Vísir - 12.03.1970, Qupperneq 2

Johnny Hallyday mefi sáraum-
búðiir á andlitinu.
Atrdiíaðargbðið slásáðíst. *
Johnnv Haíh’bav, fransiri rifnp-*\
UEtagasönsvarinn, fyígdi honu.
sinni, Sylviu Varta.n, sfingkpou.*
vnst'ur um haf lil New York, þar«
■ sem hún á að sahga Undir læknis-*'
aðgerö, vegna meiðsla, sem Jlúii*
hlaut i bílslysi fyrir tveim vikum*
rúmum. Reyndar slösuöust bæöi*
í árekstrinum og voru lögö inn á#
, sjúkraHús í Frakklandi, en feröj
1 hennar vestur til Bandarikianna*
; var farin til þess að njóta sér-T
þekkingar skurölækna í andlits-*
aðgerðum. Johnnv Hallvday stóð«
cUta ]ehei við vestra. beldur Matli! *
. hamrtæetirs aftlir tíl Partsyr, og*
var þéssi tnyriri te.kin aj' nobum«,
■ Orly fitigvelli, ■ *

Burton og Tayiór — lækka
latiri þoirra i framtfðinni?
ÆLÍi bei'r séu ’nú. liðnir, hinir
gullnii milljónadagar Hollywood-
stiarnanna?. í framtiðinni þykir
ekkj líklegt, aó nein kvikmynda-
st.jarna þurfi að gera sér vonir
uro að skrifa undir samning um
milljónir dollara sér til handa
fyrir a'ð sýna sig á léreftstialdinu.
Því þykja þeir heyra liðinni sögu
tií, dagar eins og þegar Elizabeth
Taylor og Ricbard Burton kröfð-
ust hvort fyrir sig 1 milljónar
doilara, auk ágóðahluta, fyrir leik
i einni mynd.
Tímarnir breytast og tækífæn
kvikmyndastjarnanna um ieiö.
Ný.iuro tfmum fylgja ný iaun ti 1
handa iéikara.num, — og iæeri.
i
Éf eitlHvé.f ágöði fæsi al kvik-
inynd, má skipta honum á rniiii
leikaranna og framleiðendanna.
Því aö — segja þeir núna í Holly-
wood — enginn leikari er milljón
doliara virði. Kvikmyndaframleið
andinn, Arthur P. Jakobs fuliyrö-
ir að hann þekki að minnsta
kosti engan slíkan. Hann trúir
ennþá. á tilveru stjarnanna, en
segir, aö engin stjarna tryggi ör-
ugga aðsókn orðið að kvikmynda-
húsum.
Forseti MGM, James T. Aubr-
ey, sagöi nýlega, að nú myndu
rnenn hætta að verja meiru en
2 milljónum doliara tii fram-
leiöslu einrtar kvikmyndar, og
þaö ætti ekki að strá peningun-
um öllum í Ieikarana.
Þeim himinháu launum er áður
féllu I hlut átrúnaðarstjarnanna,
ætti framvegis að verja til sjálfr-
ar framleiðslunnar.
Þessi nýju viðhorf í kvikmynda
iðnaðinum túlkaði framleiðand-
inn, L&urence Truman skýrt, þeg-
ar hann sagði: „Ég álít, að leik-
stjórar, framleiðendur og leikar-
ar ættu aö skipta ágóðanum af
mýndum sínum á milli sín. Það
rnundi hvet.ja ukkur öil til .þess
aö. gera gpóar mycdir."
Gregory Peck er forseti kvik-
myndaakademíunnar. og þótt
hann sé stjarna sjálfur, virðist
hann aöhyllast þessa stefnu lika:
,,Ég heid, að tími sé kominn til
að breyta ögn til í þessu tilliti.
Það eru svo margar stórmyndir,
sem hafa mistekizt, og þær hafa
lamað mörg kvikmyndaverin. Það
hlýtur einfaldlega aö vera hag-
fræðileg nauðsyn, að leikarar
gangi að skynsamlegri fastalaun-
um, þótt þeir þiggi kannski svo
ágóðahlut, sem yrði undir vin-
sældum myndarinnar kominn.
Sjálfur vinn ég samkvæmt þessu
í mínum kvikmyndum."
Þessari stefnu fylgir Ross Hunt
er einnig.
