Vísir - 19.10.1972, Blaðsíða 2

2
Visir Fimmtudagur 19. október. 1972
visrcm
Teljiö þér að of margar
nefndir starfi hér?
Stcfán Ilöróur (irímsson, rit-
höfundur. Jd, ég lel aft til sé mjög
mikill fjöldi nel'nda, sem eru
óþaríar. Kg hef nú reyndar ekki
kynnt mér þetla mál nægilega
vel, en ég held aft þær séu ol'
margar.
(iuömundur I’ctursson, liig-
fræöincmi. Kg geri ráö fyrir aö
þa'r séu allt ol' margar. Kg tel, aö
þaö mætti l'ækka þeim verulega.
Kltir þvi, sem ég hel' komi/.t næst,
er óhcmju neíndalargan til hér.
Danicl Dórhallsson. I>aö má guö
vita. Kg er alllal' aö heyra talaö
um. aö nel'ndirnar séu allt ol'
margar Sennilega mætti lækka
þeim eitthvaö.
Ilermann llcrmamisson. sund-
hallarforstjóri. Já. ég veit ekki.
Kf þ;er eru launaöar. held ég aö
þær séu of margar. Menn eiga aö
vinna svona nel'ndarstörl' sem
amatörar, ólaunaö.
Jón (■uömundsson. yfirlögrcglu-
þjónn.Kg veit ekki neitt um þaö.
hvort nel'ndirnar eru ol' margar.
l>aö getur vel veriö aö þa>r mættu
vera færri. Sjalfsagt má fella þær.
eitthvaö saman.
Kriörik Adolfsson. bankastarfs-
maöur. Allt of margar. Alþingi
byrjar alltaf á að skipa i nefndir.
Hver nefndin á fætur annarri
skýtur upp kollinum. Þaö ætti að
fækka nefndunum stórlega. t>að
verður að koma þessum nefndar-
málum betur fyrir.
Þeir bero höfuð og
herðar yfir aðra!
Rœtt við 3 menn um tvo metra ó hœð
t»egar mcnn eru
komnir yf'ir tvo metra á
hæð er óhætt að segja,
aó þeir heri höfuö og
heröar yfir flesta aðra.
t»aö er ekki mjög al-
gengt, aö menn séu svo
háir, en þó eru þeir
nokkrir til á islandi,
sem eru um tvo metra á
hæö. <)g þaö er augljóst,
aö maimkyniö viröist
l'ara hækkandi ef'tir þvi
sem árin liöa.
99% möguleikar eru sagðir á
þvi, aö barn verði stærri en for-
eldrarnir, og áður fyrr þótti
maður, sem var 1,80 m á hæð,
mjög hávaxinn. Nú kippum við
okkur ekki upp við það, þó við
sjáum mann, sem er 1.90 m á
hæð, enda er það ekki óalgengt.
t>eir sem eru hæstir geta notað
sér stærðina á margan hátt, og
það er ekki amalegt að hafa mjög
hávaxinn mann i körfuboltaliði.
Þeir þrir hávöxnu menn, sem viö
höföum samband við, hafa lika
allir tekið þátt i iþróttum að
meira eða minna leyti.
,,Mer hefur verið sama um
stærðina”, segir Sigurður Helga-
son húsgagnabólstrari, sem er
2,10 m á hæð. „Fatnaðurinn hefur
skapað mesta vandamálið, og
hann verð ég að fá úr ýmsum
heimsálfum eða þá að láta sauma
á mig. En ég fæ engin föt, sem
hæfa mér, hérna á tslandi. Þó er
ég heppinn hvað viðkemur skó-
tauinu, þvi að ég féll alveg inn i þá
stærð, sem hægt er að fá i
Bandarikjunum.
Kg varð þó að láta smiða á mig
sérstaka skó hér áður fyrr, og þá
var ekkert tækifæri til þess að
velja úr einhverjum „moderne”
skóm, heldur varð ég aðeins að
láta það nægja, sem hægt var að
fá.
Kg van einu sinni eftir þvi að
haí'a gengið inn i verzlun og
fengið á mig hæfilega stóran
frakka. Það var i Hollandi og það
er liklega vegna þess hve Hol-
lendingar eru stórir. Reyndar
þurfti að sikka ermarnar aðeins”.
Kkki kvaðsi Sigurður vilja
nefna númerið á skótauinu sem
hann notar, en hvernig skyldi það
vera að sitja i kvikmyndahúsum
eða leikhúsum. þar sem þröngt
er milli sæta?
