Vísir - 14.08.1971, Qupperneq 5

í

SYNIR SOLARINNAR STOÐU
UNDIR NAFNI OG SIGRUÐU
— herzlumuninn vantaði i leik islenzka liðsins,
og fveir af tengiliðunum brugðust. Japan vann 2-0
Synir sólarinnar reynd-
ust o'iarlar íslenzkra knatt
spymumanna og sigruðu í
landsleiknum í gærkvöldi
með 2—0. Við því var kann
ski að búast, þvl lið, sem
varð í þriðja sæti á Ólym-
píuleikum og tapar aðeins
með eins marks mun á
Idretsparken, getur ekki
verið skipað neinum auk-
visum.
Japönsku leikmennirnir skoruöu
tvívegis meö stuttu miilibili um
miöjan síðari hálfleik — einmitt
þeg-ar íslenzka liðiö var aö ná tök-
um á leiknum og hafði sótt mjög
mínúturnar á undan.
Fyrra markið kom á 20. rnin.
Japanir fengu innkast, sem var
strax tekið og gefið inn í eyðu
í hominu. Þar kom einn jap-
önsku leikmannanna að — og
gaf þegar fyrir markið. Otherj-
inn vinstra megin kom á fleygi-
ferð inn í vítateginn, kastaði sér
fram og skallaði framhjá Þor-
steini Ólafssyni í mark. Það var
raunverulega í fyrsta skipti, sem
Þorsteinn þurfti að verja í síð-
ari hálfleiknum. Og aðeins þfem-
ur mjnútum síðar skoraði sami
leikmaður annað mark Japana,
þegar vörnin íslenzka opnað-
ist illa og Sugiyama komst einn
innfyrir. Þetta var rothögg á ís-
lenzka liðið og því tókst aldrei
að rétta sinn hlut.
Fyrri hálfleikur var oft skemmti
legur og hraði talsverður. Það voru
japönsku leikmennirnir, sem oft-
ast höfðu frumkvæðið, og ef skot-
fimi þeira hefði verið í samræmi við
aðra getu þeirra á vellinum er hætt
við því, að ísland hefði verið I—2
mörkum undir í hálfleik.
Japanir léku létta og skemmti-
lega knattspyrnu — með stuttum
og löngum sendingum á víxl — og
leikni flestra var mun betri en
okkar manna. Leikur liðsins var allt
að því „prófessonial" á köflum.
Samt lék íslenzka liðið betur i
þessum hálfleik en gegn Englandi
á dö.gunum, en það var eins og ein
hvern herzlumun vantaði til aö
þaö félli saman og léttleiki var
ekki nógu mikill.
Fyrsta upphlaup íslenzka liðsins,
sem var hættulegt átti sér stað á
8. mín. þegar þeir fléttuðu saman
Matthías og Eyleifur, sem síðan
gaf knöttinn til Jóhannesar Atlason
ar. Hörkuskot hans hafnaði ofan á
stöng. Rétt á eftir átti Hermann
hörkuskot, af um 25 mettai.-fasjri,
en hinn frábæri,'japanski markvörð
ur varði glæsilega með þvi að slá
yfir.
Næsti leikkafli var Japana og
þeir sóttu stíft án þess að skora
og fengu þó góö færi — og það
var ekki fyrr en á 20. mín. að
íslenzka liðið átti skot á mark. Eftir
skemmtilega samvinnu Jóhannesar
Eðvaldssonar, Ásgeirs og Eyleifs
barst knötturinn til Ásgeirs, sem
spvrnti á markið neðst í hornið,
en Yokoyama varði. Nokkrum sek.
á eftir munaði hársbreidd, að Her-
mann næði knetinum fyrir opnu
niarki, en það heppnaðist ekki —
eins og flest annað þegar að mark-
inu kom. Annað hvort var mark-
Fyrirliðar liðanna, Jóhannes Atlason og Kamamoto, takast í hend-
ur áðUr en ieikurinn hefst og á milli þeirra sést skozki dómarinn,
Marshail. Ljósmyndir BB.
