Alþýðublaðið - 08.11.1975, Blaðsíða 9

Philip Qakes, skáld, rithöfundur og gagnrýn-
andi ritar hér grein um kynlífið. Hann segir:
„Ég kann vel við vaxtarlag kvenna. Við and-
rúmsloft þeirra á heimilinu, púðurilm, ilmvatns-
þef. Ég dáist að hugrekki þeirra. Ég öf unda þær
af róseminni".
Þessi grein er ein úr greinaflokki Sunday
Times í Bretlandi, þar sem kunnir menn rituðu
greinar um nautnir lífsins.
Ég var rekinn úr barnaskóla um
það bil, sem átti að kenna okkur um
kynferðismál og það hefur senni-
lega hlift mér við hinu brezka kyn-
lifi. Ég veit nú, að ég slapp á sið-
ustu stundu, þvi að kennslan var
hafin. Oðru megin stóð skólaprest-
urinn, sem bjó okkur undir tán-
ingaaldurinn með bæklingi, sem
mig minnir að Bull biskup hafi rit-
tilviljunarkenndar og verða sjald-
an endurteknar.
Ég geri ráð fyrir þvi, að allt fari
eftir því, hvað menn eru fljótir að
gripa gæsina, þegar hún gefst. Það
er litið á kynlifssölu, sem illan hlut,
en ég held, að margt geti verið
verra. Þó verðum við að gera mik-
inn mun á Casanova, sem reið sina
leið frá palazzas Feneyja til út-
— þá stækkar heimur manns. Ný
landsvæði liggja opin fyrir land-
námi, allt vex. Vonandi verða allir
svo hamingjusamir, en ég óttast,
að svo fari ekki. Nú eiga allir að
vera lausir i rásinni, en raunveru-
legt kynlif er sjaldgæft. Það er tal-
að og skrifað um það, svo að manni
liggur við ógleði, og oftar um það,
sem illa gekk, en það, sem fór vel.
ÉG ÖFUNDfl KONUR
AF RÓSEMINNI...

að og nefndur var „Likami þinn —
musteri guðs”. Hinum megin var
handavinnukennarinn, sem stefndi
hátt, en var hagsýnn maður og
sýndi okkur kynfæri teiknuð á töflu
eins og þau væru hluti af smiðis-
grip, sem sameinast i eitt. Hedón-
isminn lagði á flótta með rófuna
milli lappanna.
Ég fór úr skóla áður en kennslu
var lokið, en ég held að ég hafi jafn-
vel á unglingsárum skilið hlutverk
áróðurssinna. Það átti að uppræta
þá tilhneigingu, að kynlif væri á-
nægjulegt. Skylda að visu, en bund-
in vissum aga. Samræmd daglegri
hegðan og undir fyllsta eftirliti
heilbrigðisaðila samkvæmt kvöð
hinnar daglegu kvaðar. Aldrei var
minnzt á, að þetta gæti verið á-
nægjulegt. Það var engu likara en
við værum vélmenni.
Engin leynd hvildi yfir málurn.
Hugarlögreglan var að visu óein-
kennisbúin, en ég tel, að ég hafi
skilið takmark áróðursmannanna
þegar I miðönn. Það átti hreinlega
að uppræta úr huga okkar, að kyn-
lif gæti verið ánægjulegt. Kynlif,
landafræði og trúarbragðasaga
voru öll á sama báti og glæsileikinn
þar með útilokaður. Kynlif var eitt-
hvað, sem maður varð að þola og
lifa af, en það voru aðeins þeir hug-
myndarikustu, sem þóttust geta af-
borið það. Það hefði verið auðveld-
ara, ef unnt hefði verið að finna
einhverja leið til að gera það bæri-
legt, en eina leiðin var sú, að gera
kynlif nauðsynlegt en hundleiðin-
legt. Unglingum þykir fátt meira
þreytandi.
