Tíminn - 25.05.1966, Blaðsíða 8

8
TÍMINN
MIÐVIKUDAGUR 25. maí 1966
Fyrsta lengda vél Loftleið'a kemur til landsins.
(Tímamynd OE
,ÞYÐIR EKKIAD HUKA UTI
í HORNI OG VERA FEIMIN'
Jóhanna Borgþórsdóttir flugíreyja hjá Loftleiðum ætlaði sér upphaflega
aðeins að fljúga í eitt sumar, en hefur nú flogið í fjögur ár. Hér ræðir
Hanna Kristjónsdóttir við flugfreyjuna um hið fjölbreytta starf hennar.
Hún varð stúdent frá
Menntaskólanum í Reykjavík,
vorið 1961. Haustið eftir sett-
ist hún í stúdentadeild Kenn-
araskólans og lauk þaðan prófi
vorið 1962. Um þær mundir
hóf hún flugfreyjustörf hjá
Loftleiðum og hefur unnið þar
síðan. Hún hefur tekið talsverð
an þátt í starfsemi Flugfreyju-
félags íslands og er nú gjald-
keri stjórnarinnar.
Ætlaði að fljúga eitt sumar —
— Þú hefur ekki ætlað þér
að gerast kennari, eftir að þú
laukst prófi. úr Kennaraskólan
um fyrir fjórum árum?
— Jú, ég ætlaði að fljúga
um sumarið — en flýg enn,
og hef engar ráðagerðir um að
hætta í bráð. Hins vegar er ég
ákveðin í að leggja fyrir mig
barnakennslu, þegar að þvi
kemur. Ég hef margsinnis fund
ið, hversu vel það hefur komið
sér í flugfreyjustarfinu að hafa
kennaramenntun, ekki sízt hef
ur sálfræðin komið að góðum
notum.
— Varstu á námskeiðj hjá
Loftleiðum, jafnframt þvi að
stunda kennaranámið?
— Allar verðandi flugfreyj
ur verða að ganga á námskeið
og taka síðan bæði skrifleg og
munnleg próf, auk reynsluflug
ferða. Þennan vetur var ég eig
inlega við nám frá níu á morgn
ana til níu á kvöldin. Það var
dálítið strangt.
— Á hvaða flugleiðum byrj-
aðirðu síðan?
— Ég flaug fyrst á Luxem
bourg og siðan til Ameriku. Ég
hef verið svo heppin að fljúga
jafnt til allra viðkomu-
staða Loftleiða, bæði i Bvr
ópu og Ameríku.
— Hvað eruð þið lengi í
ferð að jafnáði?
— Það er auðvitað misjafnt
eftir því, hvert flogið er. Oft
er lagt upp héðan snemma
morguns og komið heim seint
næstu nótt. En stundum stönz
um við þó lengur úti.
Engar tvær flugferðir eins
— Hvað hefur valdið því, að
þú heldur áfram að fljúga?
— Ég hef mjög gaman af
ferðalögum og þótt starfið sé
erfitt, veitir það ýmsa mögu-
leika. Við fáum til dæmis af-
sláttarmiða hjá öðrum flugfé-
lögum og á þann hátt hef ég
komizt væði austur og vestur
á bóginn, hef verið í Suður-
Ameríku og Grikklandi og ýms
um stöðum þar á milli.
— Þú nefndir, að atarfið
væri erfitt. Er það ekki líka
tilbreytingarlaust eftir þetta
langan tíma?
— Víst er vinnan erfið og
unnið í skorpum, ef svo má
segja, en síðan eru oft góð fri
á milli. Og þann frítíma notar
maður aðallega til að sofa.
Enda segja þau hérna heima,
að ég sé svo löt og
og sofi alltaf. En þá hef ég
kannski unnið hvíldarlaust í
heilan sólarhring. En tilbreyt
ingu skortir aldrei. Engar tvær
ferðir eru eins. Alltaf ný og ný
andlit. En aðstaða okkar flug
freyjanna er ekki nógu góð.
Eldhúsin eru tvö í stóru vélun
um, en þau eru mjög lítil og
komumst við þrjár varla fyrir.
En allt bjargast þetta. Og allt-
af eru einhverjar veiting
ar hversu stutt, sem flugleið-
in er, ef ekki matur, þá kaffi,
koniak .ávaxtasafi eða sælgæti.
Og eins og ég sagði, veitir
starfið marga möguleika. Um
daginn var’ég til dæmis stödd
í New York, þegar Bolshoi
ballettinn sýndi þar. Ég stóð
í biðröð í þrjá klukkutima, en
það var sannarlega tilvinnandi.
— Eru stúlkur ekki heldur
stutt í flugfreyjustarfinu?
— Margar koma og fara
fljótlega. Eru kannski aðeins
yfir sumartimann. Aðrar eru
lengi og koma aftur, þótt þær
fari um tíma yfir í önnur
störf.
Giftar flugfreyjur verða að
eiga þolinmóðan eiginmann.
— Eru margar giftar kon-
ur í þessu?
