpsráös er venjuleg gagnrýni eftir á, en hvorki fyrirmæli, ritskoöun eöa tilraun til skoöanakúgunar.« Loks veröur aö nefna yfirlýs- ingu útvarpsstjóra, fram- kvæmdastjóra og fréttastjóra þess efnis aö opinber yfirlýsing af hálfu útvarpsráös I þessu máli „sé sérlega til þess fallin aö skaöa Rikisútvarpið og starfsmenn þess.” Þessi yfir- lýsing er alvarlegasti þáttur þess undarlega eftirleiks sem fylgt hefur samþyktk okkar. Ef útvarpsstjóri og framkvæmda- stjórar sjónvarps og hljoðvarps telja samþykkt þessa skaöa Rlkisútvarpib vaknar sú spurn- ing, hvers vegna þeir sögöu það ekki á fundunum þegar tillagan var rædd og afgreidd? Ef fram- kvæmdastjóri hljóbvarps taldi skaölegt að samþykktin væri send fjölmiölum, hvers vegna sagði hann þaö þá ekki þegar formaður útvarpsráös baö hann um að annast útsendinguna? 7. Venjuleg og hógvær samþykkt útvarpsráðs hefur vakið upp slíkt moldviðri aö engu lagi er likt. Hún hefur kall- aö fram pólitiska aöför aö út- varpsráði. Reynt hefur veriö að torvelda ráöinu aö vinna eðli,eg skyldustörf sin. Útvarpsráö er kosiö af Alþingi tii aö stjórna og bera ábyrgö á dagskrám Rlkis- útvarpsins. Viö undirritaöir get- um ekki sætt okkur viö aö reynt sé aö binda hendur ráösins á nokkurn hátt. Þaö er i verka- hring ráðsins að stjórna dag- skrá, bera ábyrgð á henni og gera athugasemdir viö hana og sjá um að lagaákvæöum um hana sé fylgt. Njöröur P. Njarðvlk Stefá'n Karisson Ólafur Ragnar Grimsson Stefán Júiusson. Örlygur Hálfdánarson: Nauðsynlegt að hinir stríðandi aðilar láti svo lítið að tala saman um það sem á milli ber Aö gefnu tilefni vil ég taka eftirfarandi fram varöandi af- stööu mina til fréttaskýringa Rikisútvarpsins vegna valda- ránsins I Chile. Ég er einn þeirra fimm sem samþykkti tillögu þá, sem lét i ljós óánægju vegna áöurnefndra fréttaskýringa. Astæöan var sú, aö ég var sammála f jórum öör- um meðlimum ráösins um þaö, aö mér þóttu þær i þessu tilviki of einhliða, mibab viö þann aö- draganda, sem máliö var búiö aö hafa. Ég greiddi þvi atkvæði I am- ræmi viö þessa skoðun mina, enda taldi ég að þar meö væri verið aö koma á framfæri at- hugasemdum til viökomandi aöilja innan stofnunarinnar, sem teknar yröu þar til at- hugunar og frekari umræöu ef ástæöa þætti til og óskab yröi eftir. Það var og i samræmi viö þá ósk, sem korniö hafði fram á fundi ráðsins 20. sept. þess efnis aö embætiismenn Útvarpsins kynntu viðkomandi máliö. Hitt veröi ég mér ekki ljóst, aö þróun mála yröi sú, að ég yröi vart kominn til mins heima frá fundinum, þegar samþykktin væri komin til fjölmiöla, og þaö jafnvel frá fleiri en einum aðilja i ráöinu. Hvaö atkvæöi mitt á fundin- um snertir, þá er afstaða min óbreytt, þótt ég viöurkenni fús- lega, aö hvorki ég né aörir erum óskeilkulir I slikum málum, en þaö verður þá svo að vera. En hvaö birtingu frétta af fundin- um varðar, þá verð ég aö viður- kenna, aö mér kom þaö mjög á óvart og átti þess sannast sagna all ekki von. Þar um má vafa- laust kenna fáfræði minni um störf ráösins, en þar mæti ég aö- eins ööru hverju sem varamaö- ur, og hefi sýnilega ekki sett mig nógu nákvæmlega inn i vinnubrögð þess og skilning á atkvæöagreiðslum, þar á meöal þvl, að nafnaskall um atkvæða- greiöslu beri aö skilja svo, aö hún sé þar meö á leið til fjöl- miöla. Mér fannst eftir á, þegar ég fékk skýringu á eðli nafna- kakllsins, aö gera heföi mátt grein fyrir þessu áður en at- kvæöagreiðsla fór fram. Ekki sökum þess, aö þaö heföi breytt afstööu minni, heldur sökum hins, að þar sem ég er þeirrar skoöunar aö grundvöllur góörar samvinnu liggi I eölilegum skoöanaskiptum, þá myndi ég liklega hafa óskaö eftir þvi aö viökomandi starfsmenn hefur veriö boöaöir til fundar, en at- kvæöagreiösla látin fara fram eftir venjulegum hætti, án nafnakalls. Fávisku mina um áöurnefnt atriöi verö ég að sakast um viö sjálfan mig. Ég vona einlæglega aö mál þetta fái farsælan endi, en til þess aö svo megi veröa sýnist mér naubsynlegt ab hinir striöandi aöiljar láti svo lítib aö tala um þaö sem á milli ber. Reykjavlk, 5. október 1973 örlygur Hálfdanarson Lífeyrissjóður Austurlands Stjórn Lifeyrissjóðs Austurlands hefur ákveðið að veita sjóðsfélögum lán úr sjóðnum i október og nóvember n.k. Úmsóknareyðublöð fást hjá formönnum aðildarfélaga sjóðsins og á skrifstofu sjóðsins að Egilsbraut 11 i Neskaupstað. Nauðsynlegt er. að umsóknareyðublöðin séu fullkomlega fyllt út og að umbeðin gögn fylgi. Umsóknir um lán skulu hafa borist til skrifstofu sjóðsins fyrir 15. október n.k. Stjórn Lifeyrissjóðs Austurlands. íbúð óskast Ungt reglusamt par (barnlaus),óskar eftir l-2ja herbergja ibúð sem fyrst. Má þarfnast smá lagfæringar. Upplýsingar i sima 86666 frá kl. 9-6 i dag og næstu daga. Sendisveinar vantar sendisveina fyrir og eftir hádegi. Þurfa helst að hafa hjól. Upplýsingar á afgreiðslu blaðsins i sima 14900. alþýöul n RTiTTtl Tilboð óskast í nokkrar fólksbifreiðar, er verða sýndar að Grensásvegi 9 þriðjudaginn 9. október kl. 12-3. Tilboðin verða opnuð i skrifstofu vorri kl. 5. Sala Varnarliðseigna. Stórkostleg N0TT útsala Meira en helmingslækkun á öllum vörum. Allt á að seljast. Komið og sjáið Þúsund og ein nótt. Atvinna Okkur vantar konur og karla strax til vinnu i verksmiðju vora. Hálfdagsvinna kemur til greina. Vinnutimi frá kl. 8—4.30. Dósagerðin h.f. Borgartúni 1, simi 12085. 0 Þriðjudagur 9. október 1973. Þriðjudagur 9. október 1973.

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.