Vísir - 12.11.1970, Blaðsíða 2

vill að ég komi inn frá vinstri
með spjót í hendinni, þá geri ég
það“.
E'.'liot Gouild hefur að undan-
förnu dvalizt í Svíþjóð við gerð
Bergmans-myndar, þeirrar fyrstu
sem Bandaríkjamenn fjármagna
fyrir hann. Elliot leikur aðalhlut-
verkið á móti Bibi Anderson. —
Kvikmyndun er nú lokið að
mestu, a.m.k. hvað Elliot snert-
ir og er hann nú kominn heim
til New York, þar sem h'ann
hyggst kaupa hús á Manhattan.
„Ég geri ekki handtak fyrr en
f febrúar. Þá byrja ég á nýju hlut
hemum. Ég er Ameríkani, en ekki
á móti Ameríku. Nixon er ótta-
legasta persónan síðan — já,
látum okkur segja Kaligúla í stað
nærtæk'ara nafns“.
„Snertingin“
Bergmans-myndin sem Gould
leikur í ber bandaríska heitið
„The Touch“ (Snertingin), og leik
ur hann fornleifafræðing sem
verður ástfanginn af eiginkonu
læknis eins. Max von Sydow leik
ur lækninn, en Bibi Anderson
konu hans.
„Nixon óttalegur
sem KALIGÚLA“
— segir Elliot Gould, sem orð/nn er einlægur Bergmans-sinni
Hann er hættur með öllu að
reykja marihuana-síg'arettur og
er í staðinn tekinn til við að
totta stóra vindla. Hann klæðir
sig eins og rómantískur 19. ald
ar maður og segist life heilbrigðu
lífi: vakna snemma og fara f
gönguferðir, en jafnframt sofa 12
tíma sólarhringsins: „Nú er ég
frelsaður“.
Maðurinn er Elliot Gould, sem
er næstum 2 m á hæð, 32 árfa og
helzta kvikmyndahetja ungu kyn
slóöaynnar, sem stendur. Hann
hefur leikið í fjölda kvikmynda,
en frægustu myndir hans eru
M.A.S.H. og Bob & Carol & Ted
& Alice.
Og þessi frelsaði Elliot Gould,
sem lengstum var frægastur fyrir
að vera kvæntur Börbru Streis-
and, tínir til enn eina frétt af
sjálfum sér: „Ég er mikill að-
dáandi Bergmans. Ef Bergman
verki. Þangað til ætla ég að hhfa
það gott með syni mínum, Jason.
Ég ætla að einbeita mér að aðal-
hflutverki Iffs míns: aðverafaöir.
Gould og Streisand
„Við Barbra erum enn ekki
skilin með öllu“, segir Gould með
sinni djúpu röddu, „við erum sam
rýnd og Barbra kom hingað í
heimsókn til mín í Stokkhólmi".
Þau voru saman nokkra daga,
sem hfetnn hafði frí frá kvikmynd
inni . . . hjónaband er nefnilega
miðfeldastofnun", segir hann, —
„það er byggt upp á því, að hjón
in skuldi hvort öðru eitthvað. Ef
hægt er að endurgreiða þá skuld
á tveimur árum þá er það ágætt.
Standi það lengur, þá er þilað nú
heldur skítt“.
Um bandarísk stjómmál: „Ég
er á móti stríði. En ekki á móti
Mynd þessi er sögð vera i
sama, gaml'a „Bergmans-andan-
um“. Hann notar sem áður sama
starfsliðið við gerð myndarinnar.
Katinka Farago, hefur t. d. yerið
aðstoöarstúlka (,,scriptgirl“) hans
í 16 ár. Hún er reyndar eins kon
ar fulltrúi hans, annast allt það
er lýtur að daglegum rekstri.
Og þessi prestssonur, Bergman,
er sem fyrr, klæddur bally-skóm
og hefur svarta 'alpahúfu á höföi.
Áður en taka myndarinnar hófst,
fór hann með kvikmyndara sína
og tæknimenn á hótel eitt og hélt
með þeim þriggja daga ráðstefnu
um myndinþ. „Minar myndir eiga
að vera verk hóps manna „kollek
tivar", en þetta síðasta muldrar
hann reyndar með lófann fyrir
munninum á sér, eins og hann sé
lað trúa sjálfum sér fyrir því.
I
Fimm-stirnið kveður
Þegar farið var að vinna úr
fyrstu Lundúna-upptökuTrú'brots
kom í ljós að hljóðrituð höfðu
verið fleiri lög en komust fyrir
á LP-hljómplötu. Það var því á-
kveðið að eiga umræddan „af-
g)ang“ til góða, sem efnivið i litla
plötu, en þegar til kom var hætt
Gunnar Þórðarson í Trúbroti
kom að máli við tíðindamann
Pop-punkta ekki alls fyrir löngu
og bað þess, að birtar yrðu leið-
réttingar á ummælum þeim, sem
voru höfð eftir honum hér í þess
um dáikum, um samleik Trúbrots
og John Goslings orgelleikara i
Kinks í Glaumbæ á sínum tíma.
