Alþýðublaðið - 02.11.1976, Blaðsíða 8

8 FRÉTTIR
Þriöjudagur 2. nóvember 1976. SlSjfð*
ZjSŒö Þriðjudagur 2. nóvember 1976.
FRÉTTIR 9
Fyrrverandi bankaráð Alþýðubankans:
Hvað Jón segir nú
ir ekki máli
Alþýðublaöinu barst i gær eftir-
farandi yfirlýsing frá fyrrverandi
bankaráöi Alþýöubankans:
„Vegna fullyrðinga Jóns Halls-
sonar fyrrverandi bankastjóra
Alþýðubankans, sem hafðar eru
eftir honum i fjölmiðlum, um að
fundargerðir bankaráðs hafi
veriðfalsaðar, kemst fyrrverandi
bankaráð Alþýðubankas ekki hjá
þvi að gefa eftirfarandi yfir-
lýsingu:
A hluthafafundi Alþýöubankans
mánudaginn 25. október hélt Jón
Hallsson þvi fram að rangt væri
bókað svar sem hann gaf við
fyrirspurn frá Einari ögmunds-
syni, sem var eftirfarandi orðrétt
úr fundargerð bankaráðs frá
fundi 17. nóvember 1975:
„2. Einar spurði bankastjórana
hvort þeir hefðu ekki staðið báðir
að þessum útlánum. Jón svaraði
þvi játandi, en gat um að vegna
fjarveru sinnar erlendis um tima
i októbermánuði hefði hann ekki
vitað um allt.”
Jón Hallsson gerði aldrei
athugasemdir við bókanir frá
fundum bankaráðs og höfum við
undirritaðir þvi aldrei heyrt at-
hugasemdir frá hans hendi þær
varðandi fyrr en nú.
A hluthafafundinum gat Jón
Hallsson þess að sér heföi verið
kunnugt um að Einar ögmunds-
son myndi bera fram slika fyrir-
spurn og hefur svar Jóns við
henni verið yfirvegað. Hvað Jón
segir nú varðandi þetta ’atriði,
skiptir engu máli og breytir ekki
fyrra svari hans.
Hermann Guðmundsson
Einar ögmundsson
Björn Þórhallsson
Jóna Guðjónsdóttir
Markús Stefánsson.”
—hm
Krummagull og
Skollaleikur loks
í Reykjavík
403 gúmmftékkar
Meira aðhalds
Alþýðuleikhúsið á
Akureyri er nú i sinni
fyrstu ferð i Reykjavik.
Leikhúsið var stofnað á
Akureyri i júli 1975, og
starfa við það sex leik-
arar.
Alþýðuieikhúsið hefur
til sýninga tvö leikrit,
KVummagull og Skolla-
leik, bæði eftir Böðvar
Guðmundsson.
Leikhúsið fór i sumar i leikför
til Austurlands. Voru þar haldnar
átta sýningar á Krummagulli,
tvær hafa veriö haldnar á Akur-
eyri, en verkiö hefur verið sýnt
alls 53 sinnum viðs vegar á land-
inu. Vonast Alþýðuleikhúsið til að
komast i leikför til Vestfjarða
fyrr en seinna.
A fundi með blaðamönnum i
gær, kom fram að viöa úti á landi
er gifurleg leiklistarstarfsemi
sem borgarbúar gera sér enga
grein fyrir. Hefur verið háö hetju-
leg barátta á hinum ýmsu stöð-
um, þar sem erfitt er að fá utan
að komandi fjárhagsaðstoð, og
þvierfitt fyrir litilleikhús að bera
sig. Hefur leikhúsinu alls staðar
veriö mjög vel tekið, og það hefur
margoft sýnt sig á ferðum þeirra,
aðþjónusta sem þessi er mjög vel
þegin.
