Vísir - 27.01.1971, Síða 9

V 1 S I R . Miðvikudagur 27. janúar 1971,
9
JhtUtt aímjfjtinn
Slíkt spjald með myndum af algengustu fíkniefnum hangir á vegg hja toilþjónum á Kefla'
Birgitta Thorsteinsdóttir, skóla-
nemi: — Mér fannst leikritiö '
álveg ofsalega gott og teJkar-
amir svakalega fínir.
— Hvernig bótt; yöur
sjónvarpsleikritið „Bar-
áttusætið“?
Bryndís Helgadóttir, húsmóðir:
— Mjög gott. „Romm handa
Rósalind“ finnst mér vera eina
íslenzka sjónvarpsleikritið, sem
stendur því jafnfætis hvaö gæöi
snertir.
Brynjar Eiríksson, skólanemi:
— Bara ágætt, held ég. ÞaÖ er
að minnsta kosti þaö bezta af
íslenzku leikritunum, sem sjón
varpiö hefur sýnt.
Sigurbjörg Jónsdóttir, húsmóöir:
— Mér fannst það vera alveg
hreint ágætt. Líklega meö þeim
betri, sem sjónvarpið hefur
sýnt. Það sýndi líka margt at-
hyglisvert úr nútímaþjóöfélagi.
Ragnar Einarsson, eftirlitsma'ð-
ur: — Þaö virtist bara vera
sæmilega gott frá mínum sjónar
hól séð.
Guömundur Þór Guðmundsson,
bílstjóri :— Sá hluti leikritsins,
sem ég sá fannst mér vera ágæt
ur, bæöi hvað snertir, leik og
efnisþráö.
• •
vornm
fíkmlyfjum
— segja bandarískir lögreglumenn á Vellinum
— Telja ótta um fiknilyf frá varnarliðinu
ásfæöulausan
„Þið standið betur að vígi en margar aðrar þjóðir, með
því að þið hafið komið auga á vandann og búið ykkur undir
að gera ykkar ráðstafanir, áður en hann er skollinn á.
Víðast annars staðar, eins og í mínu heimalandi, hafa
menn ekki gert sér grein fyrir vandanum, fyrr en hann ekki
aðeins var skolinn á og búinn að festa rætur heldur einnig
orðinn risavaxinn og illviðráðaniegur.“
Talið hafði snúizt um fíknilyf
og eiturlyfjavandamáliö, sem
undanfariö hefur verið svo ofar-
lega á baugi, og sá, sem þetta
sagði, var blaðafulltrúi sjóhers-
ins á Keflavi'kurflug'velli, Arling-
ton Kline, commandör. Hann
hafði komið því í kring, að
blaðamaður Vísiis náði tali af
einum rannsóknarlögreglu-
manna sjóhersins í skrifstoifum
herlögreglunnar á Keflavíikur-
flugv., þegar blm. Vísis var þar
á ferð í síðustu viku. — Vegna
aðstæðna í heimalandi sínu hafa
bandarískir löggæzlumenn mjög
mikla reynslu í baráttunni við
eiturlyfjaneyzlu og útbreiðslu
hennar, og margar þjóðir hafa
sótzt mjög eftir samvinnu yfir-
valda þar við uppbyggingu
fíknilyfjavarna í sínum heima-
högum.
„Því miður urðum við nokk-
uð seinir til viðbragða, og það
var ekki fyrr en eftir 1960,
jafnvel 1962, að menn fóru að
bregðast við þessu og taka þessi
mál föstum tökum,“ sagði lög-
reglumaðurinn, þegar talið sner-
ist um' samanburð á aðstæöum
hér á íslandi og svo hins veg-
ar í hans heimalandi.
„Þó á innflutningur á eitur-
lyfjum til Bandaríkjanna rætur
sínar að rekja allt til þess tíma,
þegar kínverskir verkamenn
fluttust þangað og höfðu með
sér ópíum um miðja 19. öld.
En svo var komið, að athugun,
sem gerð var í New York og
nágrenni fyrir nokkrum árum,
leiddi í ljós, að þar um slóðir
voru um 200 þús. eiturlyfja-
SJÚKLINGAR."
Það hefur sennilega ekki ver-
ið alger tilviljun, að herlögreglu-
maðurinn minntist þessarar at-
hugunar, því niðurstöðutala
hennar er jafnKá íbúatölu ís-
lands eða þar um bil.
