Alþýðublaðið - 06.02.1976, Blaðsíða 9

Saga úr
undirdj úpunum
Mánudaginn 2. febrúar s.l.
birti ,,Dagblaðið" frétt, sem er
dæmigerð um ástandið í afbrota-
og refsimálum á íslandi. I
fréttinni er frá því sagt, hvernig
íslenzk réttvísi meðhöndlar —
eða öllu heldur meðhöndlar ekki
— þá afbrotamenn, sem nú vaða
uppi. Er sögð saga af afskiptum
réttvísinnar af einum þeirra,
sem nú sitja i gæzluvarðhaldi.
Hefur sá nú játað á sig aðild að
morði unga mannsins úr Hafnar-
firði. Þetta er sagan sögð með
orðum ,,Dagblaðsins":
,,Nánari málsatvik varðandi
atburðinn við Hlemm haustið
1973 voru þau, að Kristján og
f élagi hans töldu, að ungi maður-
inn, sem hér segir sögu sína,
hefði komið upp um stuld þeirra
á gítar úr Hl jóðfærahúsinu þá um
haustið.
Sátu þeir fyrir honum við
Tónabæog neyddu einhvern, sem
ungi maðurinn gat ekki nafn-
greint, til þess að aka sér um bæ-
inn. Tvisvar sinnum þjörmuðu
þeir að honum á leiðinni, en er
niður að Hlemmi var komið var
hann hrakinn út úr bílnum. Sögðu
þeir honum, að nú ætluðu þeir að
drepa hann.
Kristján og félagi hans börðu
nú unga manninn og spörkuðu í
hann, unz hann missti meðvit-
und.
,,Ég man ekki, hvað gerðist
eftir það, en þeir héldu áfram að
sparka", sagði hann. „Það eina,
sem ég veit er, að ég vaknaði
allur blautur og kaldur og mér
tókst einhvern veginn að komast
út á Hlemm, þar sem einhver
fann mig. Uppi á slysavarðstofu
kom í Ijós, að ég var allur mjög
brotinn t andliti, brákað nef og
kinnbein brotinn. Allar tennur
voru lausar, en verst hefur mér
gengið að ná mér að fullu i bak-
inu. Eymslin þar taka sig alltaf
upp aftur, þrátt f yrir sprautur og
nudd."
Kristján og félagi hans fengu
skilorðsbundinn fangelsisdóm
fyrir þetta athæfi og lét Kristján
sér það greinilega ekki að
kenningu verða. Ungi maðurinn
sagði í viðtalinu, að hann hefði
alltaf farið á dansleiki og önnur
mannamót í fylgd vina og það
hefði einu sinni komið fyrir, að
þeir hefðu hitzt síðan atburður
þessi gerðist. Var það í Þórscafé,
en þá gátu vinir hans komið í veg
fyrir árás Kristjáns.
Þá hefur hann verið dæmdur
f yrir árás á eldri konu hér í bæ og
vitað er um mörg önnur afbrot,
sem maðurinn er aðili að.
„Þetta er allt dómskerfinu að
kenna", sagði ungi maðurinn.
„Þeir vita það, að þeir fá bara
skilorðsbundinn dóm og geta því
gengið um frjálsir ferða sinna,
eftir sem áður."
Þannig hljóðaði lýsingin í frétt
Dagblaðsins. Sagan er óhugnan-
leg og lýsir þeim aðstæðum, sem
farnár eru að ráða ríkjum i
undirheimum höfuðborgarinnar.
Afbrotamaður þykist vita af þvi,
að ákveðinn maður hafi komið
upp um þjófnað, sem hann átti
aðild að. Afbrotamaðurinn situr
fyrir manninum að kvöldlagi,
ógnar bif reiðastjóra, sem enginn
veit nein deili á, til þess að aka
sér um bæinn ásamt „fanga"
sinum. Þar sem fátt er manna-
ferða dregur afbrotamaðurinn
„fangann" út úr bifreiðinni og
hótar þvi, að nú skuli hann
drepinn fyrir uppljóstranirnar.