Alþýðuleikhúsið nýtur litillar
sem engrar fjárhagsaðstoðar frá
opinberum aðilum. Eini styrkur-
inn sem þvi er veittur er úr fé-
lagsheimilasjóði. Hefur leikhúsið
sótt um styrki til hinna ýmsu
verkalýðs- og stéttarfélaga, á
þeim forsendum að það reynir að
ferðast um landsbyggðina og
veita henni þannig þá þjónustu
sem hUn nýturi mjög litlum mæli.
Verkalýðs-og stéttarfélögum yrði
þá einnig veittur afsláttur á
miðaverði.
Reykvikingum gefst kostur á að
sjá Skollaleik i Lindarbæ n.k.
miðvikudag og fimmtudag. Nem-
endum á menntaskóla- og há-
skólastigi gefst einnig kostur á
að fylgjast með sýningum Al-
þýðuleikhUssins. beir skólar sem
aðstöðu hafa, verða sóttir heim,
og þar haldnar sýningar. Þeir
skólar sem aðstöðu hafa, verða
sóttir heim, og þar haldnar sýn-
ingar. Þeim skólum sem aðstöðu
hafa enga, mun væntanlega gef-
ast kostur á að sjá sýningar leik-
hússins i sal Félagsheimilis
stúdenta. Nemendum verða seld-
ir miðar á lægra verði en öðrum.
Sýningar AlþýðuleikhUssins
hafa alls staðar notið mikilla vin-
sælda og verið mjög vel tekið, og
ættu Reykvikingar ekki aö láta
þetta tækifæri úr greipum sér
ganga að fylgjast með Krumma-
gulli og Skollaleik. —AB
gætir
Að kvöldi hins 29. október s.l.
fórfram skyndikönnun innstæðu-
lausra tékka á vegum Seðlabanka
Islands. Könnunin náði m.a. til
innlánsstofnana i Reykjavik,
Kópavogi, Hafnarfirði, Keflavik
og Selfossi.
1 könnuninni komu fram alls 403
tékkar án fullnægjandi innstæðu,
að fjárhæð samtals kr. 18,8millj.,
sem reyndust vera 0,369% af
veltu föstudagsins i ávisana-
skiptum við Reiknistofu bank-
anna og Seðlabankann, sem nam
5.103 millj. kr. Til samanburðar
ber þess aö geta, að við könnun
hinn 19. marz s.l. komu fram 842
tékkar að fjárhæð 12,2 millj. kr.,
sem ónóg innstæða var fyrir og
námu þeir sem næst sama hlut-
falli af veltu dagsins.
Reiknistofa bankanna vinnur
nú sem næst alla tékka sem
berast bönkum á Reykjavikur-
svæðinu og næsta nágrenni, og er
fjöldi tékkareikninga, sem
Reiknistofan annast vinnslu á nú
um 80 þús. Voru hreyfingar hjá
henni aðfararnótt s.l. laugardags
um 65.000, þar af tékkar um 46.500
talsins, og nam heildarfjárhæð
útborgana 6.070 millj. kr.
Af þeim 403 tékkum, sem
reyndust án fullnægjandi inn-
stæ’ðu, voru 43 útgefnir af 19
aoiium, að fjárhæð samtals
12.765.000 kr., en hinir 360 voru
samtalsað fjárhæðum 6 millj. kr.
HeildarUtkoma þessarar
skyndikönnunar er heldur betri
en verið hefur að jafnaöi undan-
farin 10 ár. Hefur greinilega gætt
meira aðhalds i meðferð tékka-
mála gagnvart reikningshöfum.
Borgarstjóri
stórtækur
Fyrsta skóflustungan að nýju
borgarleikhúsi sýndi, að þar eiga
að fara fram stórar fram-
kvæmdir.
Borgarstjórinn i Reykjavik,
Birgir isleifur Gunnarsson, steig
upp i vélskóflu og gróf þar mikla
liolu og stóra.
