Alþýðublaðið - 23.01.1922, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Lí kkistu vinnustof an
á Laugaveg 11
annast jarðarfarir að öllu Ieyti fyrir
lægra verð en þekst hefir undanfarið.
Helgi Helgason, — Slmi 93.
Takið eftirj
Nú með síðustu skipum hef eg
fengíð mikið af allskonar inni
skóm: karia, kvenna og barna.
Einnig mjög sterk og hlý vetrar-
kvenstígvél með láum hælum, svo
og barna skófatnað, og er alt selt
með mjög láu verði.
Ol. Thorateinson,
Kirkjustræti 2, (Herkastalanum)
H.f. Veralun „Hlíf“
Hvetfisgötu 56 A
Tanblámi 15 —18 aura, Stivelsi,
ágæt tegund, pk. á 0,65 Stanga-
sápa, óvenju ódýr Sólskinssáp-
an aiþekta, Sápndnft, sótthreins
andi, á 0,30 ptkrainn Pvotta-
bretti, rejög sterk. Tanklemmnr
o. «>. fi til þrifnaðar og þæginda.
Muniðl að aiiaf er bezt
og ódýrast gert við gúmmístígvél
og annan gúmmfskófatnað, einnig
fæst ódýrt RÚmmíiím á Gúmrní
vinnustofu Rvíkur, Lacgaveg 76
Notið tækifærið
Þennan mánuð sauma eg öll
karlmannalöt með mjög lágu
verði. Sníð einnig iöt fyrir fólk
eítir máli Föt hreinsuð og pressuð.
Hvergi ódýrara, fljót afgrelðsla.
Guðm. Sigurðsson klæðskeri.
Hverfisgötu 18. — Sími 337.
KRANZAR Ofl BLÓH I
fást á Brekkuetfo 3
Alþbl. kostar í kr. á mánuði.
Tilkynning1.
Eg undirritaður flyt til Keflavíkur
vörur fyrir 4 aurn pr. kiio og til
Hafnarfjarðar fyrir 2 aura pr. kilo.
Viðtalst frá 7—9. Brekkust 14 B.
Jón Magnússon.
Kaupið
iLíþýðtiblaöið!
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Öla/ur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.
Edgar Rice Burroughsi Tarzan.
Clayton var sannur Engleudingur, sem líkja má helst
við göfugustu minnismerki sögulegra karlmenna á ótal
orustuvöllum — sterkur maður og karlmannlegur —
andlega, siðferðislega og líkamlega.
Hann var afar hár vexti; augun grá, andlitið reglu-
legt og hraustlegt; látbragðið frjálslegt og framkoman
öll hin hermannlegasta.
Stjórnmálin komu honum til þess, að fá sig fluttan
úr hernum 1 nýlendumálaráðuneytið, og því er það
að við kynnumst honum ungum 1 þjónustu drotningar-
innar þar sem honum er trúað fyrir vandasömu og
þýðingarmiklu starfi.
Þegar hann fekk þessa skipun var hann bæði hreyk-
inn og skelfdur. Honum fanst upphefðin .viðeigandi
laun fyrir ósérhlífna og dugandi þjónustu, og hann sá
ekki betur en hún væri trappa í stiga, sem leiddi til
meiri metorða og frama; en á hinn bóginn voru að-
eins þrír mánuðir siðan hann gekk að eiga hæðstvirta
jungfrú Alice Rutherford, og það var hugsunin um
það, að flytja'með sér þessa yndislegu konu til einver-
unnar og skelfinganna 1 Afríku, sem dró kjarkinn úr
honum og skelfdi hann.
Hennar vegna hefði hann, hafnað skipuninni; en hún
vildi það ekki. Heldur hélt því fram að hann féllist
á hana og færi auðvitað með hana með sér.
Mæður, bræður, systur, frænkur og stórfrænkur komu
fil þess að láta í ljósi skoðanir sínar, auðvitað margs-
konar, en sagan greinir ekki hverjar þær voru.
En eitt er víst, að heiðan maímorgun 1888 lögðu þau
john lávarður af Greystoke og lafði Alice af stað frá
Ðover út á hinn salta mar, áleiðis til Afríku.
Mánuði síðar komu þau til Freetown og leigðu þar
Iftið seglskip, Fuwalda, sem átti að flytja þau á
ákvöðr unarstaðinn.
En þau John lávarður af Greystoke og lafði Alice, kona
hans, hurfu hér sjónum og meðvitund manna.
Tveimur mánuðum síðar lögðu sex brezk herskip úr
höfninni við Freetown og leituðu um suðurhluta Atlants-
hafs eftir slóð þeirra, eða litla skipsins, og rekaldið af
því fanst því nær strax á St. Helenaey og færði heim-
inum heim sanninn um það, að Fuwalda hefði farist
með allri áhöfn. Leitin hætti því svo áð segja áður en
hún hófst; vonin lifði þó í þreyjandi hjörtum í mörg
ár enn.
Fuwalda var um liundrað smálestir, og lík skipum
þeim, sem tíðum annast strandferðir þar syðra. Skips-
hafnirnar voru úrhrök sjómanna — óhengdir morð-
ingjar og allra þjóða manndráparar.
Fuwalda var engin undantekning frá reglunni. Yfir-
mennirnir voru harðstjórar, hatandi og hataðir af skips-
höfninni. Skipssjórinn var sæmilegur sjómaður, en hann
fór skammarlega með hásetana. Hann þekti eða notaði
að minsta kosti ekki nema tvær röksemdir í deilum
við þá — járnflein og skammbyssu — enda ekki líklegt
að hinn margliti mannsöfnuður, sem hann stýrði skildi
annað betur.
John Clayton og kona hans urðu því vitni að sllku
á þilfarinu á Fuwalda tveimur dögum eftir að lagt
var úr höfn, að þeim hafði aldrei dottið í hug, að
annað eins gæti gerst, nema í skálasögum af sjónum.
Það var um morguninn, annan daginn, að fyrsti
hlekkurinn var smlðaður í atburðakeðju þá, sem hafa
átti þau áhrif á æfiferil þá ófædds manns, að saga
mannkynsins greinir hvergi frá því líku.
Tveir sjómenn voru að þvo þilfarið á Fuwalda,
stýrimaðurinn var á vöku, og skipstjórinn hafði snuið
sér að Clayton og konu hans og var að tala við þaú.
Mennirnir gengu aftur á bak um leið og þeir þvoðu
þilfarið, og nálguðust mjög þau, sem saman voru að
tala, er snéru baki í þá. Þeir komu nær ög nær, unz
annar þeirra var kominn rétt að skipstjóranum. Á
næsta augnabliki hefði hann farið fram hjá honum, og
þessi saga hefði aldrei orðið til.
En létt í því snýr spipstjórinn sér við og ætlar að
yfirgefa hjónin, en rekur sig á sjómanninn og dettux