Ef til vill skjátlast mér með því,
að telja þetta einkennandi fyrir
Breta. Fordómar eru um gjörvalla
veröld og ganga sem afturgöngur
hvar sem er. Ég minnist banda-
risks nemanda, sem sagðist ætla að
hefja kynlif eftir, aö hún hefði lokið
námi sinu, sem var að lesa öll verk
Marcels Prouts. Hún hefur vlst far-
ið i gegnum sömu hreinsunina og
ég, en þar var álitið, að kynlíf væri
eitthvað, sem kæmi seinna eða
aldrei. Ég vona, að UCLA hafi
dáðst að einstrengishætti hennar,
en mig hryggir, að aðdáun hennar
á Proust skyldi koma I veg fyrir, að
hún æti kökuna sina og ætti hana
samt. Sumar ánægjur kynlifs eru
hverfa Lundúna og þeirra hluta,
sem ,,ku” vera gerðir i Austur-
landahra ðlestinni.
Stundum geta óvæntir atburðir
haft eigin áhrif. Fyrir mörgum ár-
um vann ég sem handritasmiður
hjá kvikmyndafyrirtæki við dýra-
garðinn I London og hafði þá færi á
að fylgjast með konu, sem heim-
sótti skriðdýradeildina á dimmum
vetrarkvöldum, þegar fáir komu í
heimsókn og kuldinn úti og dögg-
votar rúður inni héldu gestum I
fjarlægð. Hugur minn hefur öft
hvarflað til þessara stuttu heim-
sókna hennar milli fluguæta og
eðlubúra. Þóttu henni þær ánægju-
legar? Ætli það ekki. En mér þóttu
þær ekki aðeins fáránlegar, heldur
örvæntingarfullar og það gladdi
mig eitt haustið, að konan hafði
flutt „atferli” sitt á annan og von-
andi betri stað.
Ég býst við þvi, að m istök hennar
hafi verið, að hún gerði kynlif sitt
opinbert. Ekkert getur verið von-
lausara. Þegar ég var nemi, gekk
égeitt sinn um ljósum prýddar göt-
ur Amsterdam og horfði I glugga,
sem hórur sýndu listir sinar. Ein
klæddi sig sem kúreka, önnur, sem
herbergisþerna. Enn ein stoppaði I
sokka meðan hún beið viðskipta-
vinar. Það glampaði og glóði á þær
i ljósunum, en litil önnur birta var I
þessu öngstræti.
Allt I einu kom Hjálpræðisherinn
með lúðrablæstri, gitarspili og söng
fyrir hornið og allt breyttist. Eng-
inn glápti á gluggasýningarnar
lengur og við glápendurnir — vinir
minir og ég meðtaldir — urðum ein
hrifin hjörð. Okkur var boðin af-
lausn, friðþæging lambsiris frá
freistingum holdsins. Ég efast um,
að nokkur hafi frelsazt þetta kvöld.
Sennilega hafa viðskiptin bara
gengið betur á eftir, en ég hef
aldrei séð sameiningarguðspjallið
predikað jafnáhrifarikt.
Kynlifið er að minu áliti samein-
ing. Það verður aðeins endalok i
sjálfu sér stöku sinnum, en þá er
það vegna þess, að endinn getur
enginn betrumbætt. Anægja kyn-
lífsins er vináttan, sambandið, sem
engin orð geta lýst. Biblian kallar
það, að „þekkja” einhvern og það
er einmitt rétta orðið — raunveru-
leg þekking á líkama og sál annars
Um það þarf hvorki að tala né rita.
Þetta er slæmt ástand og
„gúrúarnir”, góðir og slæmir,
velta sér upp úr þvi. Ráðlegging-
arnar eru allt frá kvennadálkunum
eins og Anna Rayburn („Þeir, sem
hafa mestar áhyggjur af kynlifi eru
menn, sem standa I harðri sam-
keppni viðskiptalega: þeir geta
ekki litið á það sem tilfinningamál
aðeins sem keppni”) og til
heimskulegra ráða höfundar
Astaratlota, sem er myndskreytt
rit, sem sýnir 91 afstöðu, hverja
aðra fáránlegri við samfarir —
láréttar, lóðréttarog fáréttar. Ritið
segir, að mannlegur likami hafi
sjaldan verið „jafnhreyfanlegur og
nú” og það litur út fyrir, að mynd-
irnar sanni þau orð.