Er svo gengið hreinlega til þess
verks og maðurinn skilinn eftir í
blóði sínu mikið særður. Svo
kemur íslenzka réttvísin til sög-
unnar og dómurinn er „skilorðs-
bundin fangavist". Sá, sem
bakaði sér reiði af brotamannsins
vogar sér ekki lengur á manna-
mót nema í f ylgd vina vegna ótta
við f rekari hef nd og í I jós kemur,
að betra var að fara varlega, því
i næsta skipti sem af brotamaður-
inn sér „uppljóstrarann" eru það
vinirnir, sem geta hindrað aðra
árás. Tveimur árum síðar er svo
afbrotamaðurinn settur i gæzlu-
varðhald vegna hvarfs annars
ungs manns og játar skömmu
siðar að hafa verið valdur að
dauða hans.
Annars vegar er hér um að
ræða Ijóta lýsingu á samvizku-
lausum glæpum manna, sem
virðast vera gjörsneyddir allri
tilfinningu og hegða sér líkt og
villidýr.Hinsvegarer um að ræða
Ijóta lýsingu á íslenzku réttar-
fari. Meðhöndlun samfélagsins á
afbrotum eins og þessum lýsir
ekki mildi, heldur forheimskun
og getuleysi. Frumkrafan til
• dóms- og refsivalds er ekki sú að
sjá í gegnum fingur við afbrota-
menn. Frumkrafan er sú að
koma í veg fyrir lögbrot og
vernda saklausa borgara fyrir
afbrotum. Það verður ekki gert
með því að siga af brotalýð á hinn
almenna borgara vegna einhvers
misskilnings á hvað eru mannúð-
leg sjónarmið í refsimálum. Það
nær ekki nokkurri átt, að sam-
félagiðali vanaafbrotamenn upp
í þeirri trú, að ódæðisverk þeirra
séu ekki refisverð. Lögin segja
eitt, framkvæmdin annað og
þannig er Island orðið að skolla-
leiksríki í réttarfari þar sem
borgarar, sem lenda í útistöðum
við afbrotamenn, fyllast slíkum
ótta, að þeir verða nánast að haf a
um sig lífverði til þess að forða
sér frá hefnd manna, sem sam-
kvæmt réttum lögum ættu að
vera undir lás og slá.
Engin viöskipti, sagði Olafur
— viðskipti sagði flokkurinn
HÉR ERU BRÉFAVIÐSKIPTIN
byggja hana til annarra nota en
veitingareksturs, leyfi ég mér
vinsamlegast að minna á, að
þetta hefur verið gert gegn mót-
mælum minum sem leigutaka á
eigninni, og að itreka áskilnað
minn um fullar skaöabætur fyrir
orðið og óorðið tjón, ef leiguréttur
minn yrði fyrir borö borinn.
1 þessu sambandi ber sérstak-
lega að minna á, að öll aðstaða til
veitingareksturs á eigninni hafði
nýlega sætt gagngerðum endur-
bótum, þegar gildandi leigu-
húsinu. Mátti vænta þess, að
unnt yrði að stunda hag-
kvæman rekstur I húsinu allan
þann tima, með tiltölulega litl-
um kostnaði af viðhaldi eða
endurbótum, eins og að var
vikið hér að framan. Tel ég
yður bera skýlausa ábyrgð á
þeim aðstöðumissi, sem hér er
um að ræða vegna ráðstöfunar
á húsinu til annarra nota. Tjón
mitt vegna hans verður seint
full bætt, enda enginn kostur að
flytja starfsemina i annað sam-
UMRÆDUR UM GÍFUR-
YRDI RÁDHERRANS OG
DÚMSMÁLIN Á ALÞINGI
Hér fer á eftir texti yfirlýsingar
stjórnar Húsbyggingarsjóðs
Framsóknarfélaganna í Reykja-
vík og orörétt bréfaskipti sjóösins
og Sigurbjarnar Eirikssonar
veitingamanns. Koma þar fram
viöskipti flokksins og Sigur-
bjarnar og einnig skýrt frá þvi aö
þegar Glaumbær brann hafði ný-
lega veriö undirritaöur
samningur til fimm ára um
áframhaldandi viöskipti.
