Vísir - 10.01.1970, Blaðsíða 9

VÍSIR . Laugardagur 10. janúar 1970.
9
Staldrað
við
hjá
húsmæðrum
r
i
horskvinnu

«Pi<;
-Wii

Þær hafa ekki þorsk í matinn þessar, fá nóg af því að umgangast hann allan daginn. Ásdís
Sigurðardóttir og Ebba Gunnlaugsdóttir.
Á ÞREFÖLDUM HRAÐA

;
: ;;

Hraðar hendur við störf í hraðfrystihúsi hf. Keflavíkur.
Slðan förum vlð í síldina á
haustin, þegar dofnar yfir hinu.
— Svo byrjuðum við i desem-
ber núna að taka á móti línu-
bátunum. Þeir eru þrír byrjaðir
hjá okkur og sá fjðrði, Keflvík
ingur, er aö byrja á útilegu.
Auk þess er einn á trolli. Þegar
allt er komið I gang reíknum
við meö aö hér leggi upp 6 — 7
bátar. Þetta eru stórir bátar
flestir og við reiknum með aö
hér verði nóg að starfa, þegar
allir verða komnir af stað.
— Hvaö er mikill mannskap-
ur hjá ykkur núna?
— Liklega 50 manns, en við
fjölgum fólkinu eftir því sem
á líður og líklega verða hér um
100 manns um hávertíðina.
"yiö rekum augun I númera-
spjöld, sem hanga yfir
hverju pökkunarkerfi. Hvert
skipti, sem pakkarnir eru tekn-
ir frá boröunum er skrifað á
spjaldið...
— Hér er unniö eftir bónus-
kerfi. Konurnar fá bónus eftir
afköstunum. Þær komast stund
um upp í 700 krónur umfram
tfmakaupið, sem er þó kannski
ekki algengt en þær þéna allar
á því.
— Og þið þá væntanlega
líka?
— Já, það má segja sem svo,
við eigum miklu auöveldara með
að -fá duglegt fólk til starfa.
Þetta eykur tekjumöguleika
fólks. Þaö segir sig sjálft, þegar
hægt er að komast upp í 100 til
150 krónur á timann í stað 40 —
50 króna. En þær mega Iíka
hafa sig allar við. — Þær geta
þrefaldaö kaupið sitt, en kannski
má segja að þær vinni með þre
földum hraöa.
i~kg víst eru þær hraðhentar
margar þama við pökkunar
borðin Þær vinna tvær og tvær
saman. önnur hreinsar fisklnn,
hin vigtar og pakkar. Þær sem
komizt hafa hæst hafa fengið
900 krónur yfir daginn frá
morgni til klukkan sex. — Geri
aðrir betur. (Sjá frétt f Vísi á
fimmtudag).
— Við höfum svona þrjátíu
krónum betur á klukkutfmann,
segir Jóhanna Ragnarsdóttir. Og
við höfum komizt hærra. Með
henni er Ólöf Jónsdóttir og þær
stoppa ekki augnablik meðan
þær ræða við blaðamanninn,
handfjalla fiskinn æfðum hönd-
um og hver askjan af annarri
hrúgast upp á borðinu.
— Þetta venst segir Ásdís
Sigurðardóttir, þegar við spyrj-
um, hvemig starfið lfki.
- Haflð þið lyst á þorski,
þegar þið komið heim?
— Ja, ég hef aldrei borðað
þorsk öll þau ár, sem ég hef
unnið f fiski, segir stúlkan hin
um megin við borðið, Ebba
Gunnlaugsdóttir.
Tjað er lítiö um unglinga í fisk
vinnunni héma. Nokkrlr
piltar em samt á þönum við að
draga vagna hlaðna pökkum,
fara með þá fram f frystitækin.
Nokkrar unglingsstúlkur standa
í smók i kaffistofudyrunum,
„agalega gaman að vinna f
fiski", segja þær, „alveg geggj-
að.“
J^n við fylgjum framleiðslunni
fram í frystinguna. Þar er du-
lítið ammoníakkeimur í loftinu,
og kuldi frá frystitækjunum.
Þama duga engin vettlingatök,
enda vinna þeir þama sér til
hita sýnist manni.
öskjurnar eru hraðfrystar,
þær eru látnar oní pappakassa
og síðan staflaö upp í klefanum,
þar sem þær bíða eftir fari
vestur um haf. — Framleiðsla
Hf, Keflavíkur var i fyrra 45—
50 þúsund kassar og það er eitt
af afkastamestu húsunum i
Keflavík. — Menn eiga jafnvel
von á enn meiru í ár.
J.H.

Það eru fáir með hvítt um háls-
inn, Þeir sem mæta manni á göt
unni eru í bláum nankinsbuxum,
stígvélum og úlpu. Um kaffitím
ann koma prósessíur af hvít-
klæddum konum úr „húsunum“.
Blaðskellandi og hlæjandi
strunsa þær hrööum skrefum
heim að gá að krökkunum, ell-
egar lfta eftir þvottinum á snúr
unum.
Að kvöldi tínast bátamir inn
úr bugtinni og að morgni bíður
þorskurinn eftir hnífnum. Hann
er flakaður, roðflettur, rýndur
í gegn, hreinsaður og pakkaður
i öskjur, sem fara til Ameríku.
— TTppistaðan í mannskapn-
um hjá okkur eru giftar
konur, sagöi verkstjórinn í
frystihúsi Hf. Keflavíkur Kristj
án Pétursson, þegar Vísismenn
Iitu inn í vinnusalinn hjá honum
um daginn. Það er ákaflega
mikið um það að húsmæður
vinni við þetta, sumar allan
ársins hring, aðrar einvörðungu
yfir sumarið. Þetta verður auð-
vitað erfiðara á vetuma, þegar
börnin þurfa að fara í skóla. Þær
hafa það þá sumar þannig að
þær vinna tvær og tvær saman
eitt dagsverk, önnur fyrir há-
degið, hin eftir hádegi eða skipta
því einhvem veginn þannig á
/milli sín.
— Þaö er minna um aökomu-
fólk en áður fyrr?
— Miklu minna. Þetta er
mest allt heimafólk nú oröið.
Hér áður fyrr var kannski helm
ingurinn af mannskapnum að-
komufólk, en ég held að við sé
um núna með kannski fjóra
fimm aðkomumenn. Yfirleitt er
um við alltaf með sama fólkiö.
Húsið er starfrækt árið um
kring. Á sumrin er unniö í hum
ar. dragnótafiski og trollfiski.
Við látum þá fljóta með konunum, tækjakarlana, Torfa Sigurgeirsson, Hrein Steinþórsson og
Jóhann Jóhaxmsson, en þeir sjá um alla hrað frystingu á staðnum, fjórir saman (á myndina
vantar einn Friðrik Pétursson).