Alþýðublaðið - 12.01.1975, Qupperneq 1
■ ■
fÆt
EFNAHAGSMAL OG ANDLEG MÁL
Um þessi áramót hafa flestir
forystumenn islenskra stjórn-
mála og félagsmála látió i ljós
ugg vegna ástands i efna-
hagsmálum. Þeir hafa áhyggjur
af framtiðinni, óttast, aB erfiB-
leikar muni verBa torveldir viB-
fangs. ViB þetta hafa bætst nátt-
úruhamfarir og hörmlegir
mannskaöar, sem varpaö hafa
skugga á þjóölifiö. Þessi uggur
á raunar ekki aöeins viö um
Islendinga. 1 öllum nálægum
löndum hafa menn veriö svart-
sýnir á þróun mála á komandi
ári. Framferöi oliukónga i
Arabarikjum veldur efnahags-
ringulreiö um viBa veröld, en
þar safnar fámennur hópur auö-
jöfra og rikisvaldiö sjálft
óhemju auöæfum i löndum, þar
sem þjóöirnar búa viö sárustu
fátækt og fáfræöi. Veröbólga er
alþjóölegt vandamál. Uppvist
hefur oröið um óvenjulega spill-
ingu i stjórnmálaheiminum.
Sundurlyndi og upplausn móta
stjórnarfar. Vopnum, sem átti
aö sliöra, er beitt áfram. Og
hætta er jafnvel á styrjöld i
Austurlöndum nær.
Allt þetta umrót i heiminum
getur aö visu ekki veriö okkur
tslendingum nein huggun i erf-
iöleikum okkar. En það má ekki
veröa þess valdandi, aö vitund
gagnvart vanda okkar slævist.
Verulegur hluti efnahagsvanda-
mála okkar er oröinn til vegna
mistaka okkar sjálfra og verður
af engum leystur nema okkur
sjálfum, með sameiginlegu
átaki. Undirrót vandans er ekki
ný af nálinni, heldur svo djúp-
stæö, aö ekki veröur búist viö
neinni allsherjarlausn á
skömmum tima. Efnahags-
vandamál veröa raunar aldrei
leyst til hlitar. En ringulreið á
þó ekki aö þurfa aö haldast i
langan tima.
Ýmiss konar efnahagsvanda-
mál og kjaramál hafa sett
meginsvip á umræður um
ástand og horfur um þessi ára-
mót, og fer það aö venju. Þessar
vikurnar hlýtur það hins vegar
aö hafa komiö i hug margra,
hvort ekki væri ástæða til þess
að hyggja nokkuö aö þvi, hvar
þjóöin sé á vegi stödd i menn-
ingarmálum og andlegum efn-
um. Menningarlif er hér blóm-
legt á öllum sviöum. Þaö má
vera ánægjuefni. Fyllsta ástæða
er til bjartsýni varöandi framtiö
lista og visinda á Islandi. En
veröur hiö sama sagt um þau
svið, sem venjulega eru kennd
viö „andleg mál”? Islendingar
eiga sér þjóökirkju, rikiskirkju,
en búa að sjálfsögðu viö trú-
frelsi. Þjóökirkjan flytur boð-
skap, sem kristnum mönnum er
ljós og er þeim kær. Hrökkva þá
ekki þjónar þjóökirkjunnar viö,
þegar þjóöinni eru fluttar fregn-
ir af „fisklykt” og „vinarbrauö-
um” frá himnariki? Særir þetta
ekki trúarvitund kristinna
manna? I kirkju mundi slikur
boðskapur aö sjálfsögðu aldrei
fluttur, hvorki hér á' landi ná
annars staöar. En er hér ekki
eitthvað á ferð, sem ber þess
vott, aö ekki er aöeins ringulreiö
i efnahagsmálum? Auövitað er
hér ekki um að ræöa mál, sem
stjórnvöld eiga aö láta sig
skipta. En er kirkjunni þaö
óviðkomandi, hvaö gerist i and-
legum málum meö þjóðinni?
Ekki er siöur ástæða til þess
að vikja aö þessum málum
vegna þess, aö ringulreiðin i
andlegum málum virðist nú far-
in að teygja arma sina inn á svið
islensks réttarfars. I þeim efn-
um verður hins vegar ekki lögö
nein ábyrgð á heröar kirkjunn-
ar. Þar veröa veraldleg yfirvöld
aö varðveita skynsemi sina og
gæta sóma sins.
GÞG
Sunnudagur 12. janúar 1975. - 9. tbl, 56. árg.