Alþýðublaðið - 19.05.1978, Page 2

'2
Föstudagur 19. maí 1978
Alþýðuflokkurinn vill:
Að lífskjör aldraðra verði ekki
lakari en hjá öðrum aldurshópum
Alþýðuflokkurinn vill
stefna að þvi að lifskjör
aldraðra og allur að-
búnaður verði ekki lak-
ari en gerist hjá öðrum
aldurshópum. Alkunna
er að ellinni fylgir auk-
in hætta á sjúkdómum
alls konar, sem leggj-
ast þungt á hina öldr-
uðu. Mjög miklu máli
skiptir þvi að uppörfa
og hjálpa ellilifeyris-
þegum fljótt og vel, svo
að þeir verði ekki ein-
angrun, vonleysi og
framtaksleysi að bráð.
Hjálp sú sem ellilifeyrisþeg-
um erlátinf téskalstuðlaaöþvi
að hinn aldraöi geti sem lengst
búiö i þvi umhverfi, sem hann er
vanur og sömuleiðis skal hjálp
viö aldraöa stuöla aö þvi aö ekki
þurfi aö koma til elliheimilis-
vistar, vegna skorts á heimilis-
hálp og hjúkrun hinna öldruðu,
meöan þeir dvelja á eigin heim-
ilum. Hjálparstarf viö hina
öldruðu á aö hafa þaö að leiöar-
ljósi aö vera leitandi og fyrir-
byggjandi.
Nauösynlegt er aökynnaborg-
arbúum þá hjálp, sem hinum
öldruöu stendur til boöa svo aö
öllum skiljist mikilvægi hjálp-
arstarfsins.
Alþýöuflokkurinn vill vinna
aö þvi aö:
1) Ellilifeyrisþegar fái skýrar
og greinargóöar upplýsingar
um alla þá hjálp og aöstoð
sem þeim stendur til boöa
bæði frá riki og sveitarfélög-
um.
Heilsugóöum ellilifeyrisþeg-
um sé séð fyrir starfi, annaö-
hvort i þeirri starfsgrein sem
þeir hafa lagt stund á eða
annarri betur viö hæfi.
2) Nauösynlegt er aö leita uppi
þá ellilifeyrisþega sem þurfa
á hjálp aö halda og annarri
umsjón (þar sem lamaö
framtak (þrek) og heilsu-
leysi kemur oft i veg fyrir aö
nauösynlegrar aöstoöar sé
leitaö).
3) Heimilishjálp viö aldraöa
veröur aö hafa i sinni þjón-
ustu hjúkrunarfræöinga,sér-
læröa i heimahjúkrun,svo og
annað nauösynlegt starfs-
fólk, sem lært hefur heimilis-
hjálp svo hægt sé aö veita
hinum öldruöu bráðnauösyn-
lega aðstoö á þeirra eigin
heimilum og svo fljótt sem
nauösyn krefur.
4) Nauösynlegt er aö byggt sé
fyrir aldraða, bæöi elliheim-
ili og hjúkrunarheimili — i
réttu oe nauðsynlegu hlutfalli
við aðrar ibúöabyggingar.
5) Nauðsynlegt er einnig aö
styðja og stofna samtök aldr-
aöra sem siöan heföu hönd i
bagga, bæöi viö ibúöarbygg-
Yfir 30 atvinnufyrirtski
hafa flúið úr borginni til
nágrannabyggðarlaga
Reykjavfrur var Björgvin Guö-
mundsson þátttakandi af hálfu
Alþýöuflokksins. Hann sagöi aö
atvinnumálatillögur borgar-
stjóra heföu valdiö sér vonbrigö-
um. 1 fyrstu heföi hann talið aö
tillögurnar boöuöu stefnubreyt-
ingu Sjálfstæöisflokksins i at-
vinnumálum og aö ætlunin væri
nú aö taka upp ýmis úrræöi
jafnaöarmanna til lausnar at-
vinnumálum borgarinnar. En
ingar og byggingar dagvist-
unar fyrir aldraöa, svo og i
sambandi við öll önnur mál-
efni sem aldraöa varöar.
6) Mikilsvert er aö stofnað verði
til alls konar félagsstarfsemi
fyrir hina öldruðu bæði til
fræðslu og skemmtunar.
eftir aö Sjálfstæöisflokkurinn
heföi fellt allar tillögur Alþýöu-
flokksins um framlög til at-
vinnuuppbyggingar i Reykjavik
teldi hann, aö tillögur borgar-
stjóra væru aöeins sýndartillög-
ur vegna kosninganna, þ.e.
kosningabrella likt og Græna
byltingin forðum. Björgvin sagöi
aö framleiðslustarfsemi heföi
dregizt mikiö saman i Reykja-
vfk og fjöldi atvinnufyrirtækja
heföi flúiö borgina og setzt aö i
nágrannasveitarf élögunum.
