Vísir - 12.05.1971, Síða 9

VISIR. Miövikudagur r*. mai 1971
V
Sigk fyrir
þöttdrn segkm
Sjóskátar æfa siglingar á Hafravatni

' '
„JJún er alveg stórkostleg,
skútan, — fínn siglari. Ég
mun ekki sleppa neinu tækifæri
í sumar til að sigla henni,“ sagði
Bjarni Sverrisson, einn úr hópi
8 sjóskáta, sem á laugardag
unnu að því að flytja 17 feta
langa kappsiglingaskútu úr
bflskúr viö Urðarstekk í Breið-
holti upp að Hafravatni.
Áhugi þeirra leyndi því ekki,
að fleiri höfðu svipaöar ráöa-
gerðir á prjónunum um frístund
irnar í sumar en Bjarni einn.
— ÖH vinnan á kvöldin í bil-
skúrnum hans Guðmundar Jóns
sonar að Urðarstekk 10 við að
gera skútuna sjóklára var ekki
til þess að láta svo skútuna
liggja ónotaða. í hálfan mánuð
höfðu þeir stritað við að ná af
henni gamla lakkinu og bera á
hana upp á nýtt.
Qg þegar þaö stirndi á gljá-
andi skrokkinn, þar sem hún
vaggaði. komin á flot á Hafra-
vatni, uppskáru þeir laun erfið
isins, þar sem þeir stóðu í sand
inum og virtu hana fyrir sér. —
Augnaráðið, sem þeir sendu
henni, hefði nægt til þess að
vekja afbrýðisemi hvaða frið-
leikssnótar sem var.
En skútan er þeim líka meira
en bátur til skemmtisiglinga. Á
henni reisa þeir framtíðarvonir
sinar að nokkru. — Sjómaður
á þurru landi og sjóskáti án
báts, það er Kkt á komið með
báðum. Hvorugur deyr kannski
ráðalaus, en þeir eru ekki í ess-
inu sínu. Og nú er báturinn feng
inn, eða skútan vildum við
sagt hafa, því að bátur er ekki
nógu virðulegt nafn.
Sautján feta langur kappsigl
ari af Rambler-gerð, sem tek-
ið hefur þátt í kappsiglingum
V<

