Vísir - 19.02.1975, Síða 2

2
Vlsir. Miðvikudagur 19. febriiar 1975.
ThaBsm'-
Hver hlaut
bókmenntaverðlaun
Norðurlandaróðs í ór?
(Finninn Hannu Salama)
Sigurður Jónsson, módelsmiður:
— Ég hef ekki hugmynd um það.
Asiaug Siguröardóttir, húsmóðir:
— Það var Finni. Hvað hann heit-
ir? Hann heitir.... hm.... nei ég
man það ómögulega.
Sveinn Rúnarsson, vélskólanemi:
— Finnskur var hann en ég man
ekki hvað hann heitir. Nafnið á
bókinni? Nei, það man ég ekki.
Sigríður Sigurðardóttir, af-
greiðsiustúlka: — Ja, nú veit ég
ekki. Þetta hefur alveg farið fram
hjá mér.
Dagbjartur Sigurðsson, hús-
gagnaframleiðandi: — Finni var
hann. En hvernig á maður að geta
munað þessi finnsku nöfn? Ég
man bara að hann var ákærður
um skattsvik.
Hermina Sigurbjartsdóttir, hús-
móðir: — Var hann ekki Svii? Nei
annars, ég veit það ekki.

LESENDUR HAFA ORÐIÐ
##
í gapostokkinn með þó!
##
H.G. skrifar:
„Hversu lengi ætla yfirvöld að
sjá i gegnum fingur við glæpa-
menn okkar? Likamsárásum,
já og jafnvel morðtilraunum,
fjölgar óðfluga, að ekki sé nú
talað um innbrot og aðra
þjófnaði, skemmdarverk ýmiss
konar og annað stórt og smátt,
sem við lesum daglega um i
blöðunum.
Þessum glæpum hefur f jölgað
stórkostlega, en það er eins og
það sé ekki einu sinni lengur til
umræðu að reyna að sporna við
fæti. Á timabili voru slikar um-
ræður i tizku, og til aðbyrja með
virtust þær umræður ætla að
verða til þess að eitthvað yrði
gert til úrbóta.
En svo komu fram á sjónar-
sviðið sálfræðingar og önnur
„góðmenni”, sem sögðu, að það
væri ljótt að refsa afbrotamönn-
um. Það yrði að fara vel að
þeim. Hver tekur ekki mark á
sérfræðingum? Smátt og smátt
lærðist fólki, að það væri tómt
mál að tala um það að refsa
misindismönnum — og
umræður um allt slikt féllu
niður.
Siðan hefur fjölgað i stétt
misindismanna og afbrotum
fjölgað gifurlega. En það má
ekki tala um það að byggja fleiri
fangelsi eða gera aðrar ráðstaf-
anir til að taka hina seku úr um-
ferð. Nei, það er af og frá.
Kannski það sé of dýrt. Ég
veit það ekki. Ég veit bara, að
þjófnaðir, skemmdarverk og
annjjð af þvi taginu er ekki
ókeypis fyrir þá er fyrir sliku
verða.
En hvað um það. Eitthvað
verður að gera. Maður er orðinn
lifhræddur af að búa við þetta
ófremdarástand. Ef það er of
dýrt að byggja fangelsi, þá er til
annað ráð og jafnvel betra:
Reisið röð af gapastokkum
meðfram göngugötunni okkar,
Austurstrætinu og stillið þar
upp þeim misindismönnum,
sem hættulegir eru umhverfi
sinu.
Ómannúðlegt? Mér er alveg
sama. Það er jafnómannúðlegt
að láta mig lifa i stöðugum ótta
við þessa andskota.”
— Ef það er ekki pláss inni, þá á bara að geyma
misindismennina úti, segir H.G. í bréfi sínu.
„OFANIGJOFIN ENDIST FIM-
FÉLÖGUM VONANDI UM HRÍÐ"
Guðrún Jónsdóttir hringdi-
„Til hamingju Jakob Haf-
stein. Þú ert væntanlega búinn
að gefa hinum sjálfumglöðu
listamönnum i FIM og öllum
þeirra fylgifiskum þá ærlegustu
rassskellingu, sem þeir hafa
fengið fyrr og siðar. Nú er bara
að vona, að hin duglega ofani-
gjöf endist um hrið.
