Alþýðublaðið - 08.11.1975, Blaðsíða 10

HORNID sími 81866 - eða sendið greinar á ritstjórn Alþýðublaðsins, Síðumúla 11, Reykjavík
Brridge
Öþokkabragð kvenhreyfingar-
innar: Línimiðarnir ógurlegu
hieinlega ekki að fara með bit-
ijarn a palesanderhúsgögnin,
hvað jiá stólbökin á leðurlikis-
skriistofustólunum.
Þetta heitir að láta stinga rýt-
ingi i bakið á sér — og borga fyrir
það!
Ég ætlaði að láta þvottakonuna,
sem oft kemur hér með mann
sinn sér til hjálpar á kvöldin, ná
þessu af, úr þvi hún fékk fri hjá
mér á fullu kaupi. Hún á það svo
sannarlega skilið sem fulltrúi
þess nornalýðs, sem tók sér ólög-
legt fri frá störfum i þágu þjóðar-
búsins. En þvi miður, eftir að
þessum fræga fridegi lauk hefur
Orðsending til
alþýðuflokksmanna
Framkvæmdastjórn Alþýðuflokksins hefur ákveðið að gangast
fyrir stofnun styrktarfélags alþýðuflokksmanna, er starfi einkum
að fjárhagslegri eflingu Alþýðuflokksins. Hefur verið ákveðið að
stofnun þess fari fram nú um miðjan mánuðinn. Allir alþýðu-
flokksmenn, eiga kost á að gerast félagsmenn og er þeim hér með
gert það boð. Eru þeir, sem áhuga kynnu að hafa fyrir þessu máli,
beðnir að snúa sér til framkvæmdastjóra Alþýðuflokksins, Garð-
ars Sveins Árnasonar, á skrifstofum Alþýðuflokksins, Alþýðuhús-
inu við Hverfisgötu, er veita mun allar nánari upplýsingar.
Undirbúningsnefndin
Karlþenkjandi svin stóð undir
þessu bréfi:
Orðsending til ykkar þarna,
sem æstuðlýðinn upp i kvennafri-
dag og létuð okkur karlþjóðina
greiða hernaðaraðgerðir, sem
stefnt var gegn sjálfsögðum
mannréttindum okkar. Ég er einn
þeirra sem létu blekkjast, og ég
gekk meira að segja svo langt að
kaupa af útsendurum ykkar lim-
merki, sem ég festi svo á við og
dreif um fyrirtækið, bæði á
glugga, veggi og húsgögn. Nú
þegar þessi bölvaði dagur er lið-
inn, þá sé ég að þið hafið komið
algerlega aftan að okkur með
óþokkabragði.
Þið útbjugguð limmiða, sem
eru með svo sterkulimi, að það er
ekki nokkur leið að ná þvi af. Og
slikur og þvilikur var óþverra-
skapurinn i ykkur valkyrjunum,
að þið létuð auglýsa i blöðum og
útvarpi að það mætti festa þessi
ljótu merki ykkar á föt, barnaföt
meira að segja! Ja, ekki er sam-
vizkunni fyrir að fara hjá ykkur.
Nú næ ég nefnilega ekki þessum
barmseUu limmiðum af með
neir.u Ér hef reynt að skafa
at gluggunum með rakvélablaði,
on ;in árnngurs. Og ég þori nú
maður hennar komið hingað
dyggilega annað hvert kvöld,
einn.
Karlþenkjandi svin, eins og þið
og kynsystur ykkar erlendis kall-
ið okkur bændurna.
thaldsgaur einn var að
halda ræðu á opnum fundi.
Hafði hann kjaftað stanzlaust i
tvær klukkustundir og voru
fundarmenn orðnir lang-
þreyttirá þessum kjaftavaðli i
manninum og farnir að ókyrr-
ast. Ræðumaður veitti þessu
eftirtekt og vildi afsaka sig
með þessum orðum:
— Ég verð að biðja fundar-
menn afsökunar á þvi, hversu
langorður ég hef verið, en það
stafar af þvi, að ég hef ekkert
úr á mér.
Þá kallaði einn fundar-
manna úr salnum:
— Það er engin afsökum,
það er dagatalfyrir aftan þig!