■—
vörðurinn f veginum eða spyrnt
var framhjá.
í síðari hálfleik sótti íslenzka lið
ið mun meira framan af og litlu
munaði að liðinu tækist að skora.
Þannig lék Tómas skemmtilega á
annan bakvörðinn, en þegar hami
ætlaöi að spyrna á markið komst
annar varnármaður fyrir á síöustu
stundu. Þannig sluppu Japanir og
svo kom hið övænta mark — eins
og köld skvetta framan í áhorf-
endur, sem héldu nú loks að sigur
mundi vinnast, en þeir voru 5854.
Eftir þetta mark og hið næsta,
sem fylgdi í kjölfarið lögðu jap-
önsku Ieikmennirnir megináherzlu á
vömina, sem skrljanlegt var. En
þeir áttu þó af og til snögg upp-
hlaup og í einu þeirra varði Þor-
steinn snilldarlega — en þess má
geta, að hann hafði mun minna
að gera í leiknum, eh hinn japanski
— sem vann eitt snilldarafrekið
síðast í leiknum, þegar hann varði
hörkuskot Hermanns.
Eins og áður segir vantaði herzlu
mun, að ísl. liðiö næði saman,
og rnest fyrir það að tveir tengi-
liðanna Eyleifur og Jóhannes, náðu
sér aidrei á strik í leiknum. Hins
vegar var Ásgeir Elíasson, sem lék
einnig í þeirri stöðu, bezti maður
liðsins.
Vörnin var allsæmileg og eink-
um var þó. hlutur Þrastar góður
gegn hinum hættulega og góöa leik
nianni Kamamoto. Guðni átti einnig
góðan leik, en hins vegar verður
ekki það sama sagt um Jóhannes
Atlason, sem átti í miklum erfið-
leikum • viö hinn eldfljóta Sugiy-
Japanski markvöröurinn Yakoyama var hreinn snillingur í hlut-
verki sínu, kattliðugur og snöggur. Markvarzla hans var óað-
finnanleg og því við erfiðan mann að eiga fyrir fsl. leikmennina.
'■ví'nt ■ •*' ■ ••
Framíinan var hins vegar laka.sti
hluti liðsins, hverju sem um er aö
kenna, því þar-vorú vissulega góö-
ir einstaklingar eins ög Matthías
ög Hermann. Hinn ungi Vestmanna-
eyingur Tómas Pálsson var þeirra
hættulegastur, þá sjaldan hann
fékk knöttinn, en Tómas var bein-
línis „sveltur" í leiknum. Undir
lokin fór Eyleifur út af og inn á
kom Steinar Jóhannsson, en fékk
litlu sem engu áorkaö þær mín.
sem hann var inn á. Hins vegar
kom þessi skipting mjög á óvart,
því Steinar hafði alls ekki verið
vatlinn upphaflega í sautján manna
hópinn.
Um japanska liðið er margt gott
að segja. Leikmenn liðsins voru
mun fljótari okkar mönnum og
leikni mikil. Þá var leikaðferð liðs-
ins svo miklu betur útfærð en okk
ar mánna — enda liðið nú að koma
úr langri og strangvi keppnisför,
sem reynzt hefur liðinu hinn bezti
skóli. Dómari í leiknum var skozk-
ur, Majshall að nafni, og skilaði
hann hutverki sínu vel, svo og línu
verðirnir Valur Benediktsson og
Guðmundur Haraldsson. -hsím
Tómas Pálsson var hættuiegasíur íslenzku sóknarmrinnanna þá
sjaklan hann fékk knöttinn. íiér sést hann leika á bákvörðinn
Kikukawa — og komst í skotfæri, en miðverðinum japanska
Yamaguchi tókst á síðustu stundu að koma í veg fyrir mark.