Alþýðublaðið - 06.10.1974, Blaðsíða 2

Tóneyrað í London:
— Jú, ég skal viðurkenna það,
að mér þótti dálitið gaman
þegar John Baldry bað mig að
koma og spila með sér. Hann
hafði lengi verið i uppáhaldi hjá
mér og við i Rifsberja höfðum
meira að segja verið með
nokkrum af lögum hans að
þenjast hér heima i bransanum.
Það var skemmtileg — og jafn-
framt skritin — tilfinning að
vera að spila með Baldry sjálf-
um lög eins og „Don’t Yo Lay
No Boogie-Woogie On the King
Of Rock’n Roll”.
Svo mælti m.a. Jakob
Magnússon, hljómborðsleikari
bresku hl jómsveitarinnar
„Flash”, þegar tiðindamaður
Tóneyrans hitti hann að máli i
London um siðustu helgi. Jakob
hefur þar verið starfandi hljóð-
færaleikari i eitt ár og fer vegur
hans sifellt vaxandi. Fyrir utan
að hafa spilað með John Baldry
— að ósk meistarans sjálfs — og
vera i hljómsveit með Peter
Banks stofnanda hljómsveitar-
innar Yes, þá er Jakob nú, eftir
aðeinseittár þar i landi, talinn i
hópi snjöllustu hljómborðs-
leikari Bretlands. Hann er þar
kominn i innsta hring — og gerir
sjálfur litið úr öllu saman. — Ég
ætla nú ekkert að fara að gorta
af þvi eða gera mikið úr þessu,
segir hann, þegar hann er
spurður um framgang hans i
breska poppheiminum.
„Ætlaði að slappa
af hér heima í
eitt ár..."
— Við vorum saman i MH, ég
og þeir Gylfi Kristinsson og
Þórður Arnason, sem voru i
Rifsberja, sagði Jakob, þegar
hann og tiðindamaður blaðsins
höfðu komiö sér þægilega fyrir
heima hjá Magnúsi Sigmunds-
syni i Change fyrir réttri viku.
— Að afloknu stúdentsprófi
ákvað ég að taka þvi rólega i
eitt ár eða svo, ganga i hljóm-
sveitina með þeim og hafa gott
parti i einhvern tíma. Við vor-
(slendingur í innsta hring
breska poppheimsins
Viðtal við Jakob Magnússon, hljóm-
borðsleikara bresku hljómsveitarinnar
Flash
um svo saman i fjóra mánuði
hér heima og þeyttumst á milli
öldurhúsa borgarinnar og viðar
og gerðum það sama og aðrar
hljómsveitir hér voru að gera á
þeim tima. Þá hafði ég aldrei
verið i hljómsveit áður og vissi
raunar harla litið um hvernig
maður átti að spila meö öðrum
mönnum.
— En svo fóruð þið til Bret-
lands, ekki satt?
— Jú. Eins og frægt varð á
sinum tima, þá fengum við til
liðs við okkur breskan trommu-
leikara, Dave Duford að nafni,
og honum leist fljótlega best á
að við færum þangaö, enda
hafði hann ekki nema mjög tak-
markaðan áhuga á að vera að
spila hér fyrir mismunandi alls-
gáða islendinga. Viö fórum þvi
utan snemma sumars 1973, ég
og Dave og þeir Þórður og Tóm-
as Tómasson, bassaleikari
hljómsveitarinnar. Gylfi stóð i
stúdentsprófum og gat ekki
komið með okkur, Ætlunin var
að reyna að spila eitthvað i
London en það gekk nú ekki
nógu vel, bæði vorum við ekki
með nema litið af þeim tækjum,
sem til þarf, og eins er mun
erfiðara að koma nýrri hljóm-
sveit af stað þar en hér. Dave
fékk flótlega starf i ágætri
hljómsveit og þá hittum við
hinir trommuleikara og
söngvara, sem við fórum að æfa
með og leigðum til þess hljóð-
færi og annað.
Sendir úr landi
Ekki gekk okkur sem best að
koma okkur af stað og vorum
ekki sérlega vel fjárhagslega
stæðir. Það gekk meira að segja
svo langt, að þrjá eða fjóra daga
i röð átum við eingöngu soðin
hrisgrjón. Mér þótti einsýnt, að
einhver yrði að fá sér vinnu og
þegar ég sá auglýsingu i Melody
Maker, þar sem augýst var eftir
pianó- og orgelleikara i starf-
andi hljómsveit — góðu kaupi
lofað — þá sótti ég um djobbið
og fékk það. Það var hljóm-
sveitin Merlin, þokkalegasta
hljómsveit en hún leggur liklega
ekki heiminn að fótum sér. Ég
varð að sjálfsögðu að æfa með
þeim og þar fram eftir götun-
um, við höfðum töluvert að
gera, en jafnframt héldum við
hinir áfram að æfa og reyna að
koma okkar hlut saman.