Borgarstjóri flutti siðan ávarp
og minntist á sögnina kinversku
að hver 1000 milna ganga hefst á
fyrsta skerfinu. Hér væri verið að
stiga fyrsta skrefið i 1000 milljón
króna framkvæmdum. óskaði
borgarstjóri leikhúsinu vel-
farnaðar,
Steindór Hjörleifsson formaður
Leikfélags Reykjavikur tók
einnig til máls og fagnaði
merkum áfanga sem nú væri náð.
Vigdis Finnbogadóttir bauð að
þvi loknu öllum til kaffidrykkju i
iðnó.
Þegar verður hafizt handa við
framkvæmdir fyrsta áfanga nýja
hússins, og er vonazt til að honum
ljúki fyrir 1. mai i vor*
—AB
Kröftugar umræður á kappræðufundi um „Réttarríki - gróusögur”
FÓLK HEFUR VAKNAÐ TIL MEÐVITjJNDAR UM
AÐ RÉTTARFARIÐ I LANDINU ER OVIÐUNANDI
Kappræðufundurinn
um réttarriki og gróu-
sögur, sem haldinn var
á Hótel Sögu um sið-
ustu helgi tókst með af-
brigðum vel að flestra
dómi. Fundinn sóttu
milli 450 og 500 manns
að mati starfsmanna
hótelsins. Ræðumenn
voru þeir Guðmundur
G. Þórarinsson, Sig-
hvatur Björgvinssson,
Jón Sigurðsson og Vil-
mundur Gylfason en
fundarstjóri var
Magnús Bjarnfreðsson.
1 fyrstu umferð fékk
hver ræðumaður 8 min-
útur til umráða, siðan
þrjár minútur, þá fjór-
ar minútur og loks sex
minútur i sjöundu og
siðustu umferð. Meðan
á umræðum stóð fengu
fundargestir að leggja
fram skriflegar spurn-
ingar fyrir ræðumenn
og tókst það fyrir-
komulag með ágætum.
Það var Félag ungra fram-
sóknarmanna í Reykjavik, sem
stóö fyrir þessum fundi, sem i
raun var kappræðufundur milli
Framsóknarflokksins og Al-
þýöuflokksins um dómsmál og
réttarfar á tslandi og þær miklu
og almennu umræöur sem um
þau mál hafa sunnnizt.
Guðmudur G. Þórarinsson
lagöi mikla áherzlu á að sann-
færa fundarmenn um það, að
Ólafur Jóhannesson væri góður
dómsmálaráðherra— og ekki
nóg með það heldursá bezti sem
tslendingar hefðu átt fyrr og
siðar. Minnti lofgerðarrollan ó-
neitanlega nokkuð á uppskrúf-
aðar nrósræöur þeirra i Noröur-
Kóreu, þegar mikið liggur við,
aðsannfæra þjóöina um ágæti
Jim II Sung.
Guðmundur sagði að Fram-
sóknarflokkurinn heföi gert
meira en nokkur annar stjórn-
málaflokkur til þess að koma
dómsmálunum i viðunandi horf.
Hins vegar hefði Alþýðuflokk-
urinn ekki flutt eina einustu til-
lögu eða gert hætishót til þess aö
ýta við þessum málum. Þessar
fullyrðingar endurtók Guö-
mundur aftur og aftur i hverri
umferð enda þótt Sighvatur
Björgvinsson heföi bent á tillög-
ur sem Alþýðuflokkurinn heföi
flutt um dómsmálin bæði á
þessu þingi og i fyrra.
Pólitfskur
ávinningur?
Þá sagði Guðmundur aö upp
hefðu risið menn, sem vildu
nota sérdómsmálin og ástandiö
i þeim málum til pólitisks á-
vinnings, væru Alþýðuflokks-
menn þar fremstir i flokki.
Guömundur sagði aö ekkert
hefði sannazt af þeim áburði og
óhróðri, sem andstæöingarnir
hefðu borið á Framsóknarflokk-
inn og framsóknarmenn. ólafur
Jóhannesson hefði 1 alla staði
komið fram, sem góðum dóms-
málaráðherra sæmdi.
