Vísir - 27.12.1972, Qupperneq 16

MiAvikudagur 27. desember 1972
Safnað
fyrir
Managua
Jóladagarnir ellefu sem enn
lifa, verfta notabir af KauAa
krossi íslands og Iljálparstofnun
kirkjunnar til aA safna fé til
lianda hágstöddum f Managua.
Káftar stofnanirnar sendu fé strax
um jólin, IIKÍ 7.r> þús. og lljálpar-
stofnunin 150 þús., en vonir
standa til afl skyndisöfnunin um
jóladagana muni ganga vel svo
unnt verfti aö bjálpa enn frckar.
Enn er beöiö nánari frétta frá
fulltrúa Rauða krossins á
staðnum, en beiðni hefur bori/.t
um að senda ekki meiri vörur á
staðinn, þar sem flugvellir séu
orðnir fullir. Þá mun einnig
komið yfrið nóg af hjálparliðum
frá Mið-Ameriku og Bandarikj-
unum, en fariö fram á fjárhags-
aðstoð.
Söfnunarfé má senda til RKI i
póstgiró 90000 eða til Hjálpar-
stofnunarinnar i póstgiro 20001
eða á skrifstofur viðkomandi
stofnana og eins til sóknarpresta.
Mínútan kostar
þó 5000 krónur
— skátarnir sýna
fiugelda frá Bretiandi
á Ártúnshöfða
l>að er dýr hvcr mínútan sein
liður, þegar IIjálparsveit skáta
sýnir borgarbúum Reykjavikur
flugeldaúrval sitt. „Þetta kostar
okkui' r> þúsuiul krónur á niinútu,”
sagði Tryggvi Páll Friðriksson,
forinaður hjálparsveitarinnar i
niorgun. Ilanii kvað þá félaga
lial'a keypl upp mikið magn af
tivoliflugeldum, sólum og eld-
fossum, auk annarra gamlárscld-
færa frá Bretlandi að þessu sinni.
i kvöld kl. 21 hefst flugelda-
sýningin á uppfy llinguniii við
niynni Klliðánna. Aborfendum er
lu’ut á. að mjög gott verður að
fylgjast moð frá Súðarvoginum,
frá gamla Artúnsveginum upp
líHiðaárbrekkur og eins úr
Artúnsliöfðaiium. I.okað vcrður
svæðinu þar'sem skátarnir verða
með elda sina. —JBP-
Fimm
árekstrar
í morgun
vegna hálku
llálka er nú að skapast á vcgum
bæði i Reykjavik og nágrenni, og
var vitað til að fimni bilar hefðu
lent i árekstri i morgun. Það voru
þó smávægilegir árekstrar og
ongin slys urðu á mönnum.
t Árbæ sagði lögreglan að hætta
væri á meiri hálku er liða færi
á dag, en tveir árekstrar urðu þar
i morgun. 1 Kópavogi varð einn
árekstur i morgun, en i Reykjavik
urðu 6 árekstrar frá þvi klukkan
átta i gærkvöldi, þar af tveir i
morgun.
Nokkrir smávægilegir árekstr-
ar urðu um jólin, en engin slys
urðu á mönnum og bilar
skemmdust litt. Það óhapp skeði
þó á aðfangadag, að maður sem
var á leið úr Reykjavik og austur
á Selfoss, stanzaði bifreið sina út
við vegarkant og ætlaði að setja á
hana keðjur. Annar bill sem kom
þar að, lenti á bilnum og ók um
leið á manninn sem var að koma
keðjunum fyrir. Slasaðist hann
nokkuð, og var fluttur á Slysa-
varðstofuna, en siðan á
Borgarsjúkrahúsið. ökumaður
hins bilsins slapp ómeiddur og
bilarnir skemmdust ekki mikið.
— EA.
örugglega tugmilljóna
tjon — segir Ragnar Halldórsson, forstjóri ÍSAL
Þaö er alveg óhætt aö
segja, aö þetta verði
tugmilljónatjón. Ég vil
ekki fullyrða meira í bili,
sagöi Ragnar Halldórs-
son, forstjóri íslenzka
álfélagsins i viðtali við
Vísi i morgun. i morgun
haföi tekizt að koma fjór-
um kerjum af áttatiu og
f jórum i gang aftur.
Þetta hefur gengið heldur
stirt hjá okkur að koma kerjun-
um aftur i gang, en ekki er
óhugsandi að takast megi að
koma mörgum af þessum 80
kerjum aftur i gang, sagði
Ragnar. Þeim er haldið heitum,
þannig að þau skemmast ekki
frekar en orðið er.
