Alþýðublaðið - 21.01.1975, Qupperneq 3

HORNIÐ
„Hljómsveitir og tónlistar-
menn á Norðurlöndum eiga að
syngja á eigin móðurmáli, i
stað þess að þóknast
„skemmtimafiu” sem svo
er nefnd, með þvi að syngja á
ensku. Náðist um það
samkomulag, að þeir sem
fram kæmu á norrænu lista-
hátiðinni sem haldin verður i
Sviþjóð i mars næstkomandi,
syngi hver á sinu móðurmáli”.
Þetta kom fram i samtali sem
Alþýðublaðið átti við nokkra
fulltrúa á norrænu jass-
ráðstefnunni að Hótel Sögu á
sunnudaginn. Þá kom það
einnig fram á ráðstefnunni, að
norræna listahátiðin, þar sem
koma munu fram hljómsveitir
frá öllum Norðurlöndunum og
leika ólika tónlist, er viljandi
haldin samtimis Eurovision-
sönglagakeppninni, sem
einnig er i Sviþjóð, til þess að
vekja athygli þeirra þúsunda
erlendu fréttamanna er þar
verða þá staddir á þvi, að til er
önnur tegund tónlistar en nú
einstefnutónlist sem kemur
fram i sönglagakeppninni, og
svo miklu fé er eytt i að
auglýsa.
Samúel svarar fyrir sig:
Ámælisverðar rangfærslur
í froðusnakki Guðmundar
„Timaritið Samúel lýsir furðu
sinni á þvi, að dagblað hafi at-
hugasemdalaust birt slikt
froðusnakk og það sem Guð-
mundur einhver Guðmundsson
lætur frá sér fara i „Horninu”
miðvikudaginn 15. janúar. Vel-
ur hann Samúel þar hin verstu
nöfn og gerir sig sekan um á-
mælisverðar rangfærslur.
í upphafi bréfsins sýnir Guð-
mundur þessi fram á, hversu
viölesinn hann er i Rapport, Qui
og öðrum slikum erlendum rit-
um, sem hann vill nefna ósvikin
klámblöð. Vekur það furðu,
hversu vel hinn sómakæri bréf-
ritari fylgist með skrifum og
myndbirtingum þessara blaöa,
sem hann vill hiklaust að hverfi
af markaðnum.
Ekki vill Samúel leggja neinn
dóm á umsögn Guðmundar um
erlendu blöðin, en krefst þess
hinsvegar, aðbréfritari éti ofani
sig umsögn sina um Samúel.
Það er til að byrja með ekki
rétt hjá Guðmundi, að Samúel
hafi verið auglýstur sem ung-
lingablað. Popp og annað lesefni
fyrir unglinga skipar ekki hærri
sess i blaðinu en hvað annað og
unglingar finna tæpast efni við
sitt hæfi nema i öðru hverju
blaði. Lesendur blaðsins eru
langflestir komnir af unglings-
árunum.
Þá segir Guðmundur: „Þið
foreldrar, hvaða hugmyndir
gerið þið ykkur um ritstjóra,
sem bjóða börnum ykkar upp á
efni með fyrirsögnum eins og
þessum:” Siðan koma nokkrar
setningar úr greinum siðasta
tölublaðs, sem slitnar eru úr
samhengi við það sem á eftir
fylgir. Þeir sem ekki hafa lesið
siðasta tölublað Samúels vara
sig ekki á lævisi bréfritara, en
til að gefa þeim hugmynd um
ágæti hans, má taka hér tvö
dæmi.
Hann tekur t.d. eftirfarandi
fyrirsögn: „Krafturinn milli
fótanna”. Hvað þykist bréfritari
geta sannað með svona enda-
slepptri tilvitnun? Hér hefði
hann þurft að taka það fram, að
fyrirsögnin stóð fyrir grein um
félag vélhjólaeigenda i Reykja-
vik.
„Oft hef ég sofnað, ef ég hef
verið liggjandi i stellingu”.
Þessi setning er tekin úr undir-
fyrirsögn með einu af viðtölun-
um i siðasta tölublaði. Hvað
segir þessi tilvitnun Guðmund-
ar? Hvaða stellingar er hér um
að ræða? Guðmundur vill láta
lesanda Alþýðublaðsins um að
ráða fram úr þvi. Sjálfsagt i
þeirri von, að hún verði misskil-
in — máli hans til framdráttar.
Samúel vill þó leyfa sér að upp-
lýsa, að ofangreinda setningu er
að finna i viðtali við fyrirsætu i
myndlistarskóla. Sóðalegt, ekki
satt?!!!