Nefndi Guðmundur sem
dæmi, að Ólafur hefði ekki mætt
i réttinum í meiðyrðamáli sem
höfðað var gegn honum. Sýndi
það svo ekki færi á milli mála að
dómsmálaráðherra heföi ekki
viljað hafa áhrif á skoöanir og
ákvarðanir dómarans. Varð af
þessu allmikill hlátur i salnum.
Guðmundur sagði að Vil-
mundur væri einn þeirra
manna, sem hefði búið til gróu-
sögur og þegar búið væri að búa
til jafn margar gróusögur og nú
væru i gangi, væri erfittað koma
umræðum niður á heiðarlegt
svið.
1 umræðunum var Klúbbmál-
ið mikið i sviðsljósinu. Sagði
Guðmundur að það væri alrangt
að nokkur tengsl hefðu veriö á
milli Framsóknarflokksins og
Klúbbsins. Að visu heföi Fram-
sóknarflokkurinn haldið fundi i
Klúbbnum, en það hefðu aörir
stjórnmálaflokkar gert einnig.
Síðan las Guðmundur upp lista,
þar sem greint var frá þvi
hvaða stjórnmálaflokkar hefðu
haldið fundi i Klúbbnum til-
tekna daga. Kom þar fram að-
Heimdallur og Alþýðuflokkur-
inn hefðu verið tiöir gestir i
Klúbbnum með fundi sina, einn-
ig Fylkingin og Alþýðubanda-
lagið.
' Með hliðsjón af þessum stað-
reyndum taldi Guðmundur frá-
leitt að tala um einhver tengsl
milli Framsóknarflokksins og
Klúbbsins.
Sighvatur Björgvinsson sagði
i ræðu sinni, að æðstu menn
dómsmála hér á landi bæru
kinnroða gagnvart erlendum
aðilum, sem hingaö kæmu til að
kynna sér ástand og skipan
dómsmála. Þetta væri eðlilegt
þvi i raun væri ekki lengur hægt
að tala um Island sem réttarriki
og þvi færi viðsfjarri að allir
væru jafnir fyrir lögunum.
Hann benti á að löggjafar-
vald, dómsvald og fram-
kvæmdavald væru meira og
minna háö hvert öðru og þess
væru mörg dæmi, að allir þessir
þættir væru fyrir hendi i einum
og sama manninum.
Grbætur eiga
erfitt uppdráttar
Sighvatur sagði aö úrbætur i
dómsmálum ættu erfitt upp-
dráttar á Alþingi. Alþýöuflokk-
urinn heföi verið eini stjórn-
málaflokkurinn á Alþingi sem
hefði lýst fullum stuðningi viö
frumvörp og tillögur sem fram
hefðu komið á siöasta þingi.
Stuðningsflokkar stjórnarinnar,
og þar með flokkur dómsmála-
ráðherrans, hefðu ekki staöið-
með þessum úrbótum. Slik
frammistaða talaði sinu máli.
Þá vék Sighvatur aðþeirri ó-
heillaþróun sem orðið heföi á
sviði afbrota og glæpa. Sagði
hann að Island væri ekkert öðru
visi en önnur lönd að þvi leyti að
afbrot og glæpir þróuðust hér
rétt eins og hvar annars staðar.
sagði hann aö nauðsynlegt væri
að skapa sterkt almenningsálit,
sem fordæmdi lögbrot i hverri
mynd sem þau birtust.
Sagöi Sighvatur það alvarlegt
mál, þegar æðstu embættis-
menn og ráðamenn neituðu að
horfast i augu viö staöreyndir.
Tókhannm.a. sem dæmi afneit-
un ábyrgra valdamanna á þvi
að svartamarkaösbrask við-
gengist á íslandi. Slika hluti
hefðu þeir aldrei heyrt talað um
enda þótt alþjóð vissi hið gagn-
stæða.
