Alþýðublaðið - 20.12.1978, Síða 4

4
Miðvikudagur
20. desember 1978 mSST*
alþýöi blaöið i-
Útgefandi: Alþýðuflokkurinn Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Arni Gunnarsson. Aðsetur ritstjórnar er I Síðumúla 11, simi 81866. Prentun: Blaðaprent h.f. Áskriftaverð 2200 krónur á mánuði og 110 krónur I lausasölu.
Sjálfstæði þingmanna
og borgarfulltrúa
Það vakti athygli þegar Sjöfn Sigurbjörnsdóttir,
borgarfulltrúi Alþýðuflokksins greiddi atkvæði
gegn sorphirðugjaldinu i borgarstjórn.
Að vonum varð kátina uppi i liði ihaldsins og
reyndu þeir óspart að benda á sundrungu i liði
vinstriflokkama±>á brást og Þjóðviljinn ekki i þvi
að fordæma afstöðu Sjafnar enda varð tauga-
veiklunin i liði Alþýðubandalagsins með ólikind-
um og þaðan komu hótanir um að slita samstarf-
inu. Af þessu tilefni itrekaði borgarmálaráð
Alþýðuflokksins að það ætlaði að standa vörð um
meirihluta samstarf það sem nú er i borgarstjóm
Reykjavikur. En auðvitað gat Þjóðviljinn ekki
skilið samþykktina rétt, heldur túlkaði hann
samþykktina á þann veg að kratar hefðu iðrast og
lofað þvi að láta slikt ekki gerast aftur. Um það
segir ályktunin ekkert. Ástæðan fyrir þvi hver
málalok tillögunnar um sorphirðugjaldið urðu er
sú að innan Alþýðuflokksins voru og eru ekki allir
á eitt sáttir um ágæti gjaldsins. Hér sem um ann-
að þótti full ástæða til þess að framkvæma ekki
hlutina fyrr en ljóst þóttiað til bóta væm. Svo
kann að fara að Alþýðuflokkurinn eigi eftir að
samþykkja tillöguna um sorphirðugjaldið en það
veltur auðvitað á þvi hvort það verði til þess að
auka hagkvæmni og sparnað i rekstri borgarinn-
ar.
Sjöfn Sigurbjörnsdóttir þótti ekki sýnt að svo
væri, vildi hún láta kynna hugmyndina betur og
kanna allar hliðar málsins áður en til afgreiðslu
þess kæmi. Afstaða Sjafnar er þvi i rökréttu
samhengi við þá skoðun að það sé ámælisvert af
kjörnum fulltrúum að greiða atkvæði i einhverju
máli gegn eigin sannfæringu og þvi fór sem fór.
Þvi er erfitt að trúa að Sjöfn Sigurbjörnsdóttir sé
sú eina af ráðamönnum þessarar þjóðar sem
þannig haga verkum sinum. Vonandi reynist sá
grunur réttur að jafnvel meðal Alþýðubandalags-
manna séu þeir einstaklingar til sem ekki láta
kúga sig til hlýðni við hvaða málstað sem er bara
vegna þess eins að einhver forysta krefst þess.
Stjórnkerfi okkar gerir ráð fyrir þvi að stjóm-
endur hafi sjálfstæða skoðun og standi við sann-
færingu sinajafnvelþótt það kunni að valda tima-
bundnum erfiðleikum. Þá gildir að sannfæra
viðkomandi um það að skoðanir hans séu rangar
og eða finna þá lausn aðra sem leitt geti til
samkomulags, að ber jast gegn sjálfstæðri skoðun
kjörinna fulltrúa er aðför að lýðræðinu, það er ef
til vill þess vegna sem Þjóðviljinn hamast gegn
Sjöfn.
SOLUSKATTUR
Viðurlög falla á söluskatt fyrir nóvember
mánuð 1978, hafi hann ekki verið greiddur
i siðasta lagi 27. þ.m.
Viðurlög eru 4% af vangreiddum sölu-
skatti fyrir hvern byrjaðan virkan dag
eftir eindaga uns þau eru orðin 20%, en
siðan em viðurlögin 3% til viðbótar fyrir
hvern byrjaðan mánuð, talið frá og með
16. degi næsta mánaðar eftir eindaga.
Fjármálaráðuneytið,
18. desember 1978.
SKOÐUN
SJONARMIÐ RANG-
ÆINGA
Rangæingar hafa farið
fram á það að fá raforku-
verð lækkað. Þetta er ekki
óeðlileg ósk, enda er megn-
ið af raforkuframleiðslu
landsmanna í Rangár-
vallasýslu. Ýmsum þætti
það súrt í broti að greiða
helmingi hærra verð fyrir
afurð úr sínu héraði, held-
ur en nágrannarnir.
Rangárvallasýsla er ein af ör-
fáum hafnlausum sýslum lands-
ins. Þess vegna hafa ibúar hennar
engin tök á þvi, að nýta sér þau
auðæfi landsins, sem mest eru
talin, fiskimiöin. Þeir treysta að
langmestu leyti á landbúnað sér
til framfærslu. óþarfi er að fjöl-
yrða um það, aö þeirri fram-
leiðslugrein, eru skorður settar
að taka á móti nýju vinnuafli, likt
og öðrum frumframleiðslugrein-
um.
Einasta leiðin til að skapa auk-
in atvinnutækifæri i héraðinu er
þvi uppbygging iðnaðar. En iðn-
aður, sem býr við helmingi hærra
orkuverö en tiðkast 1 næsta ná-
grenni á sér ekki viðreisnar von.
