Vísir - 15.03.1972, Blaðsíða 6

6
Visir. Miðvikudagur 15. marz 1972.
VÍSIR
Útgefandi: Reykjaprent hf. 1
Framkvæmdastjóri: Sveinn R. Eyjólfsson /
Ritstjóri: Jónas Kristjánsson 1
Fréttastjóri: Jón Birgir Pétursson /
ftitstjórnarfulltrúi: Valdimar H. Jóhannesson )
Auglýsingastjóri: Skúli G. Jóhannesson /
Auglýsingar: Hverfisgötu 32. Simar 15610 11660 j
Afgreiðsla: Hverfisgötu 32. Simi 11660 /
Ritstjórn: Siðumúla 14. Simi 11660 if> li'nur) )
Askriftargjald kr. 225 á mánuði inranlands \
i lausasölu kr. 15.00 eintakið. /
______Blaðaprent hf )
Hin eina, sanna trú ó uppleið
Frjálslynd borgarahugsun á nokkuð i vök að verj- j
ast um þessar mundir, hér á landi eins og i ná- (
grannalöndum okkar. Veraldleg ofsatrú hefur /
breiðzt út og með henni hinir gamalkunnu fylgi- )
nautar: Trúboð, einstefna og umburðarleysi. \
Heimslausnarar eru á hverju strái og boða þeim eld (
og brennistein, sem ekki vilja fallast á hina einu, li
sönnu trú.
Það er dapurlegt, að menntakerfi nútimans skuli
ekki hafa tekizt að festa skynsemishyggju og vis- (
indaiega hugsun betur i sessi. Skynsemin og visind- (
in kenna okkur, að sannleikur verður ekki höndl- /
aður i eitt skipti fyrir öll, að heimurinn er ekki fullur 1
af réttu og röngu, svörtu og hvitu, að vandamál nú- )
timans eru ekki eins auðviðráðanleg og ætla mætti (
af slagorðum heimslausnaranna. /
Ólafur Ragnar Grimsson hefur unnið þarft verk )
með þvi að leiða ýmsa ofsafengna einstefnumenn \
hópum saman inn i sjónvarpssal og gefa fólki kost á (
að sjá umburðarleysið og einsýnina með eigin aug- /
um. Þetta hefur opnað augu margra fyrir þvi, að )
ísland er ekki það gósenland jafnvægis og yfirveg- )
unar i hugsun, sem þeir höfðu haldið. \
Raunar er það skólakerfi og skólamennsku okkar ((
til mikils áfellis, að menn skuli eftir langa skóla- //
göngu vera sannfærðir um, að þeir hafi höndlað ))
hinn æðsta sannleika og að þeim sé heimilt að troða ))
honum upp á aðra með góðu eða illu. Heilbrigt \(
skólakerfi ætti hins vegar að færa mönnum heim ((
sanninn um það, hve litið þeir vita. /
Ekki alls fyrir löngu gerði hópur islenzkra náms- )
manna uppistand i Stokkhólmi og lét fara frá sér \
greinargerð, sem var full af barnalegum klisjum (
um stéttakúgun á íslandi og fleira þess háttar, /
byggðum á guðfræðiritum skólaspekinga hinna ver- )
aldlegu trúarbragða. j
Ýmissa undarlegheita er jafnvel farið að gæta i (
áhrifastöðum á íslandi. útvarpsráð átti nýlega kost ((
á starfskröftum eins virtasta hagvisindamanns /
þjóðarinnar. 1 stað þess að fagna þvi og láta fylgja j
fyrirvara um, að hann yrði að starfa i samræmi við )
reglur og venjur útvarpsins, var starfi hans hrein- (
lega hafnað. Þegar þetta fór að vekja almenna /
undrun, halaði útvarpsráð aftur i land að nokkru. )
Svo rann enn ofstækisvima á ráðið, þegar það j
neitaði útvarpi varnarliðsins um heimild til að þýða (
texta sjónvarpsþáttar Magnúsar Bjarnfreðssonar (
um starfsemi liðsins, svo að varnarliðsmenn mættu
lika njóta þáttarins. /
Þetta eru smávægileg dæmi. En þau eru samt til j
viðvörunar. t Þjóðviljanum birtist fyrir allmörgum )
árum mynd af islenzkum skátum og ameriskum (
unglingum á Keflavikurflugvelli, þar sem þeir voru /
„hver innan um annan”, eins og blaðið hneykslaðist )
á. Slikir fordómar, sem jaðra við kynþáttafordóma, j
eru okkur enn fjarri. En hver veit hvað verður, ef (
þróunin heldur áfram i átt til aukins umburðar- (
leysis og trúarofsa. )
Hvort sem menn eru til hægri eða vinstri i stjórn- j
málum og hvar sem menn skipta sér i flokka á öðr- )
um sviðum, mega menn aldrei styðja málstað sinn (
með slikum ofsa og slikri einsýni, að þeir gleymi (
alveg þeim möguleika, að andstæðingurinn gæti )
haft á réttu að standa. Miðöldum átti eiginlega að )
ljúka fyrir meira en fjórum öldum. (
Glœpamenn þóttust
vera „byltingarmenn"
riMet"mannrán í V-Þýzkalandi var ranglega bendlað við flokk Ulriku
Meinhof, sem telur sig hafa byrjað „alþýðubyltingu“
Þýzki auðjöfurinn Theo Albrecht kreistir fram bros, eftir að honum
hafði verið sleppt gegn 200 milljón króna greiðslu.