1 ræðum þeirra Guðm. og
Jóns bar mikið á þvi, aö þeir
vildu gera samanburð á Fram-
sóknarflokknum og Alþýöu-
flokknum. Ef Framsóknar-
flokkurinn væri slæmur þá væri
Aiþýðuflokkurinn enn verri.
Sighvatur Björgvinsson sagðist
neita algerlega að taka þátt I
slikum samjöfnuði. Tengsl
manna við Alþýðuflokkinn,
Framsóknarflokkinn eða ein-
hvern annan flokk skiptu sig
engu máli i sambandi viö af-
brotamálin, slikt samtrygging-
arkerfi stjórnmálamanna
vegna framkvæmdár dóms-
mála væri fyrir neðan allar hell-
nr I
Einstök dæmi eða
málið almennt?
Þeir Guðmundur og Jón Sig-
urðsson kvörtuðu mikiö undan
þvi, aö að ræðumenn Alþýöu-
flokksins tækju fyrir einstök
mál, svo sem Klúbbmálið og
Listasafniö. „Hvernig er hægt
að ræða um mál án þess að
benda á ákveöin dæmi?”spurði
Sighvatur Björgvinsson.
Sighvatur sagði það augljóstað
Framsóknarflokkurinn kærði
sig ekkert um það að hulu þagn-
arinnar væri svift af einstökum
hneykslismálum. Þess vegna
héldu þeir uppi marklausu hjali
um þessi mál og neituöu að
hlusta á staðreyndir. Þetta
„samsæri þagnarinnar” sem
Framsóknarflokkurinn stæöi
fyrir og reyndi að verja væri f
algerri andstöðu viö vilja hins
almenna borgara. „Það er
frjálst og opið þjóöfélag sem við
viljum,” sagði Sighvatur.
Sighvatur Björgvinsson
sagöist ekki láta sér detta 1 hug
að hinir almennu stuðnings-
menn Framsóknarflokksins
væru ánægðir með frammistööu
dómsmálaráðherra og flokks
hans i sambandi viö fram-
kvæmd dómsmála og rannsókn
sakamála. Sagði Sighvatur að
þetta væru alvarlegustu málin í
dag og það væri dómsmálaráð-
herrann sem bæri ábyrgðina.
Sighvatur sagði það alvarlegt
mál þegar fram kæmi að sjálfur
dómsmálaráðherrann væri við-
riðinn fjármálahneyksli og önn-
ur misferli i sambandi við
Framsóknarflokkinn. Benti Sig-
hvatur á að ritari Framsóknar-
flokksins, Steingrimur Her-
mannsson, heföi viðurkennt að
Framsóknarflokkurinn hefði
notfært sér fjárhagsvandræði
Sigurbjarnar Eirikssonar i
sambandi við margumrædd
samskipti Sigurbjarnar I
Klúbbnum við Framsóknar-
flokkinn.
Að lokum benti Sighvatur á,
aö Alþýöuflokkurinn hefði flutt
margar tillögur, sem miðuöu aö
þvi, að efla réttarfar i landinu
og meö þvi stuðla að heilbrigð-
ara og réttlátara þjóðfélagi þar
sem réttur einstaklingsins væri
ekki fyrir borð borinn og allir
væru jafnir fyrir lögum.
Jón Sigurðsson ræddi mikiö
um almennar reglur réttar-
rikisins. Þessum reglum væri
nauðsynlegt að fylgja enda
væru þær undirstaða lýðræðis
og heilbrigös réttarfars.
Jón gagnrýndi málflutning
siðdegisblaðanna og annarra
aðila, sem legðu sig fram um að
grafa undan trausti almennings
á lögum og rétti. Hann sagði að
Island væri réttarriki og þess
vegna væri gagnrýni sú, sem
fram hefði komið um réttarfariö
að mestu tilefnislaus.
