Vísir - 20.06.1970, Qupperneq 2

Fyrstu tíu brj óstahaldaralausu
stúlkurnar fá ókeypis aðgang
Það hefur færzt stöðugt í vöxt
upp á síðkastiö, að sænskar og
danskar stúlkur leggi brjósta-
haldara sína á hilluna og sprangi
jm göturnar í þunnum bolum og
blússum brjóstahaldaralausar.

Þegar svo sólin fór að skina f
vor sviptu dömurnar hiklaust af
sér blússunum og lögðust í sól-
bað á baðströndunum á buxunum
einum saman og segja það —
aðspurðar — ekki vera annað en
sjálfsagðan hlut, að sólin fái að
skína jafnt á allan líkamann og
þá á brjóstin að sjáifsögðu lfka.
Yfirvöldin hafa átt töluvert
erfitt með að gera það upp við
sig hvort slfkt eigi að líðast
stúlkunum, en hafa enn ekki gert
neitt róttækt I málinu, aðeins
látið nægja að velta vöngum og
segjast þurfa að taka það ti!
umræðu við fyrstu hentugleika.
Á meðan pólitiið hugsar málið
verður það æ algengari sjón að
sjá berbrjósta stúlkur sóla sig á
baðströndunum og stöðugt veröa
þær fleiri, sem leggja þann ár-
ans óþarfa, brjóstahaidarana —
til hliðar og lýsa frati á allar
gamlar kreddur og kerlingabækur
um ósiðsemi slíks framferðis á
almannafæri. Og er nú svo kom-
ið, að baðstrandagestir eru hætt
ir að veita því athygli, hvort
stúlkan sem þeir mæta á strönd
inni hylur barminn eður ei. Meira
að segja má alveg eins gera ráð
fyrir þvf aö stúlkan, sem þú
mætir á næsta götuhorni sé nak-
in fyrir ofan beltisstað ef sólin
og varmi hennar gefa yfirleitt tii
efni til.
Þótt Amerikanarnir siðprúðu
vilji ekki viðurkenna, að siðgæðið
standi höllum fæti í landi þeirra,
geta þeir ekki lengur neitað þvi
með öllu, að brjóstahaldarar séu
leiðinda fyrirbæri, sem alveg
eins megi hverfa af sjónarsviðinu
— að minnsta kosti eru uppi
háværar raddir meðal kvenþjóð-
arinnar, þar sem brjóstahöldur
unum er vísað algerlega á bug.
Og auövitaö tekur karlpeningur
inn þar í landi undir — án þess
þó að hafa hátt um það, að
Evrópubúar fari að gera sér ein
hverjar annarlegar hugmyndir
um siðferðisvitund þjóðarinnar.
Þó barst okkur hér á Vísi til
eyrna saga, sem höfð er eftir
fslendingi nýkomnum frá einu
menningarlegasta fylki Bandaríkj
anna, en þar var við skólaslit eins
háskólans auglýstur kveðjudans-
leikur fyrir nemendur skólans og
tekið fram í auglýsingunni, að
fyrstu tíu brjósíahaldaralausu
stúlkumar fengju ókeypis að-
gang.
SOLTIN SLANGA í Álaborg
DÝRAVERÐIRNIR í dýragarði Álaborgar urðu um daginn vitni
að átakanlegum sjónleik í gegnum glerrúöur slöngubúrsins Haföi
verið sleppt lausri inn í búrið nýrri slöngu, sem komin var alla
leið frá Thailandi. Hin næstum fjögurra metra langa Konge-
cobra kastaði sér umsvifalaust yfir aðra minni slöngu, og eftir
blóðugt stríð — sem vitanlega endaöi með sigri nýja íbúans —
var litla slangan dæmd til að verða kvöldmáltíð sigurvegarans.
1 á að gizka eina klukkustund hafði cobran höfuð „frænda“ síns
í kjaftinum, eins og myndin sýnir, þó að fyrstu fimm mínút-
umar hafi sálgað bráðinni.

GEORGE
í upptökusal
Vinkonumar dönsku, Jane og Rigmor, telja það ekki nema sjálfsagðan hlut að brjóst þeirra taki
lit rétt eins og aðrir lfkamshlutar, fyrst þær eru á annað borð að taka sér sólbað á baðstöndinni
— en hún er i þessu tilfelii í Bellevue í Danmörku.
Fimm kílómetrar
af slönguskinni
★ George Harrison er nýbyrjað-
ur á nýrri LP-plötu með Phil
Spector sem upptökustjóra. Er
þar um sama mann að ræða og
stjómaði hljóðritun LP-plötu
Beatles, Let it be. En fyrst og
‘^mst á hann frægð sína að
pakka hinni velheppnuðu upptöku
A lagi Ike & Tinu Tumer River
deep, (Mountain high).
George Harrison hefur sjálfur
fengizt við að stjórna hljóðritun
hljómplatna og sú síðasta, sem
hann stóö á bak við, var fyrir
LP-plötu með Doris Troy, en
sú plata mun bera nafniö Ain’t
that cute. Aðstoðarhljóðfæraleik-
arar við upptökuna voru ekki ó-
frægari karlar en Steve Stills,
Deleney, Eric Clapton, Ringó
Starr og svo George sjálfur.
Ringó — vinur vors og blóma —
sér einnig um trommpuspilið fyrir
plötuna, sem George er að vinna
að þessa dagana.
nema hann eigi sér að minnsta
kosti eitt belti, hatt, veski eða
eitthvað því um líkt úr slöngu-
skinni.
Hvorki meira né minna en
fimm kílómetrar slönguskinna
hafa verið notaðir til framleiðslu
margvíslegs tízkuvamings fyrir
Danmerkurmarkað á aðeins einu
ári. Eru það mikil viðbrigði frá
þvi sem var áður, þegar engir
vildu líta við þeim „fjára“,
slönguskinnunum, en nú hafa mál
in sem sé snúizt við og það svo
rækilega, að framleiðendur
„slönguskinnsvarning“, eru nú
uppiskroppa með hráefni þar eð
þau skinn, sem endast áttu til
framleiðslunnar eitthvað fram í
vetrarbyrjun eru nú þegar ger-
samlega á þrotum, og nýrra
birgða ekki að vænta, fyrr en
einhvern tíma í haust.
Ekkert þýðir fyrir vesalings
framleiðenduma að bjóða fólki
upp á vörur úr slönguskinnseftir-
líkingum, því Danir eru manna
vandfýsnastir á sviði tízkuvam-
ings og líta ekki við gerviefnum.
Það eru skinn hinna risavöxnu
kyrkislangna, pythoner, (sem
engir höföu hinn minnsta áhuga
á í fyrra) sem nú er það eftirsótt-
asta á tízkumarkaðinum.
Getur fyrrnefnd slöngutegund
orðið allt frá 5 metra löng (þær
frá A-Asíu) upp I rúmlega 11
metra (þær s-amerísku). Skinnið,
sem stúlkan á myndinni hefur
vafiö utan um sig er af python-
slöngu og er 4,45 metrar á lengd
og mundi venjuleg verkakona
vera i rúman hálfan mánuð að
vinna sér inn fyrir því. En sklnn
ið mundi líka duga í um fjórar
til fimm töskur — eða þá ótölu
lega fjölda belta.