— Þessi islensk-breska hljóm-
sveit komst þó aldrei á
laggirnar, eða hvað?
— Nei, áður en til þess kom
gerðist dálitið óvænt. Ég fór i
ferðalag með Merlin norður i
land og var i burtu i hálfan
mánuð. Þegar ég kom aftur
voru þeir Tómas og Þórður
farnir heim, höfðu verið sendir
úr landi, enda dvalartimi þeirra
útrunninn og þeir peningalausir
og allslausir. Ég haföi haft vit á
þvi sjálfur að láta innrita mig i
skóla, þar sem ég ætlaði að læra
leikhljóð og ýmislegt um leik-
hús, og fékk þvi að vera áfram.
Ég skrifaði þeim alveg i hvelli,
sagðist senda þeim peninga og
bað þá i guðanna bænum að
koma strax aftur, en þá vildu
þeir ekki koma fyrr en eftir
mánuð eða tvo mánuði, og þar
með var sá draumurinn búinn.
Við gerðum okkur að visu ekki
grein fyrir þvi þá, en þannig fór
það nú samt.
Spilaði með Long
John Baldry
— Hvenær var það svo, sem
þú gekkst til liðs við Long John
Baldry?
— Það var um þetta leyti. Við
i Merlin spiluðum á hljóm-
leikum með honum i Skotlandi
og eftir þá kom hann til min og
bað mig að koma i
hljómsveitina sína. Ég sló til,
enda var hann með músik, sem
ég hafði mikinn áhuga á og fann
mig verulega i. Við þeyttum svo
landið fram og til baka og
spiluðum mikið. Meira að segja
var I undirbúningi ferð til
Bandarikjanna sl. vetur, þegar
tveir úr hljómsveitinni urðu
veikir, annar andlega og hinn
likamlega og þá lognaðist sú
hljómsveit eiginlega út af.
Baldry hefur eiginlega ekkert
gert siðan og þaö finnst mér
synd, þvi hann er góður og
margt mjög gott I honum. En á
v>~-.oUm tima urðum við Baldry
góðir vinir og leigjum nú saman
hús I Highgate hér i London.
Það er mér mikils viröi, að eiga
þar heimili og hann er góður
vinur.
— Þú hefur þá ekkert spilað
með John Baldry eftir að öll
þessi veikindi komu upp, eða
hvað?
— Nei. Við vonuöumst lengi
vel til að hægt væri að endur-
reisa hljómsveitina, að stoppið
yröi aðeins timabundið, en sá
draumur varð að engu, þegar
veikindin drógust á langinn og
ýmislegt fleira, sem ekki er
ástæða til að tiunda hér, kom til
I Flash með stofnanda
//Yes"
— Hvenær hittir þú svo Pete
Banks og gekkst með honum i
Flash?
— Það var núna i vor, að ég
gekk i Flash og I upphafi meira
til að hafa eitthvað að gera.
Flash er ennþá ekki alveg með
þá músik, sem ég vil að hljóm-
sveitin spili, en eftir þvi sem á
liður, þá geri ég mér vonir um
að geta haft meiri áhrif á tón-
listarsköpun og stefnu hljóm-
sveitárinnar. Flest lögin eru
samin af söngvara okkar, sem
er, en einnig semur Pete Banks
töluvert. Gallinn er sá, að hann
er á samning við annað fyrir-
tæki en gefur okkur út (Warner
Bros.) og þvi er hún skrifuð
fyrir öllu.
— En þú, semur þú eitthvað?
— Já, ég sem dálitið en litið af
þvi hefur verið notað ennþá. Við
gerðum i sumar plötu, sem
kemur út nú i haust, og á henni á
ég litla búta hér og þar. Á þeirri
næstu geri ég vonir um að eiga
meira efni.
— Flash hefur fengið mun
betri viðtökur i Bandarikjunum
en Bretlandi. Ætlið þið að ein-
beita ykkur að bandariska
markaðinum i framtiðinni?