— Þær eru orðnar allmarg-'
ar. Þær giftu er á sérsamningi
og geta sagt upp með tíu daga
fyrirvara. En mikið hlýtur það
að vera einkennilegt heimilis
líf, þar sem húsmóðirin er flug
freyja. Hún þarf að eiga góða
ættingja, til að hugsa um börn
in, ef einhver eru, og framúr
skarandi þolinmóðan og skiln
ingsríkan eiginmann.
— Skilyrði til að komast í
þessa vinnu, hver eru þau
helztu?
— Þau eru meðal annars
þau, ’að kunna ensku og að
minnsta kosti eitt Norðurlanda
mál og helzt geta bjargað sér
á þýzku eða frönsku. Milli 80
—90 prósent farþega Loftleiða
eru útlendingar, og þess vegna
er góð tungumálakunnátta okk
ur alveg nauðsynleg. Margir
farþega frá Luxembourg
skilja og tala aðeins þýzku,
sama máli gegnir um finnska
farþega, og þá einkum eldra
fólk, það talar bara finnsku.
En Loftleiðir hafa líka haft
erlendar flugfreyjur, finnskar
og þýzkar. Eg hef allgóða
þýzkukunnáttu úr Menntaskól-
anum, aftur á móti er ég stirð
ari í frönsku, þótt ég skilji það
helzta, og geti sömuleiðis oftast
gert mig skiljanlega.
Innkáupakvabb á flugáhöfnum
var koniið írt í öfgar.
— Mega flugfreyjur flytja
með sér mikið af varningi í
hverri ferð?
— Samkvæmt nýju regl-
unum, mega þær koma með
verðmæti fyrir þúsund krónur
íslenzkar, og það fást engin
ósköp fyrir þá upphæð. Með
nýju reglunum er líka úr sög-
unni að gera innkaup fyrir
aðra, enda var það komið út í
hreinustu öfgar. Og sjaldnast
var um nákomna ættingja, sem
báðu mann um að kaupa fyrir
sig, heldur fólk, sem maður
þekkti aðeins lítillega. En hér
fæst líka flest nú orðið. Og
verðlag er mjög svipað hér,
nema í Englandi, þar er flest
ódýrara, eins og við vitum. í
Luxemborg til dæmis er eng-
an veginn hægkvæmt að gera
innkaup, flestar vörur í land
inu eru innfluttar og tollar
sennilega háir, þvi að verðlag
er mjög óhagstætt.
Ekki til stundvísara starfslið.
— Nú er fræg óstund-
vísi Loftleiða. Hvað segirðu
um það mál?
— Ég get ekki hugsað mér
stundvísara fólk en starfslið
Loftleiða. Hver einasti maður
er mættur á mínútunni. En það
kemur fyrir, að vél bilar, og
seinkun verður og stundum er
það svo, að bili ein vélin, er
líkast. því að hinar allar þurfi
að bila líka. Þar af leiðandi
getur seinkun orðið. En ég
held, að mér sé óhætt að segjai
að stundvísi vélanna hefur ver
ið ágæt frá áramótum siðustu.
Samningar um kaup standa yf
ir.
— Hefurðu starfað að ráði
í Flugfreyjufélagi íslands?
— Já, síðustu þrjú árin, ann
ars held ég, að liðið hafi heilt
ár, frá því ég byrjaði, þangað
til ég komst á fund í félaginu,
ég var alltaf að fljúga, þegar
fundir voru haldnir. Formaður
félagsins er Jóhanna Sigurðar-
dóttir, sfcöruleg kona og dug
leg. Nú standa yfir samningar
um kaupið, og veit ég ekki,
hver niðurstaða verður. Hins
vegar er erfitt með fundi, þvi
að alltaf eru fleiri og færri fjar
verandi, þegar þeir eru boðað
ir. Þeir eru ekki haldnir reglu
lega, heldur, þegar eitthvað
sérstakt er um að ræða.
— Hvað gerir þú sem gjald
keri félagsins? Eru viss ár-
gjöld eða slífct?
— Já við greiðum allar fé-
lagsgjöld og við borgum ýmbs-
an kostnað. Við höfum lögfræð
ing á ofckar snærum, sem starf
ar með samninganefndinni.
Við erum og meðlimir i Al-
þýðusambandi íslands. Félag
ið er að eflast, enda fjölgar
jafnt og þétt í stéttinni og
áhugi eykst fyrir því að standa
saman um kröfur okkar og
hagsmunamál.
— Kaupið?
— Það er lélegt. Við fáum
það greitt í islenzkum pening-
um, en megum sækja um er
lendan gjaldeyri fyrir vissa
upphæð á mánuði. En við er-
um að vona, að verulegar bæt-
ur fáist. Það er ótrúlega mik-
iil kostnaður hjá flugfreyjum
viðvíkjandi ferðum að heim-
an og heim af vellinum. Við
komum oftast að nóttu og för
um oftar að morgni, svo að
bílar eru með næturtaxta, og
það eru engar smáupphæðir,
þegar fram í sækir, sem við
verðum að borga í bíla. Sömu
sögu er að segja um hárlagn
ingu, við fáum engan styrk þar
að lútandi. Eg þarf að fá mér
lagningu að minnsta kosti einu
sinni í viku, ef ekki oftar. og
það dregur sig saman og verð
ur talsverður útgjaldaliður.