Alþýðublaðið - 06.10.1974, Blaðsíða 6

BÍLAR OG UMFERÐ
Einn keppenda var á nýjum
Trabant. Þarna hefur hann aö
þvi er viröist náð að bakka i
stæði með prýði. Biiarnir eru
pappakassar svo minni hætta sé
á, að keppendur skemmi bila
sina.
Góðaksturskeppni BFÖ
ÚMAR VARD AD UtTA f IHMI
POKANN FYRIR OKUKENNARA
Sigurvegararnir
1. Magnús Helgason,
Mercedes Benz 220D
2. Ómar Þ. Ragnarsson,
Fíat 126
3. Halldór Hilmarsson,
Volkswagen 1600
4. Þröstur
Sigtryggsson, Ford
Escort
5. Halldór Jónsson, Fíat
128 Rally
Sigurvegari i góðaksturskeppni
Bindindisfélags ökumanna á
laugardaginn fyrir viku var
Magnús Helgason, sem ók Mer-
cedes Benz 220D, en annar varð
Ómar Þ. Ragnarsson, á Fiat 126.
Báðir hafa þeir áður tekið þátt i
góðaksturskeppni BFÖ, Magnús
tvisvar, en ómar keppti nú i
fimmta sinn, og svosem kunnugt
er hefur hann sigrað keppnina
oftar en áður. Að þessu sinni varð
Ómar að láta i minni pokann fyrir
Magnúsi, sem reyndar er öku-
kennari að atvinnu, — en þeir fé-
lagar báru þó af öðrum keppend-
um að stigatölu, en flestir hinna
voru á bilinu 100—200 stig i minus.
Þriðji i keppninni varð Halldór
Hilmarsson, á Volkswagen 1600
Variant, Þröstur Sigtryggsson, á
FordEscort var fjórði, en Halldór
Jónsson á Fiat 128 Rally varð
fimmti.
Keppnin hófst um tvöleytið á
laugardaginn, eftir að bifreiða-
eftirlitsmaður hafði skoðað bila
keppenda og gengið úr skugga
um, að öryggisbúnaði þeirra væri
i engu áfátt. Fyrsti liður keppn-
innar var valpróf á lögreglu-
stöðinni, þar sem prófað var
i nokkrum almennum atr-
iðum varðandi umferðina, en að
þvi loknu voru keppendur ræstir
fyrir framan lögreglustöðina,
með þriggja minútna millibili. 1
hverjum bil var, auk ökumanns,
aðstoðarmaður, sem hafði leiðar-
lýsingu, og var hlutverk hans að
sjá um, að ekin væri rétt leið.
Ekið var um nokkrar götur i ná-
grer.ni lögreglustöðvarinnar og
þaðan niður i miðbæ en siðan suð-
ur á Miklubraut og allt upp i
Hraunbæ, en þaðan var ekið yfir
gömlu brúna á Elliðaánum og
sem leið lá niður Breiðholtsherfið
og á leiðarenda, við Laugardals-
höllina. Á þessari leið voru um 40
verðir, sem ýmist sáu um alls
kyns þrautir, sem voru lagðar
fyrir keppendur, eða fylgdust
með hverri hreyfingu þeirpa i
umferðinni og gáfu einkunnir.
Meðal varðanna voru nokkrir lög-
regluþjónar, sem ýmist stóðu á
götuhornum eða sátu i bilum við
akstursleiðina og skráðu hjá sér
villur keppenda.
Við Laugadalshöllina hófst síð-
asti hluti keppninnar, en þar urðu
keppendur að glima við nokkr-
ar þrautir, sem reyndu mjög á
hæfni þeirra, leikni og viðbragðs-
flýti. Þar þurftu menn að aka eft-
ir planka, stöðva bilinn á planka,
sem lá þvert yfir akstursleiðina,
stöðva fast við planka, aka yfir
dósarlok, bakka eftir svigbraut,
sem mörkuð var með keilúm, aka
áfram eftir svigbraut með tima-
Ekki gekk öllum jafnvel að bakka I svig á milli keilnanna, — en
þessum Skoda Pardus virðist ætia að ganga það sæmilega.