Sagði þar, að Gunnar hefði feng
ið mjög mikið álit á hæfileikum
Johns er hhnn spilaði með Trú-
broti og áhugi hans á því, sem
Kinks væri að gera, vaxið að
sama skapi. Þetta var hins vegar
oflof, að sögn Gunnars og átti að
skiljhst sem hallmæli. Undirritað
ur skildi hins vegar ekki þetta
rósamál gítarsnillingsins og því
fór sem fór.
„Ég get ekki hugsað mér að
liggja öllu lengur undir því, að
fólk áh'ti mig hafa álit á þessum
orgelleíkara", sagði Gunnar. —
við öll áform um að nýta hinn
brezk-hljóðritaða afgang. Næsta
Trúbrots-plötuupptaka fór fram
í Klaupmannahöfn, tekin voru upp
fimm lög hjá „danskinum", tvö
þeirra er þegar komin á markað-
inn, en hin þrjú eru rétt nýkomin
út.
„Mér kom þhð þvert á móti mjög
á óvart, að svona hæfileikasnauð
ur maður skyldi nokkum tíma
hafa komizt í sviðsljósið, þó það
hafi reyndar bara verið fyrir
spil'amennsku með Kinks, sem að
mínu áliti eru löngu staðnaðir og
á eftir, eins og líka sannaðist í
Höllinni á hljómleikum þeirra.
Nei, það er sko langt frá því, að
ég hafi haft ánægju af félagsskap
Goslings. Nemh þá að því leyti
einu að virða hann fyrir mér á
meðan hann dauðadrukk'inn og ó-
geðsfegur leiddi spil hljómsveit-
arinnar út í tóma endaleysu, meö
hræðilegu spili sem byggðist eig
inlega á því einu saman lað láta
öll tiltæk tæki sóna og ýlfra. —
Þessu hafði hann einn gaman af.
— Okkur hina langaði hins veg
ar einnh mest til að fleygja hon-
um í burtu“, sagði Gunnar að
lokum. —ÞJM
Þessi fimm lög eiga sér nokkra
sérstöðu, því þau eru það síðasta
sepi „súpergrúppan“ lét frá sér
fara í hljómplötuupptöku, áður
en tók að saxast á liðið. Þessi
nýja plata Trúbrots boðar ekkert
nýtt, fyrri platan sýndi aftur á
móti töluvert mikla viðleitni í þá
átt.
Þessi þrjú lög em falleghr, ró-
legar melódíur, hljóðfæraleikur-
inn er öruggur, en án allra dríf-
andi tilþrifa, að vanda er Gunnar
Þórðarson leiðlandi f hljómflutn-
ingnum, með gítar- og flautuleik.
Tvö laganna af þrem, sem á
plötunni eru, eru flutt með ensk
um textum, það hefur áður verið
reynt að „snuða“ móðurmálið á
íslenzkri hljómplötu, en sem bet-
ur fer hefur því verið heldur fá-
lega tekið, enda væglast sagt óvið
eigandi af tónskáldi að bjóða upp
á „útlenzkan“ texta með tónlist
sinni er hún er boðin til kaups á
hinum almenna hljómplötumark-
laði.
Þrátt fyrir þetta hefur það ver
ið min skoöun að rétt væri að
gefa Shady Owens tækifæri til að
tjá sig á sínu eigin tungumáli,
þar sem glögglega hefur komið í
Ijós að íslenzkan hefur beinlinis
komið í veg fyrir að hún híafi
notið sín í hljómplötuupptökum.
Þetta hefði átt að gerast á LP-
plötu, en þar eð Shady var í burt
fararhugleiðingum er upptakan i
Höfn fór fram, viar ekkert sjálf-
sagðara en að gefa henni þetta
tækifæri.
„Hann var lélegur, vildi ég sagt hafa ..
„Skrifstofublækur og fomleifafræðingar geta haft skegg — ég
rakaði mitt af mér, því að ég er leikari og hef not fyrir rak- ,
að andlitið“.
t
„Starlight" er nafnið á upphats
lagi plötunnar. Shady syngur
þetta lag ákaflega vel, og veitist
það létt, reyndar finnst mér „Star
light“ ekki fullkomlega gefa
Shady tækifæri til lað syngja eins
og henni lætur bezt. Ef síðari
hluti lagsins á aö heita frumlegur
þá hefur svo sannarlega verið
s'kotið fram hjá. Hörpuniöur, gítar
kliður ásamt hvíslingum o. fl. í
tæpar tvær mínútur reiknlast lag
inu svo sannarlega ekki til tekna,
sem er í rauninni virkilega fall-
eg melódta.
„A little song of love“, þetta
er ákaflega einflalt lag, Gunnar
Þóröarson aðstoðar Shady við
sönginn. „Hr. hvít skyrta og
bindi“, er án efa athyglisverð-
asta lag plötunnlar, þar er þyngst
á metunum bráðsnjall texti og
einkar áheyrileg útsetning.
Lag og texti er eftir Gunnar
Þórðarson, Rúnar syngur lagið all
þokkalegla með mjög svo skemmti
legri þátttöku Trúbrots-„kórsins“.
Hljóöritunin er vel unnin, en
það er ókostur hvað söngurinn er
,„mixaður“ lágt saman við hljóm
sveitarflutninginn 'i þessu síðasta
lagi, en það er sennilega með
vilja "ert. Utllt. plötuumslagsins
ber útlitsteiknaranum vel sög-
una, en hann heitir Bjöm Bjöms
son.