Vísir - 19.05.1971, Qupperneq 1

ÓK Á TVÖ BÖRN
Drengur og telpa á reiðhjóli, 8
og 6 ára gömul, urðu fyrir bifreið
við gatnamót Hringbrautar og
Hofsvallagötu í gærkvöldi um kl.
21.30.
Ökumaðurinn, ungur piltur,
kvaðst 'hafa ekið austur Hringbraut
ar og farið nokkuð greitt til þess
að ná grænu ljósi við gatnamótin.
En þegar yfir gatnamótin kom
rakst bíllinn á hjól barnanna. Köst
uðust þau af hjólinu og 1 götuna.
Drengurinn hafði lærbrotnað og
hlotið áverka á höfði og telpan
kinnbeinsbrotnaö. — GP
Krefjast þess að allir
dómararnir víki úr sætum!
— deila vegna Mývatnsbotnsins tekin fyir i gær
að láta Kisilgúrverksmiðjunni í
Botnmál Mývatns var
tekið fyrir í gær í þing-
húsi Skútustaðahrepps
í Skjólbrekku við Mý-
vatn. Þar skeði það, að
allir f jórir lögmenn máls
aðila lögðu fram skrif-
lega kröfu um það, að
allir dómendurnir þrír
vikju úr sæti í málinu.
Það var einarðlega tekið fram
í kröfulýsingu þessari, að lög-
mennirnir og umbjóðendur
þeirra teldu dómarana mjögvel
hæfa sem slíka, en ef máliö
færi til æðri réttar kynni þaö
að varöa ómerkingu, aö dómar-
arnir væru hver um sig á ýms-
an hátt eða vegna stöðu sinnar
viðriönir máiið, þannig að þeir
yröu ekki taldir aigerlega hlut-
iausir. í slíkum tiífeilum á dóm-
urinn sjáifur að kveða upp úr-
skurð um hvort ástæða sé til,
aö dómari víki úr sæti. Réttar-
höldunum lauk með því, að
dómurinn tók sér frest í þessu
skyni.
Dómsmál þetta þykir að þv'i
leyti til einstakt, að þó það
sé höfðað af jarðeigendum og
ábúendum jaröa við Mývatn, þá
er það í raun og veru prófmál
um eignarrétt jarðeigenda eða
ríkis að miðhluta allra vatna i
byggð á íslandi, ef þau eru
breiðari en 230 metrar.
Málið er höfðað af eigendum
og ábúendum allra 36 lögbýla
við Mývatn til viðurkenningar á
því, að strandeigendur við Mý-
vatn eigi einir svonefndan „al-
menning'1 vatnsins, þ. e. vatnið
og botn þess, utan netalaga,
115 m frá landi. Tilefni málsins
var það, að er Kísilgúrverk-
smiðjan hf. var stofnuð skuld-
batt íslenzka ríkið sig til þess
té endurgjaldslausan rétt til
töku kísilgúrs úr botni Mývatns.
I því sambandi var lagt fram
álit prófessors Óiafs Jóhannes-
sonar þess efnis, aö ríkiö væri
eigandi allra vatna á íslandi aö
botni meðtöldum, þegar komið
væri 115 m frá landi.
Málið hefur nú breytzt á þann
veg að tveir aöilar hafa haslað
sér völl sem sækjendur við hlið
strandeigenda.
Nokkrir landeigendur jarða í
grennd við Mývatn, Arnarvatns,
Grænavatns o. fl. krefjast þess,
að réttur þeirra til vatnsbotns-
ins sé einnig viðurkenndur og
einnig krefst hreppsnefnd Skútu
staðahrepps þess, fyrir hönd
hreppsins, að viðurkennd sé
eignaraöild hreppsins að botni
Mývatns.
Jóhann Skaftason sýslumaður
fór með málið við þingfest-
ingu og tilnefndi sem meðdóm-
endur Friðrik A. Magnússon
hrl. Akureyri og Björn Frið-
finnsson bæjarstjóra á Húsavík.
Lögmaður Mývatnsbænda, sem
eru aðalstefnendur er Páll S.
