Alþýðublaðið - 20.10.1974, Blaðsíða 6

Látinn maður rekur djöfulinn út: Don Gennaro var þekktur djöflasæringamaður i lifandi
lifi. Þess vegna lagðist Liliana á gröf hans i þeirri von, að hann ræki illan anda út.
(
ama hjúkrunarkonunnar
29. janúar 1942.
Að kvöldi þess dags hóf
séra Rodewyk djöflasær-
ingarnar.
Heródes og Barrabas
hurfu, en Júdas og Kain
neituðu að fara. Þeir voru
þó útreknir um miðnætti.
Þeir létu Mögdu í friði
heilan klukkutima og hún
var að niðurlotum komin
eftir þessa baráttu.
En þá bættust nýir
djöflar við. Beelzebub og
ári, sem kallaði sig Abu
Gosch. Séra Rodewyk
segir, að Beelzebub hafi
sagst ganga næst Lúsifer
að völdum.
Þegar Abu Gosch hafði
Mögdu á valdi sínu opn-
uðust sár á líkama henn-
ar og árinn fullvissaði
prestinn um, að hann
hyrfi ekki úr líkama
hjúkrunarkonunnar með-
an blóðið streymdi úr sár-
unum.
Presturinn gekk til
„illa andans" og sár opn-
aðist á hendi hans. Sár,
sem gert var af ósýnileg-
um höndum. Hann fann
skyndilega til sársauka
og blóðið rann um lófa
hans.
„Þá get ég farið",
sagði Abu Gosch ánægð-
ur, þegar hann sá blæða
úr prestinum.
Á páskadag börðust
presturinn og djöfullinn í
síðasta skipti. Bæði Be-
elzebub og Lúsifer urðu
að víkja úr líkama kon-
unnar og Magda sofnaði
værum svefni.
„Á páskadag varð hún
heilbrigð manneskja eins
og aðrar", segir séra
Rodewyk.
Sálf ræðiprófessor við
þýskan háskóla trúir því
ekki, að Magda haf i verið
haldin illum anda. Hann
segir, að hún hafi þjáðst
af kvalalosta og verið
geðsjúklingur.
En presturinn efast
hvergi. „Djöfullinn vinn-
ur oft sigur vegna þess,
að menn eru hættir að
trúa á hann og því getur
hann áhættulaust birst
um gjörvalla veröld".
Van Dam lýsir því,
hvernig þeir eru, sem
djöfulóðir verða:
„Yfirleitt hverfur illur
andi út um munn fórnar-
lambsins. Andardráttur-
inn verður hraðari, hósti,
ógleði og álíka eru fyrstu
einkennin. Blóð, gröftur
og dökkleit útferð er eitt
einkennið. Komi andinn
út um nasirnar fylgja
blóðnasir. Blóðið er dökk-
leitt og brennisteinsfnyk-
ur fylgir. Mjög sjaldan
kemur hinn illi andi út um
eyrun. Oft hafa menn séð
svarta fugla, leðurblökur
eða flugur. Einnig heyr-
ast oft dýrahljóð svo sem
baul eða rýtur svína".
Áhrif djöfulsins koma í
Ijós, ef litið er á þá, sem
léku í kvikmyndinni
„Djöf lasæringarmaður-
inn".
Linda Blair, sem lék
tólf ára stúlkuna, sem
haldin var af illum anda
eða Regan, frétti lát afa
síns viku eftir að byrjað
var að taka myndina.
Jack MacGowran, sem
lék eitt fórnarlamb
skrattans fékk óvænt
hjartaslag viku eftir
kvikmyndatökuna.
Jason Miller, sem lék
Jesúítaprestinn, sem
bauð sig skrattanum f ékk
þær fréttir meðan á kvik-
myndatökunni stóð, að
sonur hans hefði slasast
illilega.
Max von Sydow, sem
lék djöf lasæringamann-
inn f rétti óvænt lát bróður
síns í Svíþjóð.
Ellyn Burstyn, sem lék
móður hinnar djöfulóðu
stúlku fékk alvarleg bak-
meiðsli.
Húsið, sem kvikmyndin
var tekin upp í brann nótt
eina og tryggingin var ó-
gild.
Þriggja metra há stytta
af djöflinum hvarf á ó-
skýranlegan hátt á leið-
inni til Los Angeles —
seinna fannsthún í Hong-
kong.
„Eintómar tilviljanir,"
segir William Blatty rit-
höf undur.
Og geðlæknirinn Julian
Burn í New York segir:
„Menn, sem halda, að
þeir séu haldnir illum
anda, ættu að láta aðgæta
geðheilsu sína..."
0
Sunnudagur. 20. október. 1974