Vísir - 12.07.1972, Qupperneq 2

2
Visir. Miðvikudagur 12. júli 1972
tfmsm: | Er hann að gera múður?
Gætirftn hnPsaiS h£r qJS::
Gætirðu hugsað þér aðjj
leika Álfgrim i Brekku-p
kotsannál?
Stórgambítur í tuttugusta og níunda leik?
Valgeir Valgeirsson, 16 ára: Æ,jj
ég veit það ekki. Nei, ætli það. Hef jj
ekki nógu mikinn áhuga.
Ilalldór Reynisson, 18 ára: Nei, jj
ég held ekki. Ég hef bara ekki jj
nógu mikla hæfileika til þess. jj
Gunnar Kriðrik Orrason, 14 ára:[j
Það held ég ekki. Nei, ekki einujj
sinni þó ég fengi mikiö fyrir það.jj
is
.11
Gylfi Orrason, 13 ára: Nei takk.jj
Ég mundi alls ekki þora að leika i«j
kvikmynd. Hef ekki áhugajj
heldur. “
::
A minútunni fimm sezt heims-
meislarinn niður og leikur drottn-
ingarpeðleiknum og áskorandinn
hvergi sjáanlegur á sviðinu.
Minúturnar liða hægt en hjörtu
áhorfenda slóu hratt. Ér hann að
gera múður? Ætlar hann að hætta
við allt saman? Forvígismenn
einvígisins hvislast á út i horni.
Algjör þögn i salnum,liggur við
menn haldi niður i sér andanum.
Kaðir l.ombardy á tali við for-
yslumcnnina. Ilann hlýtur að
vera kominn. Ilann er að röfla á
bakvið. Kr hann að ögra heims-
meistaranum eða niðurlægja
hann? Hcfur hann fengið maga-
pinu eða einhverja aðra verri
pinu? Kimm minútur, sekúndurn-
ar læðast áfram einsog snigill á
hægagangi. I.oks á áttundu min-
útu slikar hann inn á sviðið og
stigur háruna, þegar hann geng-
ur. Andvarp liður um salinn.
Ég vil heldur tefla
en leika á fiðlu
Af þvi ég er nánast löggiltur
hálfviti i skák, þá held ég mig ná
lægt Sigga Sig. hjá útvarpinu, þvi
einsog flestir landsmenn vita þá
tefldi hann fjöltefli við Evans
þann ameriska á dögunum og
nærri þvi gerði jafntefli og við
sitjum frami á pallinum, þar sem
veitingarnar eru bornar fram og
Jón Þorsteinsson fyrrverandi al-
þingismaður lætur móðan mása
og talar um Nimzo-lndverska
vörn og einhverja aðra vörn, ég
held Grunfeld og ég botna ekki
neitt i neinu. Matthias ritstjóri
kemur að borðinu okkar og ég
spyr:
„Kanntu að tefla?” Ég vil held-
ur tefla skák en leika á fiðlu”,
segir hann og er voða dularfullur
og Siggi Sig. hvislar að mér: ,,Ég
er viss um að hann teflir aldrei
opinberlega, að mesta lagi við
konuna sina.”
Guðmundur Þórarinsson geng-
ur brosandi framhjá og ég spyr
hann hvort hann hafi verið tauga-
óstyrkur meðan Fischer lét biða
el'tir sér, „Nei, það leysir engan
vanda” svarar Guðmundur og
heldur áfram að brosa.
Jón Þorsteinsson segir að það
sé óvenjulegt, að Bobby leiki
Nimza og ég glápi á sjónvarps-
myndina og reyni að gera mig af-
skaplega gáfulegan.
Ég cr be/.tur
s c g i r M a g n ú s
Kjartansson
Nú kemur Páll Hannesson
verkfræðingur að borðinu og spyr
Jón, hvort hann sé að stofna nýj-
an flokk með hægri krötum og
lengst til hægri framsóknar-
mönnum. Jón svarar ekki og seg-
iraðskákinsé lifleg. Magnús ráð-
herra Kjartansson stendur
skammt frá og Jón spyr hann
hvort Lúðvik sé ekki skásti skák-
maðurinn i rikisstjórninni.
