Vísir - 12.10.1972, Blaðsíða 2

2
VÍSIR Fimmtudagur 12. október 1972.
vhiBsm:
Ilvað finnst yður um
atburðinn, sem átti sér
stað við Alþingishúsið á
þriðjudag?
Viggó Bragason, simriti: Mér
finnst mesti skandalinn vera hvaö
lögreglan var sein að átta sig.
beir stóöu frosnir með hendina
við húfuderið á meðan maðurinn
skvetti skyrinu.
Baldvin Jónsson nemandi. Svona
lagað er ekki sæmandi. Maðurinn
hefur sjálfsagt haft sinar
ástæður. Nema þá að hann sé
geðbilaður.
Vilhjálmur llafberg. sjóinaður.
Svona framkoma er óskaplega
fiflaleg. Maðurinn hlýtur að vera
eitthvað veikur á taugum.
T h e o d ó r (1 u ð m u n d s s o n .
vélsmiðameislari. Maðurinn er
brjálaður. Svona gera ekki heil-
brigðir menn. Hann hefur ekki
vitað hvað hann var að gera.
t'llafur Sigurpálsson. sjómaður.
Ég vejt eljki hvað á að segja um
svona kárla. Maðurinn er ekki
heilbrigður.
Stefán Aðalsteinsson, afgreiðslu-
maður. Mér finnst svona lagað
•alls ekki viðeigandi. Svona at-
burðurermjög vitaverður. Ég sá
atburðinn i sjónvarpinu og mér
fannst lögreglan fara of illa með
manninn. Maðurinn er geðbilaður
og hefur sýnt það áður, en samt er
ástæðulaust af lögreglunni að
fara svona harkalega að honum.
Lesendur
Jt hafa
„OKKUR
VANTAR
SVR-
FERÐIR..."
Ililmar Olgeirsson liringdi og
sagði:
..Okkur ibúum i Torfufelli og
Unufelli uppi i Breiðholti finnst
við vera algerlega utangátta við
hringsól strætisvagna hér um
hverfið. beir fara ekki hringinn
hingað tii okkar, heldur aðeins
uppeftir i ,,fina hverfiö”, — eins
og við köllum það.
Fyrir bragðið er það rúmlega
stundarfjórðungs gangur fyrir
okkur til þess að komast á næstu
biðstöð, sem er fyrir vagninn
,,lllemmur-FeH”. Og sú leið er
sannast erfið til gangs og meira
að segja ekki hættulaus börnum
og gamalmennum.
Okkur leikur hugur á þvi að fá
upplýsingar um hvort Strætis-
vagnar Reykjavikur hafi á prjón-
unum einhverjar ráðagerðir um
að taka okkur inn i leiðakerfi sitt i
náinni framtið, eða þá að láta
„Hlemm—Fell” aka hringinn
hingað til okkar.”
„ÞÆR KOMA ( NÆSTU VIKU"
SEGIR FORSTJÓRI SVR
Við grennsluðumst fyrir um þetta
hjá forstjóra SVR fyrir Hilmar:
,,Við höfum verið önnum kafnir
við að skipuleggja mögulegar
breytingar á ferðum vagnanna
þarna i nýja hverfinu til þess að
sinna þörfum þessa fólks. En það
hefur verið ýmsum annmörkum
háð að snúast þarna um götur
með svo stóra vagna, þegar á
götunum eru ýmsar torfærur
vegna byggingaframkvæmdanna
þarna upp frá,” sagði Eirikur As-
geirsson, forstjóri.
,,En alveg á næstunni, hugsan-
lega i næstu viku, munum við
gera þá breytingu, að láta vagn-
ana leggja Iykkju á leið sina úr
Vesturbergi yfir i Norðurfell, þar
sem þeim verður snúið við hjá
biðstöð við Kron-bygginguna. bað
verður bráðabirgðarlausn, þar til
við endurskipuleggjum ferðir
þarna að loknum helztu bygg-
ingaframkvæmdum.