En utanaðkomandi aðstoð kemur
sjaldnast að notum, nema henni sé
beitt með gætni. Kynlifið er yfir-
leitt bezt verndaði kastali mann-
lifsins og verður að eiga eigin út-
rás, ef það fær þá útrás. Það er eitt
þeirra fáu sviða, sem stjórnvöld ná
ekki til, þar sem tjáningarfrelsið
getur notið sin og enginn rukkari
kemur á vettvang. Þetta gæti
minnt á Paradis, en minnir þó oftar
á vigvöll. Hvort sem er, þó að
slæmt sé, er kynlif þess virði að
reyna það.
Ég er vitanlega aðeinsaðtala um
sjálfan mig, þvi að enginn getur
talað eða skrifað um annarra
manna kynlif með réttu. Ég skrifa
lika um það, sem hrifnæmur mað-
ur, sem stundum hefur orðið fyrir
hastarlegum vonbrigðum. Þetta
eru ekki mótsagnir. Ég get bæði
státað af orðum og holsárum. Ég
tala ekki sem neinn kynlifsprédik-
ari, þvi að ég hef aldrei talið að
kynlif kæmi siðgæöi neitt við. Þar
er um hrein samskipti að ræða,
sameiningu, sem byggist á gagn-
kvæmri nautn og tillitsemi. Engin
lög ná yfir kynnautn (engin iög;
bönn heldur). Skemmtun eða flott-
heit — hvort, sem menn vilja. Ró-
andi eða örvandi. Alla vega á kyn-
nautn að vera elskandi og frels-
andi.
Það væri hægt að halda þessu á-
fram lengur, en ég vona, að þið
skiljið meininguna. Þaðer erfitt að
skilgreina kynlif án þess að verða
þreytandi, þvi að val eins getur
sært annan. En grundvallarregl-
urnar eru þó fyrir hendi. Hjá mér
hófst kynlifið með aðdáun minni á
kvenkyninu — bæði sem kyni og
einstaklingum.. Ég kann vel að
meta kvenlegt vaxtarfar, öðruvisi
húð þeirra og annan likamsilm. Ég
kann að meta það, sem þær skilja
eftir sig heima fyrir, s.s. púður og
ilmvantsþef. Ég dái þrek þeirra og
öfunda þær af ákveðninni. Ég hrifst
af sætum bónum um eitthvað
„fint” og er gagntekinn af sam-
hyggðinni. Þær minna mig á hafið.
Tunglið stjórnar geðsveiflum
þeirra, flóði og fjöru tilfinning-
SAMANDREGIÐ
BLAÐAGREINA
anna. Jafnvel þær sætustu eru salt-
ar á bragðið. Þær brjóta i bága við
allt, sem hægt er að binda I kerfi.
Ég hef aldrei hrifizt af goðsögn-
um og teikningum. Ég er sá, sem
tek engan þátt i baráttu kynjanna.
Ég fæddist með hvita fánann I
hendinni og hef aldrei sleppt hon-
um. Ég hef alltaf hallazt að samn-
ingum eins lengi og jafnvel og unnt
er. Bæði kynin eiga svo margt ó-
lært. Fyrsta Neanderdals-fiflið,
sem fór af stað með kylfuna sina
átti margt ólært. Við erum enn
fangar I gildrunni, sem þá var lögð
fyrir okkur.