„Vegna skrifa I blöðum undan-
farið um fjárhagsleg tengsl milli
Húsbyggingasjóðs Framsóknar-
félaganna i Reykjavik og Sigur-
björns Eirikssonar veitinga-
manns i Klúbbnum, vill stjórn
sjóðsins taka fram eftirfarandi:
Sigurbjörn Eiriksson leigði af
Húsbyggingarsjóðnum húseign-
ina nr. 7 við Frikirkjuveg,
Reykjavik, undir veitingarekstur
(Glaumbæ), en við þeim rekstri
tók hann af Ragnari Þórðarsyni i
Markaðnum. Þegar húseign sú
brann i desember 1971, setti
Sigurbjörn fram kröfu um að
staðurinn yrði endurbyggður,
eins og fram kemur i bréfum hans
dags. 4. janúar og 3. mai 1972.
Voru tæp 5 ár eftir af leigusamn-
ingnum, en Sigurbjörn haföi ný-
verið gert ýmsar ráðstafanir,
sem byggðust á leigusamningn-
um, m.a. ráðist i kostnaðarsamar
innréttingar og varð auk þess af
þeim hagnaði, sem hann byggöi á
samningnum.
Eftir brunann átti húseigandinn
að sjálfsögðu kost á fé tii endur-
byggingar hússins frá Húsa-
tryggingum Reykjavikur og hefði
þannig getað staðið við leigu-
samninginn. Sá kostur var hins
vegar valinn að selja húseignina
Listasafni ríkisins. Með bréfi
dags. 14. júli 1972 krafðist Sigur-
björn mikilla skaðabóta, rúmlega
5 milljóna króna, vegna þess að
leigusamningur væri ekki efndur.
Að athuguðu máli þótti sýnt, að
málaferli út af kröfum þessum
gætu leitt til fjárútláta fyrir hús-
byggingarsjóðinn og tafið fyrir
sölu eignarinnar, en Sigurbjörn
hefði getað hindrað afsal eignar-
innar. Þess vegna var horfið að
þvi ráði, að leysa málið sem sam-
komulagi, sem gert var 17. októ-
ber 1972. Skv. þvi féll Sigurbjörn
frá öllum kröfum á hendur sjóðn-
um gegn þvi að honum væri veitt
lán til 3ja ára úr sjóðnum með
góðri tryggingu aðfjárhæð kr. 2,5
milj., i þvi skyni að festa sér ann-
að húsnæði til veitingareksturs.
Frá þvi að ofangreint sam-
komulag var gert hafa engin f jár-
hagsleg tengsl verið á milli Sigur-
björns Eirikssonar og Húsbygg-
ingarsjóðs Framsóknarfélaganna
I Reykjavik, né annarra stofnana
Framsóknarflokksins. Slik tengsl
höfðu aldrei myndast við Veit-
ingahúsið Klúbbinn.
Reykjavik. 5. febrúar 1976.
Stjórn Húsby ggin gars jóös
Framsóknarfélaganna i Reykja-
vik.”
1. bréf
Reykjavik 4. jan. ’72
Þar sem nú er liðinn meira en
mánuður frá þvi að húsið nr. 7 við
Frikirkjuveg brann, þá vil ég
undirritaður sem leigutaki húss-
ins skora á yður að hraða svo sem
frekast er unnt endurbyggingu og
viðgerð þess, svo að veitinga-
rekstur geti hafist þar að nýju i
samræmi við leigusamning frá
30. sept. s.l.