Ég var einmitt að athuga að-
stæður þarna upp frá i gær. Með
mér var fulltrúi gatnamála-
stjóra, en þeir hafa i hyggju að
gera þarna á næstunni góðar
gangbrautir, sem mundu jafn-
framt leysa úr mesta vandan-
um.”
VAR SKYRVEIZLAN ERU HÚSEIGENDUR
GEÐVEIKISVOTTUR FULLIR HARÐNESKJU
l.oftur Ilanielsson skrifar:
,,Vegna skyrveizlunnar þarna
utan viö Alþingishúsið i fyrradag,
langar mig að koma þvi á fram-
færi, að mér hrýs hugur við við-
brögðum yfirvalda.
barf það endilega að skoðast
sem geðveikisvottur, þótt menn
fái einhverjar þær grillur (eða
hvað við eigum að kalla hug-
myndir sem þykja óvenjulegar)
sem fjöldinn ekki skilur almenni-
lega eða til hlitar?
begar maður frétti, að Helgi
Hóseasson hefði verið gert að
sæta geðrannsókn eftir tiltækið,
komu manni strax i hug aðgerðir
stjórnvalda i Ráðstjórnarrikjun-
um sem dæma flesta andstæðinga
rikisstjórnarinnar (t.d. rithöf-
unda, liklega Nóbelskandidata) á
geðveikrahæli. — Ef menn eru á
möti þjóðkirkjunni hér á landi, á
þá að dæma þá til dvalar á geð-
veikrahæli?
Eða er það geðveikisvottur,
þótt menn feti i þær slóðir, sem á
undanförnum árum hafa verið
troðnar viða um heim, þar sem
menn hafa viljað koma mótmæl-
um sinum á framfæri?
bá mega þeir aldeilis hraða
stækkun Kleppsspitalans, ef þeir
ætla að troða öllum andstæðing-
um rikisstjórnarinnar þar inn.
P.s.
Mikið dáðist ég annars að
hugarró lögreglumannanna, sem
létu ekki skyrgéminn hagga kyrr-
stöðuuppstillingu sinni fyrr en i
fulla hnefana var komið. Og vænt
þótti mér um að sjá, hve rösklega
þeir gátu gengið til verks, ekki
fleiri menn, við að koma
sjúklingnum i járn og bera hann
burt eins og sundurskorna belju.”
EINS OG MYNDIRNAR
ÚR BIAFRASTRÍÐINU
S.b. hringdi:
,,Manni blöskrar hreint alveg
þeir tilburðir, sem sáust i sjón-
varpinu, þegar lögreglan tók
manninn þarna við Alþingishúsið.
Atburðir þeir sem blasa við á
fréttamyndum dagblaðanna.
betta jafnast alveg á við frétta-
myndirnar, sem birtar voru af
hrottalegri meðferð stjórnarhers-
ins á föngum i Biafra-striðinu.
Sennilega hefði ég hrokkið úr
axlarliðnum við að vera tekinn
upp svona á handleggjunum með
hendurnar járnaðar fyrir aftan
bak.
bað þarf ekki að segja manni,
að ekki sé hægt fyrir tvo fil-
hrausta lögregluþjóna að leiða
burt slikt gamalmenni, sem
þarna var að verki — heldur þurfi
4-5 að koma til skjalanna og
þjarma að manninum og setja
hann i járn.
beir hefðu þá mátt sýna sama
röskleikann, þegar þeir komu að
skemmdarvarginum i Sundlaug-
um Vesturbæjar! — Nei, þeir létu
hann sleppa!”
Hvað eru almannavarnir?
,,Mig hefur lengi langað til að
koma fyrirspurn a framfæri við
hlutaðeigandi aðila varðandi Al-
mannavarnir. Spurningin er:
Hvernig á fólk að bregðast við ef
merki er gefið um yfirvofandi
hættu, þ.e. stutt hljóðmerki i 1
minútu.
Ekki þar fyrir að þetta skipti
mig svo miklu máli persónulega.