1 lok ummæla sinna um
Samúel lætur Guðmundur þess
getið, að Samúel „bjóði offjár til
handa stúlkum, sem vilja leyfa
myndatökur af sér fyrir blað-
ið”. Þetta er hárrétt hjá Guð-
mundi. Samúel finnst kvart-
milljón króna vera ágætis pen-
ingur. En hvað með það, að
blaðið bjóði stúlkunum greiðslu.
Er ekki öðrum ljósmyndafyrir-
sætum borguð laun fyrir vinnu
sina? Slikt hneykslar Guðmund
tæpast. En kannski honum finn-
ist eitthvað athugavert við það,
að birtar séu myndir af islensk-
um stúlkum yfirleitt. Ja, það
væri þá eftir öðru..
SAMÚEL”
Islenskt kex bannvara
því það er bara súkku-
laðihuðað oðru megin
„Listinn yfir þann varning,
sem heimilt er að hafa á boð-
stólum i söluturnum eftir lokun
venjulegra verslana, er fleirum
undrunarefni en mér”, sagði
Björgvin Guðmundsson,
borgarfulltrúi Alþýðuflokksins,
i samtali við Alþýðublaðið i
gær.
„Mér er til dæmist kunnugt
um, að Félag islenskra iðn-
rekenda hefur látið i ljós furðu
sina á þvi, að ekki skuli vera
heimilt að hafa á boðstólum i
söluturnunum islenskt kex, sem
húðað er súkkulaði öðrumegin,
þegar þeim er á sama tima
heimilt að selja erlent kex, sem
er alhúðað súkkulaði”, sagði
Björgvin.
Á siðasta fundi borgar-
stjórnar Reykjavikur var til
umræðu tillaga frá Björgvin
Guðmundssyni þess efnis, að
umræddur listi yfir vörur, sem
selja má i söluturnum á kvöldin
og um helgar, verði tekinn til
endurskoðunar. En tillagan var
felld með 9 atkvæðum meiri-
hlutans gegn 6 atkvæðum
minnihlutaflokkanna.
„Það má benda á fjölmarga
vankanta á þessum lista”,
sagði Björgvin, „og raunar er
listinn alveg meingallaður.
Hvers vegna er heimilt að selja
kaffi i söluturnunum, en bannað
að selja þar te? og hvers vegna
má selja þar mjólkur- og rjóma-
is, en ekki niðursoðna ávexti?
Ég lagði aðeins til, að farið
yrði yfir listann i þeim tilgangi
að sniða af honum augljóustu
vankantana og lagði á" það
áherslu i ræðu minni i borgar-
stjórn á fimmtudagskvöldið, þó
að ég léti það fylgja með, að vel
kæmi til greina aö bæta fleiri
vörum á listann”.
Björgvin sagði i samtalinu við
Alþýðublaðið, að helsti tals-
maður meirihluta Sjálfstæöis-
flokksins i borgarstjórn, sem
lagðist eindregið gegn tillög-
unni, hafi veriö Magnús L.
Sveinsson, framkvæmdastjóri
Verslunarmannafélags Reykja-
vikur.
„Magnús bar þvi einkum við i
málflutningi sinum, að engin
ósk hefði komið fram frá kaup-
m a n n a s a m t ö k u m um
breytingar á vörulistanumog
virtist eins og óttast reiði Kaup-
mannasamtakanna, ef rnáli
þetta yrði tekið upp án þeirra
frumkvæðis”, sagði Björgvin i
samtalinu við blaðið og bætti
við: „Magnús L. Sveinsson bar
þvi einnig við, að umræður um
málið væru til þess eins liklegar
að orsaka ófrið milli matvöru-
kaupmanna og söluturna-
eigenda og hafði jafnframt sem
viðbáru, og breytingar á vöru-
listanum kynnu að vekja mat-
vöruverslunina sem heild i
borginni”.
Leikfélag Reykjavikur hefur
nú sýningar á leikritinu „Selur-
inn hefur mannsaugu” eftir
Birgi Sigurðsson, en leikrit
þetta var frumflutt á siðustu
Listahátið og voru þá fjórar for-
sýningar.
Með aðalhlutverkin fara Guð-
mundur Pálsson og Guðrún As-
mundsdóttir og með þeim á
meðfylgjandi mynd er Jón Sig-
urbjörnsson, sem nú fer með
hlutverk það, sem Steindór
Hjörleifsson lék á Listahátiðar-
sýningunum.
