Vísir - 14.08.1971, Blaðsíða 9

* iðiR . Laugöitnígui íit. ctgtrst nrn
/

£j** ^ .ií
%rr.
Ekki þarf að
kvíða eilífðinni,
efhúnersvona
— spjallaö við ibúa við Sporðagrunn,
fegurstu götu Reykjavikur
Ég segi eins og karl-
inn: Ekki þarf maður að
kvíða éilífðinni ef hún
er ekki verri en þetta.
Ég er vel kunnugur allt
ég vildi heldur eiga hús
á fremur en hér í Grunn
inu, sagði Steingrímur
Pálsson, sem við hittum
með orf og ljá úti í garði
hjá Baldvin Einarssyni,
forstj. Almennra Trygg-
inga, Sporðagrunni l.
— Steingrímur er sem
kunnugt er bróðir Er-
lings Pálssonar, lögreglu
þjóns og sundkappa en
þeir bræður áttu lengi
vel heima inni í Laugar-
nesi, þar sem nú þykja
hvað fegurst hverfi í
bænum.
húsin, segja þær Ragnhildur Pálsdóttir og Guðrún Guðjónsdóttir, sem lágu í sólbaðí framan
við Sporðagrunn 12.
ekki mjög langt frá þar sem ég
hafði búið. — Og ég er tnikið
þakklátur þeim manni, sem ég
veit raunar ekki hver er, eða
kannski það hafi verið forlögin,
sem úthlutuðu mér þessari lóð
við endann á Sporðagrunninu.
Steingrímur kann frá mörgu
að segja og tengir þetta háborg-
aralega, tiltölulega nýtfzkulega
hverf; við gamla tímann, þar
sem hann röltir um með amboð
sín og hirðir töðu af blettunum
ofan i tvær merar, sem hann
hefur uppi að Elliðavatni.
• '
Og frúrnar bregða sér út á
blett í sólbað eins og þessi á
númer 13, Katrín Kolbeins.
frá Öræfum og upp í
Kollafjörð og ég veit
ekki um neinn stað, sem
Cteingrímur býr við endann á
Sporðagrunni, þar sem sér
suður eftir þessari fegurstu
götu bæjarins. Og favað ætti
svo sem að vera líkara himnaríki
en þvíiíkt útsýni. Steingrtmur og
þeir bræður hans mega heita
feður þessarar götu og hverfis-
ins því að þeir bjuggu allir
þarna l grenndinni fyrrum. —
Það var eitthvað, sem laðaði
okkur alla að laugunum, sagði
Steingrímur. meöan við röltum
eftir götunni í átt að húsi hans.
Við settumst að viö sitt hvert
hornið á Iauginni. Erlingur bjó
lengi að Bjargi, sem margir
þekkja, en ég fékk smá land-
spiidu skammt frá Hóium,
byggði þar hús og kallaði Reyk-
hóla. Það hús er nú komiö upp
að Árbæ. — Þetta var árið 1925.
Síöan var ég svo að Elliðavatni
með hæliö þar um alllangt
skeið. Þegar fór að byggjast hér
innfrá þá ámáigaði ég það við
bæjaryfirvöld að fá hérna lóð,
íbúar götunnar voru margir
útivið og varla hefur það
spillt útivistinni aö sóla sig í
fegursta umhverfi sem fyrir-
finrist í borginni... .
í Á Sporðagrunrii býr margt
Váliífkttnnra manna. Við nefnd-
um áöan Baldvin forstjóra Al-
mennra trygginga, í næsta húsi
viö hann býr Ragnar Sigurðsson,
læknir og út úr húsi númer 15
þar næst við, sjáum við hvar
kemur Broddi Jóhannesson,
skólastjóri Kennaraskólans.
Hann hefur á lofti alpahúfu sína
þegar við mætum honum og
gengur greitt. enda orðinn of
seinn á fund niðri í ráðuneyti.