Sumir beztu vina minna (karl-
kyns) eru á móti kvenréttindum, en
mér finnst holhljómur i trumbu-
slætti þeirra. Ég keppti i fótbolta I
skóla og man enn, að það var verra
að fá boltann i legginn frá fjarlæg-
um andstæðing en þeim, sem nær
stóð. Þvi nær, sem tengslin eru þvi
minni verður sársaukinn. Það er
einsmeð kynlifið. Mesti sársaukinn
kemur úr fjarlægð, en það vita
karlmenn, sem berjast gegn kven-
réttindum ekki. Trumbuslátturinn
er aðeins eigin huggun — þeir
blistra i ástrlðuþrungnu myrkri.
Guð einn veit á hvaða vofum þeir
eiga von. Þeir eru ekki að fæla frá
sér fjanda, heldur ánægju. Tapið er
aðeins þeirra.
Ánægjan við kynlifið er ánægja
félagsskapar. Ef þú átt bágt með
svefn og vaknar við minnsta skrjáf
eða leka úr krana, er ekkert jafn-
gott og að hafa hlýjan llkama við
hlið þér — likama, sem hugsar likt
og þú, að þörf krefur og getur talað
við þig og skipzt á skoðunum. Ekk-
ert er betra en að ræða saman I
rúminu: yfirleitt þægilegt og
frjálslegt. Þetta er meira en hjarta
snerti hjarta. Hugur tengist huga.
Gagnrýnendur hrópuðu á veslings
D.H. Lawrence, sem óskaði eftir
nánari tengslum karls og konu.
Þeir sögðu, að hann „væri með
kynlif á heilanum”. En þeim
skjátlaðist, ekki Lawrence.
Allir veiðimenn sækjast eftir
höfði veiðidýrsins til að hengja það
upp á vegg og sýna afrek sin. Þar
hefst veiðiferðin, en endirinn er á
ykkar valdi. Ég dáist að þekktum
kynlifsseggjum, en efast þó um
það, að þeir hafi nokkurt imyndun-
arafl. Athöfnin skiptir engu, ef i-
myndunaraflið skortir. Hugsunin
er frumhvöt alls, sem vekur kyn-
hvötina og örvar hana, bæði heima
irúmiog i Carnegie Hall. Þarer að
finna innihaldið, tilganginn, lystina
og matið. Allt annað hverfur hjá
þessu. Guð forði okkur frá slikum
ósköpum.
Þetta er ekki bæn, sem fellur
munkum og þeim, sem neita sér
um holdlegar nautnir i geð. Þeir
geta ekki litið á kynlif sem vin sinn.
Þeir lita á það, sem forboðinn hlut
eða eitthvað, sem verður að halda I
skefjum með öllum hugsanlegum
hætti. Kynlif er uppreisn. Kynlif er
mótmæli. Ég held, að Arthur
Koestler hafi sagt sögu um tatara-
hóp, sem nazistar ætluðu að út-
rýma i heimstyrjöldinni síðari.
Þeim var stillt upp við vegg og
miðað á þá vélbyssum, en þeir
tættu af sér fötin og fóru að elskast
meðan byssukúlurnar tættu likama
þeirra I sunur. Þetta er sár en þó
æsandi tilhugsun um dauðdaga.
Mér finnst það einnig furðulegt,
að kynlif (hér á ég við ánægjulegt
kynlif) skuli vera það, sem fær
manninn með bláa pennann á vett-
vang til að leiðrétta stilana. Sumir
vita betur en þú, hvað er vont fyrir
þig, eins og John Bowen sagði svo
eftirminnilega. Kynllf er ofarlega á
listanum. Þetta fólk virðist ráðast
mest á „djarfar” myndir og tlma-
rit, sem fylla allar hillur. Djöflaút-
rekendurnir hamast gegn Andy
Warhol og Lindu Lovelace. Þeir
hrópa hátt á BANN, en þeir hljóta
að vita, nema þeir séu blindaðir af
eigin fordómum, að þeir eru að
ráðast gegn kynmökunum sjálfum
— þó að þeir viðurkenni það ekki
fyrir sjálfum sér.
