Vísir


Vísir - 25.05.1974, Qupperneq 10

Vísir - 25.05.1974, Qupperneq 10
fnit í Sinfóniuhljömsveit íslands. Tónleikar 23. mai 1974. Stjórnandi: Karsten Andersen. Einsöngvari: Mady Mesplé. Síðustu tónleikar Sinfóníuhljómsveitar Is- lands á þessu starfsári voru kynntir sem óperu- tónleikar. Vissulega má það til sanns vegar færa, þar eð fluttir voru þrír óperuforleikir og dansat- riði úr óperu Saint-Saéns, „Samson og Dalíla," þ.e.a.s. „Bacchanale" úr lokaþætti þess verks. Auk þess söng franska sópran- söngkonan Mesplé fjórar aríur, tvær fyrir hlé og aðrar tvær eftir hlé við mjög góðar undirtektir áheyrenda. Tónleikarnir hófust á forleikn- um að „Töfraflautu” Mozarts. Ekki lofaði sá flutningur sérlega góðu um framhald tónleikanna, fremurflatneskjulegur án þess þó að vera afgerandi slæmur. Þess skal getið, að hljómsveitarstjór- inn gaf tréblásturshljóðfærum býsna góð tækifæri, þannig að hlutur þeirra var litt fyrir borð borinn. En tign i flutningi var ábótavant. Af strengjahljóðfær- um stóðu fiðlur sig fremur illa. Samspil þeirra engan veginn nægilega nákvæmt. Þvi næst söng Mesplé ariu Súsönnu úr 4. þætti „Brúðkaups Figarós” eftir Mozart. Ekki var söngur hennar eftirminnilegur, þótt tæknilega væri hann yfirleitt öruggur og snyrtilegur. En svo snarbreytti til, er Mesplé söng Mady Mesplé — glæsilegur flúrsöngur á lokatónleikum Sinfónfuhljóm- sveitarinnar. um. Ef til vill hefur Mady Mesplé verið búin að blása i hana þeirri innri glóð, sem reyndar ætti að vera hlutverk hljómsveitarstjór- ans. Karsten Andersen sló taktinn á þessum tónleikum, sem öðrum, þungt og fremur ósveigjanlega. Hafi hann miðlað hljómsveitinni innri spennu og tilfinningu, þá fór það þvi miður fram hjá mér. Þó að hljómsveitin hafi leikið best i þessum fræga forleik Wagners spannaði hljómsveitarstjórinn engan veginn þann stóra boga, sem tónlistin krefst. Tónsmiðar Wagners krefjast afburðamanna i flutningi. Tónleikarnir voru ekki mjög fjölmenntir áheyrendum. Visir. mai 1974. hjörtun hina erfiðu koloratúrariu „Una voce poco fa” úr „Rakaranum frá Sevilla” eftir Rossini. Reyndar er þessi aria samin fyrir mezzo- sópran (i E-dúr en á þessum tónleikum hækkuð i F-dúr). Þar fór söngkonan á kostum. Flúr- söngur með afbrigðum öruggur og fágaður. Sérstaklega var efra svið söngkonunnar með þeim ágætum, að maður næstum stóð á öndinni við að hlýða á hana. Frá- bært sýnishorn hvernig flúrsöng- ur á að vera, að visu voru efstu nóturnar ekki alltaf til sóma. Þvi næst hamaðist hljómsveitin TONLIST EFTIR BIRGI GUÐGEIRSSON i gegnum „Bacchanale” Saint- Saéns, með tilheyrandi slagverki. Var ekki annað að sjá, en hljóm- sveitarstjórinn skemmti sér þar konunglega, enda komst hann bara þó nokkuð vel i gegnurn þessa vesælu tónsmið. Er mér til efs, að hann hafi gert annað betur á þessum tónleikum. Hvernig væri hún þá? Eftir hlé hóf hljómsveitin flutn- ing sinn á forleiknum að óperu Verdis „Valdi örlaganna”. 