„Nei ekki nú aleilis, það er ég”
svarar ráðherrann að bragði og
hann heldur áfram: „Það hefur
nefnilega birtzt skák eftir mig á
prenti. A skólaárum minum gerði
ég jafntefli við meistarann Lund-
in i hraðskák úti i Sviþjóð og ég
átti gjörunniö en var svo hræddur
við hann að ég þorði ekki annað
en þiggja jafntefli,” og Magnús
hlær og tottar pipuna sina.
„Mikið fjári var Halldór E.
lunkinn að nota daginn i dag til að
gefa út bráðabirgðalögin”, segir
Jón Þ.-við ráðherrann og þykir
ekkert til um skákafrekiö.
Helgi Sæm. er einhvers staðar
nálægt.en hann er vist mikill
snillingur og næstum þvi speking-
ur um skák, þó enginn hafi mér
vitanlega séð hann tefla opinber-
lega (Var nokkur að minnast á
Garðar Hólm). Og Jón segir:
„Mikið helviti er þetta skritið hjá
Bobby”.
Neistaflug fram úr
enninu á honum
Skákin i jafnvægi og útlit fyrir
jafntefli og þegar ég spyr stór-
meistarann Krogius, hvort þetta
sé sama skákin, sem hann tefldi
við Spassky einhvern tima áður
hristir hann höfuðið og segir
„Maður veit það aldrei”. Eftir
sextánda leik hugsar Spassky
drjúgan, hefur hönd undir kinn og
setur sig i herðarnar, nú kross-
leggur hann hendurnar og það
liggur við maður sjái neistaflugið
fram úr enninu á honum. Hann
leikur, stendur upp, gengur út.
Fiseher rótar sér ekki úr fina
stólnum, rær fram og til baka og
út á hlið, lætur fara vel um sig, er
makindalegur og svipurinn ein-
beittur.
Niðri blaðamannadeildinni
sitja hjónin Horovits, hún skrif-
andi á ritvél og hann lesandi
henni fyrir. Á borðinu hjá honum
liggur þykk skræða „Chess Open-
ings in Theory and Practice” 1.
bindi A. Fyrir aftan þau hjónin
situr tónlistagagnrýnandinn
frægi Harold Schonberg og ham-
ast við að skrifa.
Ýmsir vil.ja
vera spekingar
Ingi R. Jóhannsson lýsir skák-
inni og analýserar niður i kjallara
einsog það er kallað af sér-
fræðingum. Ýmsir vilja vera þar
spekingar og má varla á milli sjá
eða öllu heldur heyra, hvort það
er Ingi eða einhver áheyrandinn,
sem er stóri maðurinn i geiminu.
A pallinum fyrir framan salinn
ganga viðskiptin fjörugt fyrir sig,
langar biðraðir við pylsubarinn,
smurt brauð, fjallháar rjómakök-
ur og meira að segja grillaðir
kjúklingar rjúka út einsog heitar
lummur. Sumir láta sér nægja
kók og prinspóló.
A neðstu hæð gengur Matthias
póstmeistari um gólf og passar
upp á sitt fólk, sem hefur ekki
undan við að afgreiða frimerki.
Slangur af kven-
lólki i salnum
Eftir tuttugasta og fjórða leik
gengur klukkan lengi á Fischer,
nú er hann áreiðanlega að upp-
hugsa einhvern gambit, hleypa
fjöri i leikinn, opna eldana, einsog
það heitir á ensku. Það væri fróð-
legt að geta mælt orkuna, sem
hann eyðir og loks þegar hann
hefurleikið eru klukkurnar nokk-
urn veginn jafnar.
Slangur er af kvenfólki i saln-
um og mér heyrist þær flestar
vera útlenzkar og ég hitti systkini
ung að aldri komin alla leið vest-
an úr Ameríku og drengurinn sem
er kannske tiu eða ellefu bendir á
systur sina, sem er með tfkar-
spena með slaufum i og segir:
„Hún kann ekkert aö tefla, bara
ég,og þó er hún tveim árum
eldri”. Þegar ég spyr hann hvor
muni vinna er hann ákveðinn og
svarar „Auðvitað Bobby.”
