Alþýðublaðið - 30.01.1974, Blaðsíða 6

ii
X's.rA

•VÍ-VV
W:
V.yv^
>V/:fw

Æ'iV
s
-.iTOc-:
Vj:-V-
:í|*t
#1
J
o
s
E
P
H
I
N
A
fr/’jv'
fm
■ •• ■ ;■.-
’ ’i
I GIFTINGARHUG
Enn hefur þaö ekki
verið gert opinbert, en
taliöer aö einungis sé þaö
timaspursmál hvenær hin
67 ára gamla Josephine
Baker tilkynnir um fjóröa
hjónaband sitt — i þetta
sinn meö bandariska
milljónamæringnum
Robert Brady, sem er 22
árum yngri en hún sjálf.
Þau hittust fyrir
nokkrum mánuöum i
Bandarikjunum, þar sem
Josephine Baker var á
söngferöalagi.
Kvöld eitt, þegar hUn
kom heim i ibUÖ sina á
Waldorf Astoria Hóteli i
Detroit fann hún þar blóm
vönd með 100 rauðum
rósum. Daginn eftir fór
hún meö flugvél til New
York og þar beiö enn
stærri blómvöndur á
hótelherberginu.
Gjafarinn var Robert
Brady. Hann segir:
— Ég hef ávallt verið
einlægur aðdáandi
Josephine. Aldursmunur-
inn skiptir engu máli. Ég
veit, að hún á viö fjár-
málaerfiöleika aö etja, en
ég er einnig reiöubúinn til
þess að sjá fyrir hinum 12
stjúpbörnum hennar. Ég
vil gjarna vera þeim sem
faðir og er ánægöur yfir
þvi, aö Josephina skuli
ekki hafa valiö mig vegna
peninganna.
Josephine Baker hefur
enn ekkert sagt um
samband sitt viö Robert
Brady, sem var milljóna-
mæringur á þvi aö selja
bila. Frá þvi þau hittust
hafa þau veriö saman svo
til hvern einasta dag.
'jís
w
•AU'i
If.V.v';
M
ýí'-Z'
pgl
I
tj*?;\
Wé
M
!0i
Si
ii:>v.
isiijl
M
TILRÆOI Vlfi
NIXOH i ÁR?
Ein kunnasta völva
Grikklands spáir, að á
þessu ári verði gerð
tilraun til að ráða Nixon
Bandarikjaforseta af
dögum. Forsetinn mun
hverfa Ur embætti, og
sambúð Bandarikjanna
og Sovétrikjanna mun
versna til muna. Alvar-
legur ágreiningur mun
risa meö Bandarikja-
mönnum og banda-
mönnum þeirra. Styrjöld
brýst út að nýju i Austur-
löndum nær. Það verður
brúðkaup i ensku
konungsfjölskyldunni á
árinu.
Spiroula Palamara er
miðaldra Aþenukona.
Hún spáir i spil og kaffi-
korg. Hún hefur leyfi yfir-
valdanna til að stunda
iðju sína, og hún segist
hafa hjálpað hundruðum
manna, sem hafa leitað
til hennar i vandræðum
sinum.
Hún segir mikil tiðindi
af Bandarikjaforseta.
Tilraun verður gerð til að
ráða hann af dögum, áður
en veturinn er úti. Hann á
að særast alvarlega, en
hann lifir árásina af.
Arásarmaðurinn er
dökkur yfirlitum. Hann er
ekki Bandarikjamaður.
Enn fremur er ljóst,
segir Spiroula Palamara,
að forsetinn verður að.
segja af sér. Henni er
ekki alveg ljóst, hvenær
það verður, en ekki
virðist henni forsetinn
munu sitja að völdum út
júnimánuð.
Völvan les úr spilum
sinum, að sambúð
Bandarikjanna og banda-
lagsrikja þeirra I Evrópu
mun verða slæm. Þrjú
voldugustu Evrópurikj-
anna munu slita sam-
bandi við Bandarikin.
Bandarisk innanrikismál
verða erfiðari en nokkru
sinni fyrr.
Sambúð Bandarikja-
manna og Sovétmanna
verður erfið, en þó ekki
óbærileg, og styrjöld
hefst að nýju fyrir botni
Miðjarðarhafs.
\i\\ rf,

r0.;.'v!
-'v L;
'i'iW
iw.