Kaupið bílmerki
Landverndar
,Verium
,889fóÖur)
verndumt
Jjandgifp)
Til sölu hjá ESSO og SHELL
bensínafgreidslum og skrifstotu
Landverndar Skólavörðustíg 25
FRAMHALDSSAGAN 0
Munið, áætlunina!
Hér spilar Suður 6 lauf og hvor-
ugur andstæðinga segir annað
en pass, litum nú á, hvernig
hann leggur sinar áætlanir:
* KG7
V ÁD8
* 843
* KD108
* 98653 A AD1042
<fG62 y 973
♦ KG7 + 10952
*52 *6
*
v K1054
4 AD6
‘ *AG9743
Vestur spilaði út spaðaniu, sem
sagnhafi trompaði heima,
spilaði smálaufi og tók á kóng i
borði, sló nú út spaða og tromp-
aði enn heima og spilaði enn
laufi, tók á drottningu i borði og
spilaði þriðja spaðanum og tók
hann á tromp. Hvernig var nú
bezt aö spila framhaldið?
Meðan ekki er ljóst, hvernig
hjartað liggur, gæti verið vara-
samt að reyna að svina tigli, og
þess vegna yrði að sjá fyrst
hvernig hjartanu reiddi af.
Með þvi að taka háhjörtun i
borði og spila hjartaáttu út
hlaut eitt af þrennu að gerast,
hjartagosinn kæmi frá Austri,
Austur væri hjartalaus, eða léti
smáspil. Kæmi gosinn, var spil-
ið auðvelt og meira að segja gat
verið von um alla slagina, ef
svining i tigli heppnaðist. Ef
Austur merkti ekki hjarta, væri
spilið tapað, nema tigulkóngur
lægi á hans hendi. En ef gosinn
lægi i Vestri, var óhætt að svina
tiunni, þvi þá var Vestur enda-
spilaður og átti ekki annars kost
en að spila tigli upp i gaffalinn
og 3ji tigullinn i borði færi á
hjartakónginn, eða þá að spila i
tvöfalda eyðu, spaðanum, með
sama árangri.
Áskriftarsíminn er
14900
|atþýðu[
— Það litur út fyrir, að allt gangi betur, sagði hann.
Hann laut yfir hana og kyssti hana og lék fullkomlega
hlutverk umhyggjusams eiginmanns. — Það er gott, að
Jan skuli annast þig, elskan. Hann hjálpar þér.
Hann var svo falskur, að það fór hrollur um Jan.
En Sigrid brosti sæl.
— Þakka þér fyrir það elskan, hvislaði hún. — En þú
hefur ekki sagt mér, hvernig þú komst að þvi, að Jan væri
hér.
— Fyrst varð ég að ganga úr skugga um, aö mér skjáti-
aðistekki. Vinur okkar vildi vist helzt hverfa úr lífi okkar.
Getum við fyrirgefið honum það. Sigrid?
Það leit út fyrir, aö hún tæki ekki eftir kaldhæðninni.
— Ég ætla að leyfa ykkur að vera einum, sagði dr.
Jordan.
— Við hittumst seinna, Jan, sagði Oluf Brock.
Jan haföi engan áhuga á þvi, en hann var samt kyrr á
spitalanum i stað þess að eyða fristundum sinum annars
staðar. Það var eins og hann hefði verið dáleiddur til að
biða.
Tiu minútum siðar kom Oluf Brock.
— Mér er sagt, að þú eigir fri I dag, sagði hann. — Við
skulum koma og fá okkur I glas. Við þurfum að tala sam-
an.
Nei, mótmælti Jan i huganum, en hátt sagði hann: —
Eigum við að koma heim til min?
Oluf Brock mótmælti þvi ekki. — Það fer vel um þig
hérna, sagði hann. — Hvernig er kaupið?
— Ég er ánægður.
— Þú hefur alltaf verið nægjusamur, sagði Oluf Brock
hæðnislega. — Þú ert enginn framagosi. Fer það ekkert i
taugarnar á þér, að kærastan giftist til fjár?