Þá vék Jón aö þeirri höröu
gagnrýni sem Framsóknar-
flokkurinn og forystumenn hans
hefðu orðið fyrir að þvi er varð-
aði tengsl við fjármálahneyksli,
mútur, valdnföslu og glæpi.
Sagði Jón að þetta væri óheyri-
legasta áróðursherferð, sem um
getur á tslandi.
Engin tengsl við
Klúbbinn?
Jón sagði að ásakanir um það
að Framsóknarflokkurinn væri
og hefði verið i tengslum viö
Klúbbinn væru algerlega úr
lausu lofti gripnar. Sjálfur hefði
hann engan áhuga á Kiúbbnum,
nema þá rétt um helgar. Þá tók
hann fram að Framsóknarmenn
borguðu æviniega fyrir sig og
hefðu aldrei fengið neitt gefins I
Klúbbnum.
Jón sagði að niðurrifsskrif
ýmissa manna um þessi mál
væru vitaverð. 1 þvi sambandi
var þeirri spurningu beint til
Jóns hvort hann teldi skrif Al-
freðs Þorsteinssnnar i Timan-
um á hærra plani en skrif sið-
degisblaðanna.
Þessu svaraði Jón Sigurðsson
á þann veg, aö hann harmaði
skrif Alfreðs, en þess bæri að
gæta aö hann heföi ekki byrjaö.
Það væru aðrir, sem hefðu
stuðlaö að þessari sorpblaða-
mennsku.
Jón sagöi að réttvisi á Islandi
væri i samræmi viö það, sem lög
heimila. Hann sagðist vera
ánægður meö réttarfarið 1 land-
inu.
„Ég er hræddur viö nýjar
brautir i sakamálum. Það er
mikilvægara aö beita varúö en
flýta sér um of,” sagði Jón Sig-
urðsson.
Jón visaöi algerlega á bug
þeirri fullyrðingu, að Timinn
hefði tekið að sér að verja af-
brotamenn og aöra einstaklinga
sem hefðu gerzt brotlegir við lög
og almennt velsæmi.
Þá vék Jón aö málefnum Al-
þýðublaðsins. Hann sagöist vel
geta trúaö þvi að Alþýöuflokks-
menn væru ekki að leyna neinu i
sambandi við fjármál Alþýöu-
blaðsins eöa eignir flokksins. A
sama hátt teldi hann eðlilegt aö
Alþýöuflokksmenn væru ekki
alltaf að tortryggja gjörðir
Framsóknarmanna.
Jón Sigurösson sagöist harma
að samstaöa og samvinna
Framsóknarflokksins og Al-
þýðuflokksins væri ekki meiri
en raun bæri vitni. Við þau orð
Jóns fóru nokkrir Framsóknar-
menn að klappa. Að öðru leyti
•tóku fundarmenn litiö undir
þann samvinnuboðskap Jóns
Sigurðssonar.
Að lokum sagði Jón að gagn-
rýnin hefði verið neikvæð.
„Þetta er ekki umbótasinnuð
gagnrýni,” sagði Jón. „Gagn-
rýnin hefur ekki vakið fólk til
umhugsunar um að ástandið I
þessum málum sé svo slæmt,
heldur að hér sé á ferðinni póli-
tisk rógsherferð gegn Fram-
sóknarflokknum og almenningi
yfirleitt,” sagði Jón Sigurðsson
að lokum.
Vilmundur Gylfason ræddi
mikið um verðbólguástandið á
Islandi og þær afleiðingar sem
verðbólgan hefði á ýmsum svið-
um. „Lán hætta að vera lán og
verða að fjárveitingu,” sagði
Vilmundur.
Umfangsmeira en
Watergate
Vilmundur sagöi að Klúbb-
málið væri miklu stórbrotnara
mál, heldur en Watergate-mál-
ið i Bandarikjunum ef tekið væri
mið af fámenni islenzku þjóðar-
innar. Rakti hann einstök atriði
Klúbbmálsins og gagnrýndi
harðlega vinnubrögð dóms-
málaráöuneytisins og dóms-
málaráöherra á þessu máli.