‘vJJrVÍ
Wii
If
'■■yté
$1
101

ytgt
FRÆGT FQLK
OG FLEIRA

0
í Marseille eru aðalstöðvar
//franska sambandsins" —
eiturlyfjaheildsalanna/ sem
selja á Bandaríkjamarkað —
en um það fjallaði fram-
haldssaga, er birtist í Al-
þýðublaðinu nýlega.
Þar eiga sér stað mikil
átök milli glæpamannanna
innbyrðis og nýlega fundust
þar 17 lík fallinna í þeirri orr-
ustu.
En fíknílyf jadeild lögregl-
unnar er líka með í leiknum.
Hann var kallaður „Jói
nautabani” og þrettán ára var
hann 1,85 m og niutiu kiló. Stelp-
unum fannst hann myndar-
strákur, en lögreglan I Marseill-
es áleit hann erkibófa. t þeirra
augum var hann „Joseph Lom-
ini fyrrverandi refsifangi”.
31. mars I fyrra lá hann liðið
lik á gólfinu á skemmtistað all-
ur sundurskotinn. Leðurjakka-
piltarnir þrir, sem komu inn á
„Tanangra” stóðu vel i sinu
stykki. Þeir hleyptu aftur og
aftur af uns enginn bærði á sér
lengur. Þegar þeir fóru lágu
fjórir i valnum.
Yfirmaður fikniefnadeildar-
innar i Marseilles, Marcel Mor-
in þurfti ekki langt að leita til að
vita, hverjir voru myrtir. Eig-
andi „Tanangra”, gamall, fyrr-
verandi bófi ungur maður, sem
engu skipti og annar gestur.
Morðingjarnir vildu aðeins ná i
„Jóa nautabana” og lausnin lá I
augum uppi. Fikniefni, sem
þýða sama og dauði i Marseill-
es.
Lomini var bæði meglari,
þjófur og smyglari. Hann fylgd-
ist vel með breytingum á
smyglvarningi, en þær verða ti-
unda hvert ár — 1959 voru það
sigarettur, 1960 gull og 1970
fikniefni.
Nautabaninn skipti sér aldrei
beintaffikniefnum, en hann var
I þann veginn að verða einn af
foringjunum. Það er auðvelt að
græða meira á fikniefnasölu en
að reka veitingahús og
skemmtistaði og boðskapurinn
hljóðar einfaldlega svona: Náðu
þér I aura, þar sem auravonin
er mest. Þeir, sem fylgja þess-
um boðskap selja heróin og það
kostar skildinginn. Enginn
fiknilyfjasali þorir að neita
glæpamanni á borð við Lomini,
sem vill fá hluta ágóðans um
leið og hann veifar skammbyss-
unni.
Lögreglumönnum I fikniefna-
deildinni i Marseilles virtist lát
Nautabanans rökrétt afleiðing
af átökum þeim, sem hófust þar
fyrir hálfu ári. Jói sat undir
stýri á hvitum Peugot 504 og ók
þrem félögum á fund. Þeir voru
að „versla” með efni fyrir 1275
milljónir islenskra króna.
Skyndilega hófst skothriðin og
aðeins einn I bilnum komst lifs
af — Lomini. Glæpaforingjarnir
sýna enga miskunn og allir eru
myrtir, sem myrða á. Lomini
slapp vegna þess, að morðingj-
arnir héldu, að hann væri sam-
starfsmaður þeirra, en hefndin
lét ekki biða lengi eftir sér.
Fikniefndadeildin
er samvalin
Þrir gluggar, fjórir glerskáp-
ar — það er skrifstofa Marcels
Morins, yfirmanns fiknilyfja-
deildarinnar. Hann ræður yfir
70manna starfsliði og þar af eru
50 undirforingjar á aldrinum frá
25 til 35 ára. 1972 var 20 veit-
ingahúsum lokað vegna fikni-
lyfjasölu, 471 voru handteknir
og þar af 214 fyrir neyslu fikni-
efna, en 122 voru handteknir
fyrir fikniefnasölu. 50 þeirra
ráku alþjóðleg viðskipti.
Fikniefnasalarnir hafa hafið
baráttu gegn ungu bófunum og
fikniefnadeild Morins.
Morin er 42ja ára og doktor i
heimspeki. Allir starfsmenn
hans eru samvaldir. Hann
krefst þess, að þeir séu ungir,
kraftmiklir og óþreytandi. Að
þeir geti komið heim á hverju
