Alþýðublaðið - 21.04.1976, Síða 14

Miðvikudagur 21. apríl 1976 bia^fö1
Ferðafélag íslands verður 50
ára 27. nóv. 1977.
Á hverju ári gefur það út árbók,
sem er innifalin í ársgjaldinu.
Félagið og deildir þess eiga
16 sæluhús
víðs vegar í óbyggðum.
Gangið í Ferðafélag íslands
og takið um leið
virkan þátt í störfum þess.
Frá Útivist
Ferðir okkar eru viöattra hæfi
og öllum opnar.
Kynnið ykkur ferðaáætlunina og
fylgist með tilkynningum
Útivistar í félagslífi dagblaðana.
1. ársrit Útivistar (1975) er
ný komið út. Gerist félagar
og eignist ritið frá byrjun.
Utivist
Lækjargötu 6 - Pósthólf 17
Sími 14606.
Lyfjatækniskóli
íslands
auglýsir inntöku nema til þriggja ára
náms við skólann.
Inntökuskilyrði eru gagnfræðapróf eða
hiiðstæð próf.
Umsóknir um skóiavist skal senda skóia-
stjóra Lyfjatæknaskóla íslands, Suður-
landsbraut 6, fyrir 25. júni 1976.
Umsókninni skal fylgja:
1. Staðfest afrit af prófskírteini.
2. Almennt læknisvottorð.
3. Vottorð samkv. 36. gr. lyfsölulaga
(berkiaskoðun).
4. Sakavottorð.
5. Meðmæli (vinnuveitanda og/eða skóla-
stjóra)'.
13. april 1976
Skólastjóri.
FRAMHALPSSAGAN
sagði hún og brosti glaðlega.
Hann tók um axlir hennar.
Hún leit upp. Siminn hringdi.
Greenwood lokaði augunum
og opnaði þau svo aftur. „Láttu
eins og ekkert hafi i skorizt,”
sagði hann.
Siminn hringdi aftur.
„Þetta gæti verið áriðandi,
sagði hún.
,,Ég hef simsvara,” sagði
hann. ,,Þeir svara.”
Siminn hringdi aftur.
,,Ég hef sjálf verið að hugsa
um að fá mér simsvara,” sagði
hún. Hún laut ögn áfram og
færði sig þvi úr faðmi hans og
snéri sér við með annan fótinn
undir sér. ,,Er það dýrt?”
Siminn hringdi i fjórða sinn.
„Tuttugu og fimm á mánuði,”
sagði hann og brosti þvingað.
„En það er ekki mikið fyrir þau
þægindi.”
Fimmta skipti.
„Nei. auðvitað ekki,” sagði
hún. „Og svo fær maður öll
skilaboðin.”
Sjötta.
Greenwood hló. „Þeir eru
ekki alltaf jafnáreiðanlegir og á
væri kosið.”
Sjö.
„Þannig er fólk núna,” sagöi
hún. „Það nennir enginn að
vinna.”
Átta.
„Það er rétt.”
Hún laut nær honum. „Titrar
annað augnalokið á þér? Það
hægra.”
Niu.
Hann strauk hendinni um
andlit sér. „Er það? Hað kemur
stundumfyrir, þegar ég er
þreyttur.”
„Nú ertu þreyttur?”
TÍU:
„Nei,” flýtti hann sér að
svara. „Ekkert sérlega. Ef til
vill var birtan á veitingahúsinu
svo dauf, að ég hef reynt of
mikið á...”
Ellefu.
Greenwood greip skyndilega
simann. þreif tólið af og öskr-
aði: ,, Hvað er það?”
„Halló?”
„Halló sjálfur! Hvað viltu?”
„Greenwood? Alan Green-
wood?”
„Við hvern tala ég?” spurði
Greenwood.
„Er þetta Alan Greenwood?”
„Já, andskotinn hafi það!
Hvað viltu?” út undan sér sá
hann, að stúlkan var risin á fæt-
ur og starði á hann.
„Þetta er John Dortmunder.”
„Dort-” Hann þagnaði og
hóstaði i staðinn. „Nú,” sagði
hann rólegri. „Hvernig
gengur?”
„Vel vantar þig vinnu?”
Greenwood leit á stúlkuna og
hugsaði um bankareikninginn.
Hvorugt leit vel út. „Já,” sagði
hann. Hann reyndi að brosa til
stúlkunnar, en hún brosti ekki á
móti. Hún virti hann varkárnis-
lega fyrir sér.
„Það er fundur i kvöld,” sagði
Dortmunder. .Klukkan tiu.
Geturðu komið?”
„Já,” svaraði Grcenwood.
Hann var alls ekki glaðlegur.
9. kafli.
Dortmunder kom inn á O.J.
barinn i Amsterdam Avenue,
ÞAÐ VAR EINU
SINNI DEMANTUR...