Það stimdi á skútuna, þar sem hún vaggaði, komin á flot
á Hafravateni. — Um borö í henni er svefnpláss fyrir tvo og
aðstaða fyrir eldunartæki og ýmis þægindi.
Fimm af áhöfninni: Bjarni, Marteinn, Guðmundur Gunnars-
son, Stefán, Ómar — og svo messaguttinn, Siggi, sonur
Guðmimdar Jðnssonar.
við England, á heimtingu á
fullr; virðingu., Þótt hún svífi,
létt eins og fis, yfir vatninu,
þegar búið er aö heisa upp segl-
in við 24 feta hátt mastrið, þá
má ekki koma fram við hana
af neinni léttúð.
„Á Hafravatni ætlum við að
læra á henn; tökin,“ sagði Guö
mundur Jónsson, sem lagði til
bflskúrinn undir „slippinn". Það
er heilt nám að læra meðferðina
á seglaútbúnaðinum og að sigla
henni, og Skúli Magnússon, flug
maður, sem átti hana áður, kenn
ir okkur handtökin. Til þess
fara hjá okkur næstu helgar og
þau kvöld, sem tækifæri veit-
ast til að fara upp eftir.“
Við Hafravatn hafa þeir góða
aðstöðu til æfinga. Þar stendur
20 manna rúmgóður skáli, sem
þeir geta notað sér til fveru,
og vatnið sjálft er eins og skap
að til æfinga fyrir byrjendur.
„Að vísu heyrast þegar radd
ir í hópnum, sem byrjaöar eru
að kvarta undan þvf, að vatnið
sé lítið — eftir að Skúli hefur
tvisvar farið með okkur þarna
upp eftir — en okkur er ljóst
að við megum ekki láta ákaf
ann hlaupa með okkur í gönur.
Við finnum sjálfir, að við erum
ekki nógu öruggir að stjórna
henni. Auk frekari tilsagnar i
því að sigla henni mun Skúli .
kenna okkur bóklega hlið á
þessari íþrótt, svo sem gerö og
meðferð seglanna, umhirðu skút
unnar o. s. frv.“ sagði Guðmund
ur.
„Ætlunin er svo að flytja
hana og sigla henni hérna á
Viðeyjarsundinu, en það er
varla að búast við því, fyrr
en f fyrsta lagi í júlí.“
Piltamir átta, sem halda hóp
inn um skútuna, eru fyrrum
félagar úr dróttskátasveitinni,
Sagittarius, — allir sjóskátar.
Sjóskátar eru allmargir f skáta
félögunum í Reykjavík.Aukþess
ara 8 úr skátafélaginu Skjöid
ungi, sem spannar Voga og
Langholtshverfiö, hafa verið
myndaðir sjóskátaflokkar í hin
um félögunum, og f vesturbæn
um einum eru um 40 sjóskátar.
Þessir átta, Ingvin Gunnlaugs
son, Bjami Sverrisson, Ómar
Karlsson, Guðmundur Gunnars
son, Stefán Haraldsson, Mar-
teinn Björnsson, Jón Sigurðs-
son og Guðmundur Jónsson,
hafa starfað saman um skálann
við Hafravatn og við að gera
skútuna sjóklára undanfarnar
vikur.
Reyndar hefur starf þeirra
miðazt við það að búa þá undir
að mynda flokka sjóskáta með
yngri og óreyndari skátum í
haust og vetur. Ákafi þeirra
við að afla sér reynslu í með-
ferð og sig’ingu skútunnar í sum
ar miöast því að miklu leyti við
að gera þá sjáifa tilsagnarfæra
í fþróttinni.
risnsm--
— Hafið þér gaman af
siglingum?
Guðjón Kristinsson, skrifst.m.
hjá Eimskip: ■— Já. Ég hef
kynnzt seglbáta- og hraðbáta-
siglingum bæði hér og erlendis
og líkað afar vel. Eina, sem
dregur úr áhuga minum á að
leggja stund á siglingar er veðr
áttan hérlendis, hún er afar ó-
heppileg til þessa sports. — Jú,
ég hef farið í mlllilandasiglingar.
í því sambandi vil ég benda á,
að okkur vantar alveg milli-
landaskip, sem hæfir þeim
kröfum, sem gera á til skemmti
ferðaskipa. Eins vantar okkur
líka boðlegt strandferðaskip —
túrismans vegna.
Hilmar Jósepsson, lausamaöur í
sveit: — Já, óneitanlegá. Ég á
sjálfur eins tonns trillubát, sem
ég nota aðeins til að leika mér
á. — Jú, það er nokkuð dýrt
sport, en skemmtunin af þessu
sporti er líka ótvíræð.
•m
Ása Kolka Haraldsdóttir, skrif-
stofustúlka: — Ég get ekki neit-
að því, að milililandasiglingar
freista mín, en einu siglingarn-
ar, sem ég hef farið ennþá eru
fiskibátsferð og svo ferð með
Akraborg milli Akraness og
Reykjavíkur. Þær ferðir drógu
ekki úr áhuga mínum á sigling
um — ekki heldur það að fara
ei-ii sinni á s.ióskíði, sem ég
hef einnig reynt ...
Jóhannes Tryggvason, skrif-
stofumaður: — Einu siglinguna
sem ég hef fariö í, fór ég smá-
strákur. Þá sigldi ég með Drottn
ingunni. Áhugi á siglingum vakn
aði ekki við það — og hefur enn
ekki látið bóia á sér, þó að ferö
in hafi gengið vel — takk fyrir.
Svavar Guðmundsson, þjónn: —
Ég vann um nc-kkurt f.keicí *.
sjónum, en eftir að ég fór í þjón
inn hef ég ekki á sjó komið. —
Ef ég færi yröi það öllu frekar
til aö vinna en að sporta mig.