Sagöi hann ástæöuna m.a. þá,
aö fyrirtækin heföu ekki fengiö
lóðir undir starfsemi sina i höf-
uöborginni og þvi orðið aö
hrökklast burt. Minnti hann i
þvi sambandi á tillögur, er hann
flutti 1976 um aö borgin greiddi
fyrir húsnæðismálum iönfyrir-
tækja m.a. meö þvi aö veita
þeim betri greiðsluskilmála viö
greiöslu gatnageröargjalda en
nú tiökast. Þessari tillögu heföi
veriö visaö frá og yfirleitt heföi
borgin sýnt litinn skilning á
vandamálum atvinnufyrirtækja
og atvinnulifs.
Aö lokum sagöi Björgvin:
Fulltrúar meirihlutans hafa
skýrt okkur frá þvi hér I kvöld
Björgvin Guðmundsson, borgarfulltrúi í sjónvarpi:
„Reykjavík er
borg í vanda”
Þó margt hafi veriö gert I höf-
uöstaðnum er Reykjavik i dag
borg i vanda, sagöi Björgvin
Guömundsson, borgarfulltrúi I
lokaoröum sinum i sjónvarps-
umræöunum i fyrrakvöld. Þar
átti hann við.hinn mikla vanda i
atvinnumálum, húsnæöismál-
um og málefnum aldraöra og
langlegus j úklinga.
Ræöumenn Alþýöuflokksins I
umræöunum ræddu hin ýmsu
vandamál borgarinnar og geröu
grein fyrir stefnu Alþýöuflokks-
ins i þeim málum. Sjöfn Sigur-
björnsdóttir, sem skipar annað
sæti A-listans ræddi félagsmál,
þar á meðal dagvistunarmál og
málefni aldraöra. Siguröur
Guömundsson 3. maöur A-list-
ans ræddi atvinnumálin en á
sviöi þeirra mála hefur Alþýöu-
flokkurinn haft algera forystu i
borgarstjórn. Ræddi Sigurður
hnignun Reykjavikur i atvinnu-
málum og þær tillögur er Al-
þýöuflokkurinn hefur flutt i
borgarstjórn til viöreisnar at-
vinnulifi borgarinnar. Þar á
meöal greindi Siguröur frá þeim
tillögum er Alþýöuflokkurinn
flutti 1976 i borgarstjórn um
uppbyggingu iönaöar i Reykja-
vik, svo sem uppbyggingu
skipasmiöa og bætta aöstööu til
skipaviögeröa. Þá ræddi hann
nauösyn eflingár BÚR og
annarrar útgeröar frá Reykja-
vik — Bjarni P. Magnússon
ræddi húsnæöis- og umhverfis-
mál og þar á meöal nauðsyn
þess aö blása lífi i hin eldri
borgarhverfi. Helga Möller
fjallaöi um skólamálin.
1 hingborösumræöum i lok
sjónvarpsbáttarins um málefni
Erna Indriðadóttir skrifar úr leikhúsinu:
Sýningarstaður: Lindarbær
Leikrit: Siúörið
Höfundur: Flosi ólafsson
Leikstjóri: Þórhildur Þorleifs-
dóttir
Leikmynd og búningar:
Messiana Tómasdóttir
Tónlist: Leifur Þórarinsson
Tæknimaður: ólafur örn Thor-
oddsen
Leikendur: Edda Björgvins-
dóttir, Iilfa Gisladóttir, Guðrún
Þórðardóttir, Helga Thorberg,
Ingibjörg Björnsdóttir, Ingólfur
Björn Sigurðsson, Kolbrún
Halldórsdóttir og Lilja Guðrún
Þorvaldsdóttir.
„Það er
Salurinn i Lindarbæ er þétt-
setinn. Þó höfðu færri komizt að
en vildu aö þessu sinni. Þaö er
kolniöa myrkur i salnum, svo
kviknar ljós yfir sviöinu og
þyrping hænsnfugla blasir viö
áhorfendum. Það er sýning á
„Slúðrinu” eftir Flosa Ólafsson
sem hér pr að líeíjast.
Leikurinn hefstmeösögu H.C.
Andersens um fjöörina sem
varö aö fimm hænum.
Hænurnar i hænsnahúsinu á
Lindarbæjarsviðinu ræða sin i
milli og eiga ekki til orö yfir
hænurnar í gerspillta hænsna-
húsinu viö Holtagötuna, þar
sem fimm hænsni frömdu þann
voöaverknaö að reita af sér
allar fjaðrirnar til aö hjóta náö
fyrir augum hanans. Málfariö
er hnyttiö og þegar Flosi fer
siöan aö heimfæra sögur Ander-
sens upp á mannfólkið og áhort-
endur fá að skyggnast inn i
Heilsuræktina Veru, þá fer hann
á kostum. Sá kafli er hreint frá-
bær. Konurnar i Heilsuræktinni
skemmta sér og öðrum meö
fáránlegustu kjaftasögum um
náungann, hver aðra, ef svo vel
vill til aö einhver úr hópnum er
fjarverandi, og jafnvel um
meðlimi W indb el ly-f jöl -
skyldunnar sem engin þekkir en
allar hafa séð i sjónvarpinu.