Jakob Magnússon ásamt þeim
Sigurði Karlssyni og Birgi
Hrafnssyni úr Change fyrir utan
heimili Magnúsar Sigmunds-
sonar I sömu hljómsveit i Dart-
ford, skammt fyrir utan Lond-
Hljómleikaferð með
Elton John
— Já, við förum i hljómleika-
ferð til Bandarikjanna i byrjun
nóvember og verðum i sex
vikur. Platan þessi, sem við
kláruðum fyrir mánuði eða svo,
kemur út þar um það leyti,
siðan á meginlandi Evrópu og
loks i Bretlandi. Breski
markaðurinn verður látinn sitja
á hakanum. Þessi hljómleika-
ferð okkar er svokallaður
„package tour”, fjórar eða
fimm hljómsveitir fara og
halda hljómleika saman. Aðal-
númerið veröur Elton John og
svo við þar á eftir. Ég man ekki
hvaða hljómsveitir verða
fleiri...jú, Babe Ruth verða
þarna lika.
— Ætlið þiö aö koma við
heima á Islandi 1 bakaleiðinni?
— Ja, það hefur nú verið talað
um það, hvað sem af verður.
Bæði þeir Jón ólafsson og
Amundi Amundason, sem ég hef
verið innan handar hér i
London, hafa nefnt það við mig,
hvort þetta væri ekki möguleiki
og við erum að kanna það núna.
Það er bara verst, hvað þetta er
mikið fyrirtæki, að koma með
allt drasliðheim. Sjálfur ætla ég
að reyna að koma núna ein-
hverja helgina og svo um jólin.
Þá kem ég örugglega. Ég er
búinn að ætla að koma alltaf af
og til i allt sumar, en sifellt
hefur eitthvað komið upp á,
plötuupptaka, myndatökur eða
eitthvað I þá áttina.
— Þú hefur unnið töluvert
session-vinnu (spilað inn á
plötur með hinum og þessum).
Hvernig likar þér það??
Eftirsóttur „session"
maður
— Það er ágætt, fyrst og
fremst vel borgað. Yfirleitt veit
maður ansi litið hvað maður er
að spila, maður heyrir aldrei
meira en sjálfan grunninn,
gitar, pianó, bassa og trommur
og siðan ekki söguna meir.
— Hvað reiknar þú með að
vera lengi hér I London?
Ætlarðu að koma heim aftur?
— Já, alveg ákveðinn i þvi. Ég
reiknaði náttúrlega aldrei með
að ilengjast hér, heldur fórum
við hingað upphaflega meira i
gamni. Ég get vel hugsað mér
að vera I þessu i eitt eða tvö ár
enn, en svo vil ég koma heim.
Þar vil ég búa. Mig langar að
læra meira, ég les mikið hér af
alls konar fræðibókum, og
hugurinn stendur til margs. Ég
hef áhuga á læknisfræði, sálar-
fræði, dulspeki, trúar-
bragðafræði og ýmsu fleiru.
Þetta er skemmtilegt-i einhvern
tima og ég hef svo sem tímann
fyrir mér nýlega orðinn 21 árs.
Þórður gekk í
„Curved Air"
—-Heldurðu að Rifsberja, þ.e.
þið Þórður og Tómas og
bretarnir tveir, hefðuð átt fram-
tið fyrir ykkur ef allt hefði farið
eftir áætlun?
— Ég veit ekki með okkur sem
heild, en mér hefur sjálfum
gengið ágætlega, Tómas er
kominn aftur og er að komast af
stað og ég er sannfærður um, að
Þórður hefði getað komist i góða
hljómsveit hér. Hann var meira
að segja byrjaður, gerði eina
plötu með hljómseitinni Curved
Air, sem varð töluvert fræg einu
sinni, og átti siðan að ganga i
hljómsveitina sem fastur
maður. Þau voru alveg I
sjöunda himni yfir honum, enda
er hann mjög góður gitar-
leikari, en þá datt hljómsveitin
upp fyrir og Þórður fór heim,
eins og við erum búnir að tala
um. Platan kemur liklega aldrei
út, þar sem hljómsveitin hætti
um það leyti sem upptökunni
lauk.
XXX
Við slitum talinu. Jakob
ætlaði að æfa með Change yfir
helgina og tiðindamaðurinn
þurfti að ná i lest til London.
Þau báðu öll fyrir góðar kveðjur
til Islands. 1 næstu blöðum segir
frá Change, Tómasi Tómassyni,
Jóhanni G. Jóhannssyni og
fleirum I London.
—óvald.
IÓMAR VALDIMARSSONI
Sunnudagur 6. október 1974.