Vísir - 12.10.1974, Blaðsíða 3

Vlsir. Laugardagur 12. október 1974.
3
Tœknibylting f
framhaldsskólum
— vasareiknivél verður jafnsjólfsögð og
penni og blýantur, segja skólamenn
Nú ganga nemendur
framhaldsskóla um allt
land með litlar reikni-
vélar upp á vasann og
þurfa ekki lengur að
puða við að leggja
saman, margfalda og
deila upp á gamla
mátann. Sumar
þessara véla eru meira
að segja með flóknu
reikniverki, sem gefur
hornaföll, lógaritma,
veldisvisa og annað,
sem löngum hefur
verið skólanemum
vinnufrekt áhyggju-
efni.
„ViB tókum þá afstöðu i haust
aB leyfa þessar vélar I timum,
prófum og hvar, sem þeim
verður viB komiB,” sagði
Baldur Sveinsson, verzlunar-
skólakennari. „Eina skilyrBiB
er, að þær komist i vasa. En
þetta eru dýr tæki og ekki nærri
allir komnir meB þær ennþá. Ég
býst við, að þeim fari þó fjölg-
andi, þegar kemur aö prófum,
og ekki sizt næsta haust.”
GuBmundur Arnlaugsson,
rektor Menntaskólans við
Hamrahlið, sagði að við hans
skóla hefði ekki verið tekín
opinber afstaða til vasareikni-
vélanna hvað snertir notkun
þeirra I prófum. Hann kvað
sjálfsagt að amast ekki við þeim
i timum, þvi skólinn kenndi
notkun slikra véla, svo og stærri
og fullkomnari, sem skólinn á
sjálfur. Að hans áliti væri ekki
timabært að leyfa þær i prófum,
vegna þess þrýstings, sem það
myndi hafa I för með sér gagn-
vart foreldrum nemenda til að
kaupa slikár vélar, sem
kostuðu 25-30 þúsund, krónur en
ódýrari vélar væri ekki hægt að
komast af með I menntaskóla.
„En vafalaust er þetta það sem
koma skal, að svona vélar verði
almenningseign,” sagði
Guðmundur.
Tryggvi Gislason, skóla-
meistari Menntaskólans á
Akureyri, sagði að þar færi
fram leiðbeiningakennsla á
litlar reiknivélar með
innbyggðum föllum, sem væru
þarflegar við útreikning I stærð-
fræðideild, en ekki væri skylda
að nemendur- keyptu slikar
vélar. Auk þess væri svo litil
reiknistofa við skólann, þar sem
væru bæð.i litlar og stórar
tölvur, sem kennd væri meðferð
á, og eins forritun fyrir tölvur.
Deildarstjóri i stærðfræðideild
hefði leitað tilboða um slikar
vasareiknivélar, og hefði
nemendur tekið hagstæðasta
boðinu, en vélar þeirra þurfa að
vera samræmdar. Ætlunin væri
að leyfa notkun þeirra i prófum,
þar sem hægt væri að komast
hjá mismunun vegna þess, að
sumir ættu véla en aðrir ekki,
en frá þvi hefði raunar ekki
verið gengið enn. „Það er
álitið”, sagði Tryggvi, „að
þessar vélar verði, þegar fram
liða stundir, jafn sjálfsagðar og
penni og blýantur eru núna”.
Hjá Heimilistækjum h.f.
fengum við þær upplýsingar, að
fyrirtækið hef.N gert skólum
tilboð siðastliðið vor um
ákveðinn afslátt 'il nemenda.
Um það leyti heiðu nemendur
verið orðnir félitlir og þvi ekki
veruleg hreyfing orðið. Sú vél,
sem Heimilistæki h.f. leggja nú
mesta áherzlu á, kostar tæpar 9
þús. krónur og er með inn-
byggðum föllum.
Hjá Skrifstofuvélum h.f. var
okkursagt, að geysileg eftir-
spurn væri eftir vélum af þessu
tagi, þótt ekki væri hægt að full-
yrða, að skólanemendur væru
þar I meirihluta, en hópar
þeirra hefðu gert fyrir spurnir
um magnafslátt. Vélarnar þar
kosta frá 7.700 upp i 34 þúsund.
Hjá Skrifvélinni fengum við
þær fréttir, að þeir hefðu nýlega
selt um 45 vélar til nemenda
Verzlunarskólans, 25 til Sam-
vinnuskólanema og ættu 27
pantanir óafgreiddar, 50 vélar
væru komnar til menntaskóla-
nema á Akureyri og 30 i viðbót á
leiðinni. Auk þess væri- mikil
sala til einstaklinga, sem ekki
væri vitað hvar væru i skóla.
„Og það eru fleiri en skóla-
nemar, sem kaupa þessar
vélar”, sagði Orn H. Jónsson
hjá Skrifvélinni. „Húsmæður
ófáir svitadropar hafa runnift vift flókna útreikninga meft blafti
og blýanti. i framtiftinni veröa brárnar þurrari, þegar
vasareiknivélarnar vinna verkift jafn hratt og hægt er aft ýta á
takkana. Myndina tók Bjarnleifur I Verzlunarskóla islands.
kaupa þær töluvert, einnig
bændur og bilstjórar. Að þeim
ógleymdum, sem þurfa þær
vegna daglegra starfa sinna við
stærðfræði, svo sem verkfræö-
ingar”.