Það hafði komi.upp hörmulegt
morðmál i bænum, fimm konur
höfðu látiö lifið á vofeiflegan
hátt. Moröingjans er leitaö i
dyrum og dyngjum. Hann verö-
ur og á að finnast. Þaö þarf ekk-
ert að vera sá rétti.bara einhver
til aö friðþægja almanna-
rómnum . Og konunum i Heilsu-
ræktinni Veru veröur auðvitað
ekki skotaskuld úr þvi með
imyndunarafli sinu og illkvittni
aö finna morðingjann eöa öllu
heldur búa hann til.
„Maður er ekki eins og maöur
er, heldur eins og maöur er
sagöur vera” er boöskapur leik-
ritsins sem er ágætis ádeila á
kjaftagang og rógum náungann
og þær afleiðingar sem slikt
getur haft. Réttarkerfið fær
einnig sina ádrepu og
sýndarmennska valdhafa. Það
á að finna sökudólginn, réttan
eða rangan.þaö er ekki það sem
skiptir máli, bara aö hann finn-
ist.
Heldur þykir þetta verk Flosa
niðrandi fyrir konur svona á
þessum siðustu timum jafn-
réttisins. Nú er leikritíö samið
fyrir sjö konur og einn
karlmann, það eru sum sé
kjaftakerlingar sem um er að
ræða en ekki kjaftakarlar en
eflaust eru karlar ekkert siöri i
sinum kjaftasögutilbúningi en
konur. Og það má eiginlega
segja að Flosi hafi jafnréttið i
heiöri samkvæmt jafnréttis-
lögunum þegar hann kallar
FjóluPétursdóttursem fæst við
rannsókn morðmálsins rann-
sóknarkraft, en hvorki rann-
sóknarmann eða konu. Annars
er leikritiö fyrst og fremst
spaugilegt. En öllu gamni fylgir
nokkur alvara og svo er einnig
hér, þetta leikrit Flosa er engan
veginn innihaldslaus gaman-
leikur, heldur gamanleikur meö
innihaldi, sem er sjaldgæfara en
hitt.
Nemendaleikhúsið hefur lagt
mikla vinnui sýninguna. I fjóra
mánuði var unniöaö þvi undir
stjórn Þórhildar Þorleifsdóttur
að æfa leikritið. Henni tókst
greinilega að fá allt út úr
leikurunum sem mögulegt var
og stóðu þessir nýbökuðu
leikarar sig meö mikilli prýöi.
Sérstaklega skemmtileg var
Lilja Guörún Þorvaldsdóttir i
hlutverki Obbu.
Uppsetning leikritsins var
mjög góö og minnir um margt á
uppfærsluna á Skollaleik
Böövars Guömundssonar enda
sami leikstjóri að verki I
þessum sýningum. Þórhildur
fylgir þeim stíl sem algengur er
meðal frjálsra leikhópa t.d. á
NorðurJöndum, en hann felst í
þvi aö hafa sviösmynd og
búningaeinseinfaldaoghægt er
alveg áreiðanlegt”
en leggja þeim mun meiri
áherzlu á innihald verksins og
leik og hreyfingar leikaranna.
Leikarar eru oftfáir og færri en
hlutverkin i leikritinu. Og
sviðsmyndin i Slúðrinu er
einföld, svo ogbúningarnir. Þaö
er engin hætta á þvi, eins og
stundum vill brenna við i hefð-
bundna leikhúsinu að innihald
leikritsins og leikurinn drukkni i
ofhlaðinni sviðsmynd og alls
kyns auka prjáli. Stillinn á
uppsetningunni gerir miklar
kröfur til leikaranna og
verksins, þvl hér er ekkert hægt
að fela á bak við eitthvert
skraut og óþarfa drasl-
Sýningin á „Slúðrinu'er mjög
vönduð, hvar sem á hana er litið
og auðséð að allir sem að veik-
inu standa hafa gert sitt bezta.
Heildarsvipur sýningarinnar er
mjög góður og efni leikritsins,
sviðsmynd, búningar og tónlist,
fellur alveg sérstaklega vel
hvaðaðööru. Sýninginer lifandi
og leikritið fyndið. Er óhætt að
fullyröa að þeir sem fara að sjá
„Slúörið”, fá bæði skemmtun og
þarft ihugunarefni fyrir
peningana sina. EI

f 'M