„Það þurftu morðmál til að
vekja þjóðina,” sagði Vilmund-
ur. Hann sagði að það væri ný
stefna i blaðamennsku, sem ætti
mestan þátt I þvi að þjóöin væri
nú að vakna til meðvitundar um
það óréttlæti og þau misferli,
sem ættu sér stað hér á landi.
„Ég vil láta skapa hér réttar-
riki þar sem lög ná jafnt yfir
alla, okkur hérna, ykkur þarna
og Sigurbjörn i Klúbbnum,”
sagði Vilmundur.
Þá vék hann enn að afskipt-
um Olafs Jóhannessonar, lög-
legum en siðlausum athöfnum
hans og þeirrar staöreyndar að
dómsmálaráðherrann heföi
veriö staðinn aö ósannindum.
„Ólafur Jóhannesson laug,”
sagði Vilmundur.
Vilmundur sagði að Timinn
hefði dag eftir dag staðið vörð
um „glæpahyskið.” Fyrir-
greiðslur til Framsóknarmanna
úr Lifeyrissjóði rikisstarfs-
manna væri staðreynd, þar væri
ekki um að ræða neitt „Ef,
dylgjur, róg, Nixo
og Göbbels.”
Siðan leit Vilmundur yfir til
ræðumanna Framsóknarflokks-
ins og sagði: „Ef Sigurbjörn I
Klúbbnum væri hér staddur á
fundinum, hverjum haldið þið
að hann héldi með? Ef einhverj-
ir fjárglæframenn væru hérna,
hverjum háldið þið að þeir héldu
með?” sagði Vilmundur að lok-
um.
Auðvitað mundu þeir halda
með fulltrúum Framsóknar-
flokksins og fundarmenn tóku
kröftuglega undir með dynjandi
lófaklappi.
Vilmundur Gylfason sagði að
fjármálatengsl Klúbbsins og
Fra msóknarflokksins væru
staðreynd. Það vissu allir. Þá’
ræddi Vilmundur nokkuð um
málefni Listasafnsins og geröi
grein fyrir þvi.
Að lokum sagði Vilmundur að
fólk hefði vaknað til meðvitund-
ar um að réttarfarið i landinu
væri óviðunandi. Þess vegna
kæmifólk til að hlusta á umræð-
ur um þessi mál, þess vegna
læsi fólk greinar hans um þessi
mál.
Ný kynslóð krefst þess
að sjá innviði samfé-
lagsins
Að lokum sagði Vilmundur að
það væri engin tilviljun eöa ill-
girni hans og annarra sem réði
þvi að Framsóknarmenn hefðu
orðið fyrir harðri gagnrýni. Þeir
hefðu sjálfir unnið til þess,
gagnrýnin væri á rökum reist,
hún væri staðreynd og það er
Dagblaðið Timinn sem reynir
að réttlæta þetta fyrir þjóðinni.
„En þetta verður ekki liðið á-
fram, þvi þaö er ný kynslóð sem
krefst nýrra vinnubragöa og
krefst þess að fá að sjá innviði
samfélagsins,” sagöi Vilmund-
ur Gylfason að lokum.
—BJ
W
Alyktanir 37. þings Alþýðuflokksins:
Skera verður úr um
hverjir eigi landið
37. þing Alþýðuflokksins heitir
áframhaldandi baráttur fyrir þeirri
meginhugsjón að landiö verði þjóðar-
eign. Tillögur flokksins i þessu máli
eiga vaxandi fylgi að fagna og þær
hljóta að móta framtiðarstefnuna.
Þingið vekur athygli á, að fulltrúar
135 rikja á HABITAT ráðstefnu Sam
einuðu þjóðanna gerðu ályktanir um
eignarráöá landi mjög i sama anda og
tillögur Alþýöuflokksins eru.