Þrátt fyrir bjartsýni um að
unnt verði að gera mörg kerj-
anna brúkleg aftur, er alveg vist
að mörg kerjanna eru algjör-
lega skemmd, eftir að storknaði
i þeim. Þar sem hvert ker kost-
ar hátt á aðra milljón, er tjónið
fljótt að hlaupa upp i umtals-
verðar upphæðir. Þar fyrir utan
má gera ráð fyrir tjóni einnig á
þeim kerjum, sem koma má
aftur i gagnið, þar sem gera má
ráð fyrir þvi að lifstimi þeirra
hafi verið skertur, sagði
Ragnar.
Eins og alltaf, voru gengnar
vaktir i álverinu yfir jólin.
Vegna rafmagnsleysisins urðu
vaktir heldur fleiri en ella, sér-
stakiega hjá yfirmönnum
tæknimála.
— VJ.
Vestfirzki
jólaglaðning
urinn
síðbúinn
Megnið af jólapóstinum frá
Vestfjörðum til Reykjavikur
náði ekki að komast á áfanga-
stað fyrir jól.
Hekla fór frá Isafirði 21. des.
og kom til Reykjavikur á Þor-
láksmessu, en með henni var
un tonn af bögglapósti og
nokkrir pokar af bréfapósti að
auki.
Þá um morguninn átti eftir
að greina póstinn sundur og
senda út tilkynningar til
þeirra, sem áttu bögglapóst,
svo að mjög litið af póstinum
komst til skila i tæka tið.
Einhverjir ættu þvi að fá
uppbót á jólaglaðninginn i dag
eða á morgun og nokkur jóla-
bréf ættu að vera býsna siðbúin
lika. Visir fékk eitt éxpress-
bréf i morgun en það var póst-
stimplað i Hnifsdal fyrir
rúmri viku. ló
Sjúklingunum, scm urðu aö dvelja á sjúkrahúsinu I Keflavik um jólin var sýndur mikill vinarhugur eins
og reyndar á öðrum sjúkrahúsum þar sem eins var ástatt. Stúlknakór kom á sjúkrahúsiö og söng, lúðra-
svcit barna lék jólalög, — og svo kom sjálfur jólasveinninn i hcimsókn og sést hér á myndinni við
„starf' sitt. Að vonuin urðu sjúklingarog starfsfólk fegiö heimsóknum þessara aðila. (Ljósmynd EMM)
ÓÐU MEÐ VÍRINN SÍÐASTA
SPOTTANN YFIR HVÍTÁ
##
##
• • •
llún á svo sannarlega erindi á
safn, hátkænan, sem var helzta
hjálpartæki viðgerðarmannanna,
sein komu Búrfellslinunni yfir
Ilvitá — og björguðu þannig jól-
uiium. Til hennar var gripið, þeg-
ar þyrlurnar tvær, sem sendar
voru á vettvang, brugðust.
„Yfir ána þurftum við að kom-
ast með forvir, sem svo raf-
strengurinn var dreginn á. Það
tókstokkur með hjálp bátsins. En
hreint ekki átakalaust”, sagði
Tryggvi Sigurbjarnarson, starfs-
maður Landsvirkjunar, i viðtali
við Visi i morgun.
„Þetta var bara ósköp venju-
legur plastbátur með utanborðs-
mótor”, héit Tryggvi áfram.
„Vegalengdin, sem koma þurfti
virnum yfir, var 750 metrar og
þurftum við að gera nokkrar at-
rennur áður en yfir lauk. Mótor-
inn bilaði i fyrstu tilraun og nýjan
þurftum við að fá úr Reykjavik.
Hvitá var ekkert sérlega
skemmtileg yfirferðar. Bæði var,
að isrek var talsvert á ánni og
sandeyrar margar, sem laskað
gátu og eyðilagt mótorinn.
Svo fór lika, að báturinn komst
ekki alla leið yfir. Hann átti þó
ekki eftir nema um 50 metra i
land, þegar hann sprakk á
limminu. En það voru hraustir
menn, sem unnu að viðgerðinni,
og án frekari umhugsunar óðu
tveir þeirra einfaldlega með for-
virinn á leiðarenda. Einn úr bátn-
um en annar úr landi, og stóðu
þeir I ánni upp undir hendur, þeg-
ar þeir mættust”.