Sigurður Ólason hæstaréttar-
verið afleikur eða fingurbrjótur,
einsog það heitir á finna skák-
máli, hjá áskorandanum.
„Ja, við skulum sjá til, hann er
áreiðanlega með eitthvað i bak-
höndinni, drengurinn,” svarar
Siggi og nú er hann hættur að tala
skákmál við mig þvi ég hef komið
upp um mig.
A næstu andartökum er mikil
fart á mönnum og margar
skoðanir á lofti. Einn segir: Nú
fær heimsmeistarinn aldeilis á
baukinn. Annar: Djöfuls glanni er
strákurinn. Þriðji: Spassky hakk-
ar hann i sig. Fjórði: Þaö er ekki
hægt að segja annað en maður fái
eitthvað fyrir peningana sina.
Ég sé Chester Fox bregða fyrir
og hann leikur við hvern sinn
lögmaður hefur orðið og segir:
„Ég var svo frægur að tefla við
tröllmennið Aljakin, að visu var
ég bara notaður til uppfyllingar,
þegar hann tefldi fjölskák við
þrjátiu og þrjá stúdenta. Hann
tefldi svo hratt, að það var alveg
einsog bang, bang.”
Mikil örlög
29. leikur Fischers og mikil ör-
lög. Er hann að leika af sér eða er
þetta djúphugsuð kombination
einsog Ingi R. segir i kjallaran-
um. Hann hefur tekið stóran sjans
segir einhver annar. „Maðurinn
er kolvitlaus” grip ég á lofti úr
einhverri átt. Ég sé að biskupinn
hans er kominn langleiðina upp i
borð hjá Spassky. Stórmerki og
undur. Sigurður hjá útvarpinu
reynir að útskýra fyrir mér stöð-
una og ég einsog þursi skil ekki
neitt, en finn þó á mér, að nú hef-
ur Brooklyndrengurinn komið á
óvart. Ætlar hann eftir allt að
mala heimsmeistarann i fyrstu
skákinni, þegar allir höfðu spáð
rólegu jafntefli?
Einhver, sem ég þekki ekki,
segir: Nú lumar dýrið á ein-
hverju.
Spasský er fljótur að leika og
lokar biskupinn inni með peði og
ég spyr Sigga, hvort þetta hafi
fingur og það leggur af honum
peningalykt.
Hverjum á maður
að trúa?
Báðir hafa leikiöfertugastaleik.
Fischer stendur upp og sér ekki á
honum þreytumerki. Spassky
þenkir, klukkan tifar og hann á
örfáar minútur eftir. „Nú er hann
að upphugsa biðleikinn” hvislar
Siggi Sig. að mér. Loks stendur
hann upp. Búið i bili og klukkan
tæplega hálf tiu.
A leiðinni út spyr ég nokkra
kappa hvað þeir áliti um úrslitin.
Guðmundur Þórarinsson: Þetta
er tapað fyrir Fischer.
Ingi R.: Fischer vinnur.
Höskuldur Ólafsson og fleiri, sem
standa i hóp fyrir utan Höllina:
Þetta getur aldrei orðið verra en
jafntefli fyrir Spassky.
Og uppi á Suðurlandsbraut næ ég
i þann aldna skákkappa Konráð
Arnason og legg fyrir hann sömu
spurninguna. Hann brosir i
kampinn og segir: „Þessu svara
ég ekki góði.” t útvarpinu segir
Friðrik Ólafsson stórmeistari, aö
staðan sé jafnteflisleg, en ef eitt-
hvað er, þá hafi Spasský aðeins
betur.
Og þvi spyr ég: Hverjum á maður
að trúa? b.
