Alþýðublaðið - 25.01.1978, Qupperneq 7

6
Miðvikudagur 25. janúar 1978
Miðvikudagur 25. janúar 1978.
7
Meðfram veggjum hanga
myndir af pislargöngu Krists.
Þær eru einnig gjöf, en þegar
innar kemur, ber fyrir augu
hliöarölturu, vinstra megin i
kirkjunni eitt tilcinkað Mariu
móður Krists......
...og hægra megin f kirkjunni
annað, mjög svipað, nema til-
einkað Jósef, eiginmanni Marfu
og veraldlegum föður Krists, ef
svo má að orði komast.
Illiðarölturu þessi munu hafa
verið nokkuð notuð hér áður
fyrr, en ekki hin siðustu ár. Þau,
líkt og aðalaltari kirkjunnar,
komu úr gömlu kirkjunni, sem
nú er ÍK-húsið.
Til hliðar I kórnum stendur svo
biskupsstóllinn.
Orgelið er svo uppi á þessum
svölum, en það mun vera all
hljómfagurt.
Hitt er svo kross allmlkill, með Kristsmynd á, sem Rfkharður
Jónsson gerði. Kross þessi hangir yfir kórnum og varðar þar
veginn.
Tvennt grlpa vakti sérstaka athygli Alþýðublatemanna I kór
dómkirkjunnar, þó ef til vill mest vegna þess aðséra Georg tiltók
þá sérslaklega. Annað var gamalt Mariulíkneski. Lfklega frá þvi
fyrir siðaskipti. Talið er að það sé erlent að gerð, en hafi verið I
Islenzkum kirkjum um margar aldir. Þetta likneski er sérkenni-
legt, i þvi að Maria er miðaldra kona, sem réttir barnið fram á
hendi sér og sýnir það.
Þar er Kristur
óumdeilanlegur
konungur
Domkirkja Krists konungs, Landakoti. Fullbyggð árið 1929. Dómkirkja rétt
um eitt þúsund og tvö hundruð rómversk kaþólskra karla, kvenna og barna.
Eina kaþólska dómkirkjan hér, enda aðeins ein kaþólsk kirkjudeild starfandi á
landinu.
Islendingar eru f lestir mótmælendatrúar. Lútherskir mótmælendur, sem fyrir
nokkrum árhundruðum snerust á sveif með uppreistnarmönnum gegn páfa. I
dag myndu ef til vill margir telja sig trúlausa með öllu, en þó er það staðreynd,
að kirkjusókn er enn aII nokkur hér, einkum á hátiðum. Á aðfangadagskvöld
sækja til dæmis margir Dómkirkju Krists konungs að Landakoti, mun fleiri en
svo að þar geti verið um að ræða kaþólska eina. Ef ekki til að sækja trúarfestu,
þá til að njóta hátíðleika og íburðar messuhalds, sem af flestum kunnugum er
talið bæði umfangsmeira og tilkomumeira fyrir sjón og heyrn en messuhald
þjóðkirkjuklerka.
Fyrir fáum dögum brugðu Alþýðublaðsmenn sér í stutta heimsókn i dómkirkj-
una að Landakoti. Fengu að taka fáeinar Ijósmyndir og jafnframt svör við
nokkrum spurningum um þá muni sem prýða kirkjuna. Svörin sá séra Georg
um.
Hér kemur svo afraksturinn, í máli og myndum:
Þegar inn er komið verteir ekki lengur talað um fráhrindandi lit-
lit. Þvert á móti. Hvelfingin er tignarleg og friðsæi. Súlur og loft
nýlega máiað og litaðir gluggar varpa mislitri birtu inn, þannig
að hver súla og hver hvelfingareining virðast hafa sinn lit. Milda
liti, sem falia saman.
Hins vegar kom enginn tii skrifta enda ekki von, þvi syndir
kaþólskra á islandi eru ekki meiri en svo að stóllinn er tómur, ut-
an eina eða tvær klukkustundir vikulega.
Beint á móti þvf kliðaraltar, sem tileinkað er Mariu, hangir
mynd ein ailmikil, augsjáanlcga gömul. Þessi mynd fannst undir
kórgólfinu i kirkjunni, þegar hún var máluð. Hefur liklega legið
þar frá 1929, þvi fáir munu eiga erindi þar undir gólfið að jafnaði.
Ekki munu menn vera á eitt sáttir um uppruna, efni eða aldur
þessarar myndar.
Efst á altarinu stendur Hkneskið af Kristi I konungshlutverki
sinu. Hann stendur á jarðarlikneski, sem umsveipað er kórónum
konungdæma og boðskapurinn er augijós: Kristur er konungur
konunganna.
Framar i kórnum stendur annað altari, nýlegra og úr marmara.
Við það standa prestar og biskup nú þegar þeir messa, I stað þess
að standa við gamla altarið eins og venja var. Þegar sú breyting
varð að hætt var aðhafamessur alveg á latinu, móðurmái við-
komandi þjóðar tekið upp i staðinn, hættu þeir sem messa jafn-
framt að snúa bakinu i söfnuðinn. Þvi er nýja altarið komið
framar i kórinn.
Með þökkum til séra Georgs
Til eru þeir er finnst Landakotskirkjan kuldaleg, steinrunnin og fráhrindandi. Ef til vili gefur
ytra útlit kirkjunnar að einhverju leyti tilefni til slikra tilfinninga, en óneitanlega er hún festúleg
og traustvekjandi, þar sem hún stendur á Landakoststúninu.
Aðalaltari kirkjunnar er hið fegursta. Gamallegt og virðulegt,
með hillum og hirzlum. Við hlið þess logar svonefnt eilifðarljós,
sem sýnir þeim er koma i kirkjuna að brauðið, sem við altaris-
göngu verður að likama Krists, er geymt i kirkjunni.
Texti:
Halldór Valdimarsson
Myndir:
Axel Ammendrup