Alþýðublaðið - 24.12.1973, Side 16

Bragi Sigurðsson heimsækir Árna Elfar, listamann
Hús Klettafjallaskáldsins
Kristjánsson, gitar, Gunnar Egilsson, klarinett, og svo ég á
pianóinu.”
,,Ég held aö við höfum fengiö jass- bakteriuna i sama faraldri,
Steini Steingrims, Öli Gaukur og ég”. Enginn vinur Arna og
þessara manna gleymir konsertunum á Baldursgötu 9, sem var i
senn heimili , afdrep, og konsertsalur allra vina Arna Elfars um
árabil.
Alltaf, þegar þangaö var komið, lágu á flyglinum nýjar túss-
myndir og pennateikningar, sem Arni haföi gert,þannig, að
þarna var lika eins konar „galleri”.
Arni Elfar hefur teiknað frá barnæsku, og i annriki æsku-
áranna gaf hann sér tima til að njóta handleiðslu Þorvaldar
Skúlasonar og Kurts Zier i myndlist.
Þegar ég heimsótti Arna þar, sem hann býr með sinni konu,
Kristjönu Magnúsdóttur, kom Benedikt Elfar til dyra. Hann er
yngsta barn þeirra hjóna. Hin eru Zanný Kristrún og auðvitað
Elisabet Þórunn. Sonur Arna frá fyrra hjónabandi er Arni Þór.
„Mér hefur aldrei dottið i hug að komponera”, sagði.Arni.
„Það er búiö að gera svo mikið af fallegum lögum, að ég get
engu bætt við það”. Hins vegar hefur Arni útsett mikið, pg sann-
leikurinn er sá, að heilmikið af lögum eru gerð af fólki, sem ekki
kann að spila á hljóðfæri. Talsvert af lögunum, sem bárust i
samkeppnina i trimm-prógramminu eru rauluð inn á segulband.
„Uppáhaldsmúsikantar minir eru Art Tatum, Fats Waller og
Teddy Wilson, auðvitað allt pianóleikarar”, segir Arni, sem
hefur leikið á básúnu i sinfóniuhljómsveit Islands frá þvi 1956.
Þar leikur Björn H. fyrstu básúnu. „Nú er ég hættur að leika
dansmúsik” segir Arni, „en þú trúir ekki, hvaða útrás bið Björn
og fleiri fáum i þvi að leika i þessu nýja „bandi”, sem varð til i
sambandi við trimmið. „Wilma Reading er stórkostleg. Hún er
eins og söngkonur gerast bestar”, segir Arni.
Allir vinir Arna eiga myndir eftir hann, en fæstir hafa gert sér
nokkra grein fyrir þvi, hvaða alvörumáL myndlistin er fyrir
þennan óbjarganlega og óborgandi músikant.
„Sjór, öl og ástir”, eftir Asa i Bæ, er fyrsta bókin, sem Arni
myndskreytti. Það var i fyrra. Nú hefur hann myndskreytt
„Rauða myrkur” eftir Hannes Pétursson, og „Slett úr
ídaufunum”, eftir Flosa Ólafsson. Eftir að ég las ágæta kritik
eftir Valtý Pétursson um franskan málara, sem hélt fyrir
skömmu sýningu á „mono- prent”-verkum, skilst mér, að ég sé
eini Islendingurinn, sem fæst við þessa myndgerð.”
„Jú, mig langar til að halda sýningu, hvenær, sem það
verður”, segir Arni.
Heimili þeirra Kristjönu og Arna er vaðandi i list, og má mikið
vera, ef eitthvað af börnum þeirra hleypur ekki eitthvað i sam-
bandi við þessa áráttu, sem liggur i blóðinu. Og þá kæmi ekki á
óvart, þótt einhverjum náskyldum þætti það ótimabært úthlaup.
En listin heldur áfram að gera þær kröfur, sem ekki verður á
móti staðið, — sem betur fer.
Arni Elfar hljóp frá menntaskólanámi og fór að spila jass.
Móðir Arna var Elisabet Þórunn Kilfar Kristjánsdóttir, Dúa. Hún
var undirleikari hjá Stefáni Guðmundssyni, sem siðar kallaði sig
Stefano lslandi, er hann hóf söngferil sinn á Sauðárkróki. Hún
var mikill pianóleikari, dóttir Kristjáns Gislasonar, kaupmanns.
Faðir Arna var Benedikt Elfar söngvari. Hann hljóp frá þvi að
verða vigður til prests og fór til Berlinar, þar sem hann stundaöi
söng — og tónlistarnám. Hann var af sömu generarsjón og Pétur
Jónsson, óperusöngvari, Eggert Stefánsson, Finar Markan og
fleiri. Arni var ekki gamall, þegar hann h þá „stemma”
saman, Einar Hjaltesteð og föður sinn. Al. •íringum sveininn
unga var vaðandi tónlist — klassisk.
„Þegar faðir minn kom heim frá söngnámi, fór hann að smiða
leikföng. Hann keypti á þau málningu i Málaranum. Þá var inn-
heimtumaður þar Ellert Sölvason, Lolli i Val. Hann þurfti að
koma svo oft til föður mins i þessu starfi, að hann varð heimilis-
vinur. Auðvitað var pianó heima. Stundum greip Lolli i hljóð-
færið, og það var þá, sem ég heyrði i fyrsta skipti á ævinni þetta
„swing” sem þá var að koma hingað frá Bandarikjunum. Það
var Lolli, sem kveikti i mér”, segir Arni.
• „Eftir þetta slys hætti ég i Menntaskólanum og fór að spiia hjá
Birni R- Einarssyni , sem þá var jasskóngur á tslandi. I hljóm-
sveitinni voru þeir Guðmundur bróðir Björns, trommur, Axel
Lúövik Jósefsson
Þl) TRÚIR EKKI
HVAÐA ÚTRÁS MÁ
FA í SVINGINN
□