Skilyrði fyrir þvi að ég heyri i
flautunum eru i fyrsta lagi að
allir gluggar séu opnir upp á gátt,
i öðru lagi að börnin min þrjú
steinþegi öll (sem sjaldan skeður
samtimis) og i þriðja lagi að ekki
sé i gangi útvarp eða önnur tæki
sem gefa frá ser hljóð (ryksuga,
hrærivél eða þvottavél)
bar sem óliklegt er að þessi
skilyrði verði fyrir hendi ef ein-
hvern tima þarf að gera aðvart
um hættu, þá spyr ég aðeins
vegna almenns áhuga og býst ég
við að fleirum þætti fróðlegt að fá
svar við þessu”
Kópavogsbúi.
Pétur Andrésson, hringdi:
„begar ég las um konuna, sem er
i húsnæðisleit, en fær hvergi inni
vegna þess að hún er með gaml-
an, geltan siamskött, sem húseig-
endum stendur einhver stuggur
af — þá kom mér i hug sú spurn-
ing: ,,Hvers konar ófreskjur eru
manneskjurnar að verða eigin-
lega?”
betta finnst mér nú einum of
langt gengið. Að geta ekki unað
eldra fólki að hafa einn siamskött
sér til upplyftingar i einverunni.
Allir vita að svona siamskattar-
grey gerir engu kvikindi mein.
bessi dýrategund hefur verið
gæludýr i gegnum aldir og vart
komið út fyrir dyr.
bað er ekki hægt að lesa annað
úr svona andstöðu við að leigja
gamalli konu ibúð eða herbergi,
vegna þess að hún er með siams-
kött — annað heldur en að það
þyki sjálfsagt, að hún fari og láti
skjóta greyið. bá geti hún fengið
húsnæðið — alveg Guðvelkomið!
bað fer blátt áfram hrollur um
mig af tilhugsuninni um svona
harðneskju, einkanlega ef maður
i samhengi hugsar til þess að fólk
með börn á i nákvæmlega sömu
erfiðleikum með að fá húsnæði,
vegna þess að húseigendunum er
á sama hátt eitthvað i nöp við
börn.
Skyldi vera ætlast til þess, að
barnafólkið fari út með börnin sin
og...Nei! Nei! Ég má ekki hugsa
það til enda!”
SKEMMDARTRYGGÐIR
SÍMASJÁLFSALAR
Einn simalaus skrifar:
„bar sem ég hef ekki sjálfur
sima, hefur mér alltaf fundizt
bráðnauðsynlegt, að simasjálf-
sölum væri komið fyrir sem við-
ast um borgina. bvi hefur mér
fundizt um leið blóðugt, að maður
skuli ekki eiga kost á svo einfaldri
þjónustu, vegna skemmdarvarga
sem aldrei geta séð nokkurn hlut i
friði.
Ekki alls fyrir löngu var ég
staddur á biðstofu læknis og sá þá
i timariti sagt frá þvi. að i Banda-
rikjunum væru hafnar tilraunir
með nýjungar á sviði simasjálf-
sala. begar ég las lýsinguna á
þessum nýju sjálfsölum, sýndist
mér þeir vera alveg tilvaldir fyrir
okkur, skrælingjana hérna á Is-
landi.
bessir simasjálfsalar voru
nefnilega þannig úr garði gerðir.
að það virtist varla hægt að spilla
þeim, nema með verkfærum á
borð við haka eða járnkarl.
bað var enginn hlutur hreyfan-
legur i simaklefanum. Ekkert
simtól, sem hægt var að slita af.
Engin talnaskifa sem snúa mátti
af. — bað var bara talað við
vegginn, en á bak við hann var
hljóðnemanum og magnaranum
komið fyrir. Og maður heyrði
rödd þess, sem talað var við,
koma úr veggnum. I stað skifu
voru litlar plötur eða hnappar á
veggnum. og á þær ýtti sá, sem
vildi velja sér númer að hringja i.
bað var ekki einu sinni skrúfa,
sem hægt hefði verið að plokka út.
bvi miður hef ég ekki timaritið,
sem ég gluggaði þarna i á lækna-
biðstofunni og get ekki visað til
þess. en mér finnst endilega að
bæjarsiminn okkar ætti að at-
huga, hvort þetta er ekki einmitt
fyrir okkur.”