Hin geysilega aðsókn að sýn-
ingu þinni strax fyrstu dagana
og hin mikla sala málverka
þinna — það seldust 45 verk
fyrstu sýningarhelgina — sýnir
óumdeilanlega, hvað það er,
sem fólk vill sjá og hvað fólk vill
hengja upp til að gleðja augað.
Það er ekki á ykkar valdi,
FIM-félagar, að ákveða, hverju
fólk eigi að láta sér geðjast að
á myndlistarsviðinu. Þó
naturalismi sé úthrópaður úr
ykkar félagsskap er ekki þar
með sagt, að fólk eigi ekki að fá
að skoða þá myndlist.
Hroki ykkar vekur andúð alls
þorra almennings — og yfir-
valda. Hvernig var það annars
FIM-félagar: Lýstuð þið nokk-
urn tima áliti ykkar, þegar list-
sýningunni i Sovét var útrýmt
með jarðýtum og djöfulgangi
hér fyrr i vetur?”
UPP MEÐ HUMORINN!
UPP MEÐ ÚTVARPSSTÖÐ
MEÐ TÓNLIST!
Kátur skrifar:
„Tókuð þið eftir þvi núna um
daginn, þegar Visir spurði
nokkra vegfarendur að þvi,
hvað þeim þætti bezt og verst
við útvarpið okkar, að fimm
hinna sex, sem spurðir voru,
svöruðu þvi til, að á þeirra
heimili væri mest hlustað á
Kanaútvarpið.
Ég er sjálfur i þeim stóra
hópi, sem viðurkennir, að út-
varpið okkar sé gott og sé alltaf
að bæta sig. En við vitum, að
það sem fólk sækist mest eftir
aö heyra er létt tónlist. Þvi er
það, að svo margir hlusta á
Kanann þegar þeim leiðist það
sem rikisútvarpið hefur að
flytja.
I viðtali við nýskipaðan tón-
listarstjóra rikisútvarpsins
kemur það fram, að 55 prósent
alls útvarpsefnisins sé tónlist.
En það er ekki nóg. Megnið af
þessari tónlist er þung — að mér
finnst. r
Hann sagði lika, þessi ágæti
tónlistarstjóri, að það gæti verið
gaman að geta verið með tón-
listarflutning einvörðungu á
sérstakri rás. Slikt væri bara ó-
mögulegt vegna fjárskorts.
Þetta er ekki rétt. Það væri ó-
sköp ódýrt og einfalt aö hefja
sllkar útsendingar strax á
morgun. Það hefur ábur verið
útvarpað á tveim rásum sam-
timis. Eini kostnaðurinn við
rekstur svona útvarpsstöðvar
væri STEF-gjöld og launa-
greiðslur til plötusnúða. Litill
kostnaðarliður, sem vinna
mætti fyrir með lestri auglýs-
inga á milli laga, Það er pott-
þétt, að nægar auglýsingar
fengjust.
Það er fyrir löngu búið að af-
sanna það, að rekstur svona út-
varpsstöðvar sé illframkvæm-
anlegur. Það hafa smástrákar
afsannað með þvi að dunda sér
vib slikar útvarpsútsendingar —
og það með tækjum, sem þeir
geta geymt i skrifboðsskúffum
sinum.
Ráðamenn okkar ættu að
drifa upp svona útvarpsstöð
strax i dag. Það er verið að pina
fólk svo hræðilega á allan
mögulegan hátt, að það er bein-
linis orðið lifsnauðsynlegt að
drlfa upp svona stöð til að létta
skap manna með léttri tónlist.
Verum kát. Við höfum eytt
stærri peningaupphæðum i
meiri óþarfa. Ætli það væri ekki
hægt að reka svona stöð fyrir
svipaða upphæð og það kostar
að reka einn og hálfan ráð-
herrabil?!!!”
HR/NGÍÐ
EF YKKUR
LIGGUR
EITTHVAÐ
Á HJARTA
Vil viljum minna les-
endur okkar á það, að
þeir þurfa ekki endilega
að koma orðum sínum
bréflega í lesendadálk
blaðsins. Notið símann,
ef ykkur liggur eitthvað
á hjarta, en komið þvi
ekki á blað af ein-
hverjum ástæðum. Við
svörum upphringingum
ykkar í síma 86611 á
milli klukkan eitt og
þrjú daglega.