Vísir - 30.03.1971, Blaðsíða 7

Vísir - 30.03.1971, Blaðsíða 7
VÍSIR . Þriðjudagur 30. marz 1971. cyVíenningarmál Á Kópavo t’ins konar listaíhátíö var hald in 1 Kópavogsbíói vikuna sem leiö — Kópavogsvaka svo nefnd. Hefur ýmissa viöburða á vökunni þegar verið getið í blaöinu, tónleiika, kvikmynda og málverkasýninigar sem út af fyrir sig var hið markveröasta sem fyrir augu bar á Kópavogs vöku. I Kópavogi var á 10 ára afmæli bæjarins, árið 1965, sam þykkt aö stofna sérstakan lista- og menningarsjóð og verja til hans árlega Vi°/o af útsvars- tekjum bæjarins. Auik annarra verkefna sjóðsins hefur fyrir þetta fé verið komiö upp hinu fallega myndasafni, 30 málverk og 4 höggmyndir, sem sýnt var á Kópavogsvöku og ótvíræft er vísir aö snotru listasafni. Að svo komnu munu myndir safnsins einkum vera varðveitt ar í skólum og skrifstofum bæjarins. En skipuleg safn- myndun af þessu tagi mun brátt kalla á betra sýningar- húsnæði en veitingasal félags- heimiiisins og síðar meir eigin legt safnhús sem sjálfsagt yrði með tímanum ein miðstöð menn ingarlifs í bænum. Þetta fram- tak Kópavogs má vafalaust verða öðrum bæjarfélögum fyr irmynd viðlíka starfsemi — þar sem hún er ekki þegar haf- wu TMFenningarsjóðurinn í Kópa- vogj mim einnig hafa staö ið meö öðrum aðiljum að Kópa- vogsvökunni sem einkum var ætlaö að kynna og vekja athygli á starfsemi ýmissa félagssamtaka sem starfa að menningarmálum í bænum, bókasafns, leikféíags, tónlistar- félags o. s. frv. Það fer eftir þessum tilgangi að verulegur hluti af efni vökunnar var sam- felldar dagskrár af ýmsu tagi, leikiþættir, uppiestrar, umræðu þættir, söngur og hljóðfæraslátt ur, auk tónleika tónlistarféiags ins í bænum sem mér skilst að verið hafi ein bezt gerða dagskrá vökunnar. En dagskrár gerð af þessu tagi er raunar ýmsum vanda bundin — stund um iþví lí'kast sem efni til slikr- ar dagskrár, einatt gömlu og úr sér gengnu, snjói saman af hreinni og beinni hendingu. Það er ekki nóg að viöa að sér ein- hvers konar efni, kalla saman upplesara, söngvara og ræðu- menn og láta síðan skeika að sköpuðu. Slíkar dagskrár þurfa að hafa eitthvert innra sam- hengi til að bera, allra helzt að leiða áhorfendum eitthvað fyr- ir sjónir sem þeir hafa ek'ki komið auga á sjálfir, áöur, hvort heldur það stafar af sam- setningi gamalkunnug? efnis eða nýju efni til flutnings við slík tækifæri. Á Kópavogsvöku var veriö að kynna starfsemi hinna ýmsu menningarfélaga í bænum. Hugmyndir áheyrenda um starfsemi þessara félaga hljóta þá að mótast af því sem þau höfðu sjálf að miðla dag- skrám sínum, efnisvalinu og fiutningi efnisins, gerð og sam- hengi dagskránna. Ég var-.ekki y^tjííjdur Jyrstu dagskrár Kópavogsvöku af þessu tagi, við .setningu vök- únnar og dagskrá bókasafns Kópavogs fyrri sunnudag, en báðar virtust þær hafa anzi handaliófskennda efnissk rá. Hins vegar var bamaskemmtun vökunnar, dagskrá úr verkum Stefáns Jónssonar, allvel og skynsamlega gerð, hæfilega löng, efniö vel valiö við hæfi ungra áhorfenda og flytjenda sem flestir voru böm og ungl- ingar. En dagskrá Leikfélags Kópavogs á fimmtudaginn stað festi allar iliar grunsemdir — alltof mikiö af efni hennarvarð bara broslegt. Einkum og sér í lagi átti þetta. við aðal-tillag Leikfélagsins sjálfs, ieikþáttinn Vonarstund eftir Gunnar M. Magnúss, kostulegt samansafn af allra hégómlegustu þjóð- ræknisglósum, framsett og flutt rneð rembilegum belgingi. Það er bágt hlutskipti að klæmast með þessum hætti á minningu Fjöinismanna og Jónasar Hall- grímssonar. En Leikfélag Kópa- vogs liefur margt gert vel á umliðnum árum og hefði eflaust mátt kynna starfsemj þess með markveröara móti. k laugardagskvöld lék