Pálsson hrl. en af hálfu ríkis-
sjóðs aðalstefnds Sigurður Óla
son hrl. Lögmaður utanvatns-
bæjarbænda er Ragnar Stein-
bergsson hrl., en lögmaður
Skútustaðahrepps er Guðmund-
ur Skaftason hrl. — SB
: M eð sex fíkur j
j í bandi — þar j
! er hundahaldið !
i öllum frjálst j
J.Þetta lýóst hwergi í löndum þarí
•sem hwndar eiga sér öruggan:
• tilverurétt. Þessi mynd var tek»
^in fyrir viiku í Gautaborg í Sví*
• þjóð, og hún er af þeirri öldnu:
»frú Svenson sem er úti að viðra*
• tíkumar sínar sex. Sex tíkur?:
•Alveg satt! og heimilisbragurinn*
*er meö ágætum. enda fá tíkumS
^ar útrás fyrir h'fsþorsta sinn:
• meS iþví að skreppa einu sinni á*
^dag út að ganga með hana frú:
•Svenson í bandi. Meha að segja:
Jsex böndum. (Ljósm. Vísir). •
uorpn brýf ur lög-
reglusamþykktina
E' Á vorin er fallegt að virða
fyrir sér, þegar grasblett-
ir í borgarlandinu taka að
grænka, en hitt er ekki alveg
eins huggulegt, að frá þessum
fallegu blettum Ieggur oft og
einatt megnan óþef.
Borgin sjálf og svo einstakl-
ingar reyna nefnilega að hressa
upp á gróðurinn með því aö
dreifa áburði á grasreitina, og
þessi áburður er yfirleitt ákaf-
lega daunillur, jafnvel svo að
fólk tefcur á sig krók til að
þurfa ekki að ganga í gegnum
fallegustu almenningsgarðana í
Reykjavík.
Þessi ólyktardreifing er harla
einkennileg, þótt hún sé eflaust
fallega meint, því að blátt bann
liggur við henni í Lögreglusam
þykkt Reykjavíkur, en 90. gr.
samþykktarinnar hljóðar svo:
„Á tún, sem liggja að al-
mannafæri, má ekki bera nokk
um þann áburð, sem megnan
óþef leggur af.“ —ÞB
— en Norðmenn hafa þegar hafið söiu á vatni sínu tii útlanda,
— í fernum.
Lögreglan verndar varp
fuglana fyrir skyttum
„Isvatn" trá Ölgerðinni
— æfa sig / oð skjóta niður varpfuglana
„Vatn á flöskum? Já, það er
rétt. Þeir pöntuðu hjá okkur
nokkra kassa af átöppuðu vatni
hjá Loftleiðum. Þeir vildu fá þetta
á EFTA-ráðstefnuna, þótti ekki til
hlýöilegt að bjóða fundarmönnum
að drekka kranavatn“, sagöi Töm-
as A. Tómasson, fulltrúi hjá Agli
Skallagrímssyni.
„Við sandsíum vatnið þá í ör
yggisskyni, og svo er því tappað
á flöstear,. og bragöið er nákvæm-
lega eins og kranavatnið", sagði
Tómas, „við vorum svo heppnir
að eiga til miða á flöskurnar, og á
þeim stendur auövitað „Isvatn“.“,
sagði Tómas.
Ætlar Ölgerðin að flytja þetta
vatn út?
„Þessi útflutningsmál okkar eru
alltaf í athugun, en enn sem kom-
ið er ,hefur þetta ekkert hreyfzt.
En við bíðum bara eftir að árangur
náist í samningum". —GG
Grindvíkingar hafa orðið þess
varir, að skotmenn leggja Ieiðir
sínar í fugiabjörg í nágrenni
þeirra og æfa sig við að skjóta
í mark — en skotmörkin eru
varpfuglar sitjandi á syllum.
„Hafa menn komið að tugum
dauðra fugla liggjandi undir Kross
berginu út undir Reykjanestá. Hel
skotnir fuglar, sem skotmenn hafa
ekki einu sinni kært sig um að
hirða.
Um helgina komu menn að
tveimur mönnum, sem voru að
skjóta í berginu austan hraunsins
við Grindavík, hjá svonefndum
Dúknahelli. Stóðu mennirnir í fjör-
unrii. og skutu upp í bergið, svo að
fuglarnir, rita og fýll hrundu niður.
Þegar aðkomumennirnir reyndu
að nálgast skotmennina til þess að
veita þeim tiltal, forðuðu hinir
sér burtu, og náðist ekki til þeirra.
Að skjóta í varpstöðvum fugla
er bannað, og mælist afar illa fvr-
ir.
„Við höfum þráfaldlega orðið að
stugga skotmönnum í burt, sem
hingað hafa sótt í nágrennið og
til Krísuvíkur til þess að skjóta
í mark. en því miður höfum við
aldrei komið að þessum mönnum,
sem skjóta fuglana af hreiorunum“,
sagði Guðfinnur Bergsson, lögreglu
þjónn í Grindavík. „Menn hafa að-
eins komið að verksummerkjunum.
Frá Selvognum og út að Reykjaties
tá er öll meðferð skotvopna bönn-
uð nema með leyfi landeigenda,
sem fæslir veita leyfi“. —GP