kvöldi i mánuð með óupplýst
mál i huga, að þeir vinni 14 til 15
klukkustundir daglega og átta
um helgar án yfirvinnulauna, að
þeir geti tekið ósigrinum. ,;Mót-
stöðumennirnir fylgjast vel með
okkur. Við megum ekki leika
James Bond, við verðum að láta
sem minnst á okkur bera”. Allir
starfsmennirnir eru hversdags-
legir Frakkar að sjá. Þeir eru
rétt eins og fólk er flest.
Tuttugu og fimm af starfs-
mönnum Morins stiga aldrei
fæti sinum inn á lögreglustöð-
ina. Þeir hittast I litilli Ibúð úti i
bæ og bilarnir eru ómerktir.
Stundum eru þeir m.a.s. skráðir
i öðru sveitarfélagi og aldrei ber
neitt á sendi- og móttökustöðv-
unum. Lögregluþjónninn, sem
situr undir stýri getur bæði sent
boð og tekið við þeim án þess að
á þvi beri. Stundum er notast
við leigubila, en þessum fimm-
tiu mönnum er skipt I sex til sjö
manna hópa. Hver flokkur á að
sjá um ákveðið verk hverju
/ sinni, fylgjast með grunuðum
manni eða veitingahúsi, sem illt
orð fer af og enginn nema Morin
veit að hverju hver flokkur
vinnur.
— Við viljum koma I veg fyrir
fikniefnasölu hér, en við hugs-
um lika um alþjóðlega markað-
inn. Við eltum yfirleitt ekki þá,
sem neyta lyfjanna, nema við
teljum að þeir geti visað okkur á
fikniefnasalana, en þá notum
við sem vitni. Þegar þannig ber
undir handtökum við þá i hópum
til að fá upplýsingar, segir Mor-
in.
— Fiknilyfjaneytendur og
sölumenn hittast oftast á veit-
ingahúsum. Það skilur einhver
eftir sigarettupakka og annar
hirðir hann hálfri minútu siðar.
Smásalarnir nota oftast vélhjól
og allt gengur með eldingar-
hraða. Þú hittir fiknilyfjasal-
ann, hann tekur við pöntuninni
og þeir semja um mótsstaðinn.
Klukkustund siðar er skipst á
peningum og fikniefni. Þessir
fundir eiga sér alltaf stað i eldri
hluta borgarinnar, þvi að þar
eru mestar likur á að fikniefna-
salinn geti komist undan lög-
reglunni. Hann getur skotist
milli bilanna og litlar likur eru á
þvi, að lögreglan geti elt hann
uppi. Það væri auðveldara fyrir
fótgangandi mann að ná honum.
Fyrir skömmu handtókum við
einn smásalann. Ég get ekki
nafngreint hann, þvi að við er-
um bundnir þagnarheiti. Við
fundum hjá honum 45 kiló af
mjólkursykri, en það efni er
notað til að blanda heróin með.
Hann viðurkenndi að hafa selt
15 klló af sviknu heróini eða um
það bil 1500 skammta á 120
franska franka hvern. Þessir
smásalar stórgræða. Við náðum
i hann vegna almenns eftirlits,
sem við höfum.
Það er erfitt
að finna
rannsóknarstofurnar
Það er erfitt að finna rann-
sóknastofur, sem framleiða
fikniefni. Peningaupphæðirnar,
sem I veði eru, eru svo gifurleg-
ar, að enginn smábófi, hvorki
bandariskur né franskur, þorir
að kjafta frá. Það eru aðeins
fimm eða sex, sem vita um
hverja rannsóknarstofu og eng-
an þeirra langar til að segja,
hvar hún er staðsett.
1 Bandarikjunum fær sak-
borningur oft vægari dóm fyrir
að segja frá öllu, sem hann veit,
en þannig er það ekki i Frakk-
landi. Sá, sem kjaftar frá fær
fyrir ferðina, þegar hann losnar
úr fangelsi. Það er engin mis-
kunn hjá Magnúsi I þvi tilfelli!
— Við vonum stundum, að
einn bófaflokkurinn vilji hefna
sin á öðrum, en það kemur afar
sjaldan fyrir, þegar um stórbófa
er að ræða. Glæpamennirnir