Þetta mál verður ekki leyst meö
einni löggjöf, heldur þarf hugmyndin
að móta margvisleg lög og opinberar
aðgerðir. Sem dæmi má nefna:
1. Þegar verður aö hef jast handa um að
fá úr þvi skorið, hverjir eigi landið I
dag, þvi vafi leikur á eignarrétti á
stórum svæðum.
2. Beita verður mun strangari
aðgerðum til að hindra jarðabrask
peningamanna.
3. Hið opinbera veröur að kaupa sem
fyrst svæði, sem nauðsynleg eru til
útivistar.
4. Alþingi á að setja lög, þar sem rikiö
lýsir eign sinni á öllum hita i jörðu.
5. Tryggja verður sveitarfélögum
land án okurverðs.
6. Koma verður i veg fyrir að land-
eigendur hljóti óeðlilegan arð án
nokkurs eigin tilverknaðar vegna
opinberra aðgerða, framkvæmda,
skipulags eða af öðrum ástæðum.
7. Gera verður sérstakar ráðstafanir
til þess, að ungir bændur geti fengið
góðar bújarðir og þurfi ekki árum
saman að bera þunga skuldabagga
vegna jarðakaupa á uppsprengdu
verði i samkeppni viö landbraskara.
Landið er takmörkuð auðlind og
meðferð þess á að vera háð opinberri
stjórn i þágu þjóðarheildarinnar.
Kaupum ekki
vörur frá
Suður-Af ríku!
37. þing Alþýðuflokksins lýsir
stuðningi sinum við undirokaðar
þjóöir Suður-Afriku, sem kúgaðar eru
með hinu illræmda apartheid-kerfi
hins hvita minnihluta. Þingið
fordæmir ofbeldisaðgerðir stjórnar
Suður-Afriku, sem leitt hafa til
blóðugra óeiröa, svo og hin ólöglegu
yfirráð Suður-Afriku yfir Namibiu,
þvert ofan i Itrekaöar ákvarö
anir Sameinuðu þjóöanna.
Sókn til þjóðfrelsis verður ekki
stöðvuð og litill en auðugur minnihluti
getur ekki lengi ráðið rikjum með
vopnavald yfir fátækum meirihluta,
eins og gerist i Rhodesiu, Namibiu og
Suður-Afriku. Vonandi tekst að leysa
þessi mál, svo að ekki komi til blóöugs
ófriðar um alla sunnan verða Afriku.
Þingið hvetur almenning til þess að
kaupa ekki vörur frá Suður-Afriku
meðan núverandi ástand rikir þar og
mótmæla þannig i verki apartheid-
stefnunni.
Kristilegt siðgæði verði eflt
37. flokksþing Alþýöuflokksins lýsir
þeirri skoðun sinni, aö stuðla beri að
viðgangi kristinnar trúar á Islandi i
þeim tilgangi að efla kristilegt
siðgæði, en á sliku virðist ekki
vanþörf, eins og ástatt er i islenzku
þjóðfélagi.
Hin einföldu siðalögmál kristninnar
hljóta aö vera verulegur þáttur i lifi
hverrar þjóðar, sem vill heita
menningarþjóð.
Gagnsókn gegn tóbaki,
áfengi og eiturlyfjum
• 37. þing Alþýðuflokksins varar
alvarlega við þeim hættum á varan-
legu tjóni á andlegu og likamlegu heil-
brigöi þjóöarinnar, sem stafa af sivax-
andi neyzlu tóbaks, áfengis, hvers
konar eiturlyfja og annarra vimu-
gjafa.
Stjórnvöld og stjórnmálaflokkar
verða að hafa frumkvæði um harða
gagnsókn á þessum sviðum, beita
skólakerfi, kirkju og fjölmiðlum til
þess aö vinna gegn þessum hættum og
styrkja siðferöiskennd þjóöarinnar.
Auka ber stuöning þjóðarinnar við
æskulýös- og Iþróttastarf og efla
fjöldaiökun hvers konar Iþrótta.