„Er ykkur kunnugt um, að
mönnum hér stendur stuggur
af því, að fiíknilyf kunni að ber-
ast hingað til lands að einhverju
leyti með varnarliðsmönnum?"
spurðum við.
„Já, okkur hefur borizt það
til eyrna. Það er leitt, að við
skulum ekki geta sýnt fólki
hvernig aðstæður hérna gera
hermönnunum þetta nánast ó-
kleift.
Þeir búa margir saman í
skálum og eru undir stöðugu
eftirliti yfirmanna sinna, og yfir
hverjum skála er að minnsta
kosti einn svonefndur „vopna-
vörður“. Það er útilokað fyrir
mennina t.d. að reykja hass í
þessum skálum, án þess að við
það verði vart.
Þótt einhver þeirra gæti pukr-
azt með það í felum, þá á hann
ekki gott um vik að vera á ferli
undir annarlegum áhrifum, því
að lögregluþjónar, bæði íslenzk-
ir og frá sjóhernum, veita slíku
fljótt eiftirtekt, og upp um þá
gæti komizt þannig.
Ennfremur er heilbrigðiseftir-
litið mjög strangt hjá hernuih
og vikulega fer á vegum þess
fram skoðun á vistarverum her-
mannanna. Ef henmennirnir
hefðu fíknilyf undir höndum í
verulegum mæli, er hætt við að
eftirlitsmennirnir hlytu að rek-
ast á einfaver merki þess.“
„Við höfum flutt fyrirlestra og sýnt fólki efnin og áhöldin,
sem fíknilyfjaneytendur nota, til þess að fólk geti borið
kennsl á það, þegar slíkt verður á vegi þess,“ sagði banda-
ríski lögreglumaðurinn, sem sýndi blm. Vísis, hvernig mor-
fínneytandi notar sprautu við inntöku efnisins.
„Hingað hafa þö borizt fréttir
að utan þess efnis, að af og til
hafi menn í herþjónustunni orð-
ið uppvísir að fíknilyfjaneyzlu,
og meiri brögö að því síðari
árin.“
„Þar sem það þykir wíst, aö
ffknilyfjanotkun haifi farið vax-
andi með hverju árinu meðal
almennra borgara, þá er ekki ó-
eðlilegt að ætla, að þesis gfeti
kannski lika innan raða hersins.
— En það sýnir sig í flestum
þessum tilvikum, að um hefur
víkurflflgvelli, til þess að auðveldh þeim að þekkja þau.
verið að ræða unga menn, ný-
byrjaða i herþjónustunni.
Hins vegar nýtur varnarliðið
hér þeirrar sérstöðu, að hingað
eru aðeins sendir valdir menn,
sem reynsla hefur fengizt af, því
að þeir hafa veriö í hernum tölu-
verðan tírna, áður en þeir eru
sendir hingað.“
„Gerið þið einhverjar ráð-
stafanir hér hjá varnarliðinu —
umfram venjulegt eftirlit — tii
þess að bægja ffknilyfjanotkun
frá?“
„Hér er starfandi sérstakt
fíknilyfjaráð eða nefnd skipuð
presti, skólastjóra. lögreglu-
manni og óbrevttum borgurum
— einum fulltrúa úr belztu
þáittum okkar litla samfélags
héma. Þessir menn hittast reglu-
lega til funda og bera saman
bækur sínar.
En það er okkar mat, að bezta
vörnin gegn fíknilyfiavandan-
um sé fræðsla — að upplýsa
fólk úm hvað raunvenjleaa
fylgir fíknilyfianotkun. í því
skynj höfum við bæði flutt fyr-
irlestra, sýnt fólki þessi efni,
sem um er að ræða, svo að það
geti borið kennsl á þau , begar
þau verða á vegi þeirra — og
ennfremur höfum við svnt kvik-
myndir, sem fialla um bessa
hluti. Ekki áróðursmvndir — því
að fólki er orðið uonswað við
áróður — heidur fréttnmvndir
með viðtölum við fíknilyfja-
neytendur og mvndir. sem fjal'la
um staðrevndir málsins. bær.
sem liggja fyrir,“ sagði lög-
reglumaðurinn að lokum, — GP