,,Ég mun aldrei láta mig
dreyma um að grciöa nokkrum
leikara milljön í fastaíaun," segir
hann. „Að vísu hefur litlu munað
hjá mér, er ég réði Julie Andrews
og áður Burt Lancaster. En
nú neyðast þau til að ganga til
móts við okkur í samningum,
lengra en þau hafa fengizt til
fi'am lil þessa, j)vi að aunars
sköpum við bara nýjar stjörnur.
Bæði Deborah Kerr, Doris Day og
Lana Turner hafa í sínum kvik-
myndum samið um ágóðahluta
við sínar ráðningar, og þær auðg-
uðust allar störkostlega á við-
skiptunum,"
Þannig er nú hugur kvikmynda-
framleiðendanna í Bandaríkjun-
um um þessar mundir og á ræt-
ur sínar að rekjá til áhrifa frá
ítölskum, frönskum og öðrum
evröpskum kvikmyndaiðnaði, sem
á undanförnum árum hefur sent
frá sér hverja verðlaunamyndina
á eftir annarri, er langflestar
voru framleiddar með lygilega
iitlum tilkostnaði, en slógu samt
við amerísku „stór“m5mdunum,
sem þó hafðj verið kostað miklu
tii.
Þeir eru allir á því, aö í fram-
tíðinni eigi að stuðla að leikara-
ráðningum upp á hluta af vænt-
anlegum ágóða myndanna, en
lækka mikið fastalaunin.’ Það
hefur oftar en einu sinni komið
fyrir, að allur ágóði einnar mynd-
ar hefur gjörsamlega verið gleypt
tir af sl irhiluin, sent ut'op :.-v<> aö:
skiia honuni áftiir að iriestu i •
skatta, eöa notuðu hann til eyöslu 1
eða földu í svissneskum banka. >
Mönnum þykir skynsamlegra að ,
festa þessar fjárhæðir heldur. i
kvikmyndaiðnaðinum — þeim iðn '
aði til styrktar, sem leikarar lifa'
af.
Laurence Truman er í hópi,
hinna yngri framleiðenda, sem,
náð hafa eftirtektarveröum ár-
angri í starfi. Hann segir:
„Ég hef aldrei notað kvik-
mjmdastjörnu viö gerð neinna •
rninna mynda. Þegar ég liöf upp-.
tökur á myndinni „Hinn fagri
heimur fullorðinna“, varð þaö að
samkomulagi, að Dustin Hoffman '
fengi aðeins 20.000 dollara fyrir •
sitt hlutverk — en hins vegar,
hluta af ágöðanum að auki. Mér.
varð að oröi við Hoffman, að
hann mundi með þvi eyðileggja 1
stjörnuvaldið, því aö hann varð ,
sjálfur stjama í þessari kvik- j
mynd.“
Sú kvikmynd skiiaði seiuna af'
sér 40 milljónum dollara í ágóða.1
boSihjá
Wiison
Sandje Shaw kom
berfætt
Þégar Willy Brandt, kanslari,
vár i heimsókn hjá Harold Wil-
son, forsætisráðherra, á dögun-
um. en peir áttu langar samræður
uffl atanrikismál og sameiginleg
vandamál inpan Efnahagsbanda-
lagsins, héldu forsætisráð-
herrahjónin kvöldveröarboö kansl
aranum til heiðurs í Downing
Street 10.
Margt var þar viröingarmikilla
gesta, en dægurlagasöngkonan
Sandie Shaw lét það ekkj aftra
sér frá því að koma berfætt til
Það er líklegt, að tal þeirra Wilsons og Georges Best hafi snú-
izt um ensku knattspyrnuna — varla um gjaldeyrisstöðuna.
Heiðursgesturinn, Wiliy Brandt, fékk tilbreytingu frá hinum
venjulega diplómatíska gestahring, og er hér á kafi í samræðum
við sjónvarpsstjörnuna Unu Stubbs og söngvarann Cliff Richard
boðsins, Það cr því ekki ólíklegt
að inn í viðræður þeirra Brandts
og Wilsons um utanríkispólitík
hafi slæðzt eitthvert tal um skó-
laust fólk, þótt þeir létu ekki á
neinu bera, enda báðir úr dipló-
mata-skölanum, I veizlunni
sjálfri.
Fleiri frægir gestir sóttu boð-
ið. eins og söngvarinn Cliff
Richard, leikarinn Rupert Davies
og knattspyrnuhetjurnar George
Best og Bobby Charlton.
Líklegt þykir að frú Wilson
hafi miklu ráðið um val að
minnsta kosti sönggestanna, því
vitað er aö hún er mikið popp-
sinnuð, og hefur komið fram i
óskalagaþáttum BBC.
I