Þannig sjá Rangæingar fram á
það, að geta ekki skapaö hinu
unga fölki i sýslunni þau at-
vinnufyrirtæki sem það þarf til
staðfestu heima. Einasta leibin til
Guðlaugur Tryggvl Karltson
að það megi takast er uppbygging
iðnaðar, en þar hefur raforku-
verðiö sett strik I reikninginn.
Þama þurfa stjórnvöld aö koma
til skjalanna og tryggja heil-
brigðu atvinnulífi sýslunnar
traustan grundvöll.
Víða er það svo að mismunur er
milli landshluta á verði vöru og
þjónustu. Mörgum finnst þessi
mismunur ósanngjarn, enda
njóta ýmsar vörur greiöslna úr
jöfnunarsjóðum, til aö tryggja
sama verð um land allt. Þetta er
gert til þess að byggð raskist ekki
um of í landinu og að landsmenn
allir sitji við sama borð hvað
varöar verðlag á helztu lifsnauð-
synjum.
í þessu sambandi má þó ekki
gleyma þvl, að landshlutarnir
sitja ekki við sama borð að nýta
geði landsins. Sum héruð liggja
að góðum fiskimiðum, önnur eru
tilvalin til landbúnaðar, sum hafa
góðar hafnir og önnur ódýra orku
I heitu vatni og hagkvæmum raf-
orkuvirkjunum. Þessi mismunur
verður ekki jafnaður nema að
litlu leyti og þvl óraunhæft að
taka hann ekki með I reikninginn,
þegar áðurnefnd jöfnunarsjónar-
mið koma upp.
T.d. er oft talað um það, aö raf-
magnsverö og hitunarkostnaður
sé lægri á einu svæöi en ööru, en
gleymt aö geta þess um leið að
t.d. útgerð er mjög kostnaðarsöm
vegna fjarlægöar á mið frá þvi
svæði og landbúnaður ef til vill
útilokaður vegna staöhátta. Þeg-
ar allt er tekið saman, sést að I
raun rlkir jöfnuöur á llfskjörum
svæbanna. Afskifti af einum af-
mörkuöum þætti myndu þannig
vera óeðlileg og óheillavænleg
röskun I byggðarþróun.
Varðandi ósk Rangæinganna
um samkeppnishæft rafmagns-
verð gildir þessi varnagli þó ekki,
þar sem þeir hafa að engu að
hverfa nema einum atvinnuþætti
þ.e. landbúnaði, sem á auk þess I
erfiðleikum um þessar mundir.
Lækkun rafmagnsverðs myndi
vissulega hjálpa iönaðarupp-
byggingu I sýslunni og er þaö
sjónarmið styrkt ennfrekar þeirri
staðreynd að megin raforkufram-
leiðsla landsmanna fer þar fram.
G.T.K.
Alþjóöasamband jafnaöarmanna:
14. ÞING ALÞJOÐA-
SAMBANDSINS
14. þingi alþjóöa-
sambands jafnaðar-
manna lauk i Kanada 5.
nóvember. Þingið stóð
yfir i 3 daga, og var
þingið haldið undir kjör-
orðinu Friður og
framþróun. Til þessa
þings bauð Nýi lýðræðis-
flokkurinn, en svo nefn-
ist flokkur jafnaðar-
manna i Kanada.
Þingiö sóttu m.a. þeir Willy
Brandt, forseti Alþjóöasambands
jafoaðarmanna, forsætisráðherr-
ar Danmerkur og Finnlands,
forseti Senegal og nokkrir
leiðtogar jafnaöarmannaflokka
viösvegar aö úr heiminum.
Eitt hundrað nlutiu og nlu
fulltrúar frá fjörutiu og þremur
löndum, sátu þingiö, og tóku þátt I
störfum þess. Fluttar voru ræður
um efnahagsástandið I heimin-
um, samskiptin við þróunarlönd-
in, ástandið i Suöur-Ameriku og
Karabiska hafinu, fjallað var um
fjölþjóöafyrirtæki, ástandiö i
Suöur-Afriku, mannréttindamál
o.fl.
Gerðar voru ályktanir um þessi
mál og sendnar út i nafni Alþjóða-
sambands jafnaöarmanna.
Fyrir utan fulltrúa þeirra jafn-
aðarmannaflokka sem starfandi
eru, voru á þinginu yfir
tvöhundruö fulltrúar jafn-
aðarmannaflokka sem ekki geta
starfaö opinberlega vegna þess,
aö i þeim löndum sem þeir koma
frá er skoðanafrelsi fótum troðið.
Með þvi að velja Vancouver
sem vettvang fyrir þetta þing
Alþjóðasambandsins, var veriö
að undirstrika þann áhuga sem er
á þvl, að upp komi sterkir jafn-
aðarmannaflokkar utan
Vestur-Evrópu. Þetta er i fyrsta
sinn slðan 1876, að þing Alþjóöa-
sambands jafnaðarmanna er
haldið utan Evrópu.
Þremur jafnaöarmannaflokk-
um var veitt innganga I Alþjóða-
sambandið á þessu þingi, og eru
þá sextiu og átta jafnaðarmanna-
flokkar og samtök I Alþjóða-
sambandi jafnaöarmanna. 1
Alþjóðasambandið gengu aö
þessu sinni: Verkamannaflokkur
Barbados, Þjóðlega byltingar-
hreyfingin I E1 Salvador og
Alþýðlegi lýöveldisflokkurinn i
Tyrklandi.
WiDy Brandt formaðurjafnaðar
mannaflokks Vestur-Þýskalands
var endurkjörinn forseti Alþjóða-
sambands jafnaðarmanna á 14.
þingi þess, og Bernt Carlsson frá
Sviþjóð var endurkjörinn aðalrit-
ari Sambandsins,
—L