Vélarnar hjá Skrifvélinni
kosta frá 5.700 kr. upp i tæplega
27 þús. kr. — og það er dýrasta
gerðin, sem þeír kaupa á Akur-
eyri, enda verður hún að
fullnægja vissum skilyrðum um
reiknigetu.
—SH
HÁ VERÐLAUN FYRIR
LIFANDI HÁHYRNING
— en sjómennirnir vilja hann feigan
Síldarsjómcnn á Höfn I Horna-
firfti vilja fyrir hvern mun reka
háhyrninginn af sildarmiöunum,
en i landi biftur franskur maftur,
sem á þann draum æftstan (i bili)
aft eignast lifandi háhyrning og
hafa I farangri sinum, þegar hann
fer aftur heim til Frakkiands.
Hefur hann heitift tóif hundruft
þúsund króna verftlaunum *il
handa þeim, sem geti fært hnnum
lifandi háhyrning, heilan og ó-
skemmdan.
Töluverð sild hefur verið út af
Hornafirði, en veiðar gengiö
dræmt vegna þess, að háhyrning-
urinn gerir usla i torfunum. Bæði
tvistrarhann sildinni og skemmir
netin fyrir bátunum, og iðulega fá
bátarnir aðeins hausa og aðra
sildarparta, sem hafa orðið af-
gangs i matinn hjá háhyrningn-
um. Var leitaö til Landhelgis-
gæzlunnar um að hrekja háhyrn-
inginn burtu eða drepa hann, en
gæzlan gafst upp við verkið.
Er nú svo komið, að aðkomu-
bátar, sem allmargir stunduðu
sildveiðar frá Höfn, eru farnir. Af
þremur bátum, sem sildveiðar
hafa stundað frá Höfn, er nú einn i
slipp, annar farinn á þorskanet,
en sá þriöji ætlar að reyna við
sildina eitthvað lengur.
Af sildaraflanum undanfarið
hafa um 1200 tunnur verið saltað-
ar, en tæp 400 tonn fryst. Af frystu
sildinni fer töluvert i beitu, en
annað til Egils Stefánssonar á
Siglufiröi, sem framleiðir „Egils
sild”.
En hvað snerti háhyrningana
fékk einn Hafnarbáta, Skinney,
dauðan háhyrning i net á dögun-
úm og hafði með sér i land.
Franski maðurinn varð ákaflega
hrifinn af gripnum og krufði hann
til hins ýtrasta, auk þess sem
hann kvikmyndaði hann undan og
eftir og meðan á verkinu stóð.
—SH
„Hafís"
við
Skúlagötuna
— var það hreinlœti
eða mengun?
Hafis vift Skúlagötuna? — Veg-
farendum vift Skúlagötuna varö
ekki um sel, þegar þeir sáu
„landsins forna fjanda” fijóta
um allan sjó igærmorgun. Þetta
reyndist vera sápufroöa, liklega
úr einhverri þeirra vafasömu
flóögátta, sem opnast þarna út i
sjóinn. Og spurningin er: Er
sápa mengun efta hreinlæti? —
Ljósm. Visis BG.
„Það er eins
og það sé að
koma stríð“
segir byssukaupmaðurinn í Goðaborg
Svo virftist sem byssusala sé
meft mesta móti i landinu i ár.
Kristján Vilheimsson, kaup-
maftur I Goftaborg, sagftist hafa
selt töluvert miklu fleiri byssur
nú en undanfarin ár — „þaö er
eins og þaft sé aft koma strift”,
sagfti hann.
Haukur Bachmann hjá I.
Guðmundsson og Co, sem flytur
inn Winchesterbyssur, sagði að
innflutningurinn hjá þeim væri
talsvert meiri en undanfarin ár.
I fyrra flutti hann inn um 400
byssur, en taldi, að þær yrðu um
600 i ár.
„Það er ekkert skritið,” sagði
Haukur. „Stangveiðileyfi eru
orðin svo dýr, að menn verða aö
fá veiðigleöinni útrás á annan
hátt. Byssan er sizt dýrari en
búnaður til stangaveiði, svo
ekki sé minnzt á veiðileyfin”.
Kristján i Goðaborg gaf okkur
yfirlit yfir byssusöluna hjá sér
undanfarin ár. Fyrstu niu mán-
uði þessa árs hefur hann selt 291
byssu, þar af 152 út fyrir
Reykjavikursvæðið. Allt árið i
fyrra seldi hann 259 byssur, þar
af 119 til Reykvikinga. 1972 seld-
ust 83 út á land en 81 i Reykja-
vik, 1971 fóru 105 út á land en 91 i
Reykjavik. 1972 voru sambæri-
legar tölur 75 út á land en 74 i
Reykjavik, 1969 56 út á land en
72 i Reykjavik, og 1968 103 út á
land en 78 i Reykjavik.
Eins og sést á þessu, hefur
Goöaborg selt 68 fleiri byssur
það sem af er þessu ári en allt
árið I fyrra, og eru þó þrir mán-
uðir eftir, þegar þessi tala er
gefin. Bjóst Kristján við, að 100
byssur að minnsta kosti myndu
seljast það sem eftir væri árs-
ins.
Hann bað að skila þvi til
rjúpnaveiðimanna, að þeir færu
ekki til rjúpu fyrr en rjúpna-
veiðitiminn hefst, en það er
næstkomandi þriöjudag.
Jón Andrésson, verzlunar-
stjóri i Vesturröst, taldi að
byssusalan hjá honum væri ekki
meiri nú en endranær, þótt hann
hefði raunar selt það, sem til
hefði verið.
—SH