1 þessu sambandi leyfi ég mér
að vekja sérstaka athygli á þvi,
að mjög mikil eyðilegging á hús-
inu hefur átt sér stað eftir brun-
ann af völdum rigninga og mun
erfiðara og kostnaðarsamara
verður að þurrka húsið þvi lengri
timi sem liðursvo að húsiö er opið
einsognú er. Hniga þannig öll rök
til þess, aö viðgerð á húsinu sé
hraðað.
Þá vil ég, til að fyrirbyggja
hugsanlegan misskilning, taka
það fram, að ég legg þann
skilning i leigusamning minn viö
yður að ég þurfi eigi að gjalda
leigu fyrir þann tima, sem hús-
næðið er óhæft til notkunar. Tel ég
mig skv. þessu ekki þurfa að
greiða leigu fyrir byrjaðan
mánuð eða framvegis þar til hús-
ið verður tekið til notkunar á ný.
Með vinsemd og virðingu,
Sigurbjörn Eiríksson
Til stjórnar húsbyggingarsjóðs
Framsóknarfélaganna
Reykjavik.
2. bréf.
Reykjavik 3/5 1972.
Þar sem fram hefur komið,
bæði i fjölmiðlum og óformlegum
viðtölum manna úr stjórn yðar
við mig, að ákveðið sé að selja
fasteignina nr. 7 við Frikirkju-
veg, sem ég hefi á leigu fyrir
veitingarekstur, þá vil ég ekki
láta hjá liða að taka fram, að ég
tel að ég hafi átt skýlausan rétt til
þess að húsið væri lagfært eftir
brunatjónið og mér afhent það
aftur i samningshæfu ástandi án
alls óþarfa dráttar.
Vil ég hér meö gefa yður til
kynna, að áskilinn er allur réttur
til fullra skaðabóta fyrir orðiö og
óorðið tjón mitt I þessu sambandi,
en leyfi mér jafnfram að vænta
þess að þau mál verði leyst á
samningsgrundvelli.
Með vinsemd og virðingu,
Sigurbjörn Eirfksson
Til stjórnar
húsbyggingasjóðs
Framsóknarfélaganna
Reykjavik.
Mótt. samhljóðabréf.
3. bréf
Meö tilliti tilþess, að fasteignin
nr. 7 viö Frikirkjuveg hefur nú
verið seld og afhent nýjum eig-
anda, sem ætla mun aö endur-
samningur okkar var gerður hinn
30. september 1971 og komin i það
horf, sem á átti að byggja um
reksturinn yfir hinn umsamda
leigutima. Sú röskun á hagsmun-
um minum, sem leiöir af aö-
gerðum yðar til sölu á eigninni,
eftir brunann i byrjun desember-
mánaðar 1971, er aö sjáfsögðu
þeim mun alvarlegri fyrir þá sök,
hversu góður grundvöllur hafði
þá verið lagður fyrir hin um-
sömdu afnot hússins. Tel ég mig
jafnframt hafa átt þeim mun
betri rétt til þess, að húsinu yrði
aftur komið i samningshæft
ástand, eins og farið var fram á i
fyrri bréfum minum.
Það er ekki ætlunin með bréfi
þessu að setja fram tæmandi
kröfulýsingu á hendur yöur,
heldur að benda á þær helztu
bótakröfur, sem til greina koma á
grundvelli samningsins frá 30.
september 1971, I þvi skyni að
skapa umræðugrundvöll um upp-
gjör okkar i milli. Er þar einkum
um að ræða eftirfarandi:
1. Missir afnothins leigða. Leigu-
samingur okkar var til 5 ára frá
1. október 1971, óg voru þvi 4 ár
og 10 mánuðir eftir afleigu-
timanum, þegar bruninn varö I
bærilegt húsnæði. Tel ég mjög
varlega áætlaö, ef það yrði
metið á kr. 3.500.000.00
samtals.
2. Greiðsla á keyptum innrétting-
um.