„Við erum yfirleitt á ákveðnum
stöðum i bióum og leikhúsum, en
ef við fáum ekki ákveðið sæti, nú
þá sitjum viðbara með hnén uppi
við höku!”
Hvað bifreiðir snertir þá átti ég
einu sinni litinn Renault, og ég lét
ekki hreyfa við sætinu eða öðru
til þess að komast betur fyrir. Kg
hef þó látið gera það nú i nú-
verandi bifreið, en maður varð
að láta hitt nægja sér áður, þvi ég
átti ekki fyrir Cadillac, og á ekki
enn! ”
—Menn, sem eru svo hávaxnir,
þurfa að borða meira, er ekki
svo?
„Ja, ég man eftir þvi, þegar ég
var á sild, þá var með mér
maður, sem var 1.70 m á hæð og
átti að vera frægur fyrir að borða
mjögmikið i togaraflotanum. Við
borðuðum ósköp svipað. En
stærðin er ekki orðin vandamál á
við það, sem áður var. Nú er
hægt að breyta litlum og stórum
og feitum og mjóum, ef nógu
snemma er farið til læknis”.
Matthias Matthiasson er 1,99 m
á hæð, og hann stundaði iþróttirn-
ar hér áður fyrr, þó hann geri það
reyndar ekki svo mikið núna.
„Maður gerir sér ekki grein
fyrir þvi jákvæða við stærðina,
en af þvi neikvæða má nefna það,
hve þröngt er á milli sæta i bióum
og i einstaka flugvélategundum.
Einnig er þröngt að standa i
strætisvögnum, það er satt að
segja alveg útilokað. I flug-
vélunum reynir flugfreyjan að
setja niður sætið fyrir framan, ef
ekki situr einhver i þvi, en ef
ekkert er hægt að gera, þá bitur
maður bara á jaxlinn og biður
lendingar.
Bilarnir eru lika þröngir, og
þeir nyjustu eru alltaf að verða
lægri og þrengri. Kg verð til
dæmis að hafa sætið frekar aftar-
lega og mér er næstum ómögu-
legt aö setjast með hatt inn i
suma bilana. En svo má nefna
það, að ég hef aldrei lent i slags-
málurn frá þvi ég var 12 ára
gamall, og maður sér mjög vel, ef
horft er á eitthvað.
Yfirleitt er álitið, að hávöxnum
mönnum gangi betur i lifinu en
öðrum, en ég veit ekki hvað til er
i þvi. Kg geri mér til dæmis ekki
grein fyrir þvi, bvort mér gengur
betur i minu starfi vegna þess, ég
held það sé meira persónan, sem
máli skiptir.”
—Hvað um fatnað og skótau?
„Kg get ekki keypt á mig föt
hér, en hef keypt þau i New York.
Þaö er þó kannski ekki svo mikið
atriði, en það er verra með skyrt-
urnar og skóna. Kg hef ekki keypt
skó hér heima siðan 1957. Kg
neyddist að visu til þess einu sinni
að kaupa skó, sem voru of litlir,
en það þýddi bara hælsæri”.
„Mestu erfiðleikarnir eru með
skóna”, sagði Jóhann Svarf-
dælingur.
Guðmundur Þorsteinsson er
tveir metrar á hæð. og keppti
með körfuboltaliði áður fyrr.
„Kg er mjög ánægður með að
vera svona stór”, segir hann.
„Annars er það neikvætt að
vaxtarhraðinn nú seinustu árin
hefur farið fram úr skilningi
fataframleiðenda, bilfram-
leiðenda og forstjóra kvik-
myndahúsanna. Það hefur þó
aðeins skánað með nýrri kvik-
myndahúsin”.
Fatnaðurinn er sama vanda-
mál hans og hinna. „Maður á ekki
kost á þvi að ganga i verzlanir og
kaupa sér föt, en verður að fara
eftir krókaleiðum, sem auðvitað
er fyrirhöfn, og ekki er völ á jafn-
miklu úrvali. Fataframleiðendur
ættu sérstaklega að koma til móts
við þá hávöxnu.
„Kg er þó ekki svo óheppinn að
fá ekki á mig skó, ég er svo voða-
lega fótnettur! Agætt er að
ferðast i strætisvögnum, þvi þeir
hafa hækkað, en það getur verið
anzi óþægilegt að ferðast með
flugvélum, þó það hafi ekki
bakað mér nein sérstök óþægindi.
En þróunin i bilum er öfug við
það, sem hún ætti að vera. Það er
helzt gamli, góði Fólksvagninn
sem er rúmgóður.
