Vísir - 17.09.1970, Síða 8

l' r r r • * •'
i' i i' r jt: 7 rr "'rv'yf' p n t/r 'r,7 < t r r:r r r; t; r >■
8
VÍSIR
Otgefan is Reykjaprent hf.
Framkvæmdastjóri: Sveinn R. Eyjólfsson
Ritstjóri ■ Jónas Kristjánsson
Fréttastjóri: Jón Birgir Pétursson
Ritstjórnarfulitrúi: Valdimar H. Jóhannesson
Augiýsingar: Bröttugötu 3b. Símar 15610 11660
Afgreiösla- Bröttugötu 3b Sími 11660
Ritstjóra: Laugavegi 178. Sími 11660 (5 línur)
Askriftargjald kr 165.00 ð mánuði innanlands
t lausasölu kr. 10.00 eintakiö
Prentsmiðja Visis — Edda hf.
Styrjöldin á götunni
ViÖ segjumst vera friðsöm þjóð, sem hafi haldið sér
frá styrjöldum og ófriði í margar aldir. Þetta er rétt,
svo langt sem það nær. Mannvíg og meiðingar hafa
öldum saman verið fátíð hér á landi. En þá gleymum
við líka þeirri styrjöld, sem hófst með innreið bíla-
aldar á íslandi og hefur magnazt æ síðan, styrjöld-
inni í umferðinni.
Á hverjum degi erum við að heyja hálfgerða styrj-
öld í umferðinni á götum og vegum landsins. Á hverju
ári láta nokkrir lífið í þeim hildarleik. Og miklu fleiri
slasast svo, að þeir hljóta varanleg örkuml af. Þessi
styrjöld hlífir engum og kemur oft niður, þar sem
sízt skyldi. Böm em þar ekki undan skilin. Þau eru
tiltölulega oft fómardýr umferðarslysa.
Undanfarna daga hefur staðið yfir svonefnd sept-
emberalda í umferðarslysum, alda, sem talin er fylgja
lækkandi sól og minnkandi birtu. Dagblöðin hafa
verið full af fréttum af þessari lotu styrjaldarinnar.
Og í gær birti Vísir viðtöl við þrjá sérfróða menn
í umferðarmálum, þar sem þeir f jalla um þetta vanda-
mál.
Þeir teija, að ýmsar orsakir valdi hinum mikla
fjölda umferðarslysa. Pétur Sveinbjamarson nefndi
minnkandi birtu á þessum árstíma og sagði, að öku-
menn væru margir of seinir að átta sig á breyttum
akstursskilyrðum. Ennfremur taldi hann, að minni
umferð á þjóðvegum freistaði manna til að aka hrað-
ar en á sumrin, þegar umferðarþunginn heldur hrað-
anum niðri.
Óskar Ólason yfirlögregluþjónn vakti athygli á því,
hve algengt er, að slysin gerist við beztu skilyrði,
í björtu veðri og í góðu útsýni til allra átta. Þau ger-
ast hins vegar síður á þröngum götum, þar sem hús
og garðar skyggja á umferð úr öðrum áttum. Hann
taldi, að ökumenn slökuðu um of á varkárni sinni
á þeim stöðum, þar sem aðstæður væru góðar. Þeir
teldu sig örugga, þótt þeir væru á miklum hraða.
Svo kæmi eitthvað óvænt fyrir, og þeir væru á of
miklurn hraða til að forða frá slysi.
Þessi óvarkámi við góðar aðstæður er enn hörmu-
legri fyrir þá sök, að yfirvöld gatnagerðar og um-
ferðarmála keppast við að bæta akstursskilyrði á göt-
um, einmitt til þess að auka öryggið. Og svo valda
þessi bættu skilyrði því, að menn hegða sér gáleys-
islegar en áður.
Þannig lýsti Kristmundur Sigurðsson aðalvarð-
stjóri ástandinu í umferðarstyrjöldinni: „Það er satt
að segja varla við öðru að búast, eins og hegðun
manna er með miklum endemum í umferðinni...
Hvert sem litið er sjást menn, bæði ökumenn og
gangandi, brjóta umferðarreglur."
Er ekki kominn tími til, að fólk taki höndum sam-
an um að bæta svo umferðarmenninguna, að líf og
iimir okkar séu í minni hættu, — að styrjöldin á göt-
unum hjaðni?

’’i'/. /" r i"r / r ,f.” f ;' i !'; r r r r /r r ■ • "■1
V í SIR . Fimmtudagur 17. september 1970.
„KRÚSTJEV VAR ENG-
INN ANDANS MAÐUR'
hafi mjög skort alvöru aö dómi
de Gaulle.
Haft er eftir de Gaulle, að
Krustjev hafi helrt rninnt hann
á sögupersónuna Taras Bu-lba,
miikill á lofti en enginn andans
maður. Stalfn hefði verið stór-
brotnari. „Maður krafsar inn
undir yfirborðið á Krustjev og
býst við að finna Marx og Len-
in, en finnur bara Taras Bulba.
