Vísir - 28.06.1972, Blaðsíða 4

4
VÍSIR Miðvikudagur 28. júni 1972
Æ,œ,
þar fór
illa....!
Æ, æ þar fór illa. Hún virðist þó ekki taka það svo
nærri sér að missa höfuðið, frúin á myndinni.
Kannski hún sé lika bara að fara að hætti strút-
anna, sem grafa höfuð sin i sandinn þegar vandræði
steðja að. Hver veit nema frúin sé að þvi kominn að
brenna á nebbanum, en vilji aftur á móti ná dálitið
meiri lit á skrokkinn?
óskiljanlegur hattur!
Það skildi enginn reyna að
koma apanum Jonja i dýragarði
Lundúna i skilning um það, á
hvern hátt brúka skal hatta. Um
það allt saman hefur hann sinar
sjálfstæðu skoðanir.
Uegar hann fékk nýlega höfuð-
fat i hendurnar til að föndra með,
kom tizkutildrið þegar upp i
honum.
Jonja beit i hattinn, skoðaði
hann frá öllum hliðum yzt sem
innst, tróð höndum og fótum i
hann og rannsakaði notagildi
hans á enn fleiri vegu. En svo —
allt i einu — rif jaðist það upp fyrir
honum hvernig allt skritna fólkið
bar hatta. Og hann var ekki seinn
á sér að hvolfa pottlokinu ofan á
kollinn á sér. —En hvilik von-
brigði. Hann sá ekki glóru þannig
,,Það eru meiri aparnir þetta
fólk, sem burðast með þessa fá-
nýtu hatta! og Jonja fleygði
sinum aftur út á milli rimlanna.
Umsjón:
Þórarinn Jón
Magnússon
Músin og fillinn þrömmuðu
misþungum skrefum inn til
prestsins:
—Við viljum gjarnan giftast!
— Nei, heyriö þiö mig nú. Það
getiö þið ekki....
Þá rcnnir músin augunum
W niður eltirbelg sínum og segir
biðjandi: — En prestur, það er
bráðnauðsynlegt'.
Hannes var að fá sér hund,
sem hefur ekkert skott.
Hvernig getur hann þá séð
þegar hann er glaður? Jú, þá
hættir hann að bita hann.
Þeir sem lita þennan geithafur i einum dýragarði
Þýzkalands eiga erfitt með að trúa þvi, að hann sé
ósvikinn. „Kynblendingar” af þessu taginu eru lika
fáséðir og þvi ekki nema eðlilegt, að þeim sé stillt
upp til sýnis.

ALFRED HITCHOCK
Ætlar ekki nýjustu mynd sína „Frenzy”, að
verða sina siðustu kvikmynd. Hann er nú þegar
tekinn við að berja saman handritið að þeirri
næstu, og hefur gert samning við Universal um
gerð tveggja annara til viðbótar.
NOEL HARRISON
— kannast nokkur við hann? Nei, ekki að
undra. Hann á það sér helzt til ágætis, að geta
bæði leikið og sungið, en það sem þó. á einna
mestan þátt i þvi að honum er að takast að öðlast
frægð er „pabbi gamli”, sem er sá ágæti Tony
Curtis. Það hefur komið til tals, að sonurinn
leysi hann af i haust og taki þá við hlutverki hans
i sakamálamyndaflokkunum, sem þeir Curtis og
Roger Moore hafa leikið i saman til þessa.
DAVID NOVEN
leikari hefur haslað sér völl á ritvellinum, en
hann seldi nýverið frumsmið sina til vasabóka-
útgáfu. Bókin heitir „Máninn er blaðra” og i
höfundarlaun fékk Niven greiddar einar 35 mill-
jónir isl. kr.
TONY BENNETT
hefur notið mestrar aðsóknar i Las Vegas
siðan þeir Frank Sinatra og Dean Martin drógu
sig i hlé.
DAVID FROST
hefur veriö sagt upp störfum við stjórn sinna
föstu umræðuþátta fyrir sjónvarp. Þess i stað er
hann tekinn til við gerð annars konar sjónvarps-
þátta. Hvers kyns fylgir ekki sögunni. Fréttir
herma, að hann hafi varið nokkrum tima i að
koma á fót nokkrum japönskum veitingastöðum
i Bandarikjunum i félagi við japanska glimu-
kappann Rocky Aoki.
KIRK DOGLAS
hefur ákveðið að takast á við hlutverk i nýrri
söngvamynd, sem gera á fyrirsjónvarp. Byggist
myndin á hinni klassisku sögu um „Dr. Jekyll
og Mr. Hyde”.
LEE MARVIN
—Ruddalega kúrekahetjan úr kvikmyndunum —
syrgir stórum þessa dagana. Hesturinn, sem
Marvin fyllti ihinni bráðskemmtilegu kvikmynd
„Cat Bollou” er dauður. „Hann átti hálfan
heiðurinn af Oskars-verðlaununum, sem féllu
mér i skaut”, segir leikarinn.
ROLLING STONES
undirbúa nú hljómleikaferð til Banda-
rikjanna. Þetta er þeirra fyrsta ferð
vestur um haf siðan þeir héldu þar hina marg-
frægu Alamont-hljómleika, en þeir hljómleikar
urðu hvað frægastir fyrir þátt Engla Helvitis,
sem þar áttu að sjá til að áheyrendur héldu sig á
mottunni. Gekk sveitin svo hart fram i þeirri
gæzlu.að viðstaddurblökkumaður beið bana af.
Kvikmynd frá hljómleikunum, sem sýnir ein-
mitt þetta atvik, hefur verið sýnd viða erlendis
við góða aðsókn. Þar má sjá viðbrögð söng-
varans Jaggers er Englarnir myrða blökku-
manninn frammi fyrir senunni. Honum fipast
söngurinn andartak, og þokar sér nokkur skref
afturábak, en er svo fljótur að beina athyglinni
annað og ná laglinunni á nýjan leik.
TOM JONES
er ætið sama kvennagullið og dregur kvenfólk
ekki af að sanna honum það, þá er hann treður
upp og syngur opinberlega „O Tom”, „Guð
minn”. þannig kallaði kvenfólkið i aðdáendahóp
hans stöðugt upp yfir sig á siðustu hljómleikum
hans i New York. Og allir þeir brjóstahaldarar,
sem kastað hafði verið upp á senuna til hans og
lágu þar i hrúgum eftir söngskemmtunina, voru
eins og til að sanna.það, að aðdáun kvennanna
væri meira en orðin tóm.