Þeir tala um siðferðislega niður-
lægingu, afbrigðilega hegðan og
Sódómu og Gómorru (ég ætla mér
ekki að ræða málfar þeirra hér), en
ég er sannfærður um, að þeir óttast
mest lausn kynferðisvandamála.
Kynlög fyrir hvern einstakling.
Kynlifið er sá kraftur, sem dregur
tappann úr flöskunni: krafturinn,
sem er i ljóðum Dylans Thomas,
lifsaflið, sem lætur rósina
blómstra. Hvaða listamaður á Ját-
varðstimanum sagði niðurbrotinn,
að kynlifið væri of gott handa
verkalýðnum? Hann sá skriftina á
veggnum úr klefanum i hominu.
Kynnautnin er hið stórkostlega
misræmi, sú hrifning, sém gerir
karla og konur jöfn. Það ætti að
vera okkur öllum gott fordæmi.
Jafnvel á vægu stigi getur þessi til-
finning breytt mannslifum og heil-
um þjóðfélögum.
Samt er engin ástæða til að halda
um þetta heilan fyrirlestur. Það er
ekki unnt að læra kynnautn, aðeins
fá annan til að njóta með sér og
alltaf eru tveir um það. Skömmu
eftir að ég fór úr skóla varð ég svo
heppinn að hitta eldri konu, sem
kenndi mér þessa lexiu. Hún sýndi
mér að kynlif er tvital, að gefa og
þiggja, að sekt er röng og ónauð-
synleg, að umhyggja er undirstaða
góðra kynmaka og að væntum-
þykja getur verið til á fleiri en einn
veg. Ég lærði meira af henni en öll
min skólaár. Ég vona, að hún hafi
gert mig að þeim manni, sem allir
kennarar minir hefðu haft andúð á.
Það er ekki aðeins fyrir kurteisis-
sakir,sem ég sendi henni þakkirog
ástarkveðjur eftir öll þessi ár. Það
er bergmál eilifrar nautnar.
fHALDID BYDUR HEIM
ATVINNULEYSI f
DYGGINGARIDNADINUM
Á fundi borgarstjórnar i
fyrradag bar Björgvin Guð-
mundsson fram fyrirspurn um
lóðamál Reykjavikur og fer
svar borgarstjóra ásamt fyrir-
spurninni hér á eftir.
a. Hvenær verður næst úthlutað
lóðum undir einbýlishús i Selja-
hverfi?
i tillögu að fjárhagsáætlun er
gert ráð fyrir eftirfarandi fram-
kvæmdum i Seljahverfi.
1. Tenging Seljaskóga um
miðhverfi Seljahverfis. Þetta er
nauðsynleg tenging innan
hverfis, m.a. til þess að tengja
Ölduselsskóla við Fálkhól.
2. Efri hluti Selhryggjar,
saintals 54 einbýlishús.
h. Hvaða aðrar einbýlishúsalóð-
ir koma til úthlutunar á næst-
unni eða á árinu 1976 og hvar?
i tillögu að fjárhagsáætlun er
reiknað með framkvæmdum við
einbýlishúsahverfi i Breiðholti
III, N-A-deild. Samtals eru það
79 ibúðir i samtals 55 húsum.
c. Hvenær verður næst úthlutað
lóðum undir fjölbýlishús og rað-
hús. Hvað veldur töf á úthlutun
lóða i 1. áfanga Eiðsgranda-
svæðisins?
i Breiðholti III verður næst
hægt að úthluta lóðum undir
fjölbýlishús, samtals allt að 476
ibúðum. i sömu úthlutun (um
áramót?) verður einnig unnt að
úthluta 1. áfanga Eiðsgranda
allt að 147 ibúðum. Af þeim
fjölda færi allt að 65 ibúðir til
samtaka aldraðra og eftir-
launaþega. Hvað töf þá sem
orðið hefur á afgreiðslu þessa
máls er það að segja, að hér cr
uin mjög viðamikið verk að
ræða sem skipulagsnefnd hefur
nú afgreitt til borgarráðs.
d. Hvernig standa lóðamál at-
vinnufyrirtækja I Reykjavík.