Ég veit ek'ki hvort eftfrmaður
Krustjevs verður marxisti, mao-
isti, títóisti eða kapitalisti, hver
veit. Ég get aðeins sagt, að
hann verður Rússi.“ Eitthvað á
þessa leið voru ummæli de
Gaulle eftir fund hans með
Krustjev. Krustjev skildi ekki
rökfræði de Gaul'le. Hún var of
ar hans „bóndaskilningi".
Ritstjóri Le Monde segir frá ýmsum „skemmti-
legheitum" / timabili de Gaulle
□ Tveir kátir karlar
sátu hlið við hlið í bátn-
um og sungu söng ferju-
mannanna á Volgu full
um hálsi. Þessir glað-
væru förunautar voru
þeir de Gaulle Frakk-
landsforseti, og Nikita
Kructjev, sovétleiðtogi.
□ Franski blaðamað-
urinn Pierre Viansson-
Ponte, stjórnmálarit-
stjóri blaðsins Le Monde
hefur ritað bók um tíma-
bil de Gaulle. Þar grein-
ir frá ýmsum smá-
skemmtilegum viðburð-
um í stjórnartíð hers-
höfðingjans.
Greip um gildan
svíra Krustjevs
Þessi samsöngor leiðtoganna
varð í aprflmánuöi 1960, þegar
Sovétléiðtoginn sötti' Frakkland
heim. Þá var „hláka“ f skiptum
austurs og vesturs. Þeir félagar
voru á siglingu i báti án túlks
og gripu til þess ráðs að láta
sönginn tala hinu aiþjóðlega
máli sínu, Krustjev fór að raula
hið alkunna rússneska stef f
ta'kt við áraskvampið, og de
Gaulle hóf raust sína.
Er þeir komu að landi, varð
de Gaul'le fótaskortur. Annar
fóturinn var fastur í bátnum og
hinn kominn á land. Hann greip
þá þéttingsfast í hinn gilda
svíra sovétleiðtogans og varð-
ist faffli.
Minnti á Taras Bulba
Þrátt fvrir hið góða vinfengi
leiðtoganna segir Viansson-
Ponte, að de Gaulile hafi oröið
fyrir vonbrigðum með Krustjev.
Hann hafi ekki fundið í honum
þann mann, sem hann bjóst viö.
Krustjev hafi virzt skemmtileg
ur og einkar litríkur, en hann
Virðing de Gaulle á John
Kennedy óx með árunum.
Illlllllllll
rnmrn
MHHSHEiHiieilRINP
Umsjón: Haukur Helgason.
Kínverjar sigra
í atómstríði
Krustjev átti þó til hótanir,
eins og á þingi Sameinuðu þjóð
snekkju einhvers olíukóngs“,
sagöi de Gaulle um Jacque-
line, og það reyndust orð
að sönnu.
anna, þegar hann barði í borð-
ið með skónum sínutn. Hann
sagði við de Gaulle, að í kjam
orkustyrjöld „munum við eyði
leggja allt, Bandaríkin, Bret-
land, og ég vil ekki einu sinni
minnast á Frakkland.“ De
GauMe svaraði: „Við vitum,
hverjir yrðu sigurvegaramir f
kjamorkustríði. Það yrðu Kín
verjar." „Já, það er rétt“, svar
aði Kmstjev.
Viansson-Ponte segir einnig
frá áliti de Gaulle á Kennedy
Bandaríkjaforseta. Hershöfð-
ingjanum leizt illa á Kennedy
í fyrstu, en smám saman fékk
hann m-ikJa virðingu fyrir
Kennedv De GauMe var hins
vegar aldrei þægur í
samskiotum sínum við Banda-
rikin, eins og kunnugt er. Hann
vildi gera Frakkland óháð
Bandarnríuni.im í hemaðarlegu
tilliti. Þess vegna var hann
Kennedv oft þyrnir í auga.
F.kki hr'fínn
af Jackie
Hershöfðinginn var títt hrif-
inn af frú Jacqueline Kennedy.
Andre Malraux menningarráð-
herra de Gaulle sneri aftur eft-
ir jarðarför Kennedys og dáðist
að þvi, hversu virðuleg Jacque-
line hefði verið, eins og frægt
var á þeim tíma. De Gaulle
mælti þá hin frægu orð: „líss,
hún á eftir að lenda í skemmti-
snekkju einhvers oliukóngsins."
Það reyndust orð að sönnu.
Viansson-Ponte telur sig
„ekki hafa móðgað de Gaulile
með bók sinni. Efninu hefur
þessi þekkti stjómmálaritstjóri
safnað með viðtölum við sam-
starfsmenn hershöfðingjans,
„hirðmenn‘‘ hans.
Hann sendi de Gaule áritað
eintak af bókinni, og er sann-
færður um að de Gaulle verðd
fremur hrifinn en reiður.