ung- mennafélagið Dagsbrún af Rangárvðllum, gestaleik á Kópa vogsvöku, Syndir annarra eftir Einar Kvaran. Ég imynda mér að þessa sýningu megi hafa til marks um meðalgetu áhuga- mannafélaga og leikllstariðk- ana út um byggðir lands, og víst er um það að slíkum félög um er óþarft og óþarflegt aö einskoröa sýningar sínar við aiira einföldustu farsaleiki þótt þeir séu meðfærilegir. Einar Kvaran samdi leikrit sín handa Leikféiagi Reykjavíkur, fá- brotnu sviðinu í lönó, takmörk uðum mannafla félagsins á þeirri tíð, og það er ofur-eðk- legt að þau verði enn i dag nærtæk verkefn; áhugamanna- félögum sem viija reyna sig við alvörugefin verkefni. Á hinn bóginn hafa leikir hans, að Lénharði fógeta undanskildum, ekki verið teknir á ný til sýn- inga í Reykjavík á seinni ár- um og áratugum, Syndir ann- arra, að ég held, ekki síöan það var frumsýnt í Iðnó 1915, þó það megi með rökum telja bezt gerða leik Einars Kvaran. Væri kannski vert að reyna það á ný á reykvisku sviði? Til- finningasemi leiksins, siðferðis leg áhugamál og umræða hans kunna að þykja úrelt orðin. En „pólitísk" hugmyndafræðj og oröaforði hans eru, eða gætu minnsta kosti orðið i snjallri sviðsetningu furðu tímabær enn í dag. Að hve miklu leyti eru menn fúsir að afsala sér þjóð- iegum verðmætum til að öðl- ast í staöinn auð, framfarir, velmegun? Það er almennum orðum spurningin sem leikur- inn spyr þótt all-reyfaralega sé meö efnið farið. Og máisvari nýrra tíma, auðsins og fram- faranna, Grímur íögmaöur, er eftirtektarverðasta hlutverkið í lelknum þótt hann bíði auðvitað ósigur, eins og vant er um slí'ka menn hjá Einari Kvaran, áhugj leiksins beinist að innri, siðgæðislegum framförum og veimegun fremur en veraldleg- um. En með hinum meiriháttar umræöuefnum er i leiknum all- fjölbreytt og lífleg persónugerð, drög að Reykjavíkurlýsingu sinna tima sem vei gætu. reynzt áhugaverö viðfangsefni f ieikn- um meöförum á sviðinu. Um sýningu ungmennafélags- ins Dagsbrúnar er þess enn fremur að geta að reyndur og menntaður leikhúsmaður, Ey- vindur Erlendsson stjórnaði leiknum en sikólagengin leik- kona lék eitt aðalhlutverkiö, frú Guðrúnu — Jöhann Axelsdótt- ir sem þekkilega kom fyrir í sjönvarpsleik í haust. Slíkt sam starf atvinnu- og áhugamanna er vafalaust það sem koma skal í leiklistariðkunum áhugafélag- anna. En með tilliti til þessa var samt athugavert hve sterk ur viðvaningsbragur var á sýn ingunni í heild, miklir og aug ljósir annmarkar á framsögn og framgöngu sem unnt ætti þó aö vera að komast fyrir með natinnj leikstjóm, nógu vandaöri vinnu. Jjær samkomur Kópavogsvöku þar sem ég kom voru allvel sóttar og yfirleitt ágæt- lega tekið. Varla hefur verið efnt til hennar í gróðaskyni en hit.t þarf varla að óttast aö vak an hafi bakað aöstandendum sínum óþörf fjárút'Iát. Vafalaust tókst sá tilgangur hennar að kynna þá aðiija og þeirra verk sem að jafriaði halda uppi menn ingarstarfi í bænum. Það má ætla aö allvel sé að slíkri starf semi búið í Kópavogi, henni tekið af áhuga og skilningi af almenningi í bænum. Við slík skilyrði er vafalaust unnt aö vinna markverð verk. En Kópa vogsvaka leiddi samt ekki íljös að þessi starfsemi, )>ó hún sé all-fjölbreytt, sé um þessar mundir tiltakanlega markviss né metnaðargjörn í Kópavogi. VISIR ÍVIKULORIN m VÍStR í VIKULOKIN frá byrjun er orðinn rúmlega 1450 króna virði, 336 síöna litprentuð bók í fallegri möppu. VÍSIR í VíKULOKIN fylgir aðeins til fastra áskrifenda. Vönduð mappa getur fylgt á kostnaðarverði. vís:r í vikuloksn er afgreiddur án endurgjalds frá byrjun til nýrra áskrifenda. (nokkur tölublöð eru þegar uppgengin)

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.