1 þeim forleik reyndi ekki nándar nærri eins á getu hljómsveitarstjórans og i áðurnefndum forleik Mozarts, flutningur þó nokkuð lif- andi og með all-góðum styrk- leikahlutföllum. Þvi næst söng Mady Mesplé hina þekktu ariu Gildu — „Caro nome” — úr óperunni „Rigólettó” eftir Verdi. Söngur hennar var með glæsibrag, þó að betur hafi þessi arfa verið sungin af öðrum. Mistök fyrsta fiðluleikara hljóm- sveitarinnar i þessari ariu voru leið og litt skiljanlegt hvernig slikt mátti ske. Næst söng Mesplé hina frægu „Klukkuariu” úr óperu Delibes — „Lakmé” —. Þar gneistaði tækni og raddbeiting söngkonunnar hvað mest. 1 þessari ariu var söngkonan sannarlega i essinu sinu og heill- aði áheyrendur gersamlega. Það virðist sem Islendingar séu óvan- ir að heyra tæknilega frábæran flúrsöng. Fagnaðarlátum ætlaði seint að linna. Undirleikur hljómsveitar var stórslysalitill i þessum fjórum arium, sem frúin söng, og hún söng sig inn i hjörtu áheyrenda. Áberandi er hve sellóin i hljóm- sveitinni eru að jafnaði góð. Það er ekki ónýtt að hafa fyrsta selló- leikara eins og Gisellu Depkat! Ef við hefðum sambærilegan fyrsta fiðluleikara (konsert- meistara), hvernig væri hljóm- sveitin þá? Að siðustu lék hljómsveitin for- leikinn að „Tannhauser” eftir Wagner. Þar lék hljómsveitin áberandi best á þessum tónleik- cTVIenningarmál Hljóðfœri sem allir Akademiska Sángföreningen Stjórnandi: Henrik Otto Donner Tónleikar 23. mai. I nánast hverjum manni býr sú löngun að geta sung- ið. Mannsröddin er blæ- brigðaríkasta hljóðfærið sem til er, og eina hljóð- færið, sem allir eiga. Með réttri þjálfun er hægt að gera röddina að ánægju- legu hljóðfæri, sem alltaf er til taks. Sennilega er algengara aö karl- menn hefji upp raust sina en kvenfólk. Að minnsta kosti er mun meira um karlakóra en kvennakóra, og væri þaö i sjálfu sér ágætis rannsóknarefni fyrir sálfræðinga eða félagsfræðinga hvað veldur þvi. Allir kannast við brandarana um baðariurnar, sem húsbóndinn glimir við undir sturtunni. Það er sama þótt hann springi á hæstu tónunum eða kafni á þeim dýpstu, hann getur alltaf borið árangurinn saman við Jussi Björling eða Ivan Rebrof, og kemur úr baðinu léttari í skapi. skólunum hefur yfirleitt miðað að þvi að kenna börnunum rétta meðferð raddarinnar i söng, og þar hafa margir af okkar söngv- urum fengið sina fyrstu tilsögn. Þetta er erfitt verk, og án efa verða margar góðar raddir út- Henrik Otto Donner. undan, þvi enginn tónmenntar- kennari, sem þarf að kenna 300 til 400börnum einu sinni I viku hefur tækifæri til að veita þá kennslu sem æskileg væri. Auðvitað hefur lika viða verið brotinn pottur i kennaraliðinu, þvi að marga heyrir maöur segja, að „söng- kennarinn sagði að ég væri lag- laus”. Þvi er það að gott raddfólk þorir ekki að syngja af ótta við að vera að athlægi, og notar þvi aldrei þetta bezta tjáningarform mannsins. Samt sem áður held ég, að Island geti státað af mest- um fjölda kóra i heiminum, eftir höfðatölu auövitað. Bassi og tenór Alltaf er gaman, þegar við fá- um heimsóknir erlendra kóra. Það er að vísu fátt um slikar eiga heimsóknir af eðlilegum orsökum kórarnir yfirleitt mannmargir, frá 30 upp i jafnvel 60 söngmenn. Þetta eru dýrar heimsóknir með tilheyrandi mannflutningum og uppihaldi sem kostar sitt. Finnski stúdentakórinn, sem nú er hér á landi er af stærri gerðinni, álika stór og t.d. Fóstbræður eða Karlakór Reykjavikur, 46 söng- menn taldist mér vera i kórnum. Myndin, sem birtist af kórnum i öllum auglýsingum er dálitið vill- andi, þvi þar má telja