vilja gera málin upp sin á milli
án afskipta lögreglunnar. Við
getum aðeins treyst á vinnu og
aftur vinnu, á úthaldið og stund-
um á heppnina, segir Morin.
Það var heppni að ná i Christ-
ian Simonpieri og Jó Fabiano,
sem ráku leynilega rannsóknar-
stofu. Þeir framleiddu svona 100
til 120 kiló af hreinu heróini i
hvert skipti, sem þeir voru ,,i
vinnunni”.
Jó Fabiano þóttist vera heið-
virður fisksali I Sainte-Margue,
en orð lék á þvi, að hann hefði
stundum heróin á boðstólum.
Hann var rólegur og virðulegur
borgari og lét aldrei sjá sig á
veitingahúsum, sem illt orð fór
af, en þó hafði hann alltaf verið
vel kynntur I undirheimunum.
Hann hitti Simonpieri, sem var
atvinnulaus pipulagningamaður
og hafði aldrei komist i kast við
lögregluna. Fikniefnadeildin á-
kvað að fylgjast með honum.
29. mars 1973 sá lögreglan
Fabiano fara inn i vörubil, sem
Christian Simonpieri. Vörubill-
inn ók gætilega krókaleiðir allt
aö Villa Clotilde I Beaumont-
hverfinu. Húsið var afskekkt,
girðingin há og garðurinn stór
eða sem sagt fyrirmyndar stað-
ur fyrir ljósfælna menn. Lög-
regluþjónninn sá þá bera tunnur
og vélar á vörubilinn. Svo var
lagt aftur af stað, ekið gætilega
og krókaleiðir sem fyrr. Það var
numið staðar við f jögurra hæða
stórhýsi og vörurnar fluttar inn
I það.
Nú átti fikniefnadeildin aðeins
um tvennt að velja: Handtaka
glæpamennina tvo eða biða á-
tekta og hafa upp á mönnum,
sem útveguðu hráefnið til
vinnslu á heróini, sem seinna
átti að senda til Bandarikjanna.
Morin kaus þann kost að taka
Simonpieri og Fabiano fasta.
Simonpieri hafði tekið Villa
Clothilde á leigu þrem árum áð-
ur og þar breytti hann morfini I
heróin.
Glæsileg veiði
3. april var enn eitt fikniefna-
málið. Þá réðst fikniefnadeildin
I fyrsta skipti inn i hús og hand-
tók 14. Það kostaði sex vikna
vinnu dag sem nótt. Roch og
Marie Lovichi höfðu alltaf efni á
að kaupa sér heróin. Lögreglan
fylgdist með ibúð þeirra og sá,
að mjög mikið var um manna-
ferðir. Margir fikniefnaneyt-
endur fengu auðsýnilega fikni-
efnin þar. Lovichi var járn-
brautarstarfsmaður og það var
þvi eðlilegt, að hann byði sam-
starfsmönnum sinum heim, en
óeðlilegt, að þeir skryppu
seinna til Frais-Vallon. Þeir
fluttu fikniefni milli manna.
Lögreglan hafði Lovichi grun-
aðan og fylgdist með komu Rog-
ers Settembre, Christians og
Francois Trani.
Það fundust 900 gr. af hreinu
.heróini heima hjá þeim. Góð
veiði! Lovichi-hjónin urðu sönn
að þeirri sök, að hafa selt 10 kiló
af útþynntu heróini á 120
franska franka hver 5 grömm.
Það er þvi skiljanlegt, ef járn-
brautarstarfsmenn i Marseilles
aka I lúxusbilum...
„Morin er hroðalegur”, tauta
menn á veitingahúsunum. „Við
verðum að vera skarpari en
löggan...”
En foringi fikniefnadeildar-
innar i Marseilles hvilir ekki á
lárviðarsveignum.
„Andstæðingurinn er sifellt á
verði”, segir hann. — Hann
grunar alltaf hið versta... Viö
erum þolinmóðir og þrautgóðir
og við vinnum alltaf sigur.
Hann bendir á gulnað merki,
sem hangir bak við dyrnar og á
stendur: „Hvað er best fyrir
Marseilles?”
— Ég skelli, þegar mér finnst
mér starfið ofvaxið. Ég les það,
sem á spjaldinu stendur og mér
vex kjarkur...
Miðvikudagur 30. janúar 1974.
Miðvikudagur 30. janúar 1974.