Hvar eru lausar lóðir og hvar
koma slikar næst til úthlutunar.
1. áfangi iðnaðarhverfis við
Vesturlandsveg er tilbúinn til
útboðs. Eftirspurn fyrirtækja er
mikil, en fjárhagsgeta fyrir-
tækjanna er slik, að jafnvel
greiðsla gatnagerðargjalda
virðist vera flestum þeirra of-
viða, hvað þá byggingaráætlan-
ir. í skipulagi hefur veriö gert
Björgvin Guðmundsson.
Sigurður Blöndal
skrifar um
Borgarmál
ráð fyrir svæði fyrir hafnsækinn
iðnað á spildunni milli Klepps-
mýrarvegar og Holtavegar,
vestan framlengds Súðavogar.
i skipulagi hefur ennfremur
verið gengið frá svæði milli
Vatnagarða og Elliðavogar ofan
Sundahafnar.
úthlutun og framkvæmdir á
þessum svæðum eru háðar
greiðslugetu fyrirtækja sem
sækja um lóðir á þessum svæð-
um. Lóðanefnd vinnur að þess-
um málum, þ.e. könnun á þörf-
um þeirra sem eiga inni um-
sóknir svo og greiðslugetu.
Björgvin tók siðan til máls,
þakkaði svör borgarstjóra, en
kvað þau ekki fullnægjandi.
Sagði hann, að ástæðan fyrir
fyrirspurn sinni væri, að hann
teldi eðlilegt að borgarstjórn
fengi yfirlit yfir ástand lóða-
mála i borginni og of mikið væri
um það, að borgarfulltrúar
fréttu ekki um lausar lóðir fyrr
en þær kæmu til úthlutunar.
Slikt væri óhæft og hefðum við
dæmi um slik vinnubrögð frá sl.
sumri. Þá taldi Björgvin að slikt
yfirlit ætti að gefa oftar.
1 ræðu sinni sagði Björgvin
ennfremur: „Mikill skortur hef-
ur verið á lóðum i Reykjavik á
yfirstandandi ári og hefur raun-
ar verið svo um langt skeið. A
þessu ári á þetta bæði við lóðir
undir einbýlishús og fjölbýlis-
hús, þ.e. ibúðarhúsnæði. Það er
þvi mjög mikilvægt að borgin
geri allt, sem i hennar valdi
stendur til þess að auka lóðaút-
hlutun, þ.e. reyna að koma á
jafnvægi i þessum efnum, eftir
þvi sem framkvæmdafé borgar-
innar leyfði”.
Þá sagði Björgvin: ,,Sam-
dráttur er nú fyrirsjáanlegur i
byggingariðnaðinum hér i
Reykjavik I vetur. Þvi veldur
margt. Fyrst og fremst fjár-
skortur, en einnig lóðaskortur.
Þá minntist hann og á, að
mikill skortur væri orðinn á iðn-
aðarlóðum og nauðsynlegt væri
að undirbúa ný byggingarsvæði
fyrir iðnfyrirtæki.
Þá tók Kristján Benediktsson
(F) . til máls um fyrirspurn
Björgvins og sagði hann að það
væri engan veginn ljóst hvernig
lóðamál Reykjavikur stæðu,
þrátt fyrir svör borgarstjóra.
Það væru mörg „ef” sem kom-
ast þyrfti framhjá áður en til
framkvæmda kæmi. Kvaðst
hann ekki vita hvað margar
lóðir væru byggingarhæfar nú,
en það yrði að öllum llkindum
harla lítið um lóðir i Reykjavik,
sem byggt yrði á á næsta ári.
Nýtt út-
gerðarráð
Á borgarstjórnarfundi i fyrra-
dag var kosið nýtt útgerðarráð
BÚR, samkvæmt nýsettum
reglum, og er kjörtimabil þess
fram i júni á næsta ári.