Það var talið vera pólitiskt
mannrán. Ræningjarnir kröfðust
um 200 milljóna islenzkra króna i
lausnargjald. „Við viljum aðeins
losa þennan auðmann við Iftils
háttar af peningum”, stóð i bréfi
þeirra. ,,Á þessu geta menn séð,
hvernig fá má átta milljónamær-
ingja úr einum með þvi að skipta
auðnum”. Svo kom á daginn, að
glæpamenn stóðu að ráni þýzka
auðmannsins Theo Albrecht, án
þess að hafa til þess nokkra
pólitiska stefnu.
I Vestur-Þýzkalandi leikur
lausum hala pólitiskur bófa-
flokkur, sem lýtur leiðsögn stúlk-
unnar Ulriku Meinhof. Flokk-
urinn hefur staðið að nokkrum
bankaránum, og hann er talinn
valdur að morðum. Lögreglu-
þjónar hafa fallið i bardögum við
þennan flokk, sem segist vera að
þessu til að koma af stað „alþýðu-
byltingu” i V-Þýzkalandi.
Nokkrir félaganna hafa náðst og
sumir yfirgefið flokkinn. En þrátt
fyrir mikinn eltingaleik hefur lög-
reglunni ekki heppnazt að gripa
forkólfinn.
Glæpamennirnir Joachim
Ollenburg og Paul Kron notfærðu
sér þetta, þegar þeir rændu auð-
manninum. Mannránið var
„þýzkt met”, ef miðað er við hæð
lausnargjaldsins.
Ollenburg hefur verið lýst sem
kvennabósa, nokkuð aðlaðandi,
duglegum við vinnu. Hann er lög-
fræðingur, uppgerðarfullur
maður, sem hafði slegið um sig á
kvennaveiðum með myndum af
SÉR i sportflugvél, SÉR á lysti-
snekkju, en hann hefur hvorki átt
flugvél né bát.
Liklega hefur löngunin að
eignast auð, svo að myndirnar
yrðu raunverulegri, knúið hann
til hins djarfa mannráns.
Paul Kron varminniháttarbófi,
sem hafði setið inni um skeið, en
varð siðan verkfæri i höndum
Ollenburgs i glæpnum.
I sautján daga héldu þeir
kumpánar einum auðugasta
manni Þýzkalands i gislingu i
skrifstofu i Diisseldorf og inn-
heimtu um 200 milljónir króna.
Theo Albrecht var tiltölulega
.hagstætt fórnarlamb. Þrátt fyrir
auðinn þekkja fáir Þjóðverjar
manninn, svo að auðveldara var
að flytja hann um landið en
marga aðra auðmenn.
Kron fylgdist vikum saman
með ferðum Albrechts og skrifaði
hjá sér venjur hans. Þeir kump
ánar höfðu æfingu og óku þá leið,
sem þeir siðar óku með fanga
sinn.
Ollenburg hafði fengið
hugmyndina við lestur bókar-
innar „Hinir riku og feikiriku”.
Þar sá hann Theo Albrecht
nefndan, þótt litið hefði annars
verið um frásagnir af auðlegð
hans.
Og svo gerðist það nú fyrir jól,
að Theo hringdi til konu sinnar til
að segja, að hann væri á heimleið,
eins og hans var vandi. Hann
gekk út úr skrifstofubyggingu
sinni, en þá birtust tveir grimu
búnir menn með skammbyssur,
skipuðu honum að stiga inn i
Mercedesbifreiðina, og Kron sett-
ist undir stýri.
Leiddur gegnum
manngrúann.