Við verðum að sætta okkur við
að málefni Kennaraskólans
teljist mikiivægari en fegurð
Sporöagrunnsins og sjáum á
eftir Brodda bruna í jeppa sín-
um austur götuna.
Við snúum okkur þess í stað
að húsi númer 16 og heilsum
þar upp á Björn Tryggvason,
bankastjóra hjá Seðlabankanum
og Kristjönu Bjarnadóttur konu
hans. Þau sitja eins og fleiri
úti V garði og njóta góöviörisins.
Garðkollum er skotiö undir
blaðamenn og fyrr en varir er
frúin búin að hella uppá.
— Það eru allir hér í götunni
mjög ánægöir með þessa út-
nefningu segir Kristjana — og
stolt af, enda hugsar fólk hér
yfirleitt mjög vel um garðana
sína og húsin. Rykiö af Dal-
brautinni hefur angrað okkur
ansi mikiö og skemmt fyrir okk-
ur gróður, aö minnsta kosti í
görðunum, sem snúa þangaö. —
En það stendur tij bóta, þar sem
nú á að fara að malbika.
Byggingarframkvæmdir við
þessa götu hófust 1955. Þá voru
þar auðvita einungis holt og
mýri. Steinana úr holtinu má
víða sjá I göröunum, sumir
standa óhreyföir, annars staðar
hafa þeir veriö notaðir í hleöslu
og jafnvel f tröppur og stíga.
— Við vorum með þeim
fyrstu sem byrjuðum aö byggja
þéma. Ég^ mafi^þ^ var á sjó-
mannadagjnn 1955 'að ég hafði
fengið. gröjfu frá baénum til þess
að gra?fa hérna fyrir grunninum,
Við vorum á leið hingað inn
eftir ég og félagi minn. Þá sjá-
um við allt i einu heljarmikinn
vatnsstrók bera við himin. —
Grafan hafði þá tekið í sundur
vatnsæð seih lá hér inn að verk-
smiðjunni að Kletti. Þetta varð
eins konar skfrnarathöfn.
\Ti6 röltum yfir götuna þvera
’ og virðum fyrir okkur vel
hirta garðana. Krakkar eru hvar-
vetna að leik í klettum og runn-
um. Bömin munu ekki sízt vera
prýði götunnar, því hér búa
bammargar fjölskyldur. Okkur
er tjáð að þama séu allt upp í
9 börn f heimilj og hér þykir
ósköp hóflegt að eiga fimm börn.
Lítil stelpa fræðir okkur á
þVi að hrekkjusvín fyrirfinnist
hér ekki — nema stundum, seg-
ir hún. Þeir sem era hrekkju-
svln eru það ekk; ailtaf. — Og
það eru vissulega mikil meðmæli
með þessari ágætu götu.
En að húsabaki hittum við
frú l sólbaði Katrínu Kolbeins.
— Við eram búin að eiga
heima hérna í tíu ár og eigum
sennilega einna stytzta búsetu
þeirra sem hér eiga heima.
Fólk flyzt ógjarnan héðan.
— Kemur það ekki mikið i
hlut kvennanna að hirða garð-
ana?
— Fjölskyidumar í þesSirhúsi
skiptast á um að hugsa um
garðinn. eitt ár í senn. Og þá
reynir auðvitað hver að gera það
eins vel og hann má. Ég á ekki
heiðurinn af útliti hans í ár, þvV
það kemur ekki að okkur fyrr
en á næsta ári.
Og þó að ólíklegt sé að Fegr-
unamefnd Reykjavíkur útnefni
Sporðagrunn aftur „fegurstu
götu Reykjavíkur" aö ári, þá
má sjá það á öllu að íbúamir
munu gera sitt bezta til þess að
viðhalda því orði sem hún
hefur fengið. — JH
Hér eru aiíir stoltir af götunni, segja þau Kristjana og Björn Tryggvason, sem buðu upp á Og þarna er Steingrímur Pálsson aö siá gras ofan í merarnar
kaffi úti í garði. sínar á blettinum hjá Baldvin í Almenna.
9
l
I
i
t