hátt á annað hundrað söngmenn. Var mér siðar sagt af einum söng- manna, að þetta væri kórinn sjálfur auk allra gamalla söng- manna. Á efnisskrá voru að mestu Norðurlandatónverk auk annarra. Kórinn er að mestu skipaður ungum mönnum, ætli meðalaldurinn sé ekki nálægt 25 árum? Var þvi spennandi að 'heyra hvernig þeim tækist upp, þvi varla væru þetta mjög söng- vanir menn. Það sem var mest einkennandi fyrir söng kórsins var, hve sam æfður hann er. Kom það bezt fram i laginu Dana-Dana, sem er mjög flókið i ritma, mikið um synkópur og flóknar innkomur. Ætla ég að slikt verk stæði i is- lenzkum karlakórum heilan vet- ur, þótt söngvanari séu. Sam- hljómur kórsins er fallegur, en ekki hljómmikill, vantar bæði mikla bassa og háa tenóra. Standa Fóstbræður þar mun bet- ur að vlgi, bæði með háa og bjarta tenóra og bezta 2. bassa, sem ég hefi heyrt, djúpan og þéttan. „Ég elska" Lagaval finnska kórsins var vel sniðið eftir getu kórsins, engin glansnúmer fyrir 1. tenór, og ekki mikið lagt á 2. bassann. Af 20 laga efnisskrá, sem er nokkuð mikið, fannst mér lögin Esti Dal eftir Kodaly og lög stjórnandans bera TÓNLIST Tónlist eftir Jón Kristin Cortez af. í Esti Dal kom i ljós hve vel er farið með getu kórsins og hve vel samæfður hann er, mjög gott jafnvægi var milli radda, og örugg tónmyndun, enda var lagið klappað upp. Lög stjórnandans, Henriks Ottos Donner, Etude for sommer- vind, og Jaguaren, voru vel flutt, sérstaklega Etuden, sem er skemmtileg flækja utan um orðin „jag álskar”, en Jaguaren, sem er frekar nútimalegt verk, var ekki eins skemmtilegt, en ákaf- lega vel flutt, var auðheyrt, að tónskáldið hafði æft það lag af alúð. Lagavalið er að öðru leyti frekar einhæft, lögin það lik hvert öðru, að þau voru farin að renna saman i eitt i huga manns. Stjórnandinn er mjög geöfelldur maður, sem ætla mætti að hafi þann sið að hoppa niður allar tröppur og hneigja sig minnst þrisvar eftir hvert lag. Karlakórinn Fóstbræður sá. um móttöku Akademiska sáng- föreningen hér á landi, og var sú móttaka öll til fyrirmyndar, og á söngmönnum mátti heyra að þeir væru mjög ánægðir. Vonandi fá- um við fleiri slikar heimsóknir á næstunni, hefði t.d. mátt bjóða hingað kórum á listahátiðina, — það veröur ef til vill á þeirri næstu. Tónmenntarkennslan i barna- Laus staða Lektorsstaða i stjórnmálafræði við námsbraut i almenn- um þjóðfélagsfræðum i Háskóla Islands er laus til um- sóknar. Gert er ráð fyrir, að aðalkennslugrein verði stjórnmálaatferli, en aðrar kennslugreinar verði alþjóöa- stjórnmál eða félagsleg stjórnmál. Laun samkv. launakerfi starfsmanna rikisins. Umsóknir með ýtarlegum upplýsingum um námsferil og störf skulu sendar menntamálaráðuneytinu, Hverfisgötu 6, Reykjavik, fyrir 20. júni n.k. Menntamálaráðuneytið, 20. mai, 1974. Skólavist í menntaskólum Umsóknarfrestur um skóiavist I menntaskólum og mcnnta- deildum næsta skólaár er tii 15. júni n.k. Allar umsóknir um menntaskólavist i Reykjavik skulu sendar til Mennta- skólans i Reykjavik, við Lækjargötu, en aðrar umsóknir tii viðkomandi skóla. Tiiskilin umsóknareyðublöð fást i gagnfræðastigsskólum og menntaskóium. Menntamálaráöuneytið, 22. mai 1974.

x

Vísir

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.