Selurinn hefur mannsaugu er
annað leikrit Birgis Sigurðsson-
ar, sem L.R. sýnir, það fyrra
var verðlaunaleikritið Pétur og
Rúna.
A siðasta ári fluttu skrúfuþotur
flugfélagsins Vængja samtals
1.970 farþega frá Reykjavik til
Siglufjarðar og frá Siglufirði til
Reykjavikur samtals 2.069 far-
þega. Farþegafjöldi félagsins á
umræddri flugleið á siðastliðnu
ári er þvi 4.039 manns og er hér
um að ræða 66,3% aukningu frá
1973. Svarar þessi farþegafjöldi
til þess, að allir Siglfirðingar hafi
flogið meb Vængjum á liðnu ári.
Alls fluttu skrúfuþotur Vængja 49
tonn af vöru milli Reykjavikur og
Siglufjarðar á árinu 1974.
Þessar upplýsingar koma fram
I fréttátilkynningu, sem umboðs-
maður Vængja á Siglufirði,
GesturH. Fanndal, hefur sent frá
sér.
Þar kemur ennfremur fram, að
um s.l. áramót var hið nýja flug-
skýli við Siglufjarðarfiugvöll
tekið i notkun. Höfðu þá verið sett
upp heinlætistæki i skýlinu, svo og
sæti og borð ásamt ljósaútbúnaði
bæði innan dyra og úti á vellinum.
í fréttatilkynningunni segir að
inngangur skýlisins sé enn ekki
nothæfur og þvi sé farið bakdyra-
megin inn og út og bifreiðir verði
að standa milli flugvéla og skýlis-
ins, þar sem bifreiðastæði hafi
enn ekki verið gerð né svæðið um-
hverfis flugskýlið verið fyllt upp.
I fréttatilkynningunni segir
ennfremur, að í fyrstu vikunni
eftir áramót hafi flætt yfir aðal-
akstursbraut að flugvellinum i
þiðu, sem þávarð,enda vanti af-
rennslu austan megin við völlinn.
Hins vegar hafi ruðningur sunnan
megin vallarins varnað þvi, að
flæddi norður eftir honum.
EINS OG
ALLIF t SIGL-
FIRÐI NGAR •
HEFÐ U FLOG-
NU SINNI
MEÐ VÆNGJUM
MENN VIUA HALDA I
ÚLOGLEGU NAtLANA
„Nagladekk slita náttúrulega
alltaf götunum töluvert, og
auðvitað þvi meir sem þeir
eru lengri,” sagði Guðni
Karlsson, forstöðumaður Bif-
reiðaeftirlits rikisins, þegar
Alþýðublaðið hafði samband
við hann i tilefni af þvi, að þess
hefur orðið vart að undan-
förnu, að menn færu ekki eftir
settum reglum er giltu um
lengd nagla. Guðni sagði enn
fremur: „Það er alltaf sá
möguleiki fyrir hendi, að
þarna sé um eldri dekk að
ræða, en sú reglugerð sem
fjallar um naglana var ekki
sett fyrr en fyrir um hálfu
öðru ári. Við eigum að lita
eftir þvi að þessi reglugerð sé
haldin, en höfum mjög
takmarkaða aðstöðu til þess.
En ég veit til þess, að menn
hafa verið að kvarta undan
þvi, að hjólbarðaverkstæðin
vilji ekki setja langa nagla i
dekkin, þannig að varla eru
það þau sem eru völd að
þessum brotum i
reglugerðinni. En það er nú
þannig með þessalöngu nagla
eða isnagla, að þó þeir séu
mun betri á svelli en hinir, þá
eru þeir verri á auðu og nánast
hættulegir, vegna þess að þeir
valda lengri hemlunarvega-
lengd.” Þá spurðum við
Guðna hvað liði þeirri
uppfinningu Islendingsins
Einars Einarssonar sem fólg-
in er i þvi, að nagla er hægt að
draga inn, þegar götur eru
auðar, og hvort slikir naglar
yrðu ekki teknirgóðir og gildir
af Bifreiðaeftirlitinu. Hann
svaraði: „Eftir þvi sem ég
best veit, þá er það mál i
undirbúningi, og ætti að vera
stutt i það að sú hugmynd
komist til framkvæmda.
Þegar þar að kemur, munum
við að sjálfsögðu samþykkja
þá, svo framarlega sem það
verður ekki ráðuneytisatriði.”
Þriðjudagur 21. janúar 1975.