Guðjón Björn Ketilsson, 16 ára:j
Já. Ég gæti vel hugsað mér það.j;
Annars hef ég ekki svo mikinnjj
áhuga áþvi, að ég færi niður ijj
sjónvarp að láta prufa mig.
jjBörn og kynmengun
jjl
j; Góðir lesendur Visis.
jj Fyrir nokkru kom auglýsing
jj hér i blaðinu, þar sem óskað var
■; eftir „hluthöfum" i nýstofnað fé-
;; lag móti ættleiðingu erlendra
;; barna. Bágt á ég með að trúa, að
j; auglýsandi sé hreinræktaður Is
;j lendingur — hvorki kominn af
;; norskum né írskum kóngum,
;; máski þvi sem skárra er — þræl-
;; um — þeim spönsku skipsbrots-
j; mönnum, sem lifðu af sveðjur
;; landsmanna á fjörum, eða dönsk-
Jónasson, 14 ára: Ja, ég || um háaloftslýös. Enþá hefur
þvi ef það er ekki mjögjj l*ka nltlan hundruð sjötiu og
:: tveggja ára meyjarfæðing endur-
Jón Ingi
býst við
erfitt.
tekið sig — og meöal vor Islend-
inga með allt hreina loftið, elzta
Alþingið, hverina og skáldin!
En burt séð frá fortiðarspjalli
um hver er undan hverjum, og við
snúum okkur að nútið og framtið.
Þótt visindamenn séu svo önnum
kafnir að menga tunglið, að það
fer hjá þeim að „diskótera” hugs-
.un mannsins, hvort hún er fædd af
einu saman HOLDI.
Mikið ósköp eiga þeir landar
okkar bágt, sem lýsa á eigin
kostnað eftir meðlimum i ofan-
greint félag — stofnað gegn þvi
varnarlausasta af öllu, hinni einu
sönnu FEGURÐ HIMINSINS —
þjáningunni — Fórnardýrum hér-
mennskunnar i dag. Vonandi sið-
ustu leyfum striðstizkunnar —
Börnum okkar allra.foreldralaus-
um og sveltandi, borin út eða rek-
in á rykmettuð stræti að betla,
sex ára gömul — Og við þekkjum
aðeins litillega til gegnum sjón-
varp og blöð. Börnum heimsins,
sem góður læribróðir, óspillt af
þessa heims löngun i stjörnu-
frægð og persónulega áhangend-
ur, bauð eitt sinn óskyldum læri-
sveinum.
Veriö hver öðrum góðir
og leyfið börnunum
að koma til min.
Ekki veit ég, ágætu lesendur,
hvort auglýsandi mót munaðar-
lausum börnum kennir sig við
þjóðkirkjuna, frikirkjuna,
kaþólsku kirkjuna, andatrú, ása-
trú, múhameöstrú, búddhatrú
eða er bara einn ofsóttur Gyöing-
ur, sem ekki má bjarga drukkn-
andi manni á LAUGARDEGI —
eða hvort hann er Iri á innflutn-
ingsleyfi, og tilheyrir þar af leið-
andi öðrum hvorum trúflokki Ir-
lands, sem ekki eru aðeins önnum
kafnir við að meiða eða drepa
meðlimi hvors annars, heldur
handlanga grjót i sitt hvora lik-
fylgdina. Og öll þessi viðurstyggð
heimsins skálkar i skjóli einnar
eða annarrar brúar!
Hvern má biðja fyrir Drottinn
vorn?
Mikið skelfing getur vænn hús-
bóndi, sem alltaf þegir i von um
afrakstur af meðfæddri samvizku
mannsins, alið af „sér ótrúa
þjóna — og jafnvel hér á fslandi,
þar sem enginn óvitlaus maður,
er trúaður nema á aðfangadags-
kvöld, eða um annað stundarfil —
eftirmælum látins ættingja i
Mogganum.
Góðir Islendingar!
Við sem kennum ekki Guði það
sem Guðs ekki er, en reynum i
hógværð alla daga, að breyta eftir
þokkalegu hugarfari. Stöndum
mót hverskonar hetjudýrkun.
Enginn er fæddur öðrum betri.
Uppeldi og aðrar aðstæður
móta einstaklinginn — Hvort
hann verður hollur umhverfi sinu
eða ekki — Hvitur, svartur, rauð-
ur eða brúnn.
Lamb Krists — Barnið — hefur
engan ákveðinn lit.
Guörún Jakobsen.