Alþýðublaðið - 15.09.1974, Síða 3

TÓNEYRAÐ
ÞOKKABÓT
A fimmtudaginn kom á markaft langþráð breiftskifa söngflokksins
Þokkabótar og voru fyrstu viftbrögft vift henni afar jákvæð, aft sögn
Ólafs Þórftarsonar úr Rió, sem gefur út plötuna ásamt þeim Rúnari
Júliussyni og Gunnari Þórftarsyni. Heitir sú útgáfa — sem þó er á
mcrki Hljónia — ORG.
Upptakan er gerö hér heima I stúdiói Hjartar Blöndal og var varift I
hana 50 klukkustundum. Ólafur stjórnafti upptökunni sjálfur og spil-
afti á minimoog en auk hans spiluftu þeir Gunnar Þórftarson og Er-
lendur Svavarsson, trommuleikari Pónik.
A plötunni eru alls 11 lög og kennir þar margra grasa. Þar eru æva-
gamlar þjóftvlsur, sem komast vel til skiia meft ágætum textum og
eins gamanvisur.
Þokkabót skipa þeir Gylfi Gunnarsson, Halldór Gunnarsson,
Ingólfur Steinsson og Magnús Einarsson.
Nánar segir frá þessari plötu um næstu helgi en á meftan er fóiki
ráftlagt aft hlusta vel á hana — og enginn verftur svikinn af þeim kaup-
um.
Þetta verður tómt kukl!
— Leifarnar af Náttúru og Rifsberja
slá sér saman í nýja hljómsveit og
fá til liðs með sér Ómar Óskarsson
úr drnum, sem í staðinn fá
Akureyrar Kristján Guðmundsson.
Ný topphljómsveit virftist
vera i uppsiglingu — nafnlaus
enn sem komið er. Eru þar á
ferðinni þeir Sigurður Árnason
og Ólafur Garðarsson úr Nátt-
úru, Þórður Arnason og Gylfi
Kristinsson úr Rifsberja og
Ómar Óskarsson, pianóleikari
Arna. í hans stað hafa Ernir
fengið Kristján Guðmundsson,
pianóleikara frá Akureyri, sem
lék með Pelican á hljómleikun-
um i fyrra mánuði.
— Við höfum verið að
skemmta okkur saman þrir og
fjórir allt siðan i júni, sagði
Þórður Arnason, þegar tiðinda-
menn blaðsins litu inn á æfingu
hjá þeim á miðvikudagskvöldið.
— Lengi framan af var þetta
eingöngu okkur til skemmtunar
og alls ekki hugsað sem tilraun
til að koma saman danshúsa-
prógrammi. En svo var það
fyrir eins og tveimur vikum sið-
an, að við ákváðum að koma
föstu formi á hlutina og þá var
það, sem Ómar kom inn i þetta.
Þessi nýja hljómsveit (sem
Þórður og Gylfi vilja kalla
„Stóla”) kemur i fyrsta skipti
fram um næstu helgi á réttar-
dansleik i Arnesi austur.
Þeir sögðust reikna með að
vera með fremur létta músik og
þau tvö lög, sem við heyrðum
hjá þeim á miðvikudagskvöldið,
voru bæði eftir Dave Mason i
Traffic. Það ætti ef til vill að
gefa einhverja visbendingu um
þá stefnu, sem hljómsveitin
hyggst fylgja, en þó koma að
sjálfsögðu einnig til lög eftir
aðra músikanta.
Þeir voru fáorðir um frum-
samiö efni, en bentu þó á, að
Ómar á töluvert af frumsömd-
um lögum, sem þegar hafa
komið fyrir eyru almennings að
einhverju leyti: bæði lögin á
plötu Hallgrims Björgúlfssonar
eru eftir ómar, eins og rækilega
hefur verið skýrt frá i þessum
dálkum áður.
Við gátum ekki varist þeirri
hugsun þegar við þáðum hjá
þeim kaffisopa, aðef til vill væri
„standardinn” hjá islenskum
hljómsveitum eitthvað að
batna, einsog raunar hefur
einnig verið drepið á i Tóneyr-
anu áður.
— Ég held að það sé ekki svo
mikið að hljómsveitir séu að
verða betri, sagði Þórður, —
heldur hefur fólk orðið betri
músiksmekk. Hér fyrir nokkr-
um árum virtist töluvert meira
gaman að hljómsveitum, þótt
þær hafi ekki verið svo mikiö
betri. Það heyrir maður á upp-
tökum frá 69 og 70, svo eitthvað
sé nefnt. Þá var auðveldara að
hrifa fólk. Nú er það ekki svo,
held ég, að spenningurinn sé
horfinn, heldur gerir fólk ein-
faldlega meiri kröfur, vegna
þess að smekkur þess hefur
batnað.