Samkv. 11. gr. samningsins
keyptuð þér af mér allar inn-
réttingar og innréttinga-
breytingar á efstu hæö hússins,
er ég gerði á fyrra leigutima-
bili og urðu þér eigandi þeirra
Af kaupverðinu kr. 1.830.000.00,
höfðu verið greiddar kr.
110.000.00, þegar bruninn varö
(af húsaleigu fyrir okt.—nóv.
1971) Tel ég mig eiga kröfu um
fulla greiöslu á mismuninum,
kr. 1.720.000.00, að frádregnum
eðlilegum kostnaði af
væntanlegri hitaveituinnlögn i
húsið, sem innifalin var i
verðinu. Hefði hann væntan-
lega orðið kr. 150—200 þús.
Varðandi þessa kröfu ber að
árétta, að hér var um aö ræða
innréttingar, sem fylgja áttu
húsinu og fólu i sér breytingar
á þvi, en ekki innbúi þess. Náöi
vátrygging min á innanstokks-
munum hússins þannig ekki til
þeirra.
3. Endurgreiðsla húsaleigu.
Þegar brunatjónið varð, hafði
ég greitt fyrirfram húsaleigu
fyrir desembermánuð, kr.
160.000.00. Tel ég mig eiga rétt
á endurgreiðslu hennar, þar
sem húsið varð ónothæft, ekki
sizt úr þvi að húsið var ekki
aftur gert nothæft.
1 sambandi við framangreindar
greiðslukröfur leyfi ég mér að
staðfestá, að á móti þeim aö hluta
mundi koma andvirði þeirra
lausaf jármuna, sem leigðir
voru með húsinu frá byrjun
samkv. 1. málsgr. og ekki eru
lengur fyrir hendi. Tel það felast i
samningnum, að þessir munir
hafi verið á minni ábyrgð innan
um lausafé mitt i húsinu, og sé þá
aukaatriði, hvort þeir hafi farið
forgörðum i brunanum eða á ann-
an hátt. Beri mér þannig að skila
þvi verðmæti, sem ætla megi
hlutum þessum eftir eðlilega
notkun og rýrnum á leigutiman-
um.
Kröfur þessar eru að sjálfsögðu
settar fram að áskildum öllum
rétti, einsog um getur að framan,
en ég leyfi mér að treysta þvi, að
þær verði teknar til vinsamlegrar
athugunar af yðar hálfu viö fyrstu
hentugleika, og að unnt verði aö
laysa mál þetta með góöu sam-
komulagi.
Með vinsemd og virðingu,
Sigurbjörn Eiriksson
Og samningurinn
Reykjavik, 17. október 1972
Undirritaðir aðilar, annars
vegar Sigurbjörn Eiriksson,
Alftanesi, og hins vegar Hús-
bygginarsjóður Framsóknar-
félaganna i Reykjavik, lýsa þvi
hér með yfir, að öll atriði, er
varða leigumála þeirra um
Framsóknarhúsið eru að fullu
leyst og á hvorugur kröfu á hinn
vegna leigutimabilsins, er lauk
við brunann i des. s.l. (Hér er
m.a. átt við eftirstöðvar
kaupverðs af innréttingum, ca.
1.700.000,- tryggingabætur frá
Samvinnutryggingum vegna
inventars og lausafjár, and
virði og uppgjör lausafjármuna,
er voru i eigu Framsóknarhússins
og Sigurbirni eða Gróu bar að
bæta, en það sem óskemmt er af
munum þessum er að sjálfsögðu
eign Húsbyggingarsjóðsins. Enn-
fremur fellur niður hugsanlegur
réttur Sigurbjörns til bóta vegna
þess að leigusamningur endaði af
óviðráðanlegum ástæðum (bruni)
ogað húsið varekki byggt upp, en
tryggingabætur greiddar út og
húseignin seld öðrum). Það skal
tekið fram að Húsbyggingarsj.
hefur i dag lánað Sigurbirni kr.