Formaður þess var kjörinn
Ragnar Júliusson, en aðrir full-
trúar eru: Einar Thoroddsen,
Þorsteinn Gislason, Benedikt
Blöndal, Sigurjón Pétursson,
Björgvin Guðmundsson og Páll
Guðmundsson.
Varamenn voru kjörnir
Gústaf B. Einarsson, Gunnar I.
Hafsteinsson, Pétur Sigurðsson,
Valgarð Briem, Sigurður
Magnússon, Páll Jónsson og
Þórunn Valdimarsdóttir.
Bætt verði aðstaða fyrir þroskahef t börn
Lögð var fram tillaga frá borgarfulltrúum Al-
þýðubandalagsins, sem kvað svo á að dag-
vistunarstofnunum borgarinnar skuli búin að-
staða til að taka þau þroskaheft börn á forskóla-
aldri i vistun, sem sérfræðingar telja að eigi
betri þroskamöguleika þar en á sérstofnunum
fyrir afbrigðileg börn.
Vildu borgarfulltrúar Alþýðubandalagsins
eftirfarandi:
a) að breytt yrði rekstri dagheimilisins Austur-
borgar á þá lund að unnt væri að taka þar við
hópi 5-6 þroskaheftra barna frá áramótum
1975-76.
b) að fjölgað yrði starfsliði fjögurra annarra
dagvistarstofnana svo unnt væri að taka eitt
til tvö þroskaheft börn til vistunar á hverja
stofnun.
c) að fóstrum dagvistunarstofnana gefist kostur
á að stunda framhaldsnám I uppeldi afbrigði-
legra barna samhliða starfi.
d) að við hönnun næstu dagvistunarstofnunar.
sem byggð verður verði gert ráö fyrir deild af-
brigðilegra barna.
Þá vildu þeir Alþýðubandalagsmenn að
félagsmálaráð kanni hvaða ráðstafanir unnt sé
að gera til þess að hjálpa foreldrum þroska-
heftra barna að annast þau á heimilum sinum og
geri tillögur þar að lútandi.
Að umræðum loknum var máli þessu visað til
félagsmálaráðs.
angarnír
Nnstus lif
PLASTPOKAVE R KSMiO J A
Sfmar 82639-82655
Votnogörfcum 6
Bo* 4064 — Roykjavfk
Pipulagnir 82208
Tökum að okkur alla
pipulagningavinnu
Oddur Möller
löggildur
plpulagningameistari
74717.
Hafnarfjaröar Apótek Afgreiðslutími: Virka daga kl. 9-18.30 Birgir Thorberg málarameistari simi 11463
Laugardaga kl. 10-12.30. Helgidaga kl. 11-12 Eftir lokun: önnumst alla málningarvinnu — úti og inni —
Upplýsingaslmi 51600.
gerum upp gömul húsgögn
Teppahreinsun
Ilreinsum gólfteppi og húsgögn I
hcimahúsuin og fj rirtækjum.
Eruin meft nýjar vélar. Góft þjón-
usta. Vanir menn.
SIGFÚS BIRGIR
82296 40491
Útvarps.og
sjónvarpsviðgeröir
Kvöld og helg-
arþjónusta.
10% afsláttur til
öryrkja og aldr-
aftra.
SJÓNVARPS-
VIÐGERÐIR
Skúlagötu 26 —
slmi 11740.
KOSTABOÐ
á kjarapöllum
KJÖT & FISKUR
Breiðholti
Simi 74200 — 74201

Dúnfl í ClflEIIDflE /ími 04900

T-péttilistinn " I
T-LISTINN ER
imgreyptur og
þclir alla veðráttu.
TLISTINN A: .. djL ..
úl ihurðir svalahurðir J J
hjaraglugga og j-Jul j
\eltiglugga cÍJ
GlugsasmiOfan S».«tw*o 20 - Sm, 38720