Tveir vinnuflokkar unnu
hlifðarlaust að viðgeröinni. Stóð
siðasti spretturinn látlaust frá
klukkan átta að kveldi Þorláks-
messu til klukkan liðlega sex á
aðfangadagskvöld. ,,Og allan
timann vorum við i kapphlaupi
við klukkuna, vitandi álverk-
smiðjuna biða vaxandi tjón með
hverjum timanum sem liði, og
jólahald annarra raforkuneyt-
enda biða sömuleiðis nokkurt tjón
af rafmagnsskortinum”, sagði
Tryggvi.
t stað hins 60 metra háa stál-
masturs, sem féll, varreistum 16
metra hátt timburmastur. „Það
er bara einföld samstæða”,
útskýrði Tryggvi. „Tveir staurar
hlið við hlið með þverslá. En frá
henni eru strengirnir öllu strekkt
ari en var frá stálmastrinu”.
Þessi bráðabirgðaviðgerð á að
geta haldið nokkuð dyggilega.
Eða þangað til vitað er, hvernig
fullnaðarviðgerð skuli háttað. En
heldur þykir óliklegt, að nýja
mastrið verði af sömu smið og
það sem brást. — ÞJM.
„Vorum sofnuð og köst-
uðumst fram úr rúminu71
— segir ión Jónsson jarðfrœðingur í viðtali við Vísi
„Það var um tuttugu minútur
yfir tólf, aðfaranótt þess 22., að
fyrsti kippurinn varð. Við hjónin
sofnuð og köstuðumst fram úr
rúminu við jarðskjálftann. Okkur
varð fyrst fyrir að athuga, hvern-
ig börnunum fjórum liði, og voru
þau enn sofandi. Viö komum okk-
ur út öll, og vorum i um 10 minút-
ur úti. Veður var gott og tungl-
skin. Þá fórum við inn aftur, en
annar kippur varð, heldur veikari
en sá fyrri en þó mjög harður. Þá
var fólk komiö út úr húsunum i
grenndinni.
Viðbúum nokkrum kilómetrum
utan við bæinn. Við sáum, að
eldsbjarmi var yfir bænum. Við
fórum niður i bæinn undir morg-
un og höfðum verið úti nóttina.
Þá kom Guðmundur Sigvaldason
i bæinn um sexleytið.
Einar Sveinsson og kona hans
voru i húsi Sveins Einarssonar
nokkuð fyrir utan borgina. Húsið
stendur óhaggað. Kippir urðu alla
nóttina og fram eftir degi. Allur
bærinn stóð I ljósum loga. 1 mið-
borginni stóð varla steinn yfir
steini. 80 prósent af húsum virtist
hafa hrunið þar, einnig sjúkrahús
stórt, skólar og kirkjur. Hvar-
vetna var ekkert nema rústir,
tigulsteinahrúgur og spýtnabrak.
Verið var að grafa fólk úr rústun-
um. Margir voru þar sárir og lik
viðsvegar.
,,Mikill dugnaður
Einars Sveinssonar”
Ég dáðist að þvi, hvað fólk tók
öllu með mikilli ró. Ég viður-
kenni, að álit mitt á þessu fólki
hefur vaxið mikið við það. Við
áttum fremur von á, að þetta fólk
væri örgeðja,” segir Jón Jónsson.
„Við söfnuðumst öll saman i
húsi Sveins Einarssonar. Það var
fyrir sérstakan dugnaö Einars
Sveinssonar og vegna sambanda
hans, að okkur tókst að komast
burtúr landinu. Við Islendingarn-
ir fengum tiu siðustu sætin i flug-
vél, sem fór til San Salvador þá
um morguninn.
Okkur var efst i hug að komast
burt eins fljótt og auðið væri.
Hjálparstarfið þarna hófst
ótrúlega fljótt. Klukkan um sex
um morguninn komu flugvélar
með vistir, lyf og læknishjálp, frá
bandariska hernum i Panama.
Flugvöllurinn i Managua fylltist
af flugvélum.
Hús Sveins Einarssonar i
Managua hefur verið gert að
bækistöð Sameinuðu þjóðanna
þar, og samtökin stjórna þaðan
hjálparstarfi sinu. Við ætlum ef
til vill að reyna að fara til
Managua stutta ferð til að sækja
það helzta, sem okkur vanhagar
um. Hér erum við i góðu yfirlæti.
Við biðjum fyrir kærar kveðjur
heim,” segir Jón Jónsson.
—HH