!

, m- ., ..-í — :
i
töku og aka yfir þrönga „brú”.
Að sjálfsögðu gekk mönnum mis-
jafnlega vel I þessum þrautum,
en eftirtektarvert var, hversu
sigurvegaranum gekk vel að
leysa þær, þegar athugað er, að
Mercedes Benz með disilvél er
stór bill og þungur og ekki beint
ætlaður til slikra snúninga. Ómar
Ragnarsson stóð sig lika með
prýði i þrautunum eins og öðru, —
en ekki verður annað sagt en litli
Fiat 126 sé betur fallinn til að snú-
ast I erfiðum þrautum en Benz-
inn. Það munaði heldur ekki
nema örlitlu eftirtektarleysi, að
Ómari tækist að sigra keppnina
einu sinni enn, en honum fór eins
og mörgum öðrum, að hann tók
ekki eftir mjög sérstæðu merki,
sem sett hafði verið við Rofabæ,
— en fyrir það fékk hann hvorki
meira né minna en 20 i frádrátt.
Að sögn Sveins H. Skúlasonar,
framkvæmdastjóra BFÖ, er
keppni sem þessi mjög mikið
fyrirtæki, sem sjá má af þeim
fjölda, sem starfaði við hana, en
fjöldi starfsmanna var um 50.
Meðal þeirra voru nokkrir lög-
regluþjónar og bifreiðaeftirlits-
maður, en hann og einn varðstjóri
voru kallaðir út á helgarvakt til
að vinna við keppnina. Sagði
Sveinn, að BFÖ hefði ætið fengið
mjög góða fyrirgreiðslu hjá lög-
reglunni og bifreiðaeftirlitinu
vegna góðaksturskeppninnar, og
það verði seint fullþakkað.
Að lokinni þessari góðaksturs-
keppni BFÖ má ekki láta hjá liða
að minnast á þátt „gömlu kemp-
anna”, þeirra ómars og Magnús-
ar, —en búast má við, að á meðan
þeir taka þátt I keppninni verði
þeir sigurvegarar, og njóti þá
keppnisreynslu sinnar og þess, að
þeir eru raunverulega farnir að
„kunna keppnina utan að”. Þó vil
ég alls ekki leggja það til, að þeir
verði gerðir burtrækir úr keppn-
inni, heldur þarf að breyta tilhög-
un hennar þannig, að aðrir fái
möguleika á að sigra. Þegar ég
ræddi þetta við Svein Skúlason
sagðist hann einnig hafa velt
þessu fyrir sér og einna helst
komist að þeirri niðurstöðu, að
taka þurfi upp einhverskonar for-
gjafarfyrirkomulag, t.d. þannig,
að menn fái 10 stig til frádráttar
fyrir hverja keppni, sem þeir
taka þátt i. Þannig mundi ómar
byrja með 50 i minus i næstu
keppni. Einnig sagðist hann hafa
velt þvi fyrir sér, að hafa mætti
góðaksturskeppni oftar, t.d. þrjá
laugardaga I röð þannig að fleir-
um gæfist færi á að taka þátt i
henni. Yrði þá leiðin sem ekin
væri mun styttri en nú er og jafn-
vel meiri áhersla lögð á þrauta-
svæðið, og ennfremur sett ein-
hver timatakmörk, annaðhvort á
allri leiðinni eða einhverjum
hluta hennar. Þetta sagði Sveinn
þó, að sé mjög mikið starf og
krefjist óhemju starfsliðs, en
hinsvegar benti hann á, að lög-
regluyfirvöld og einstaka lög-
regluþjónar hafi mikinn áhuga á
.þessari starfsemi, og þaðan sé á-
reiðanlega að vænta talsverðar
aðstoðar i framtiðinni.
Það reyndist ekki heiglum hent að bakka eftir plankanum. Þannig
fór fyrir mörgum, — hjólið lenti tæpt á plankanum, rann útaf
áður en komið var út á endann.
f
Annar Skoda Pardus reynir að fella keiiur með
ramhjólinu. Hann virðist ekki hafa hitt þessa keiiu.
hægri
o
Sunnudagur 6. október 1974.