2.500.000,- sem endurgreiöist á
næstu 3 árum ásamt útláns-
vöxtum banka.
F.h. Húsbygginarsjóðs Fram-
sóknarfélaganna i Reykjavik:
Guðjón Styrkásson
Kristinn Finnbogason
Sigurbjörn Eiriksson
Vottar:
Guðmundur Tryggvason
SOLKOLI
Dökkar punktalinur sýna 200 milna mörkin, brotnar linur 100 milna mörk, eða miðlínur og dökku svæðin
100 milna svæðin.
NÚ GÆTU BRETAR HUGSAÐ
SÉR 200 MÍLUR SJÁLFIR
Þeirri skoðun vex nú
ört fylgi á Bretlands-
eyjúm að ef við getum
ekki unnið bug á
Islendingum i þessu
nýjasta þorskastriði,
eigum við hiklaust að
fara að dæmi þeirra i
fiskveiðilögsögumál-
um, segir i upphafi
greinar i nýjasta tölu-
blaði brezka
sunnudags blaðsins
OBSERVER. Og
greinarhöfundur
heldur áfram.
Samband brezkra togaraeig-
enda, hér skammstafað BUT
(British United Trawlers),
hefur sent landbúnaðarráðu-
neytinu háværar kröfur um aö
Bretar verði að vernda sin eigin
fiskimið með tafarlausri út-
færslu. Tillagan beinist aö ekki
einungis 200 milna útfærslu eða
að miðlinu, þar sem það á við
umhverfis Stóra Bretland,
heldur og að 100 mllna belti næst
landi verði sérstaklega
vemdað. BUT telur, að þessar
ráðstafanir gætu þýtt árlega
veiði áþessum heimaslóðum
sem næmi 2,2 milljónum tonna.
Það myndi gera okkur fært,
segja þeir, að vera sjálfbjarga
með um 90% af matfiskþörf
okkar. Nú erum við þaö, af eigin
veiðum, að 85 hundraðshlutum.
t viöbót við þetta gætum við
svo flutt út sem svarar 1,4
milljónum tonna til annarra
fiskneyzluþjóða i Evrópu.
Þorskafli Breta á íslandsmiöum
nemur um 10% af neyzluþörf
okkar, segja þeir ennfremur.
Þetta getum viö bætt okkur
upp með veiðum á heima-
miöum, ef farið yröi aö okkar
tillögum. Hér viðbætast svo ný-
fundin lýsumið vestur af Skot-
landi, sem áætlað er, að taka
mætti úr um 1 millj. tonn ár-
lega, án þess að stofninn biði
tjón af.
Norðursjávarsildin.sem nú er
að ganga til þurrðar, myndi
brátt rétta við, sama máli
gegndi um makrilinn við suöur
og suð-vestur ströndina.
BUT, er sammála Islending-
um i, að það er algerlega óhugs-
andi, að hafa nauösynlegan
hemil á ofveiði, nema strand
rikið hafi óskoraða lögsögu yfir
viðáttumikilli landhelgi.
ALþjóðlegar reglur um kvóta-
skiptingu á aflamagni hafa
þegar gengið sér til húðar, og
það mættikalla fulla fásinnu, aö
veiða I skepnufóður nema um
eðlilegan úrgang sé að ræða.
Við ættum i stað kvótakerfis-
ins, að snúa okkur aö reglu um
leyfðar fiskveiöar ákveðins
skipafjölda á tilteknum
svæðum.
Samfara þvi þyrfti að hafa
mikla gæzlu á möskvastærö,
sem notuð yrði. Þetta myndi
kosta stóraukna gæzlu
varðskipa og flugvéla, en hvaö
um það.
Tækist þetta, myndu renna
upp bjartari dagar fyrir brezka
togaraútgerð. En við erum nú
ekki einir i heiminum!