— Það gerðirðu sjálfur! hrökk upp úr Jan.
— Ertu öfundsjúkur? spurði Oluf kaldhæðinn.
— Hvers vegna komstu hingað með Sigrid?
Brock pirði á hann augunum.
— Ég hafði minar ástæður, sagði hann. — Þú hefur nú
alltaf verið hrifnari af henni en ég.—
Þessi orð fengu á Jan eins og rothögg.
— Ég var hrifinn af henni, en svo kom gamall skóla-
bróðir minn og tók hana frá mér, hrökk upp úr honum.
— Þú áttir ekkert i henni, sagði Oluf Brock og lagði
áherzlu á orð sfn. — Ég ætla ekki að telja þér trú um eitt né
neitt. Ég kvæntist henni til fjár, en hún hefur aldrei komizt
að þvi. Aðeins kona gæti verið svo heimsk.
— Hvers vegna ertu að segja mér þetta? Jan átti bágt
með að stilla sig.
— Hvers vegna? Já, hvers vegna? Þú ert góður hugg-
ari, það hefurðu þegar sýnt einu sinni. Ég vil gjarnan
afhenda þér hana. Ég hef fengið nóg af vælinu i henni. Hún
vildi eignast barn... gott og vel. En nú er það verra en
nokkru sinni fyrr. Kannski getur þú læknað hana af
móðursýkinni. Þú færð mina blessun.
— Þú ert ómerkilegt svin, hvislaði Jan Jordan rámum
rómi, — Þú veizt fullvel, að hún elskar þig. Mér er hún
aðeins sjúklingur. Út!
Oluf Brock pirði aftur augun. — Við sjáum nú til. Veiztu,
að Sigrid vildi helzt sameina okkur i einn mann? Útlit mitt
og skapgerð þina. Þú ert nú ekki sú manngerð, sem konur
hrlfast af.
— Veit ég vel, sagði Jan. — Mig langar ekki heldur til
þess, Oluf Brock hló hæðnislega. Svo fór hann.
Hann er ekki mannlegur lengur, hugsaði Jan örvænt-
ingarfullur. Það er næstum óhugsandi, að kona skuli elska
hann.
Hann gekk eirðarlaust um gólf I ibúðinni.
Sigrid getur ekki elskað hann... hún vill bara ekki viður-
kenna það. Hún blekkir bæði sjálfa sig og aðra.
Og hann? Blekkti hann sjálfan sig? Elskaði hann hana
enn?
Nei! Hann fann til meðaumkunar og meðaumkun
drepur alla ást. En sannleikurinn gæti gert út af við hana.
Jan hafði haldið, að þessu væri lokið, en nú var komið að
úrslitunum.
Jan hafði flúið minningarnar. Hann gat ekki gleymt
Sigrid, en hér hefði honum tekizt það — ef hún hefði ekki
komið aftur fram á sjónarsviðiö. Eða verið hent i hann —
af eiginmanni hennar.
AÐSTOÐAR-
LÆKNIRINN
Nú fyrst skildi Jan, að ástin var dáin. Astin mikla var
ekki lengur fyrir hendi. Hann átti aðeins eftir meðaumkun
handa konunni, semhann hafði unnað svo heitt.
— Ég get ekki sagt henni sannleikann, tautaði hann —
Það færi með hana.
Eða var þetta ein sjálfsblekking enn? Var þetta það,
sem hann vildi halda?
Hann fór aftur yfir á spitalann. Systir Anna leit undr-
andi á hann.
— Þurfið þér aldrei að sofa? spurði hún.
— Ég ætlaði að lita til frú Brock, svaraði hann.
— Nú, já.
Hvað hélt hún? Hvers vegna ætti hún annars að halda
nokkuö. Sigrid var gift hinum glæsilega og aðlaðandi Oluf
Brock. Og Jan hafði ekkert aödráttarafl fyrir konur eins
og Oluf Brock hafði bent honum á. g
„Veiztu, að Sigrid vildi helzt sameina okkur I einn*
mann? Útlit mitt og skapgerð þina!” Orðin endurómuðuJ
um huga hans. *
Alþýðublaðið
Laugardagur 8. nóvember 1975