En það getur verið gott að vera
stór, það er til dæmis ágætt,
þegar maður er að mála, þá þarf
maður ekki neinar tröppur, og ég
er bara eins og ég segi mjög
ánægður með að vera svona
stór”.
Það má svo bæta þvi við, að
eftir þvi sem Sigurður Helgason
tjáði okkur, eru til samtök hávax-
inna manna i Kaupmannahöfn og
er félagsmerki þeirra gíraffi.
Sigurður hefur haft i huga að fá
send hingað plögg um starfsemi
samtakanna og gæti það jafnvel
orðið til þess, að hávaxnir menn
á fslandi gætu stofnað slik sam-
tök, sem jafnvel gætu auðveldað
þeim útvegun fatnaðar eða
annars, sem ekki er auðvelt að fá
á menn fyrir ofan meðallag hér-
lendis. —EA
Yaudainál allra þriggja cr fatnaðurinn og svo skórnir. Frá vinstri
(iuömiindur Þorslcinsson, Signröur Hclgason og Matthias Matthiasson
LESENDUR
HAFA
ORÐIÐ
r
Osanngjarnt að
„augnayndin" ein
fái ferðalögin
X og C' skrifa:
„Þrátt fvrir að skrif bréf-
ritarans i þætti ykkar 13. okt.
ættu að mæla bót fegurðarsam-
keppnum. speglaðist þó greini-
lega einmitt þar eitt aðalsjónar-
mið þeirra. sem hafa andstyggð á
þvi fyrirbæri.
Bréfritarinn leggur þar út af þvi
m.a., að einungis þær stúlkur.
sem sigra i slikum samkeppnum.
eigi kost utanferða.
Hvernig standa þá þær stúlkur,
sem hafa ekki likamleg skilyrði
til að taka þátt i slikum
keppnum? — Fá þær að sitja
heima?
Eftir þvi að dæma kemst engin
stúlka áfram. nema á fegurðinni.
Við vildum miklu frekar vinna
hörðum höndum fyrir okkar utan-
landsferðum — og hafa þá fylli-
lega unnið til þeirra.
Svo viljum við slá ögn á þann
róg. að það liggi einungis öfund á
bak við andúð fólks á þessum feg-
urðarsamkeppnum. Ef það er
einhver ástæða til öfundar. þá er
það helzt i garð þeirra. sem
gæddar eru góðum eða framúr-
skarandi gáfum. en hinar aumkar
maður. sem eru galtóm kyntákn
og taumlaust sjálfsálit.
Við þökkum svo sérlega fyrir
skemmtilega mynd. sem birtist
með bréfinu og sýndi fallegt og
uppstillt kúastóð”.
Af tilcfni þcssa bréfs, sem við
geröum undantckningu á að birta
— þótt við fengjum ckki nöfn
bréfritara — þá viljum við taka
það fram, að slikt gerum við yfir-
leitt alls ckki.
Það þvkir ævinlega bera vott
um það, að ckki þvki bréfriturum
sjálfum crindi sin merkileg. ef
þcir vilja ckki láta nöfn sin vera
bendluö við þau. En sumir ei*u svo
hlédrægir, að þeir geta ekki einu
sinni spurt um. hvaö klukkan sé,
nema undir dulnefni.
Þeim til þægðar látum við það
eftir þeim. en þó ekki nema að
vita sjálfir, frá hverjum bréfið er.
Hvítvínsdrykkja
á Hressó
Jón I. Arnason skrifar:
„Þær eru frekar daufar við að
lita eftir gestum Hressingar-
skálans, stúlkurnar sem vinna
þar i grillinu. Kg rak þarna inn
nefið um daginn og fékk mér
hamborgara, sem ekki er i
frásögur færandi. Hins vegar
fékk ég litinn matfrið fyrir
drukknum unglingum. sem fylltu
staðinn. Vildu þeir endilega veita
mér hvitvin af rausn sinni og
urðu illir, þegar ég afþakkaði.
Höfðu þeir flösku á borðinu hjá
sér án þess að við væri amazt og
skemmtu sér við að senda gestum
tóninn.
Mér finnst algjör óþarfi að láta
slikt liðast, fyrir utan það. að ekki
er leyfilegt að neyta þarna
áfengis. Það virðist tiðkast mjög
á sumum kaffihúsum borgar-
innar, að gestir sitji þar að
sumbli. Einna haröastir i þessu
eru framhaldsskólanemendur og
þarf þvi enginn að undrast kröfur
þeirra um hærri styrki".