Að ómari óskarssyni undan-
skildum er orðið all langt siðan
meðlimir þessarar nýju hljóm-
sveitar hafa spilað opinberlega.
Þeir Þórður og Gylfi hafa litið
eða ekkert spilað siðan Rifs-
berja lagði upp laupana i Lond-
on fyrir hálfu öðru ári og þeir
Sigurður og Ólafur hafa álika
lítið spilað siðan Náttúra hætti.
Olafur er önnum kafinn við nám
i húsgagnasmiði, Sigurður hefur
unnið við útkeyrslu og kynnt sér
hljóðupptökur og fleira skylt til
að standa betur að vigi þegar
stúdió Svavars Gests fer af stað
og þeir Þórður og Gylfi hafa
báðir verið i sumarvinnu.
1 vetur ætla þeir að spila eftir
þvi sem löngunin segir til um,
allir verða þeir i vinnu eða námi
— og þeir ómar og Gylfi
reyndar i sama námi: sálar-
fræði við Háskóla fslands.
— Þetta verður tómt kukl,
tautaði Ólafur þegar við kvödd-
um.
Nýja hljómsveitin, sem ýmsir vilja kalla Stóla: ólafur Garftarsson, trommuieikari, Sigurftur Arnason,
bassaleikari, Gylfi Kristinsson, söngvari, Þórftur Árnason, gitarieikari og ómar óskarsson, planóleik-
ari.
hange í London
HAFA SPILAÐ EINU SINNI
Heldur litið hefur frést af
hljómsveitinni Change sem
hefur starfað i London frá þvi i
sumar. Eins og Alþýðublaðið
skýrði frá i forsiðufrétt 9. júli i
sumar, þegar þeir félagar
voru nýlega farnir utan, leist
þeim það vel á sig, að þeir
sendu eftir fjölskyldum sin-
um, sem nú búa með þeim
skammt fyrir utan London.
Nýjustu fréttir herma, að
Change hafi aðeins einu sinni
komið fram i London siðan
hljómsveitin kom þangað og
var það i klúbbnum Ding-
walls, sem landinn hefur þeg-
ar uppnefnt Þingvelli. Annað
hefur ekki gerst hjá Change en
um þessar mundir eru þeir að
búa sig undir upptökuna á
margumtalaðri LP-plötu, sem
þeir ætluðu að vinna fyrir
Orange-hljómplötufyrirtækið.
Það hefur dregist úr hömlu
þar sem fyrirtækið varð fyrir
töluverðu áfalli, er upptöku-
borð þess eyðilagðist i eldi. Þá
mun litið eða ekkert hafa orðið
úr samstarfi þeirra félaga við
Fohn Miles.
Betur gengur aftur á móti
Jakobi Magnússyni, fyrrum
organista Rifsberja, sem um
tima lék með Long John
Baldry. Hann er nú i hljóm-
sveitinni Flash ásamt til dæm-
is Pete Banks, sem áður var i
Yes, og gengur þeim vel að
sögn landa, sem nýlega var i
London. Vinna þeir nú að gerð
LP-plötu og auk þess er Jakob
orðinn tiltölulega eftirsóttur
session-maður: leikur gjarnan
fyrir Island Records fyrir 100
pund á kvöldi.
Þá er einnig i London Tómas
Tómasson, fyrrum bassaleik-
ari Rifsberja, og gengur hon-
um einnig vel. Hann kom ný-
lega af stað nýrri hljómsveit
ásamt öðrum og sagði heim-
ildarmaður okkar frá þvi, að
þegar þeir voru að reyna
pianóleikara hafi þeir ekki
viljað taka svisslendinginn,
sem fór beint af prufunni frá
Tómasi og félögum hans yfir i
Yes, þar sem hann leysti Rick
Wakeman af hólmi.
Vestur i Ameriku eru svo
þau Axel Einarsson og Shady
Owens og kalla hljómsveit
sina Icecross. Gengur þeim
prýðilega að sögn.
Eftir þessu að dæma eru það
þvi ekki islenskar hljómsveit-
ir, sem eiga upp á pallborðið
hjá útlendum, heldur islenskir
einstaklingar. Change gengur
ekkert en þeim Jakobi, Tóm-
asi, Shady, Axel, Pétri Ost-
lund, Arna Egils, Þóri Bald-
urssyni og mörgum fleirum
gegnur allt i haginn.
Væntanlega verður hægt að
segja nánari fréttir af „is-
lensku rokknýlendunni” i
London áður en langt um lið-
ur.
W
Omar Valdimarsson
Sunnudagur 15. september 1974.
o