Hér myndum við reka okkur á
hagsmuni ýmissa félaga okkar i
EBE. Þess myndi áreiðanlega
óskað að við leyfðum þeim ein-
hverjar veiöar innan lögsögu
okkar. Vist er um það, að
Vestur-Þjóðverjar, sem nú hafa
timabundinn samning við Is-
lendinga myndu ekki fagna þvi,
að vera að mestu útlokaðir frá
Norðursjónum.
Fram til þessa hafa Danir
fiskað um 1,5 milljónir tonna af
ýmisskonar fiski i Norðursjó.
Frakkar hafa einnig tekið um-
talsverðan skerf bæði þar og
einnig i Ermarsundi.
Talsverðar umræður hafa
þegar farið fram um þessi mál
milli EBE fulltrúanna i Brussel
og sýnist sitt hverjum. Likur
benda tU, að flestum þeirra
þætti Bretum ætlaður of stór
hlutur.
Við skulum heldur ekki
gleyma „garminum honum
Katli”, Rússum. Þeir búa sig
nú undir stórauknar fiskiveiðar
samkvæmt 5 ára áætlun, og
ganga nú hartað makrilnum við
suður og suð-vestur strönd
okkar.
Efamál er, að rikisstjórnin sé
tilbúin i eitt fiskastriðið enn og
þá við Rússa. En ef svo er ekki
megum við búast við að þurfa
að láta þeim i té verulegan skerf
með samningum.
Svo ris enn eitt vandamál i
viðbót. Erfitt mun verða að
kenna okkar ihaldssömu
húsmæðrum átið á lýsunni. Hún
er talsvert lakari matfiskur en
þorskurinn, og nú erum viö
reyndar búnir að eyöa minnst
fjórðungi milljónar punda i að
sannfæra þær um, að þorskur-
inn sé hinn eini, sáluhjálparlegi
matfiskur. Okkur má hrjósa
hugur við, að leika sama leikinn
aftur með lýsuna og sjálfsagt
yrði ódýrara að kaupa þorskinn
af Norðmönnum eða Islending-
um. Nú hefur fiskneyzla að visu
dregizt verulega saman hér á
Bretlandi siðan fyrir striö. Nú
er talið, aö hún nemi um 18 lbs á
ibúa árlega.
BUT fullyrðir, að meö 100
milna friðuðu svæöi frá
ströndum, sem fullt vald er yfir,
þýddi það gnægð ódýrs fiskjar
fyrir innanlandsneyzlu og út-
flutning.
Þetta er mál, segja þeir sem
við veröum að leggja aðal-
áherzlu á, þegar hafréttar-
ráðstefnan kemur saman i
næsta mánuði.
l’lns&iMi lil PLA STPQ KAVE R KS M HD J A Sbw 82439-82455 Vatnogörftum 4 Boji 4064 - R*ykjævfc Pípulagnir Tökum að okkur alla pipulagningavinnu Oddur Möller löggildur pipulagningameistari Hafnarfjarðar Apótek Afgreiðslutlmi: Virka daga kl. 9-18.30 'Laugardaga kl. 10-12.30. Heigidaga kl. 11-12 Eftir lokun: Upplýsingjsimi 51600. JFasteignasalanl 1 11 Lautravep-i 18^ 11 ‘-tTJ simi 17374 fP
74717 og 82209.
Teppahreinsuh
llrpinsum gólfteppi og húsgögn I
heimahúsum og fyrirlækjum.
Eruin meft nýjar vélar. Góft þjón-
usta. Vanir raenn.
SIGFÚS BIRGIR
82296 40491
BREIÐÁS
Vesturgölu 3 simi 25144
K0STAB0D
á kjarapöllum
KJÖT & FISKUR
Breiðholti
Simi 74200 — 74201
DÚÍIA
Síðumúla 23
/ími 04900
Heimiliseldavélar,
6 litir - 5 gerðir
Yfir 40 ára reynsla
Rafha við Óðinstorg
Símar 25322 og 10322