Þeir hringdu til konu hans,
Cilly, og Ollenburg sagði: „Við
mmmm
UMSJÓN:
HAUKUR
HELGASON
erum með Theo. Enga lögreglu,
enga, blaðamenn, annars máttu
biðja fyrir honum. Við látum
heyra frá okkur.”
Saksóknari heldur á bréfi, sem
Alhrecht skrifaði i gislingunni.
Þeir fóru með gislinn i bilskúr
Krons og rifust um, hvert ætti að
fara með hann. Þar geymdu þeir
Albrecht til morguns, en fóru þá
þvert yfir Dússeldorf með hann.
Þeir höfðu limt fyrir augu hans og
létu hann hafa dökk gleraugu
yfir. Þeir staðnæmdust við skrif-
stofur Ollenburgs og leiddu fang-
ann gegnum manngrúann um
miðjan dag. I bakherbergi bundu
þeir hann við stól, klæddan
nærfötum einum.
Þar neyddu þeir Albrecht til að
rita konu sinni bréf, þar sem hann
bað hana að hafa samband við
lögfræðing fjölskyldunnar, en
láta lögregluna ekkert vita. Lög-
fræðingurinn ráðlagði hins vegar,
að lögregla yrði kvödd til. Siðar
létu ræningjarnir Theo hringja til
framkvæmdastjóra sins og skrifa
konu sinni annað bréf, þar sem
krafizt var um 30 milljón króna
lausnargjalds.
Rekstraryfirlitið marg
faldaði lausnargjaldið.
Albrecht var þægur fangi, svo
að Ollenburg kom til hugar að
biðja hann að skrifa rekstrar-
reikning fyrir fyrirtæki sitt eftir
minni. Þetta gerði Albrecht, og
þótt hann færði ekki hagnað, not-
færði Ollenburg sér bókhalds-
kunnáttu sina og fékk út, að hagn-
aður fyrirtækisins fyrir árið 1971
yrði um 400 milljónir króna.
„Þetta viljum við fá I skaða-
bætur,” sagði hann þá.
Theo Albrecht vefengdi reikn-
inginn og benti á, að hann ætti
fyrirtækið ekki einn, heldur til
helminga. Við það lækkaði Ollen-
burg kröfur sinar um helming og
sendi fjölskyldunni þær kröfur.
Þegar tiu dagar voru liðnir frá
hvarfi auðmannsins, komust dag-
blöð á snoðir um málið. Lögregl-
an réð fjölskyldunni að borga.
Þá létOllenburg gisl sinn skrifa
bréf, sem átti að slá ryki f augu
manna. Þar var látið lita svo út
að pólitiskar ástæður væru á bak
við ránið og notaðar grunsemdir
sumra fjölmiðla um, að flokkur
Ulriku Meinhof stæði að þvi.
Ollenburg skrifaði fyrir sitt leyti
bréf til forsætisráðherra fylkisins
Nord-Rhein Westfalen með
pólitisku snakki, „Við getum
haldið Albrecht i eitt ár, ef þarf”
stóð þar.
Sjónvarpssalinn radd-
sérfræðingur.
Biskupinn Hengsbach gekkst
fyrir skiptum á gíslinum og pen-
ingunum, 30 kilóum af banka-
seðlum. Samkvæmt samkomu-
laginu lét Albrecht ekki á sér
kræla i einn sólarhring, en ræn-
ingjarnir fóru til skrifstofu Ollen-
burgs. Þeir fóru sér ekki óðslega.
Ollenburg vann að kaupum á
búgarði i Suðvestur-Afriku og
sendi börnum sinum jólagjafir.
Um jólin fór Ollenburg loks til
Acapulco, Mexikó, með vin
konu sinni einni. Lögreglan hafði
litið i höndum nema segulbands-
upptökur með röddum þeirra
félaga. En Kron gerði kórvillu,
Hann greiddi skuld sina af
litasjónvarpstæki, og svo vildi til,
að kaupmaðurinn hafði það að
dægradvöl að athuga raddir fólks.
Hann þekkti rödd Krons sam-
dægurs, þegar hann heyrði hana i
sjónvarpi, er lögreglan lék segul-
bandsupptökurnar.
Kron náðist. Og þótt hann þegði
lengi við yfirheyrslur, var Ollen-
burg gripinn i Mexikó.
Lögreglan hefur siðan rann-
sakað allar hliðar málsins, meðal
annars hvort um pólitiskt mál
væri að ræða. Peningarnir hafa
nefnilega ekki fundizt. En hið
nýjasta i þvi máli er, að þeir
kumpánar hafi verið einir að
verki og Ollenburg falið pen-
ingana.